วัดเชนสวยมากๆ ตอนแรกไม่คิดว่าจะอลังการงานสร้างขนาดนี้ เข้าไปในวัดแล้วอยากต่อเวลาอีดสักวัน เพราะไม่น่าเชื่อเลยว่าสิ่งแข็งอย่างหินจะอ่อนช้อยอย่างนี้ ถ้าอู้ดไปซ่อมอย่าลืมต่อเวลาวัดนี้นะพี่หนิงด้วยคะ

                 ช่าเองคะ

ถึงอาหารที่นี่ไม่ประทับใจเท่าไร อาจจะช้าไปเพราะเห็นบอกว่ามีพ่อครัวคนเดียว แต่พวกเราก็ยังมีเรื่องมาแซวกันให้ได้ขำกันได้เสมอนะพี่ว่า

ได้เวลาอาหารกลางวัน มื้อนี้จิมมี่พาไปกินบุฟเฟ่ต์ค่ะ แต่ไม่เป็นที่ประทับใจของชาวคณะเลย เพราะอาหารที่เราต้องการมีไม่เพียงพอ แกงไก่ไม่มาเติมเสียที พอมาไก่ก็ไม่สุกเพราะรีบทำ และอีกหลายๆ อย่างกว่าจะมาเติมก็ต้องรอนาน ลูกค้ารายใหม่บางรายเข้ามาเห็นไม่มีกับข้าวก็ไม่รอ ถึงกลับเซ็งกันไป แต่ก็กินกันจนอิ่มแหละ ถึงจะอิ่มแบบไม่ค่อยอร่อยไปหน่อย

หลังจากนั้นพวกเราก็ออกเดินทางต่อสู่โยธะปุระกัน

อีกสักภาพแล้วกัน ดูออกบ้างมั้ยเนี่ย

หมดเวลาสำหรับวัดเชนแห่งรานัคปุระกันแล้ว แต่หลายคนยังคาใจเพราะหารูปแกะสลักกามสูตรที่ดร.ธรณ์ พูดถึงไม่เจอน่ะ สุดท้ายก็ถอดใจ ช่างเถอะ ไปกันดีกว่า มาแวะเก็บภาพด้านหน้าประตูกันอีกรอบแล้วกัน

เดินถ่ายรูปกันจนเกือบรอบแล้วค่ะ โถงบริเวณนี้ยังไม่เสร็จสมบูรณ์ค่ะ เสาบางต้นยังแกะสลักไม่เสร็จ

เอาแบบไม่มีคนบ้างดีกว่า

หันไปทางไหนก็น่าถ่ายรูปไปหมดเลยค่ะ ถึงมันจะดูเหมือนๆ กันหมด แต่ถ้ามายืนอยู่ตรงนี้แล้วมันหยุดไม่ได้อ่ะ สวยทุกมุมเลย แต่ที่นี่ไม่อนุญาตให้ถ่ายเข้าไปที่องค์ศาสดามหาวีระที่ประทับอยู่ทั้ง 4 ด้านในวิหารนะคะ หันกล้องไปทางนั้นที่มีรูปปั้นอยู่ก็ไม่ได้ค่ะ ไม่งั้นจะมีเสียงนกหวีดจากคุณยามดังขึ้นเป็นการเตือน ซึ่งเราก็ได้ยินเสียงนกหวีดดังเป็นระยะๆ

ตรงนี้มีหนึ่งร่างสิบขาอีกที่หนึ่งค่ะ แต่หินที่แกะสลักบริเวณนี้มีเฉดสีด้วยนะ

อ่อนช้อยงดงามจริงๆ ค่ะ นี่แกะหินนะคะเนี่ย

ใกล้เข้ามาอีกหน่อยนะ

วัดเชนแห่งนี้มีห้องโถงน้อยใหญ่ 24 ห้อง มีโดมทั้งหมด 80 โดม