ครอบครัวพี่แดง บ้านนี้แหละที่ทำให้เกิดทริปนี้ขึ้นอย่างรวดเร็ว หลังจากเพิ่งไปสำรวจได้แค่สองอาทิตย์ 

มาคราวนี้ยอดเขาถูกคลุมด้วยหิมะเพิ่มขึ้นเยอะเลย และคงจะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ จนขาวโพนเมื่อถึงเดือนธันวา

มีฝูงแกะหากินอยู่เต็มไปหมด วัวก็มีให้เห็น สรุปว่าที่นี่มีสารพัดสัตว์อยู่ร่วมกัน ทั้งม้า แกะ วัว และคน

พี่อ้อกับพี่แอน

ที่นี่วิวสวย อากาศดี พวกเราแวะถ่ายรูประหว่างทางกันไปเรื่อยๆ

เราไปถึงโซนามาร์คตอนช่วงเที่ยงพอดี กินข้าวกลางวันกับไก่ย่างแสนอร่อยกัน หลังจากที่กินแต่ผัดกันมาหลายมื้อที่เลห์ เสร็จแล้วพวกเราก็ขี่ม้าขึ้นไปชมธารน้ำแข็งกัน

วิวมุมนี้ จะมองเห็นหมู่บ้านที่อยู่ข้างล่างตั้งอยู่ในหุบเขา สวยดี แต่ถ่ายจากในรถ ตอนรถแล่นอยู่ กดไปตั้งเยอะ ดีอยู่ไม่กี่รูปเอง

ก่อนโดดขึ้นรถออกเดินทางต่อ ยิงนกได้ตัวนึง นกอะไรก็ไม่รู้ แต่เห็นมันอยู่ตามรายทาง แทบไม่ได้เห็นนกพันธุ์อื่นเลย นอกจากพันธุ์นี้

ตลอดเวลาที่รอให้ปะยางเสร็จ ก็มีพ่อหนุ่มน้อย 2 คนนี้ มาวนเวียนอยู่ ไม่รู้ว่าตะปูที่ทิ่มเข้าไปในยางเป็นฝีมือสองหนุ่มนี่ป่าว แบบว่าทำงานเป็นทีมไง ตอนกลางคืนเด็กน้อยก็ไปโรยตะปูไว้กลางทาง ตอนเช้าลูกพี่ก็ค่อยรับลูกค้าอยู่ที่อู่ (แค่คิดเล่นๆ นะ)

พวกเรามาสมทบกับสมาชิกบ้านพี่แดงที่ร้านซ่อมรถของเมือง Dress เดินๆ นั่งๆ ถ่ายรูปบ้าง คุยกันบ้าง รอกันอยู่พักนึงรถก็พร้อมออกเดินทาง

ระหว่างรอเราก็ขอหมู่กันสักรูป รับรองว่ามุมนี้ไม่มีทัวร์ไหนได้ถ่ายแน่นอน วิวข้างทางระหว่างรอรถมารับเนี่ย

พวกเราให้บ้านพี่แดงไปกันก่อน ส่วนที่เหลือก็เดินไปเรื่อยๆ ชมวิวข้างทางไปในตัว แต่พอเดินได้สักพักก็เริ่มเหนื่อย อาจเป็นเพราะอากาศหนาวด้วย พอถนนเริ่มเป็นเนินสูงขึ้น พวกเราเลยหยุดรอรถมารับ ไม่เดินกันแล้ว

ส่วนรถก็ต้องวิ่งเข้าไปในเมือง Dress ห่างไปอีก 3 กิโล แล้วถึงจะวนกลับมารับพวกเราที่เหลือ แต่ก็รอไม่นานนะ

ถ่ายรูปได้แป๊บเดียว พี่ปลาก็ส่งสัญญาณมาเรียกกลับไปที่รถ สรุปว่ายังไม่เรียบร้อย เพราะล้ออะไหล่ที่มีอีกล้อมันแบน ต้องหาร้านปะยาง ซึ่งเด็กๆ แถวนั้นบอกว่ามีร้านอยู่ในเมือง ห่างไปไม่ไกลนัก รถคันที่ยางแบนเลยขับรถเปล่านำไปก่อน ส่วนรถอีกคันก็เอาคนไปส่งเที่ยวแรก แล้วค่อยวนกลับมารับสมาชิกที่เหลือ พี่ปลาเลยให้รางวัลเด็กๆ เป็นลูกอมซะหน่อย 

น้ำใสสีฟ้าสวย น่าใช้มากๆ

ระหว่างรอพลขับทั้งสองช่วยกันจัดการล้อรถ เราก็เดินตามพี่แอนเข้าไปถึงสะพานข้ามแม่น้ำสีสวย แสงก็กำลังงามเลย

รถขับผ่านเมืองต่างๆ ไปตามรายทาง พวกเราก็นั่งชมวิวกันไปเพลินๆ แล้วเสียงพี่อ้อซึ่งนั่งเบาะคู่คนขับก็ร้องขึ้นว่า "พี่ๆ ยางรถพี่แบนอีกแล้ว" ด้วยความตกใจพี่อ้อเลยลืมตัว ร้องทักเค้าเป็นภาษาไทยเลย คนขับน่ะคงยังงงๆ แต่พวกเราในรถน่ะเข้าใจแล้ว พี่แอนเลยต้องแปลให้พลขับฟังอีกที เมื่อเช้าล้อที่แบนคือล้อหลังข้างขวา คราวนี้แบบล้อหลังข้างซ้าย ไปซะครบคู่เลย รถคันพี่ปลาก็วิ่งนำไปไกลแล้วด้วย คนขับเค้าต้องโทรเรียกกันให้กลับมาช่วย พวกเราก็เลยลงมาเดินเล่นแถวนั้นกัน

วันที่ 5 อังคารที่ 18 ต.ค. 50 การ์กิล - ศรีนาการ์

เช้านี้พวกเรากินอาหารเช้าที่โรงแรมเสร็จก็ออกเดินทางกันเลย คราวนี้ไม่ต้องเปลี่ยนรถเหมือนครั้งที่มาสำรวจ เพราะให้บริษัททัวร์ที่เราใช้ เจรจาตกลงกันไว้ให้เรียบร้อย ออกรถได้ไม่นานเครื่องยังไม่ทันร้อน รถคันที่เรานั่งมาก็ยางแบน มาเห็นตรงจุดตรวจพอดี พลขับทำการเปลี่ยนยางอย่างชำนาญ ไม่กี่นาทีก็เสร็จและออกเดินทางต่อได้

จุดหมายสุดท้ายในวันนี้คือเมืองการ์กิล(Kargil) ถึงระยะทางจะไม่ไกลจาก Chamba Statue นัก แต่ถนนค่อนข้างแย่ กว่าจะถึงก็เกือบทุ่มนึงได้ ไม่เคยได้เห็นอะไรของเมืองนี้เลย มาถึงทีไรมือแล้วทุกที

เราพักกันที่โรงแรม D"ZOJILA โรงแรมที่เค้าบอกว่าดีที่สุดและเป็นโรงแรม 5 ดาวของเมืองนี้ แต่ไม่ค่อยดีก็ตรงนี้เค้ากำลังปรับปรุงอยู่เนี่ยแหละ ตอนไปถึงช่างยังทำงานกันอยู่ ตอกตะปูกันเสียงดังเลย แต่เค้าเลิกงานกันตอน 2 ทุ่มน่ะ นอกจากนั้นในห้องก็ทาสีใหม่ บางห้องยังมีกลิ่นสีอยู่เลย แต่ถ้าจะต้องหาโรงแรมใหม่ตอนนี้ก็คงจะยากแล้ว ต้องเลยตามเลย แค่นอนคืนเดียวไม่กี่ชั่วโมงก็เช้าแล้ว

เราออกมากินข้าวกันตอนทุ่มครึ่ง อาหารก็ตามที่โรงแรมเค้าจัดเตรียมให้ เพราะเค้าอาหารให้สั่งนอกเมนู แล้วพวกเราก็เอาเสบียงที่เตรียมมาด้วยเสริมกันเอาเอง พอกินอิ่มท้องก็สลายตัวไปอาบน้ำพักผ่อนนอนหลับกันให้สบาย พรุ่งนี้ยังต้องเดินทางอีกหนึ่งวัน

จากวัดรามายูรุ เรานั่งรถกันอีกหลายชั่วโมงกว่าจะถึงจุดแวะต่อไป คือ วัด Chamba Statue ที่นี่มีพระพุทธรูปแกะอยู่บนภูเขาหิน อายุเก่าแก่กว่าพันปี แต่กว่าจะมาถึงที่นี่ก็เย็นแล้วทุกทีเลย แสงสุดท้ายจะหายไปอยู่แล้ว เลยได้ภาพไม่ค่อยงามนัก

มุมนี้ดูแปลกตาดี

วันนี้พวกเราไม่ได้เข้าไปไหว้พระด้านในวิหาร เพราะว่าเค้าปิด ไม่รู้ว่าเค้าเปิดเป็นเวลา หรือว่าเพราะช่วงนี้ปิดฤดูกาลท่องเที่ยวแล้ว ไม่ค่อยมีใครเข้ามาเยี่ยมชม เลยปิด ไม่รู้จะถามใคร เพราะไม่มีใครให้ถามเลย พวกเราเลยได้แค่เดินชมและถ่ายรูปรอบๆ วัดกัน

สมัยก่อนพระลามะที่นี่เค้าอยู่รูกันจริงๆ นะ อาจเพราะอากาศที่หนาวเย็นน่ะ ไปถึงที่วัดเห็นลามะน้อยปีนป่ายอยู่บนเขา พอเล็งดีๆ ถึงได้รู้ว่าลามะน้อยเค้าอ่านหนังสือกันอยู่ แบบว่าอากาศเย็นน่ะ เลยต้องหาที่อ่านหนังสือกันกลางแดด แต่ที่ราบก็ไม่ค่อยมีน่ะ เลยต้องไต่ระดับขึ้นมาบนเขากัน

เราออกเดินทางต่อเลาะเลียบขอบเขากันไปเรื่อยๆ จุดหมายต่อไปของพวกเราคือ วัดรรามายูรุ หรือเรียกให้จำง่ายๆ ตามสไตล์คนไทยก็คือ"วัดลามะอยู่รู"

ออกจากวัดนั่งรถต่อไปอีกสักพักก็ได้เวลาท้องร้องแล้ว เราและกันข้าวกลางวันกันที่เมือง Indus ร้านเดิมที่เคยมาสำรวจไว้ เพราะอาหารพอทานได้ เครื่องดื่มมีให้เลือกหลายอย่าง และสะอาด(เท่าที่เห็นนะ)

ข้างร้านอาหารเป็นร้านขายพวกผลไม้แห้ง กำลังบรรจุแอปพิคอตแห้งลงถุงกันอยู่เลย พวกเราเข้าไปลองชิม และซื้อติดมือไปกินเล่นบ้าง ไปฝากเพื่อนฝูงบ้าง รวมแล้วก็หลายถุงอยู่นะ

และที่น่าสนใจอีกอย่างของวัดนี้คือห้องน้ำที่วิวสวยที่สุดในทริป คือมันอยู่ด้านหลังวัด ซึ่งติดกับริมแม่น้ำสีฟ้าสดใสน่ะ แต่สภาพห้องน้ำก็ทรมานใจพอสมควรนะ โดยเฉพาะกลิ่น มีต้นไม้หน้าตาแปลกๆ เม็ดสีแดงๆ ขึ้นอยู่ริมน้ำด้วย

ระหว่างทางเราแวะเที่ยวชมสถานที่สำคัญๆ ของเมืองต่างๆ ไปตามรายทาง ที่แรกคือวัด Alchi Gompa คราวก่อนที่มาสำรวจไม่รู้นะว่าที่นี่มีพระพุทธรูปทองคำประดิษฐานอยู่ เพราะเค้าไม่ได้เปิดให้เข้าไปชม แต่ทริปนี้สงสัยเค้าเห็นว่ามาหลายคน เลยใจดีเปิดให้เข้าไปไหว้พระกัน

วันที่ 4 อังคารที่ 17 ต.ค. 50 เลห์ - การ์กิล

เช้านี้เราเตรียมพลังกันด้วยข้าวต้ม ที่ขอให้เค้าทำให้ เพราะเรามีกับข้าว พวกผัดกาดดอง หมูหยอง และโปรตีนเกษตรที่เตรียมมา สั่งไข่เจียวเพิ่มอีกหน่อย สุดยอดเลย

กินอาหารเช้าและเก็บสัมภาระพร้อมสำหรับการเดินทาง พวกเราก็ออกจากเลห์ สู่เส้นทางที่กล่าวกันว่าสวยที่สุดสายหนึ่ง มีวิวเทือกเขาสูง และลำธารน้ำมีสวยให้เราลัดเลาะไปตลอดทาง เรากำลังมุ่งหน้าสู่เมืองศรีนาการ์ แต่คืนนี้เราจะพักค้างคืนที่เมืองระหว่างทาง คือเมืองการ์กิลกันก่อน

แล้วพรุ่งนี้จะมาเล่าให้ฟังกันต่อนะจ๊ะ