โห...เศร้า

ไปซ่อม....แบบนี้ต้องไปซ่อม...ฮ่าฮ่า (ไปเหนื่อยอีกรอบมั๊ย)

ไปมาแล้วสวยดี แต่เพื่อนทำรูปในกล้องหายหมดเลยทั้งพะเนินทุ่งและภูกระดึง

โห...ควรจะตื๊บมันดีมั๊ยเนี่ยะ...

ชาวบ้านเค้าเลิกคุยกันแล้ว!!!.....กับกระทู้นี้น่ะ

แกเพิ่งจะโผล่หัวมา...เฮ้อ!!!

ปล. บอกให้เพื่อเอาบุญ ฮ่าฮ่า (หวังบุญ).....แกหนีไปเที่ยวเรื่อยๆ กับเพื่อนแกที่ต่างจังหวัดไง...ไอ้น้อง

ทำไมเราไม่ได้ไปวะ....

เห็นด้วยยยยยยยย......บอก..งบ..มาเลย..ที่ไหน..เมื่อไหร่..พร้อมเสมออออออ..คร้าบบบบ

ไม่เป็นไรน้อง ไว้นัดกันอีกทีก็ได้ ปีใหม่นี้ยังไม่ได้นัดกินข้าวกันเลยนิ แต่สงสัยต้องรอท่านนุก่อนนะ จะได้ครบทีม แล้วค่อยเลือกวันกันอีกที (อยากจับของขวัญด้วยอ่ะ ปีนี้ยังไม่ได้จับของขวัญเลย มีใครเห็นด้วยบ้าง ยกมือ ออกเสียงกันหน่อยนะ)

แล้วเจอกัน สวัสดีปีใหม่ทุกคนนะจ๊ะ

ตามสบายเลยน้องท่าน เที่ยวสนุกมุขกระจาย ใครอยากใช้พื้นที่แบ่งปันความมันส์ ความสุข ความสนุกสนานกับเพื่อนพ้องก็ตามสบายจ้ะ เพราะพื้นที่ส่วนนี้เปิดมาเพื่อการณ์นี้อยู่แล้ว (ทริปหน้าไปฮากันต่อที่ไหนดีอ่ะ คิดออกแล้วบอกกันด้วย)

ปล. ถึงสมาชิกทุกท่านในทริปพะเนินทุ่ง ถ้าไม่ลืม กรุณาติดรูปทริปนี้มาแลกกันในวันที่ 1 ด้วยนะจ๊ะ ส่วนของท่านนุคงไม่เป็นไร พวกเรารอได้จ้ะ

เศร้าใจ..มากินไม่ทันชาวบ้านเค้า..The End

เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า..มาก่อนได้กินก่อน..มาทีหลังอดแด..ก

(เนื้อเรื่องอาจจะมั่วไปหน่อย...หรือมั่วมากๆ..แต่อยากให้ทุกคนสนุกไปกับมัน..อาจจะแบบฝืดๆ..แต่ก็ตั้งใจนะ)

สุดท้ายกราบขอบพระคุณท่านเจ้าของเว็บที่ให้เพ้อเจ้ออยู่ตั้งนาน2นาน

นี่พวกเรามาช้าไปหรือนี่..เค้ากินกันจนหมดแล้ว..เหลือไว้แต่เตากับถ่านให้เราดูต่างหน้า

ถึงแล้ว..พวกเราไปดูกัน

เฮ้อออออ...นั่งจากหน้าตึงจนหน้าจะเ***่ยวแล้ว..ทำไมยังไม่ถึงซะที

ไม่เห็นจะยากเลย..ทางบกไปไม่ได้..ก็เปลี่ยนมาใช้ทางน้ำแทนสิ (หน้าชื่นตาบานรับลมกันใหญ่เลยนะ)

แนะๆๆ...ทำเป็นมอง..

ป.ปลาไม่สบาย..ไม่มีใครสนใจป.ปลาเลย...น้อยใจ

เดี๋ยวขอให้เรา3พี่น้องประชุมกันหน่อยนะ (เจ๊ๆ..ทั้ง2คนนั่นแหละไม่ต้องเกี่ยงกัน..หนูของตังใช้หน่อยดิ)

นี่ๆพวกเรา3คนจะเอายังไงกันต่อดีล่ะ

แล้ว..แอร์ไก่..ที่บ้านล่ะป่านนี้จะเป็นยังไงบ้างนะ..ผมจะร่วงหมดหัวรึยังนะ

ม๊อบ...(คิดไม่ออก)

หมวย : นี่นี่จอดรถทำไมล่ะแก...

นะ : ไม่เห็นเหรอไงว่ามีม๊อบอยู่ข้างหน้า...

เห็ยมั้ยจับได้คาหนังคาเขาเลย..กินขนมของเค้าหมดเลย..แล้วยังจะมาทำเป็นชวนคุยเพื่อกลบเกลื่อนอีกนะ

พี่เพ็ญ : อ้าวออกจากสมาธิแล้วเหรอ..เป็นยังไงบ้างล่ะท่องได้กี่ตำนานแล้วล่ะเราเห็นนานนั่งท่าปางไสญาส์ตั้งนาน

คิดไม่ออก..นอนดีกว่า..ขอซ้อมท่าปางไสญาส์(สะกดมั่วนะ)ซะหน่อยนะ

เมื่อออกก้าวเดินแล้ว..ยังไงเราก็ไม่เปลี่ยนใจ..แต่เอ้..เรายังท่อง(7ตำนาน)..ไม่ได้ซักตำนานเลย..

จอดด้วยคร้าบ

มีรถผ่านมาพอดีเลย

รอด้วยคร้าบบบบบผมจะรีบไป

พอล่ะ

มาได้ไงเนี่ย?

นี่ก็หมดสภาพ

มาดูคคนหมดสภาพ

เขาไปดูทะเลหมอก แต่เรามีแต่หมอกหลบสันเขา

ข้างบนต้องเป็นขาตั้งสั่นจิ ไม่ใช่ขาตั้งสั้น

คราวนี้มาดูกลุ่มคนบ้า ไปดูวิวตอน 5 ทุ่มครึ่งกันมั่ง

ถูกต้องน้องนุ....(ยังละกิเลสไม่ได้รึ...ฮิฮิ)

อยากจะบอกว่า...มันยังมีแหล่งท่องเที่ยวที่รถเข้าไม่ถึงของ "พะเนินทุ่ง" อีกเยอะ เช่น น้ำตก ดูนก ดูผีเสื้อ และการปีนป่ายสู่ยอดเขา "พะเนินทุ่ง" (เค้าบอกว่าโหดเหมือนกัน และต้องนอนค้างบนยอดเขาด้วย) ซึ่งเป็นที่ที่พวกเรายังไม่ได้ไปสัมผัส...

และด้วยเวลาที่จำกัด ทำให้เราไม่สามารถไต่ระดับไปทัศนาจรหาความงามและเงียบสงบในที่อื่นๆ ของพะเนินทุ่งได้ (เส้นทางเดินเท้าน่ะ)...ถ้าเพื่อนคนไหนคิดจะไป ก็ช่วยบอกเราหน่อย...อาจจะไปด้วย เพราะเรายังไปไม่ครบ และเพชรบุรีก็ใกล้กรุงเทพฯ แค่นี้เอง....

ปล. การเดินป่าบนเขาพะเนินทุ่งต้องทำการแจ้งเจ้าหน้าที่ ณ จุดทำการของอุทยานก่อนนะ เพราะต้องมีเจ้าหน้าที่นำทางในทุกๆ เส้นทางนะจ๊ะ (งวดหน้าไม่พลาด...แต่จะไหวป่าวหว่า)

นาคน้อย รู้สึกจะขยันส่งรูปมายั่วมากเลยน่ะ เรางานเยอะมาก จนไม่มีเวลาจะไปเที่ยวไหนกัน เฮ้อ เซ็ง

แล้วเราก็นั่งเรือไปดูหิงห้อยตัวเป็นๆ กัน หลายคนเพิ่งเคยเห็นหิงห้อยเป็นครั้งแรก แต่สำหรับเด็กบ้านนอกลูกน้ำเค็มอย่างพี่น้องบ้านเรา เห็นหิงห้อยกันมาตั้งแต่เด็กแล้ว

สรุปว่าทริปนี้ เที่ยวกันคุ้ม กินกันอิ่ม และคงจะไม่ต้องมาซ่อมอีกเป็นครั้งที่สอง สำหรับแก็งค์พวกเราที่เคยเที่ยวแบบลุยๆ ต้องเดิน เดิน และเดิน กว่าจะขึ้นไปถึงเป้าหมาย ที่อยู่ท่ามกลางธรรมชาติ ยังมีความเงียบสงบ และได้สัมผัสกับธรรมชาติจริงๆ พอมาเจอที่ที่รถเข้าถึงแบบนี้ คนก็เยอะ เสียงก็ดัง และวุ่นวายอย่างที่เขาพะเนินทุ่งนี้ ทำให้พวกเรารู้สึกอยากไปเที่ยวที่มันโหดๆ มีคนเที่ยวน้อยๆ มากกว่า สำหรับผู้ที่รักความสงบของธรรมชาติ จึงไม่ขอแนะนำให้มาเที่ยวที่นี่นะ

แต่โดยรวมแล้ว "เขาพะเนินทุ่ง อุทยานแห่งชาติแก่งกระจาน" ก็เป็นอีกหนึ่งสถานที่ที่น่าเที่ยว อยู่ใกล้ๆ กรุงเทพฯ และมีของดีหลายอย่างที่น่ามาสัมผัสด้วยตัวเองนะ

เราได้ที่ติดตู้เย็นลายหิงห้อยจากร้านนี้

ร้านนี้มีหลายอย่าง พ่อเขียนภาพ ลูกระบายสีทำพวงกุญแจอันเล็กๆ ลายน่ารักๆ และของอื่นๆ อย่างที่เห็น

ร้านนี้ขายของเล่นโบราณ

นอกจากของกินแล้ว ที่ตลาดน้ำอัมพวาก็ยังมีร้านขายของที่ระลึกหลายร้าน มีของน่ารักๆ ไอเดียเก๋ๆ มากมายเลยฃ

ร้านนี้ขายภาพและโปสการ์ด

ของกินเยอะแยะเยย แต่คนก็เยอะด้วยอ่ะ สุดท้ายเลยไปหาร้านอาหารนั่งกินกัน เพราะไม่สามารถฝ่าผู้คนไปสั่งอาหารตามเรือได้สำเร็จน่ะ

มีความสุขกับการกินกันจริงๆ เลย เที่ยวลำบากไม่ว่าขอข้าท้องอิ่ม สโลแกนของพวกเรา

แล้วพวกเราก็ไปแวะเที่ยวและกินกันต่อที่ตลาดน้ำอัมพวา แบบว่าดาวไม่ขึ้นนำทาง กลับบ้านกันไม่ถูกน่ะ

เรือไปจอดให้ขึ้นไปเที่ยวบนเกาะกันพักหนึ่ง แล้วพวกเราก็นั่งเรือกินลมกลับมาขึ้นฝั่ง อาบน้ำอาบท่ากันให้เรียยร้อย เพราะหลายคน(แทบทุกคน) ไม่ได้อาบน้ำตั้งแต่เมื่อคืน ด้วยอากาศที่เย็นบนพะเนินทุ่ง และความไม่สะดวกของห้องน้ำ

หลังจากอาบน้ำกันเรียบร้อย เราก็นั่งๆ นอนๆ รอเวลาให้แดดร่มลมตกค่อยออกเดินทาง เพราะต้องมีสมาชิกหลายคนนั่งท้ายกระบะน่ะ จะได้ไม่ร้อน

หลังจากกินอาหารกลางวันที่ร้านแซบอีหลี ซึ่งพลขับรถเช่าของเรานำเสนอ(อีกแล้ว) เพราะเป็นร้านของครอบครัวน้องเค้าน่ะ แต่ก็อร่อยสมชื่อนะ

แล้วเราก็ไปล่องเรือเที่ยวในเขื่อนแก่งกระจานกันต่อ