ขอยืนยันว่าประทับใจอินเดียมากค่ะ

แค่เปิดใจกับสิ่งที่เขาเป็น ก็สนุกสนานได้กับทุกสิ่งที่ได้พบเจอ ขนาดด่ากับแขกเรื่องน้ำไม่ร้อนยังสนุกเลย

ไม่เจอกลิ่นแขกเหม็นอย่างที่คนกลัว อาหารก็อร่อยจนลืมอ้วน ผู้คนก็น่ารักตามแบบของเขา ..... ไม่ไปไม่รู้นะคะ

แล้วจะกลับไปอินเดียอีกแน่นอนค่ะ

หมดเวลาของการสนทนาธรรม พวกเรากราบนมัสการลาพระอาจารย์อ้าย และตรงไปที่ตลาดราชปัต นาการ์ เพื่อทำภารกิจสุดท้าย นั่นคือการหาซื้อกางเกงแบบแขกที่มีชื่อว่ากางเกงอารีบาบา เราใช้เวลาไม่นานนักในปฎิบัติการครั้งนี้ เพราะมีร้านขายเสื้อผ้าแบบแขกเยอะมาก คนก็เยอะด้วย พวกเราเลยไม่ค่อยอยากเดินต่อ ซื้อของได้เรียบร้อยก็เลยออกเดินทางไปสนามบินกันเลย แล้วด้วยความอิ่มจากชากาแฟและขนมที่กินที่โรงแรม ทุกท่านเลยของดอาหารค่ำของคืนนี้ กะว่าไปกินบนเครื่องบินทีเดียวเลยแล้วกัน

แต่การที่พวกเรามาถึงสนามบินเร็วเกินไป ทำให้ต้องมานั่งรออยู่เวลาอีก เพราะเที่ยวบิน TG 316 ของพวกเราออกเที่ยงคืนกว่า แต่เรามาถึงตั้งแต่สองทุ่มครึ่ง เจ้าหน้าที่ยังไม่อนุญาตให้เข้า บอกว่าข้างในคนเยอะ ให้รอถึงสามทุ่มจึงจะเข้าได้ เป็นงั้นไป ถ้ารู้อย่างนี้ไปหาที่นั่งกินน้ำกินขนมรอก็ยังดี

พอได้เวลาเข้าสู่สนามบิน จัดการ Check in เรียบร้อย หลังจากนี้ก็ต้องรอ รอ และรอ หาของกินบ้าง นั่งคุยบ้าง อ่านหนังสือบ้าง เดินดูของบ้าง เร่งเวลาให้ผ่านไปเร็วๆ อยากกลับบ้านกันจะแย่อยู่แล้ว พอได้เวลาขึ้นเครื่อง พวกเราก็บอกลาแผ่นดินอินเดีย เหิรฟ้าสู่มาตุภูมิ

ทริปนี้สนุกสนานเฮฮา และเต็มไปด้วยสีสัน รอยยิ้ม เสียงหัวเราะ (และแอบมีร้องโอดโอยบ้าง) เพราะสมาชิกที่ร่วมเดินทางทุกคนเตรียมพร้อมมาสัมผัสกับอินเดียเต็มที่ และมองประเทศนี้อย่างใจกว้าง ต่างกับผู้คนอีกมากมายที่ยังคงมีอคติกับอินเดีย และกลัวที่จะมาสัมผัสกับเสน่ห์ของแดนภารตะ แต่สำหรับอีกหลายๆ คน "อินเดีย" ยังมีสิ่งดีๆ มากมายให้ค้นหา และอยากจะกลับมาสัมผัสอีกหลากหลายมุมที่ยังไม่ได้ไปเยือน เช่นเดียวกับหลายคนในทริปนี้ ที่ยืนยันว่าจะกลับมาเที่ยวอินเดียอีกแน่นอน

ขอบคุณพี่น้องทุกคนที่พกลูกบ้ามาเที่ยวขี่อูฐ ท่องทะเลทรายในทริปนี้ด้วยกัน น่าเสียดายที่มีไม่กี่คนที่อยากลองของแปลกเหมือนพวกเรา สมาชิกของทริปนี้เลยน้อยไปหน่อย แต่ก็ดีนะ กลุ่มเล็กๆ คล่องตัวดี อยากทำอะไรก็ทำ อยากแวะตรงไหนก็แวะ เที่ยวได้ทั่วและเต็มที่ (แถมมีเวลาให้ถ่ายรูปแบบเต็มเหนี่ยว อันนี้สำคัญมาก สำหรับตัวเองน่ะ)

ดีใจที่หลายคนชอบรูปที่ถ่ายมาให้ แต่ช่างภาพดีใจมากกว่าที่มีนางแบบพร้อมโพสท่าให้ถ่ายตลอดเวลา ทริปหน้าอยากเปลี่ยนบรรยากาศไปเที่ยวแนวไหนของอินเดีย ก็ชวนได้นะคะ ไม่จำเป็นต้องเป็นทริปที่วันแรมทางขายอยู่ก็ได้ ถ้ามีคนอยากไป และเราใจตรงกัน ก็ชวนกันไปลุยได้เลย

แล้วเจอกันทริปหน้านะคะพี่น้อง

เสร็จสิ้นภารกิจการช็อปในรอบบ่ายแล้ว ขอใช้เวลาสบายๆ นั่งจิบน้ำชายามบ่ายในโรงแรมระดับ 5 ดาวซะหน่อย พวกเราไปเลือกที่โรงแรมเมอร์ริเดียน แต่ผิดหวังไปหน่อยตรงนี้โรงแรมนี้ไม่มี Hi-tea ตามที่ต้องการ มีแค่ชากาแฟ ขนมเค้ก และคุ๊กกี้ แต่ก็โอเคแหละ ขี้เกียจย้ายที่แล้ว ปักหลักกันที่นี่แหละ

ส่วนเรากับพี่ปลามีภารกิจต้องออกไปรับของจากพระอาจารย์อ้าย พระนักศึกษาปริญญาเอกที่เรียนอยู่ที่เดลลี และเป็นพระอาจารย์ที่ลูกทัวร์ทุกคณะได้เจอ ซึ่งจริงๆ แล้วคณะนี้ไม่คิดว่าจะได้เจอกันแล้ว เพราะเราตั้งใจจะเข้าไปรับของจากพระอาจารย์ที่บ้าน แต่พระอาจารย์มีธุระต้องออกมาข้างนอกอยู่แล้ว เลยนัดเจอกันที่สถานีรถไฟฟ้า เห็นว่าเวลาเหลือเลยนิมนต์พระอาจารย์มาเจอกับคณะด้วยเลย และการสนทนาธรรมกลุ่มเล็กๆ ด้วยเวลาที่ไม่มากนักก็เริ่มขึ้น และจบลงด้วยการร่วมกันทำบุญ ซึ่งไม่ได้คิดว่าจะมีอยู่ในโปรแกรมของทริปนี้เลย สรุปว่าพระอาจารย์อ้ายยังคงรักษาสถิติที่ได้เจอกับลูกทัวร์ทุกคณะของวันแรมทางที่มาลงเดลลี

กราบขอบพระคุณพระอาจารย์อ้าย ที่มีเวลาให้คณะวันแรมทางเสมอ และคณะเราก็โชคดีที่มาถึงเดลลีในช่วงที่พระอาจารย์อยู่เดลลีทุกครั้ง ถึงจะเป็นช่วงสั้นๆ ที่ได้สนทนาธรรม แต่สมาชิกหลายคนก็ได้รับความรู้ และหลักธรรมที่สามารถนำไปปฏิบัติได้ต่อไป

ออกจากหอคอย ก็ได้เวลาอาหารกลางวันแล้ว ลุงเน็คพาไปกินอาหารจีนอีกร้านหนึ่งที่มีชื่อเสียงในเดลลี ชื่อร้าน Pindi หลังจากที่เมื่อคืนชิมที่ร้าน Lotus garden ไปแล้ว รสชาติอาหารโอเค ลูกค้าเยอะ และส่วนใหญ่เป็นต่างชาติ แต่ร้านแคบไปนิดนึง

หลังมื้ออาหารพวกเราก็ไปช็อปกันต่อแถวคอนนอร์ท เพลส(Connaught Place) เพราะพวกพี่ๆ ท่านอยากได้นิตยสารของอินเดียติดมือกลับบ้านไป ตามประสาคนทำหนังสือน่ะ

ลูกทัวร์หายไปหนึ่งคน เพราะบาดเจ็บที่ขาไปเมื่อเช้า เลยไม่ได้เดินเข้ามาชมกุตุป มีนาร์ด้วยกัน

ชมหอคอยจากมุมนี้ก็ดูดีนะ

มุมสวยๆ ที่หอสูง กุตุป มีนาร์ (Tower of Victory) หอคอยแห่งชัยชนะ สูง 72.5 เมตร สัญลักษณ์ของกรุงเดลี ที่สร้างขึ้นเพื่อฉลองชัยของชาวมุสลิมบนแผ่นดินอินเดีย   

ก่อนจะไปที่หอคอยกุตุป มีนาร์ เรามาแวะที่วัด Lotus temple กันแว๊บนึง วัดนี้เป็นวัดของศาสนาบาไฮ(Bahai) แต่ด้วยความสวยงามของสถาปัตยกรรม ทำให้นอกจากผู้ที่นับถือศาสนาบาไฮแล้ว ยังมีนักท่องเที่ยวพากันมาชม บ้างก็มานั่งสมาธิ แต่สำหรับพวกเราเห็นคนเยอะมาก เลยไม่ได้เดินเข้าไปถึงข้างใน แค่ถ่ายรูปจากมุมไกลๆ แค่นี้ก็พอ

วันที่ 9 ธันวาคม 2550 เดลลี(Delhi) - กรุงเทพฯ
เช้านี้ออกมาท่องเดลลีกัน เริ่มกันที่อินเดียเกท (India Gate)  ประตูชัยที่สร้างขึ้นเลียนแบบประตูชัยของปารีส เพื่อเป็นอนุสรณ์ระลึกถึงทหารที่เสียชีวิตในสงครามโลกครั้งที่ 1

ออกจากร้านพิซซ่า เดินถัดมาไม่กี่ก้าว พวกเราก็เลี้ยวเข้าร้านกาแฟกัน ดื่มตบท้ายหลังอาหารซะหน่อย ก่อนจะเดินทางไกล เมืองนี้มีนักท่องเที่ยวจากทั่วโลกมุ่งมาเยือน ก็เลยเจริญกว่าเมืองอื่นๆ เยอะ ค่อนข้างทันสมัย มีห้าง มีร้านอาหารหลากหลายสไตล์ และด้วยความที่พวกเรามากันกลุ่มเล็กๆ อยากแวะที่ไหน อยากกินอะไรก็เลือกได้เอง ไม่ต้องยืดติดกับโปรแกรมตลอดเวลาเหมือนทัวร์ใหญ่ๆ คนเยอะๆ

หลังจากดื่มกาแฟกันแล้ว พวกเราก็พร้อมออกเดินทาง เราไปถึงเดลลีเกือบค่ำ และเตรียมตัวช็อปปิ้งกันต่อเลย เพราะพรุ่งนี้วันอาทิตย์ตลาดย่านจันปาทร์จะปิด พวกเราเลยต้องรีบมาช็อปกันคืนนี้เลย ก็ได้ของจากตลาดกันมาไม่น้อย ก่อนจะไปกินอาหารค่ำ และพักผ่อนเอาแรง เพื่อเที่ยวต่อเดลลีพรุ่งนี้

มุมสวยๆ จากสวน

มุมยอดฮิต ของที่นี่ ถ้าวันฟ้าใสจะได้เห็นทัชมาฮาลเป็นฉากหลังอยู่ไกลๆ ด้วยนะ แต่วันนี้ไม่มีแววเลย

มุมนี้ก็สวยนะ

ป้อมปราการอัครา เป็นพระราชวังที่สวยไม่แพ้ทัชมาฮาลเลย

เต็มอิ่มกับทัชมาฮาลแล้ว พวกเราก็ไปต่อกันที่ป้อมปราการอัครา (Agra Fort) พระราชวังที่ยิ่งใหญ่ และมีกษัตริย์แห่งราชวงศ์โมกุลใช้เป็นพระราชวังสืบต่อมาถึง 3 รัชกาล

หินอ่อนสีขาวแกะสลักลวดลายสวยงามรอบๆ ทัชมาฮาล แม้แต่ลายที่กรอบ ที่เห็นเป็นสีๆ ก็ใช้หินสีต่างๆ ฝังลงไปในหินอ่อนอีกที

ภายในโดมของทัชมาฮาล มีโลงบรรจุพระศพของเจ้าชายชาร์จาฮาน และพระนางมุมตัส มาฮาล มเหสี คู่รักนิรันดร์ที่ทำให้เกิดอนุสรณ์รักแห่งนี้ ซึ่งภายในไม่อนุญาตให้ถ่ายรูป

การเข้าชมทัชมาฮาล สำหรับนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติ ต้องจ่าย 750 รูปี หรือจะจ่าย 500 รูปี บวกกับอีก 5 ดอลล่าร์ก็ได้ กระเป๋าใบใหญ่ๆ อย่างกระเป๋ากล้อง ไม่อนุญาตให้นำเข้าไปในพื้นที่ของทัชมาฮาล (แต่ของในกระเป๋าเอาเข้าได้หมด ก็ไม่เข้าใจว่ามันปลอดภัยกว่ากันยังไง ทำไมต้องกลัวแค่กระเป๋า ไม่เห็นกลัวของในกระเป๋าเลย อันนี้เจอมาแล้วกันตัวเอง)

อุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ต่างๆ อย่างโทรศัพท์มือถือ MP3 และอื่นๆ (ยกเว้นกล้อง) ไฟแช็ค ไฟฉาย ขนม ลูกอม หมากฝรั่ง ห้ามหมด ทางที่ดีเอาแค่เงิน พาสปอร์ต และกล้องติดตัวมาก็พอ เพราะถ้าบังเอิญถือของต้องห้ามมาด้วย จะต้องฝากไว้ด้านหน้าทางเข้า ซึ่งไม่รับรองความปลอดภัยใดๆ ต้องมากังวลกับของอีกว่าจะหายหรือป่าว เรื่องนี้ประสบกับตัวเองมาแล้วเหมือนกัน

เสาทั้งสี่ตัวที่ตั้งอยู่สี่ด้านของทัชมาฮาลก็ถูกออกแบบและก่อสร้างให้ทำมุมเอียงออกจากตัวโดมของทัชมาฮาล เพื่อว่าถ้าเกิดแผ่นดินไหว แล้วเสาล้ม จะได้ล้มออกด้านนอก ไม่ล้มมาทับทัชมาฮาล

ทุกตารางนิ้วของทัชมาฮาล ถูกคำนวณอย่างดีเยี่ยม อย่างตัวอักษรภาษาอิสลามที่สลักอยู่บนกรอกประตูนี้ ยังถูกออกแบบมาให้สามารถอ่านได้จากทุกมอง โดยจะเห็นตัวหนังสือนั้นมีขนาดเท่ากันทั้งหมด แม้จะเงยหน้าอ่านก็ตาม

เข้าไปดูรายละเอียดใกล้ๆ ของทัชมาฮาลกันบ้างดีกว่า นี่คือสิ่งปลูกสร้างที่ยิ่งใหญ่อลังการ หนึ่งในเจ็ดสิ่งมหัศจรรย์ของโลก

ช็อตเด็ดประจำทริป พริ้วมากๆ ค่ะพี่อู ชอบๆ นี่ถ้าได้สีเสื้ออย่างของพี่ติ้งนะ แจ่มเลย

พี่ติ้งบอกว่าจะกลับมาใหม่ พร้อมกับคนรู้ใจ แต่ทริปนี้ขอฉายเดี่ยวไปก่อนแล้วกัน

ถ้าฟ้าใสๆ แสงดีๆ คงได้เห็นเงาของทัชมาฮาลในน้ำที่สวยๆ นะ

ถ่ายมางามที่สุดได้แค่นี้อ่ะ

ผู้คนเยอะแยะมากมาย สมกับเป็นสิ่งมหัสจรรย์ของโลกจริงๆ อากาศเย็นสบายนี่ก็ดีนะ แต่ไม่ดีตรงที่ฟ้าไม่สวย หมอกเยอะ ดูอะไรๆ ก็ไม่กระจ่างตานัก มาเยือนทัชมาฮาลสองครั้ง ยังไม่เคยเจอทัชมาฮาลวันฟ้าใสเลย :(

วันที่ 8 ธันวาคม 2550 อัครา (Agra) - เดลลี(Delhi)
อรุณสวัสดิ์อัครา เช้านี้พวกเราจะได้ไปเยือนทัชมาฮาลกันแล้ว หลังจากเติมพลังด้วยอาหารเช้าเรียบร้อย ออกจากโรงแรมไปไม่กี่นาที ก็ถึงที่จอดรถ ซึ่งรถทุกคันจะต้องมาจอดที่นี่ แล้วต่อรถที่เค้าจัดให้เข้าไปอีกทอด (ประมาณ Shuttle bus น่ะ) หรือใครอยากเก๋กินบรรยากาศหน่อย ก็จ่ายตังค์นั่งรถม้า หรือรถอูฐก็ได้นะ แต่ต่อรถอีกทอดแล้วก็ยังไม่ถึงทัชมาฮาลนะ ลงจากรถก็ต้องเดินต่อเข้าไปอีกหน่อย และด้วยความขี้เกียจนั่งรอให้คนเต็มรถบัส พวกเราก็เลยตกลงใจที่จะเดินเท้าเข้าไปจนถึงทัชมาฮาลเลย อากาศเย็นๆ ในยามเช้าแบบนี้ คิดซะว่าเดินออกกำลังกายน่ะ

แล้วพวกเราก็เข้ามาถึงปราการด่านสุดท้าย ก่อนจะเข้าไปยลโฉมทัชมาฮาล

จากชัยปุระ ตีรถมุ่งหน้าสู่เมืองอัครา พวกเรามาถึง Hotel Royale" Residency ที่พักในอัคราช่วงค่ำ บรรยากาศของโรงแรมนี้โอเค ห้องพักใช้ได้ แต่ที่ใช้ไม่ได้คือน้ำร้อนบางห้อง ซึ่งมันแย่ตรงที่มารู้เอาตอนเช้า ที่จะอาบน้ำแต่งตัวออกไปเที่ยวแล้ว แบบว่าตอนกลางคืน หลังจากกินอาหารค่ำเสร็จก็ล้างหน้าแปรงฟันนอนกันเลย ไม่ได้อาบน้ำก่อน เพราะอากาศเย็น เลยไม่รู้ว่าน้ำร้อนใช้ไม่ได้ พอเช้าก็ไม่มีเวลาพอที่จะแก้ไข(จริงๆ โรงแรมเค้าก็พยายามจะแก้แหละ แต่ไม่สำเร็จ ให้ย้ายห้องไปอาบที่ห้องอื่น ก็แย่พอกัน และน้ำเบามาก ทำเอาพี่ๆ เราอารมณ์เสียกันไป และสุดท้ายก็ต้องทนอาบน้ำเย็น

เพราะฉะนั้น คำเตือน! สำหรับใครที่คิดว่าจะไปเที่ยว และพักตามโรงแรมต่างๆ ในอินเดีย ถ้าเค้าบอกว่ามีน้ำอุ่น น้ำร้อน ลองเปิดเช็คดูก่อนเลย ถึงจะยังไม่ได้อาบน้ำก็เถอะ เช็คก่อนจะรื้อของออกจากกระเป๋า ถ้ามันใช้ไม่ได้ให้แจ้งทางโรงแรมให้จัดการ หรือไม่ก็ให้เค้าเปลี่ยนห้องให้เลย ถ้ารื้อของกระจายเต็มห้องแล้ว เราคงขี้เกียจที่จะต้องเก็บของเปลี่ยนห้อง และจะอารมณ์เสียที่ได้ห้องพักไม่ดีน่ะ

ออกจาก City Palace ก็ได้เวลาท้องหิว ไกด์ประจำวันนี้พาพวกเราไปกินข้าวที่ร้านอาหารหรูประจำเมือง ลูกค้าในร้าน 90% เป็นต่างชาติ ราคาอาหารแพงกว่าทุกๆ มื้อที่เคยกินมา ทำเอาลุงเน็คต้องเอ่ยปากถามว่าอาหารรสชาติเป็นไง เพราะจ่ายไปแพงเหลือเกิน แต่จากหลายๆ มื้อที่ผ่านมา สรุปได้ว่าอาหารโอเค บรรยากาศพอใช้ได้ (ยกเว็นเรื่องหนูที่มาวิ่งผ่าน แล้วพนักงานบอกว่ามันเป็นสัตว์ของเทพเจ้านะ) น่าเสียดายที่มื้อนี้พี่อูไม่สามารถ เพราะท้องไส้กำลังปั่นป่วน

ก่อนออกจากชัยปุระ ลุงเน็คพาพี่อูไปซื้อยา และปล่อยให้สาวๆ ช็อปปิ้งกันเล็กน้อย ซึ่งก็ได้กระเป๋า กระโปรงกันไปคนละหลายชิ้น ส่วนพี่อูก็ได้ยาแขกกลับมาเหมือนกัน แต่ยังไม่กล้ากิน ต้องให้พี่ปลาโทรมาปรึกษาแพทย์สายตรงจากอินเดียก่อนว่ากินได้มั้ย คุณหมอตอบมาให้หายห่วงว่ากินได้เลย เชื้อโรคแขก ต้องใช้ยาแขกถึงจะเอาอยู่ ยาไทยที่พกไปอาจจะฆ่าเชื้อแขกไม่ได้น่ะ ซึ่งยาแขกก็ไม่ทำให้ผิดหวัง ได้ผลชงักจริงๆ