จะมีสักครั้งมั้ยเนี่ยที่คุณกุมารทองกับคุณนุเค้าจะไม่แยกเขี้ยวใส่กัน นวมคนละคู่มั้ยน้อง เดี๋ยวพี่จัดให้ ;)

โธ่ๆๆ พี่มารสุดหล่อ สุดเทห์ หน้าตาเอย ทรงผมเอย โค...รตจะดูดี  หาคนยอด perfect อย่างพี่ในโลกไม่ได้แล้วล่ะมั้ง

เลนส์เราห้ามถามราคา อยากรู้เอารุ่นไปสืบเอาเอง แต่ก็นะ นิคส์ไม่มีเลส์สีขาวใช้นี่ ก็ต้องอิจฉาเป็นธรรมดา

เมื่อวานนัดกินข้าว และแลกรูปกันกับชาวคณะที่ไปล่องแก่ง มีเพื่อนสมาชิกมาแจมด้วย รวม 7 ชีวิต เลยได้ประชุมกันเรื่อง Mega Project ของปีนี้ด้วย จากแผนเดิมที่ว่าจะลงใต้ไปเขาหลวง คาดว่าจะต้องเปลี่ยนเป็นขึ้นเหนือไปเชียงรายแน่นอนแล้ว เพราะน้องกอล์ฟกับน้องตุลย์จะมีงานใหญ่ช่วงต้นเดือนพ.ย. แต่วันไหนแน่ ถ้าสรุปได้แล้ว กอล์ฟจะแจ้งให้ทราบโดยทั่วกันอีกที

ให้สมาชิกชาวแก๊งค์เตรียมพร้อมไว้ได้เลยจ้ะ เพราะงานนี้กอล์ฟบอกว่าใครไม่ไปมีประนามค่ะ ว่าแล้วพวกเราก็ช่วยกันหาที่เที่ยวในเชียงรายกันเถอะครับพี่น้อง :)

ฮ่า...อ่า...ฮ่า....

ดูรูปอีกที....ทำไมตรูอ้วนจังฟะ....

สองรอบของพี่เพ็ญนี่ซิ คุ้มมากๆ เพราะใช้เวลาอยู่ในสนามได้ยาวนานกว่าคนอื่น คุ้มจริงๆ พี่ สู้ๆ

ออกจากสนาม ATV นี้แล้ว พวกเราก็ตีรถกลับกรุงเทพกัน มีแวะซื้อของฝากเล็กๆ น้อยๆ แล้วก็ยาวโลด มาถึงกรุงเทพราวๆ หนึ่งทุ่ม แยกย้ายกันกลับบ้าน

สรุปแล้วทริปนี้หมดตังค์กันไปคนละเกือบ 2,000 รวมค่าล่องแก่งแต่ไม่รวมค่ากิจกรรมปลีกย่อยของแต่ละคน ถ้าสมาชิกไม่หายไป 2 คน อาจจะจ่ายน้อยกว่านี้นะ เอาเป็นว่าคราวหน้าจะให้นายนพจองรถตู้ออฟฟิตให้ได้ จะได้ไม่ต้องเสียค่าเช่ารถ แล้วก็จะเก็บมัดจำล่วงหน้าเลย สำหรับคนที่ตอบรับว่าจะไป เผื่อมีคนเบี้ยวคืนก่อนออกเดินทางอีก(เสียตังค์แล้ว จะได้ไม่กล้าเบี้ยวกันนะครับพี่น้อง)

ทริปนี้เป็นแบบชวนกันเที่ยว เราไม่ได้จัดโปรแกรมแน่นอนแบบทัวร์ อยากไปไหน อยากทำอะไร อยากแวะตรงไหนก็ตามอัธยาศัยกันเลย บอกกันมา อาจจะมัวๆ มึนๆ กันบ้างในบางจุด ก็ทำใจหน่อยนะ เที่ยวเอามันส์ วันหยุดพักผ่อนของวันแรมทาง...แล้วเจอกันใหม่ทริปหน้านะพี่น้อง :)

ลงจากเขาใหญ่ เราล่องกลับทางหมวกเหล็ก เพื่อจะหา ATV ขี่กัน โทรไปสอบถามที่หมวกเหล็ก ATV บอกว่ามีคณะใหญ่ลงอยู่ จะไม่ว่างเลยจนเย็น วันนี้คงไม่ได้ ที่อื่นๆ ก็ไม่โดนใจ เพราะอยากขี่แบบขึ้นเขา เข้าป่า เที่ยวธรรมชาติ ไม่อยากขี่แบบวนในสนาม แต่ก็ไม่วายขอแวะสะหน่อย และไหนๆ ก็แวะแล้ว เลยมีตัวแทนไปขี่ ATV วนซะคนละสองรอบ

แต่พวกเราก็ไม่พลาดที่จะเก็บภาพหมู่ด้วยกันนะจ๊ะ

สมาชิกชาวแก๊งค์ ที่เหลือไม่ยอมลงมาด้วยกัน เพราะขี้เกียจเดิน ไม่อยากเหนื่อยตอนไต่กลับขึ้นไปข้างบน

น้ำตกเหวสุวัตน์จากมุมด้านล่างบ้าง

เดินลงบันไดไปร้อยกว่าขั้น ถึงด้านล่างของน้ำตกก็เจอผีเสื้อแก๊งค์นี้

กลัวน้อยหน้านายนุ เลยเอาผีเสื้อมาฝากบ้าง แบบมาทั้งฝูง

มุมนี้ถ่ายจากจุดชมวิว

พวกเราขึ้นไปกินข้าวกลางวันกันบนเขาใหญ่ แล้วก็ไปเที่ยวชมน้ำตกกันหน่อย นี่เป็นด้านบนของน้ำตกเหวสุวัตน์

สงสัยพี่หนุ่มกำลังคิดว่าจะโดนน้ำเล่นได้มั้ยน้อ สูงกว่าที่ทีลอซูป่าวหว่า

นายนุกับกล้องคู่ใจ และเลนส์ตัวใหม่

กินทุเรียนกันอิ่มแล้ว ก็ขนทุเรียนที่เก็บมาใส่รถ เตรียมตัวออกเดินทางไปเที่ยวต่อที่อื่นๆ กันดีกว่า เสียดายที่ไม่ได้ดูกระทิงที่เขาแผงม้า เพราะกระทิงจะออกมาช่วงประมาณบ่าย 4 โมงเย็นน่ะ รอไม่ไหว

หลังจากตกลงกันอยู่พักหนึ่งว่าจะไปไหนต่อก่อนดี พวกเราก็ไปแวะที่บ้านผางาม ไปดูว่ามีกิจกรรมอะไรน่าสนใจบ้าง แต่กิจกรรมหลักที่ต้องการทำอีกอย่างคือการขี่ ATV แต่ที่ผางามไม่มีน่ะ พวกเราก็เลยหาที่ใหม่ สรุปว่าจะไปทางเขาใหญ่กัน และหลังจากนั้นเราก็หลับ ไม่รู้ว่าใครตกลงยังไงกัน แต่ตื่นมาอีกทีตอนที่รถจอดบนสันเขื่อนที่ไหนสักแห่ง ไม่รู้เรื่องอะไรมา แค่ตื่นมาก็ลงไปถ่ายรูปเล่นกัน สัก 10-15 นาที แล้วก็ขึ้นรถไปต่อ

อาหารเช้าที่พวกเราแวะซื้อมาตุนไว้ตั้งแต่เมื่อคืนเป็นหม้าย เพราะน้านีโทรมาตามให้ออกไปกินน้ำเต้าหู้ และอื่นๆ อีกหลายอย่างที่น้าซื้อมาให้ จัดการอาหารของน้านีแล้ว น้าก็พาทัวร์สวน แล้วก็ได้ไปเก็บทุเรียนกันถึงใต้ต้นเลย กองนี้แหละ ฝีมือพวกเราล้วนๆ ส่วนลูกที่เก็บมาแล้วแกะได้เลย คือที่มันร่วงอยู่ใต้ต้นแล้ว ถ้าเพิ่งร่วงก็โอเค แต่ถ้าร่วงหลายวันแล้วมันจะกินไม่ได้ เพราะเนื้อจะเละ ต้องเอาไปทำทุเรียนกวน

ล่องแก่งจนครบทั้ง 6 แก่ง ซึ่งแต่ละแก่งก็ผ่านมาด้วยความสนุกสนานและยากเย็น เพราะเรือหมุนจนต้องถอยหลังลงให้หวาดเสียวเป็นสองเท่าบ้าง สละเรือลงไปเล่นสไลเดอร์ธรรมชาติบ้าง เรือเริ่มแฟ็บบวกกับน้ำหนักเยอะจนเรือติดโขดหินบ้าง กว่าจะผ่านมาได้ครบ ก็เล่นเอาเหนื่อยเหมือนกันนะ แต่ก็สนุกสนานดี พอใกล้ถึงจุดหมาย พวกเราก็สละเรือลงไปว่ายน้ำเล่นกัน น้ำเย็นนะ และลึกมากๆ ด้วย ขนาดนายนะพยายามจะดิ่งลงไปให้ถึงท้องน้ำ ยังไม่ถึงเลย

ขึ้นมาจากน้ำ บรรดาญาติผู้ใหญ่ของเราก็มารออยู่แล้ว (ลุงกับป้าพาแม่เราไปเที่ยวแถวๆ นี้ เพราะไม่ได้ล่องแก่งด้วยอยู่แล้ว เลยแยกกันไปตั้งแต่กินข้าวกลางวันเสร็จ) พวกเราอาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้วรีบออกเดินทางไปวังน้ำเขียว ที่พักในคืนนี้ของพวกเรา ระหว่างอยู่บนรถเราก็ติดต่อหาที่พักใหญ่ญาติผู้ใหญ่ เพราะพวกเราเองจะไปนอนกองรวมกันที่บ้านในสวนของน้าพี่ปลา แต่พวกผู้ใหญ่คงไม่สะดวก บวกกับเกรงใจด้วย แต่สุดท้ายก็ไม่ได้จองที่พักที่ไหน เพราะไม่แน่ใจว่าจะอยู่ห่างกับบ้านสวนที่พวกเราจะไปพักหรือป่าว น้านี น้าของพี่ปลาเลยบอกให้เข้ามาเจอกันที่บ้านก่อน แล้วค่อยพาออกไปหาที่พักใกล้ๆ สวน เพราะมีอยู่หลายแห่ง ก็โอเคตามนั้น

แต่ปัญหาคือพวกเราไปถึงมืดแล้ว พอเจอกับน้านีตามจุดนัดพบ ตรงตลาดเจ็ดเก้า (ตลาด 79) น้าก็พาเข้าไปที่บ้านสวน แล้วก็พาออกไปตระเวนของที่พักใกล้ๆ ให้กับแม่ๆ แต่เข้าไปที่แรกเค้าบอกว่าไม่มีไฟ ก็ไม่ค่อยเข้าใจว่าไฟไม่พอ หรือไฟไม่มี แต่สรุปว่าที่นี่พักไม่ได้อ่ะ แล้วน้าๆ ก็พากันออกไปหาที่ใหม่ให้ จนสุดท้ายได้ก็พักที่ "ภูปลายหมอก" บ้านน่ารักมากๆ ตกแต่งสวย น่าพักมากๆ มีทั้งบ้านหลังเล็ก กลางและใหญ่ เห็นแล้วอยากพักที่นี่เลยแหละ แต่เกรงใจน้านีที่เตรียมทุกอย่างไว้ให้แล้วน่ะ สรุปว่าเลือก "บ้านแม่" เป็นบ้านขนาดกลาง สำหรับลุงกับป้า แม่เรา และครอบครัวพี่หนุ่ม อยู่รวมกันได้เลยในหลังเดียว

พอจบปัญหาเรื่องที่พัก ทุกคนก็หิวมากแล้ว พากันออกไปกินข้าวโดยด่วน แต่ 2 ทุ่มของที่นี่ แทบไม่ได้ร้านรวงเปิดแล้ว ร้านอร่อยที่น้านีแนะนำก็ปิดหมด สุดท้ายได้ฝากท้องที่ครัวน้องนัท (หรือร้านน้องนัทนี่แหละ ไม่แน่ใจ)

มื้อนี้นั่งโต๊ะยาว แบ่งเป็น 3 วง สั่งกับข้าว 3 ชุดๆ ละ 5 อย่างได้มั้ง ซึ่งทำให้อิ่มอย่างแรง กินไม่หมด จนต้องห่อกลับมาด้วย สงสัยตอนสั่งจะโมโหหิวกันน่ะ แต่อาหารอร่อยใช้ได้นะ (หรือพวกเราหิวหว่า หิวไม่หิวก็คิดดู ไม่ได้คิดจะถ่ายรูปเก็บบรรยากาศเลยอ่ะ)

อิ่มหนำสำราญกันแล้ว มื้อนี้ไม่ทันท่านผู้ใหญ่อีกตามเคย คราวนี้แม่ชิงจ่ายตังค์ไปก่อน ดีจริงๆ เลยนะ มีญาติผู้ใหญ่ที่เคารพรักมาด้วยเนี่ย สรุปว่ามื้อกลางวัน ท่านป้าเลี้ยงเอง มื้อเย็น คุณแม่จัดให้ ไม่ต้องจ่ายกันซักบาท(เพราะทั้งป้า ทั้งแม่บอกว่าไม่ต้อง ถือว่าเลี้ยงลูกเลี้ยงหลาน น่ารักจริงๆ เลย จุ๊บๆ)

พวกเรากับแม่ๆ แยกย้ายกันเข้าที่พัก บ้านสวนที่พวกเราไปนอน อยู่ในสวน มีต้นลำไยและกระท้อนเป็นหลัก น้านีบอกว่าถ้ามาถึงเร็วจะพาไปดูกระทิงที่เขาแผงม้า แล้วก็จะพาเก็บลำไยกับกระท้อน สรุปว่ามาถึงมืด เลยขาดไปหลายโปรแกรม แต่ไม่เป็นไร พรุ่งนี้ยังมีจ้ะ

คืนนี้พวกเราไม่ได้มีกิจกรรมอะไรพิเศษ หลายคนเล่นไพ่ King & Slave อีกหลายคนเป็นกองเชียร์ เล่นกันอยู่พักหนึ่งแล้วก็ง่วงนอน หลับกันดีกว่า

ที่วังน้ำเขียวอากาศดีจริงๆ ไม่มีแอร์ ไม่มีพัดลม นอนห่มผ้าผืนบางๆ ก็หลับสบายๆ ไม่ร้อน ไม่หนาว ชอบๆ

เราตื่นมาป๊ะกับต้นลำไยในตอนเช้า ส่วนต้นที่มีลูกต้องเดินไกลออกไปท้ายสวนหน่อย เราไปเดินสำรวจให้ก่อน แล้วก็กลับมาส่งข่าวให้พี่น้องออกไปเก็บกัน น้องมิลุย...

พลพายสองหนุ่มของลำเรือเรา กำลังทดสอบเรือกันอยู่ หลังจากเพิ่งสูบลมเสร็จ

แล้วกิจกรรมการล่องแก่งของพวกเราก็เริ่มขึ้น ตามภาพที่น้องมิได้ลงไปแล้วนะคะ ดีนะที่พี่หนุ่มให้ยืมกล้องกันน้ำมาด้วย เลยมีรูปตอนล่องแก่ง เสียดายที่มันถ่ายได้ไม่กี่รูป เพราะแบตหมดเสียก่อน (ไม่ต้องแปลกใจว่าทำไมรูปไปอยู่ที่น้องมิ ก็เพราะว่ามีแค่กล้องมิคนเดียวที่สามารถใส่ memory card รุ่นเดียวกับกล้องพี่หนุ่มได้ เพราะเป็นกล้องโอลิมปัสเหมือนกัน เลยให้มิ copy รูปจากการ์ดของพี่หนุ่มลงการ์ดของกล้องมิไว้เลยน่ะ)

แก่งใหญ่ทีเดียวเชียวแหละ

ถึงแล้วจ้า แก่งหินเพิง อุทยานแห่งชาติเขาใหญ่

ใกล้แล้วๆ อีก 1 กิโล

แล้วก็เดิน

เดิน

แผนที่พอสังเขป ของแก่งต่างๆ ที่เราจะไปล่องกัน โดยเริ่มจากแก่งหินเพิง พวกเราจะได้ล่องทั้งหมด 6 แก่ง ไปสิ้นสุดที่แก่งวังไทร ซึ่งแก่งหินเพิงรีเวอร์ไซค์ตั้งอยู่ที่ปลายสุดแก่งนั้นพอดี (โดยทั่วไป ถ้ามาล่องกับเจ้าอื่น ก็จะได้ล่องแค่ 5 แก่ง คือถึงแค่แก่งวังบอน แล้วก็ขึ้นตรงที่ทำการหน่วยฯ ตรงที่เขียนว่า "ท่านอยู่ที่นี่" นั่นแหละ)

พวกเราขึ้นท้ายรถกระบะไปลงที่ทำการหน่วยพิทักษ์อุทยานแห่งชาติเขาใหญ่ที่ 9 ( ขญ .9) แล้วก็เดินเท้าต่อเข้าไปในป่าอีกประมาณ 2.5 กิโลเมตร เดินกันพอได้เหงื่อทีเดียว

เจ้าหน้าที่จะอธิบายทักษะเบื้องต้นในการล่องแก่งให้ฟังก่อน เช่นวิธีการจับพาย หรือการดึงตัวขึ้นจากน้ำ

แก่งหินเพิงช่วงนี้น้ำยังไม่แรงนัก อยู่ที่ระดับ 3 เท่านั้น ยังไม่ถึงระดับ 5

ลืมบรรยายภาพข้างบนอ่ะ คือหลังจากกินข้าวเสร็จ พวกเราก็หลับๆ ตื่นๆ กันอยู่บนรถประมาณ 1 ชั่วโมงก็มาถึงจุดหมายต่อไป "ล่องแก่งหินเพิง"

ก่อนเข้ามาเราโทรมาติดต่อเรื่องเช่าเรือล่องแก่งกับทางแก่งหินเพิงรีเวอร์ไซค์ เพราะพี่หนุ่มเคยมาล่องแล้ว เลยติดต่อให้ในเบื้องต้น แถมต่อราคาให้ด้วย และให้เราคุยเรื่องรายละเอียดต่อ (มีพี่มาด้วยก็ดีอย่างนี้เองนิ)

สรุปว่าเราเหมาลำได้ในราคา 2,800 บาท ล่องได้ 8 คน ถ้ามากกว่านี้เรือจะหนักเกินไป แล้วเค้าจะคิดเงินเพิ่ม งานนี้พี่หนุ่มเลยไม่ล่องด้วย เพราะล่องหลายครั้งแล้ว

อันดับแรกก็แจกอุปกรณ์กันก่อน มีเสื้อชูชีพ และหมวกกันน็อก ส่วนพายมีแค่ 4 อัน ใครจะเป็นคนพายก็ตกลงกันเอา หรือจะพลัดกันก็ได้

ออกจากจปร. ไปกินข้าวกลางวันกันที่ร้านประนอม (ซึ่งพี่หนุ่มนำเหนอว่าอร่อยที่สุดในโลก) แต่ก็อร่อยจริงๆ นะ โดยเฉพาะขาหมู หมั่นโถ และอื่นๆ อีกหลายอย่าง เสียดายไม่ได้ถ่ายรูปไว้เลย แบบว่าหิวอ่ะ อาหารมาก็ซัดโลด

เรายังกินไม่ทันเสร็จ ป้าก็ตัดหน้าไปจ่ายตังค์เสียแล้ว ทีแรกกะว่าสมาชิกเรา 8 คนนั่งรวมกันโต๊ะหนึ่ง ให้ญาติผู้ใหญ่ของเรานั่งกันอีกโต๊ะหนึ่ง จะได้แยกบิลกันจ่ายได้ สรุปว่าบิลน่ะก็แยกโต๊ะแหละ แต่ป้าจ่ายไปหมดเลย ไม่ยอมบอกด้วยว่าโต๊ะพวกเราเท่าไหร่ บอกแต่ยอดรวมประมาณ 1,500 กว่าบาท สำหรับสมาชิก 13 คน เด็กอีก 2 กับอาหาร 2 โต๊ะๆ ละ 4-5 อย่าง ถือว่าราคาโอเคนะ

ปิดท้ายด้วยพี่ใหญ่ 

เวลาขึ้นไปเล่น เจ้าหน้าที่จะให้ลูกโป่งใส่น้ำสีสดใสไปคนละลูก ระหว่างที่เลื่อนข้ามน้ำ ใครโยนลูกโป่งลงในห่วงยางกลางน้ำได้ จะได้เล่นฟรีอีกรอบ (แต่จะมีใครอยากเล่นเป็นรอบที่สองมั้ยเนี่ย แค่รอบเดียวก็ใจสั่นจะแย่)

จริงๆ ลูกโป่งสีชมพูที่พี่นิตย์ปล่อยลงไปน่ะ เป็นลูกโป่งของพี่เพ็ญนะ แบบว่าถือขึ้นมาถึงข้างบนแล้ว เกิดอาการกลัวๆ กล้าๆ เลยขอไม่เอาลูกโป่งไปด้วย เราเลยยุให้พี่นิตย์ถือติดมือไป

เออ...นึกขึ้นมาแล้วแปลกใจ ทั้งพี่นิตย์และพี่เพ็ญ เป็นพวกกลัวความสูงทั้งคู่ แล้วไงถึงได้อยากเล่นอันนี้เนี่ย (รูปของพี่เพ็ญ นุลงไปหลายรูปแล้ว เราไม่ลงเพิ่มแล้วกันนะ)

ออกมาจากเล่นเพ้นท์บอล รถของทีมพ่อกับแม่ก็ตามมาถึงพอดี ก็เลยมีสมาชิกตัวเล็กเพิ่มมาอีก 2 คน หลานๆ ไม่รอช้า โชว์พาวว์ด้วยการเล่นเลื่อนข้ามน้ำกันเลย  

ไม่กี่นาทีผ่านไป ผลก็ออกมาเป็นอย่างนี้ ส่วนใหญ่จะโดนยิงเข้าที่บริเวณหน้ากาก เพราะตัวทุกคนอยู่ในที่กำบัง และแอบมองฝ่ายตรงข้ามตามช่องเล็กๆ ก็เลยโดนยิงเข้าไปในช่องนั้นแหละ

แผนการรบในครั้งนี้ เน้นการอยู่ในที่กำบังเป็นหลักค่ะ

สู้ๆ

ได้เวลาลุยแล้ว

ทีมสีน้ำเงิน ทีมนี้มี 5 คน เป็นชาย 2 หญิง 3

ทีมสีแดง เค้ามี ชาย 3 หญิง 1

(มันแบ่งกันยังไงหว่า?)

แล้วก็แบ่งออกเป็นสองทีม แต่บังเอิญว่าพวกเราได้ตัวแถมมา 1 เป็นผู้ชายคนหนึ่งที่มากับเพื่อนๆ แต่ไม่ได้ใครยอมเล่นเพ้นท์บอลกับพี่แกเลย สุดท้ายเขาเลยขอแจมกับพวกเราน่ะ

ใครเป็นใครก็ทายกันเอาเองนะ

ชักภาพหมู่ก่อนออกรบ งานนี้นุ้ยขอบาย เพราะเคยเล่นแล้ว และอยากถ่ายรูปมากกว่า ก็จะได้มีข้างละ 4 คนพอดี (เรานับสมาชิก 9 คน รวมพี่หนุ่ม พี่ชายเราด้วย เพราะเล่นด้วยได้ทุกกิจกรรม)

ไปต่อด้วยเพ้นท์บอล

สวมเครื่องแบบกันเรียบร้อย ก็มาฟังกฎกติกาก่อน

แล้วก็ไปยิงปืนสั้นกันต่อ แต่สนามนี้คนรอคิวเยอะมาก เลยยิงกันไม่ครบทุกคน เพราะขี้เกียจรอน่ะ

สรุปว่าในบรรดาสมาชิกทั้งหมด 9 คนที่ยิงปืนยาว รวมกันแลกโค้กได้ 6 กระป๋อง (ซึ่งคนที่พลาดไปทั้ง 3 รายเนี่ย ผู้ชายล้วนๆ จ้ะ ผู้หญิงแก็งค์นี้น่ากลัวจริงๆ)

ดูคะแนนรวมดิ อิอิ..ภูมิใจ

มาลงรูปต่อดีกว่า

ขออภัยเพื่อนพ้องน้องพี่ทั้งหลายที่เข้ามาติดตามชมด้วยนะ เพราะลำดับเรื่องราวและภาพอาจจะวนไปวนมาสักหน่อย แบบว่าลงรูปกันคนละทีสองทีน่ะ พยายามเข้าใจหน่อยนะจ๊ะ จะพยายามลำดับเรื่องราวให้แล้วกันนะ มาเริ่มกันเลย

เช้าวันเสาร์ที่ 28 มิถุนายน 2551
รถตู้เหมาคันออกเดินทางจากมหาชัย(พี่ชายเราเป็นพลขับเอง) แวะรับพี่นิตย์กับนะที่บ้าน แต่ตามแผนต้องแวะรับน้องหมวยระหว่างทาง (แต่น้องหมวยเพิ่งส่งข่าวมาบอกว่าติดธุระที่บ้าน แถมบอกกันคืนวันศุกร์เนี่ยนะน้อง แล้วพี่จะหาใครไปเสียบทันล่ะ ที่สำคัญคือไม่ได้มีหมวยคนเดียวที่เบี้ยวทริปนี้ มีนายนัทเพื่อนเราอีกคนที่ป่วย ไข้ขึ้น คาดว่าถ้าไปเที่ยวกับพวกเราจะต้องกลับมาอาการหนักแน่ เลยขอถอนตัว(ซะงั้น) แจ้งมาคืนวันศุกร์ ตอน 5 ทุ่มครึ่ง...โอ้ แม่เจ้า ตรูจะบ้าตาย) 

สมาชิกส่วนใหญ่นัดพบกันที่คอนโดสุขสวัสดิ์ฯ (ออฟฟิตวันแรมทาง) มีพี่ปลา นุ้ย นุ มิ และพี่เพ็ญ (จริงๆ รถตู้ก็ผ่านมาทางบ้านพี่เพ็ญแหละ แต่เจ๊ตื่นสาย เลยต้องนั่งแท็กซี่ตามมาขึ้นรถตู้ที่คอนโด และโดนพี่น้องประนามไปตามระเบียบ)

พอเห็นท่าจะสมาชิกจะเหลือน้อยกว่าที่คิด พี่ชายเราเลยจัดการโทรไปชวนพ่อกับแม่ (คือลุงและป้าของเราเอง) และภรรยากับลูกๆ ให้ขับรถตามมาเที่ยวด้วยกัน ส่วนพี่นิตย์ก็โทรไปบอกแม่ให้เก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋า แล้วลุงกับป้าจะมาแวะรับ แม่ก็งงๆ นะ แต่ก็ไม่ปฏิเสธ สรุปว่าทริปนี้เริ่มจะกลายเป็นทริปครอบครัวชาวบ้านเกาะไปเสียแล้ว

สมาชิกคนสุดท้ายของทริป คือนายนพ นัดให้แวะรับที่ป้ายรถเมล์ฝั่งตรงข้ามไบเทค มารอก็นาน แถมไม่ได้นอนมาทั้งคืน แล้วยังต้องเดือนร้อนนั่งรถเมล์ไล่ตามไปขึ้นรถตู้ที่หน้าเซ็นทรัลอีก (แบบว่ารถขับเลยจุดนัดหมายไปหน่อยน่ะ) นี่แค่เริ่มต้นนะ ยังมีเรื่องวุ่นๆ ขำๆ อีกสารพัดเรื่องในทริปนี้ ไปติดตามกัน

สรุปรวมสมาชิกในการเดินทางครั้งนี้ 1 คันรถตู้ มี 8 คน รวมพลขับด้วยก็เป็น 9 แถมด้วยรถเก่งอีก 1 คัน มีสมาชิก 6 คน ผู้ใหญ่ 4 เด็ก 2 (บรรยากาศอบอุ่นขึ้นมาทันทีเลย เพื่อนฝูงเริ่มเข้าใจแล้วซินะ ว่านิสัยใจง่ายเวลาใครชวนเที่ยวเนี่ย ข้าพเจ้าได้มาจากใคร

จุดหมายแรกของพวกเราคือโรงเรียนนายร้อย จปร. ไปหากิจกรรมสนุกๆ ทำกัน หลักๆ ก็คือยิงปืน และเล่นเพ้นท์บอลจ้ะ

อันนี้ปืนยาวยอดนิยม ยิงนิ่มมากๆ และแม่นเหมือนจับวาง ค่ากระสุนชุดละ 100 บาท ใครยิงแล้วได้คะแนนรวม 98 ขึ้นไป (เต็ม 100 คะแนน) จะได้โค้กฟรี 1 กระป๋อง

เอาเป็นว่าพรุ่งนี้พวกเราไปกินข้าวกันแถวสยามแล้วกันนะ น่าจะเป็นร้านมารีน่า ฮ่องกงที่เดิม นัดกันสัก 18.30 น. แล้วกันนะ

มีใครบ้างไม่แน่ใจ แต่ที่แน่ๆ ก็มี พี่ปลา พี่เพ็ญ พี่นุ้ย และนุแล้วนิ 4 คนแล้วคงไม่เหงา

สมาชิกที่เหลือซึ่งอยู่ในเส้นทางรถไฟฟ้า และน่าจะมาได้ถ้าไม่ติดธุระอะไร ก็น่าจะมี "มิ"

พวกชาวบ้านใกล้เคียงอย่าง "สัญญา" ก็คงต้องโทรไปจิก ถ้าอยากเจอตัว 

ส่วน "หลิง" ต้องส่งข่าวไปชวนอีกที

"ป้าแนน" บอกว่าถ้ามาได้ก็จะตามมาและอาจจะกลับก่อนเหมือนเดิม

"พี่นิตย์" ก็ตอบแบบครึ่งๆ กลางๆ เหมือนเดิม

"นายนพ" ยังไม่ได้ชวนนะ แต่ถ้าไม่ติดงานก็มาได้อยู่แล้วแหละรายนั้นน่ะ

แต่ "นะ" คาดว่าคงจะบายแน่ๆ เพราะยังไม่มีรถเช่นเคย

สรุปแล้วน่าจะมีหลายคนอยู่นะ แผ่นรูปเตรียมมาสัก 3 แผ่นก็พอนะ เอามาแลกกัน แล้วพรุ่งนี้เจอกันนะ

รูปโจรใต้อยู่ในกล้องเราเอง แต่จนวันนี้ยังไม่ได้ดูรูปเลยอ่ะ พรุ่งนี้วันที่ 3 แล้วนี่หว่า จะนัดกันแล้วเหรอ แย่แล้วๆๆ เดี๋ยวรีบจัดให้นะ (แบบว่าโค-ตะ-ระ ยุ่งเลยอ่ะ ยิ่งใกล้จะเดินทางยิ่งยุ่งสารพัดอย่าง เข้าใจกันใช่มั้ยครับพี่น้อง)

คุณน้อง....แล้วเธอจะเบี้ยวเหมือนพี่ติ้งและน้องนัทหรือเปล่า?

แหม...เสียดายจัง...ไม่มีรูปตอนล่องแก่งถอยหลัง...ตื่นเต้นกว่าอีก...อิอิ

น้องนุ...ใช้เลนซ์ให้คุ้มเลยนะน้อง...แล้วซื้อให้ครบเซ็ทล่ะ พี่จะได้ซื้อกล้องแคนนอนมาช่วยใช้...555