ได้เวลาต้องร่ำลาสมาชิกบ้านริกซินแล้ว เสียดายที่ไม่ทันได้ลาคุณย่า เพราะย่าต้อนแพะกับแกะออกไปเลี้ยงเสียก่อน (ขนาดย่าแก่มากแล้ว ตาก็มองไม่ค่อยเห็น แต่ก็ยังช่วยงานในบ้านอยู่ คนที่นี่คงไม่มีใครปล่อยเวลาให้ผ่านไปโดยไร้ประโยชน์)

วันนี้ฟ้าแจ่มมากๆ วิวสองข้างทางสดใส ช่วงเวลานี้ในใจแต่ละคนคงมีหลากหลายความรู้สึก แต่สำหรับตัวเองใจคิดเพียงว่าปีหน้าจะกลับมาอีกเดือนไหนดี ที่จะได้เห็นท้องทุ่งสีเขียวสุดลูกหูลูกตา แล้วภาพที่เห็นอยู่สองข้างทางนี้จะเปลี่ยนไปอย่างไรบ้าง การลาครั้งนี้จึงเป็นเพียงจุดเริ่มต้นของการเดินทางครั้งต่อไปเท่านั้น

หลังจากกินอาหารเช้าแบบง่ายๆ เป็นข้าวบาร์เล่ย์นวดผสมโยเกิร์ต (นมแย็คหรือนมแพะหรือผสมกันทั้งสองอย่าง หมักตามกรรมวิธีแบบชาวบ้านจนกลายเป็นนมเปรี้ยว) ซึ่งเป็นอาหารพื้นเมืองของคนซันสการ์ และขนมปังกับคุ๊กกี้ที่ซื้อมาเมื่อวานเย็น พร้อมกับน้ำชาที่แม่และน้องสาวของริกซินเตรียมให้แล้ว พวกเราก็ออกไปเดินชมวิถีชีวิตของชาวบ้านกันก่อนจะต้องนั่งรถอีกนานหลายชั่วโมง

ช่วงนี้เป็นปลายฤดูกาลเก็บเกี่ยวแต่ละบ้านจะเตรียมนวดข้าวและเก็บฟางไว้เป็นอาหารสัตว์ โดยจะพลัดกันเอาแย็คที่มีอยู่เพียงบ้านละไม่กี่ตัวมารวมกันเพื่อนวดฟางข้าว ซึ่งวันนี้ก็เป็นวันของบ้านริกซินพอดีค่ะ พวกเราเลยได้เห็นพ่อกับพี่น้องของริกซินช่วยกันทำงานกันอย่างอบอุ่น

หลังจากห่างหายการลงกระทู้ซันสการ์ไปเกือบเดือน แล้วยังมีกระทู้สังเวชนียสถานรออยู่อีกหลายทริป พอเคลียร์งานอื่นๆ เริ่มลงตัวก็รีบมาต่อกระทู้นี้ก่อนเลยค่ะ ยังดีที่อย่างน้อยก็พามาถึงซันสการ์แล้ว เหลือจุดสำคัญๆ อีกเล็กน้อยทริปสำรวจซันสการ์ครั้งนี้ก็จะสมบูรณ์แล้วค่ะ เพราะช่วงต่อจากซันสการ์พวกเราก็จะเข้าสู่เส้นทางที่คุ้นเคยคือไปแคชเมียร์และกลับเดลลีค่ะ มาต่อกันเลยนะ 

วันที่ 13 อาทิตย์ที่ 27 กันยายน 2552 / พาดัม (Padum) - การ์กิล (Kargil)

วันนี้พวกเราต้องตื่นกันแต่เช้ามืด เพราะวันนี้ต้องเดินทางไกลไปการ์กิลกัน นัดเวลาล้อหมุนตี 4 บรรยากาศยามนี้ทั้งเมืองพาดัมยังคงหลับไหล อากาศเย็นยะเยือกและเงียบสงบ เป็นการบอกลาที่เหงาหงอยจริงๆ

นั่งหลับๆ ตื่นๆ ในความมืดมาจนฟ้าเริ่มสว่าง เราก็มาถึงบ้านแม่ริกซินพอดี พวกเรามาแวะฝากท้องมื้อเช้ากันที่นี่ค่ะ

สวัสดีค่ะทุกคน ขอบคุณนะคะที่ยังแวะเวียนเข้ามาติดตามชม

ป้านุช กับพี่อ๋อยจ๋า ทัวร์ไหว้พระจริงๆ แหละ แต่วิวก็สวยแจ่มได้ใจนะคะ สะดวกเมื่อไหร่คงได้ร่วมเดินทางด้วยกันอีกค่ะ

พี่ฉุน-พี่เปิ้ลคะ ปีนี้จะไปอีกแน่นอนค่ะ จะลองเปิดทริปหาแนวร่วมดู ตอนนี้เช็คกับแลนด์ทางอินเดียแล้ว เค้าแจ้งว่าช่วงเดือนมิถุนายน - กรกฎาคม จะเขียวขจีดูมีชีวิตชีวาเต็มทุกพื้นที่แน่นอนค่ะ คุยกันไว้ว่าน่าจะเป็นช่วงกลางมิถุนายน-กลางกรกฎาคม ประมาณช่วงนี้ พวกพี่สะดวกมั้ยค่ะ หรือว่าสะดวกช่วงไหนในสองเดือนนี้ก็บอกมาได้เลยค่ะ จะได้วางโปรแกรมไว้เลย ทริปน่าจะยาวประมาณ 10 - 15 วัน แล้วแต่ว่านอกจากซันสการ์แล้วจะเสริมที่ไหนบ้างค่ะ หวังว่าคงได้ร่วมเดินทางสู่ซันสการ์ด้วยกันนะคะ :)

ตกลง ปลาย มิ.ย. 53 จะไปสำรวจซ้ำรึป่าว

พี่ 2 คน "ฉุน - เปิ้ล" ยังสนใจอยู่นะ

เข้ามาติดตามอ่านและจินตนาการว่าร่วมเดินทางไปด้วย คิดว่า ถ้ามีทริปต่อไปและยังมีแรงอยู่ ขอป้าไปด้วยคนนะ

ดูจากรูปร่างและหน้าตาแล้วเด็กๆ สามคนนี้น่าจะเป็นพี่น้องกันนะ แต่มีเรื่องหนึ่งที่แปลกใจคือตอนนี้เป็นฤดูที่ค่อนข้างอบอุ่นของซันสการ์ อีกประมาณครึ่งเดือนถึงจะเริ่มเข้าสู่ฤดูหนาวอีกครั้ง แต่เสื้อที่เจ้าหนูน้อยคนข้างหน้าใส่และถืออยู่เท่าที่เห็นก็นับรวมได้ 4 ตัว แล้วพอเข้าฤดูหนาวเต็มๆ เจ้าเด็กน้อยจะต้องสวมเสื้ออีกกี่ตัวเนี่ย สงสัยจัง

ออกจากวัดซานี พวกเรากลับเข้าเมืองพาดัม ไปเดินหาซื้อเสบียงสำหรับมื้อเช้ากันหน่อย เพราะพรุ่งนี้เช้าต้องออกเดินทางแต่เช้ามืด ได้คุ๊กกี้มาครึ่งกิโล กับขนมปังอีกหนึ่งแถว แล้วก็ไปเดินดูของอื่นๆ กันต่อ พี่น้อยได้ธงมนต์สำหรับผูกบูชามา 2 ผืน โดยตั้งใจว่าจะนำไปผูกบูชาที่วัดรังดุมพรุ่งนี้ พอได้ของแล้วพวกเราก็ไปหาเครื่องดื่มร้อนๆ รองท้องกันที่ร้านของโรงแรม แล้วพี่น้อยก็ตัดสินใจว่าจะไปซื้อหินเทอร์ค้อยส์ที่ร้านป้าคนหนึ่งซึ่งเล็งไว้ตั้งแต่เมื่อวาน จริงๆ ตอนนั้นเริ่มมืดแล้ว ร้านรวงเริ่มเก็บของเตรียมปิดร้าน ร้านหินของป้าก็เช่นกัน แต่พวกเราก็ไปทันค่ะ(ทีแรกคิดว่าเป็นโชคดีที่มาทัน แต่กลับมาถึงบ้านแล้วรู้สึกจะไม่ใช่นะ) ถึงจะดูสีของหินค่อนข้างยากเพราะมืดแล้ว แสงไฟในร้านก็น้อยไปหน่อย แต่พี่น้อยก็เลือกหินเทอร์ค้อยส์และมุกน้ำจืดได้ 2-3 เส้น ส่วนนุ้ยได้มาอย่างละเส้น ต่อราคากันพอหอมปากหอมคอ จริงๆ แล้วต่อแทบไม่ลงเลยแหละ แต่พี่น้อยโอเค นุ้ยก็โอเค ได้ของจากซันสการ์ติดไม้ติดมือกลับบ้านสมใจกันแล้วค่ะ กลับไปกินข้าวและแยกย้ายกันพักผ่อนได้

ปล. พอกลับมาถึงเมืองไทย พี่น้อยเอาเทอร์ค้อยส์ไปให้พี่คนหนึ่งดู และได้ทราบข่าวร้ายว่ามันไม่ใช่ค้อยส์แท้ค่ะ เป็นหินสีขาวที่มีลวดลายคล้ายเทอร์ค้อยส์ แล้วนำมาย้อมสี ซึ่งก็น่าจะจริง เพราะพอนำมาเทียบกับเทอร์ค้อยส์ที่มีอยู่เดิม สีค่อนข้างต่างกันชัดเจนค่ะ พี่น้อยคงผิดหวังอย่างแรง รีบโทรมาบอกนุ้ยเลย แถมยังบอกอีกว่าถ้าปีหน้าพวกนุ้ยไปอีกจะฝากไปคืนด้วย (ในความรู้สึกของพี่น้อยคิดว่าที่นี่คือแหล่งหิน ซื้อจากที่นี่น่าจะเป็นของแท้ของจริง แต่กลับไม่ใช่ ซึ่งมันก็น่าผิดหวังจริงๆ แหละ ไม่รู้ว่าตั้งใจหลอกกันจริงๆ หรือป้าเองก็โดนหลอกมาอีกที อันนี้คิดในแง่ดี แบบว่าไม่อยากเคืองป้านะ)

วันนี้พักผ่อนก่อนดีกว่า วันหน้าค่อยพาออกเดินทางหันหลังให้ซันสการ์กัน

พลขับวิ่งมาบอกว่าพระลามะที่ดูแลกุญแจมาแล้ว พวกเรารีบเดินผ่านอุโมงค์ระเบียบคตข้างวิหารไปที่ด้านหน้า ได้เข้าไปกราบพระในวิหารกันเสียที

ถ่ายรูปสิงห์นี้มาด้วยมีความสำคัญบางอย่าง แต่ตอนนี้กลับจำไม่ได้แล้วน่ะ หาข้อมูลเจอเมื่อไหร่จะมาเพิ่มเติมให้นะ

ใกล้ๆ กันกับองค์เจดีย์มีหมู่หินแกะสลักรูปพระเมตไตรย และพระพุทธรูปอื่นๆ เป็นศิลปะยุคก่อนพุทธศาสนาแบบพระลามะ

พอได้เวลานัดหมาย พวกเราก็ออกเดินจากพาดัมย้อนมาเที่ยวที่วัดซานี กอนปา (Sani Gonpa) กัน ที่ใช้คำว่าย้อน เพราะจริงๆ แล้วเราควรจะแวะเที่ยวที่วัดนี้ก่อนเข้าสู่เมืองพาดัมเมื่อวาน แต่มาถึงตอนที่คนงานกำลังทำถนนบริเวณนี้พอดี พวกเราเลยไม่ได้แวะ วันนี้เลยต้องมากลับมาเก็บรายละเอียดให้ครบถ้วน (จะมาแวะพรุ่งนี้ตอนออกจากพาดัมแล้วก็ไม่ได้ เพราะต้องออกเดินทางแต่เช้ามืดโดยมีจุดหมายอยู่ที่เมืองการ์กิลน่ะ)

ตอนมาถึงนึกว่าจะไม่ได้เข้าไปด้านในวิหารของวัดเสียแล้ว เพราะพระลามะผู้ดูแลกุญแจไม่อยู่ ระหว่างรอลุ้นเรื่องกุญแจพวกเราก็เลยเดินชมรอบๆ วัดกันก่อน

วัดซานี เป็นวัดเก่าแก่ที่สุดในหุบเขาซันสการ์ และเป็นวัดโบราณเพียงแห่งเดียวที่ตั้งอยู่บนทุ่งที่ราบของเขตลาดักห์ ตัววัดนั้นถูกสร้างขึ้นในหลายยุคหลายสมัย แต่ส่วนที่สันนิษฐานว่าเก่าแก่ที่สุดของวัดก็คือองค์สถูปกานิการ์ (Kanika Stupa) ซึ่งตั้งอยู่ด้านหลังของวิหาร เชื่อกันว่าสร้างราวศตวรรษที่ 2 ในสมัย Kushan โดย กนิษกะ จักรพรรดิแห่งจักรวรรดิกุษาน

มีเวลาก็มาเดินหมุนกงล้ออธิษฐานกันซะหน่อย

พวกเรากลับเข้ามาในเมืองพาดัมเพื่อกินข้าวกลางวัน ก่อนจะออกไปเที่ยวกันต่อ ระหว่างรออาหารย่อย เราก็ออกมาเดินเล่นในเมืองกัน (พูดเหมือนเป็นเมืองใหญ่โตมีร้านรวงให้ชมมากมายงั้นแหละ จริงๆ แล้วในตัวเมืองพาดัมเล็กนิดเดียวเอง ความแปลกใจกับพาดัมน้อยนักเมื่อเทียบกับตอนที่เห็นเมืองรังดุม เพราะในจินตนาการไม่คิดว่าเมืองหลักที่ทุกคนต้องผ่านก่อนถึงพาดัมที่ได้ยินจนคุ้นหูอย่างรังดุมจะเล็กขนาดนั้น พอมาเจอพาดัมที่ใหญ่กว่ารังดุมหน่อย ความแปลกใจก็เลยไม่มากนัก) 

คุณป้าคนนี้นั่งอยู่แถวกงล้อมนต์อันใหญ่ประจำหมู่บ้านค่ะ

พวกเรา (อย่างน้อยก็พี่ปลากับนุ้ย) ตั้งใจมั่นเหมาะว่าจะต้องกลับมาเยือนซันสการ์อีกในฤดูเพาะปลูกที่มีทุ่งหญ้าสีเขียวขจีเต็มท้องทุ่ง อยากเห็นแปลงดินสี่เหลี่ยมข้างล่างนั้นกลายเป็นสี่เหลี่ยมผืนเขียวๆ เรียงรายกันสุดลูกหูลูกตาน่ะ (ภาพในจินตนาการสวยละลานตามาก ปีหน้าจะต้องมาพิสูจน์ด้วยตาตัวเองให้ได้) 

แล้วพี่น้อยกับเจ้าตาลล่ะ ปีหน้าสนใจจะมาด้วยกันอีกป่ะ ?

พอสมควรแก่เวลาแล้ว เราไปต่อกันดีกว่า มีโปรแกรมต้องไปอีกหนึ่งวัดค่ะ ออกมาเห็นพระลามะรูปนี้กำลังยืนชมวิวอยู่ค่ะ

ชมวัดกันทั่วทุกห้องแล้ว ขอเก็บภาพหมู่กันหน่อย

จริงๆ นอกจากวิหารต่างๆ ของวัดแล้ว ยังมีมุมเล็กๆ มุมหนึ่ง เป็นเหมือนกล่องสี่เหลี่ยมอยู่ข้างประตูวิหาร ทั้งพลขับของเราและนายตินเลย์ให้ความสนใจมากๆ ก้มลงไปจ้องมองกันอยู่เป็นนานสองนาน เหมือนกับพยายามจะมองหาอะไรบางอย่างอยู่ แล้วตินเลย์ก็อธิบายว่า คนที่นี่มีความเชื่อว่าในกรอบเล็กๆ นั้นมีเทพธิดาสถิตย์อยู่ ผู้ที่มีจิตบริสุทธิ์และเฝ้ามองอยู่สงบนิ่งจะมองเห็นองค์เทพธิดา แล้วจะสามารถขอพรได้ดังหวัง พวกเราทุกคนก็พยายามจะลองมองให้เห็นเทพธิดาบ้าง แต่นุ้ยคนหนึ่งแหละที่มีสมาธิไม่พอที่จะจ้องมองอย่างนิ่งๆ ในตอนนี้ ส่วนพี่น้อยกับเจ้าตาลต่างก็รู้สึกว่าตัวเองได้เห็นองค์เทพธิดา แต่ก็เห็นไม่ในรูปลักษณ์ที่แตกต่างกัน จึงไม่มีใครมั่นใจได้ร้อยเปอร์เซ็นต์ แต่ไม่รู้ว่ามีใครได้ขอพรต่อเทพธิดาหรือเปล่านะ

เราย้ายมาอีกห้องหนึ่งค่ะ มีแสงส่องผ่านช่องลงมาเห็นเป็นลำแสงชัดเจนทีเดียว พวกเราพยายามถ่ายภาพลำแสงนี้กันอยู่นานเลย