เข้ามาบอกว่า ได้รู้จักเจ้าของ "พิพิธภัณฑ์อูบคำ"ล่ะ และขอโตดที่ไม่ได้ไปร่วมงาน เพราะพอเอาเข้าจริงๆ มันคนละซีกภาคเลย

แล้วสองหน่วยเหนือจะว่างมาร่วม Mega Project ถัดๆไปไหมอ่ะ หรือว่าตั้งตนเป็นอิสระ ปั้ม.......เงินปั้มทองกันไป :)

เชียงรายสวยมากๆ *.*

คนเชียงรายใจดีมากเลย

อ๋า!! ไม่ใช่ข้างบน....ป้ายมันอยู่ข้างล่าง

นี่!! แอ่น แอ๋น แอ๊นนนน.....มันคือ "สุขา" จ๊ะ ห้องสุขาสีทอง ปลดทุกข์เสร็จแล้วก็สุขเหมือนขึ้นสวรรค์

ลืมบอก!!....เค้ายังไม่เปิดให้ใช้บริการนะจ๊ะ เลยได้แต่ถ่ายรูปไว้เป็นที่ระลึกเท่านั้นเอง

ภาพนี้....ฝีมือน้องหมวย เค้าถ่ายให้น้องมิน่ะ

ว้า!! ยังไม่เห็นอ่ะ ว่าอาคารหลังนี้ไว้ทำอะไร สร้างไว้ซะสวยเชียว

งั้น....ชิดชิดเข้าไปอีกหน่อยละกัน

ภาพนี้...หนูแนนเป็นคนถ่ายล่ะ

อยากรู้ป่าว อาคารหลังนี้ไว้ทำอะไร อิอิ

เข้าไปดูใกล้ๆ ละกันนะ

ภาพนี้....น้องหมวยเค้าเป็นคนถ่าย

นอกจากโบสถ์สีขาวสวยๆ แล้ว

ขอแนะนำอาคารสีทองอร่ามหลังนี้ สวยๆๆๆๆ

ภาพนี้...ฝีมือน้องมิจ๊ะ

ก็เลยถ่ายดวงอาทิตย์ด้วยเลยดีก่า

ภาพนี้ก็ฝีมือ....น้องมิ อีกแหละ

ขอบอกว่า ที่นี่คนมาเที่ยวกันเยอะมาก และเป็นหนึ่งในอุปสรรคการหามุมถ่ายภาพพอสมควรทีเดียว

ฝีมือ....น้องมิ

แต่นี่....ด้านหน้าที่มีการตกแต่งลวดลายไว้แล้ว ช่างก็กำลังเร่งติดกระจกกันอยู่เช่นกัน

ถึงยังไม่มีลวดลายอะไร แต่เราชอบนะ สวยดี

ฝีมือ.....น้องหมวย อีกละ

ภายในโบสถ์มีภาพเขียนที่สวยงามมาก แต่ไม่สามารถถ่ายรูปมาอวดได้ ใครรอยากเห็นต้องแวะไปชมเองนะคะ

ด้านหน้าโบสถ์ ได้ตกแต่งลวดลายไว้แล้ว เหลือแต่ยังไม่ติดกระจก (ไม่รู้อาจารย์จะให้ติดหรือเปล่านะ)

ภาพนี้ฝีมือถ่าย...น้องหมวย

ทัศนียภาพที่มีการก่อสร้างเพิ่มเติมของ "วัดร่องขุน" ไม่ได้เป็นอุปสรรคใดๆ ของน้องๆ ทั้งสาม (มิ หมวย แนน) เพราะพวกเธอได้พยายามหามุม แล้วถ่ายภาพมาฝากให้เพื่อนๆ ได้ชมกัน (ส่วนใหญ่ก็เกือบจะมุมเดียวกัน)

ภาพนี้ฝีมือ....หนูแนน

หลังจากแสตมป์เสร็จแล้ว พวกเราก็เดินเข้าไปชมภาพเขียนของ อ.เฉลิมชัย กันอยู่พักใหญ่ (ต้องยอมรับว่าภาพเขียนของอาจารย์สวยมากค่ะ แต่ภาพเขียนดูเหมือนจะซ้ำๆ กันหลายภาพ ซึ่งแตกต่างที่การลงสีและการเลือก Crop เอาเฉพาะจุดเด่นในภาพใหญ่มาอีกที)

ออกจากห้องแสดงภาพเขียน (ซึ่งห้ามถ่ายรูป) น้องๆ ก็แยกย้ายกันไปถ่ายรูปรอบๆ บริเวณวัดร่องขุนกันหมด เหลือเรายังอยู่ภายในห้องแสดงภาพเขียน ซึ่งกำลังเลือกโปสการ์ดสำหรับส่งมาให้เพื่อนๆ และตัวเองเป็นที่ระลึกซะหน่อย

ภาพนี้ฝีมือ.....น้องหมวย

หลังจากถ่ายรูปเป็นที่ระลึกกับป้าย "วัดร่องขุน" ครบกันทุกคนแล้ว (ด้วยความพยายามหามุมที่ไม่เห็นมุมที่กำลังก่อสร้าง)

พวกเราก็ไม่ลืมที่จะไปแสตมป์เก็บหลักฐานการท่องเที่ยว 1 ใน 7 สถานที่ท่องเที่ยว จ.เชียงราย ด้วย

วัดร่องขุ่น ตั้งอยู่ที่ บ้านร่องขุ่น ริมถนนพหลโยธินกิโลเมตรที่ ๘๑๖

ออกแบบและก่อสร้างโดยอาจารย์เฉลิมชัย โฆษิตพิพัฒน์ พระอุโบสถตกแต่งด้วยลวดลายกระจกสีเงินแวววาว เป็นเชิงชั้นลดหลั่นกันไป หน้าบันประดับด้วยพญานาค มีงวงงาดูแปลกตา น่าสนใจมาก โดยเฉพาะภาพจิตรกรรมฝาผนังภายในพระอุโบสถ

โทร./ โทรสาร ๐ ๕๓๖๗ ๓๕๗๙

แต่ก็คงไม่ยากลำบากอะไรสำหรับพวกเรา (หามุมกันจนได้อ่ะนะ)

พอมาถึง "วัดร่องขุน"

ง่ะ....เค้ากำลังซ่อมบำรุ่งหรือกำลังก่อสร้างเพิ่มเติมล่ะเนี๊ยะๆๆๆๆ เศร้า!!!! แถมเป็นด้านหน้าอีกต่างหาก เฮ้อ!!!!

หลังจากถ่ายรูปกันจนหนำใจแล้ว ก็ไป "วัดร่องขุน" กันต่อเถอะ จะ 8 โมงแล้ว.....

เอาอุณหภูมิมาอวดจ๊ะ อากาศกำลังเย็นสบายเลยยยยย
อ.เมือง เชียงราย = 21.67 องศา
วนอุทยานภูชี้ฟ้า  = 18.89 องศา
ดอยแม่สลอง      = 15.56 องศา

แล้วน้องมิก็ถ่ายรูปให้.....พี่เพ็ญ (เอากระเป๋าผ้า "วันแรมทาง" มาอวดด้วย จนคนไปด้วยอิจฉา อยากได้กันเป็นแถว....อิอิ)

แล้วพวกเราก็มาผลัดกันถ่ายรูปกับท่านกันดีกว่า : )

น้องมิถ่ายรูปให้.....น้องหมวย

ร่มสีทอง

ที่นี่แหล่ะ ที่พวกเรานั่งรถผ่านตอนที่เข้ามาที่ตัวเมืองเชียงรายเมื่อวานนี้ และวันนี้พวกเราได้มากราบท่านแล้วค่ะ

ถ้ามาถึงแล้ว สังเกตได้ไม่ยาก...ท่านจะประทับยืนเด่นเป็นสง่า แล้วก็จะมีเครื่องทองประดับตกแต่งอยู่โดยรอบ (ถ้ามาถึงในตัวเมืองแล้ว เห็นอะไรแว๊บๆ สีทองๆ กระทบเข้าตาก็นั่นแหล่ะจ๊ะ...แต่ไม่ใช่หอนาฬิกานะ)

อนุสาวรีย์พ่อขุนเม็งรายมหาราช อยู่ที่ห้าแยกพ่อขุน

พ่อขุนเม็งรายเป็นกษัตริย์องค์ที่ ๒๕ แห่งราชวงศ์ลัวะจังคราช เป็นโอรสของพญาลาวเม็ง และพระนางเทพคำขยาย หรือพระนางอั้วมิ่งจอมเมือง ประสูติเมื่อวันอาทิตย์ แรม ๙ ค่ำ เดือนอ้าย ปีกุน พุทธศักราช ๑๗๘๒ เสด็จสวรรคตที่เมืองเชียงใหม่ใน พ.ศ.๑๘๕๔

พ่อขุนเม็งรายได้สร้างเมืองเชียงรายขึ้นบนดอยทอง จากรากฐานเดิมที่เคยเป็นเมืองมาก่อน เมื่อ พ.ศ.๑๘๐๕ ทรงเป็นปฐมกษัตริย์ แห่งราชวงศ์เม็งราย และรวบรวมบ้านเล็กเมืองน้อยเข้าเป็นอาณาจักรล้านนาไทยจนเจริญรุ่งเรืองถึงปัจจุบัน

พวกเราออกจากโรงแรมมาแล้ว แล้วก็จะถึงห้าแยกพ่อขุนแล้วด้วย แต่หาถุงเงินกองกลางไม่เจอนี่ซิ หาในกระเป๋าเป้ไม่เจอ หาในถุงผ้าวันแรมทางก็ไม่มี แล้วไว้ไหนหว่า สงสัยลืมไว้ที่โรงแรม....พี่อุดม กลับรถด้วย! กลับรถด้วย! ลืมของไว้ที่โรงแรม!!!!

ย้อนกลับมาเอาของ....หา หา หา หาไม่เจอ....อยู่ไหนหว่า!!! ใต้ผ้าห่ม ข้างๆ เตียงนอน ถังขยะ หา หา หาตรงไหน ตรงไหน ก็ไม่เจอ....ฮือฮือฮือ

ทุกคนถาม "เอาไว้ไหนพี่"....
"เอาไว้ในถุงเล็กๆ ของเซเว่น เอาไว้บนเตียงนอนก่อนอาบน้ำ" เครียดดดดด เลยยยยยย หลายตังค์นะนั่น
แล้วแนนก็บอกว่า "เราเอาเก็บไว้ในกระเป๋าใบสีแดงให้พี่เองแหล่ะ"
"โฮโฮโฮ (ดีใจมาก).....เจอแล้ว!!! เจอแล้ว!!! เย้!!! พี่อุดมพวกเราไปกันต่อเถอะ ฮ่าฮ่าฮ่า" สบายใจละ

พวกเรามาถึง ก็จัดการซื้อดอกไม้ ธูป เทียน เพื่อไปกราบซักการะท่านก่อน.....ที่นี่เป็นที่แรก ที่พวกเราได้ทำการกราบไหว้ก่อนที่จะถ่ายรูป หุหุหุ

ค่าที่พัก "โรงแรมธันยาอินน์" 2 ห้อง 1 คืน = 800 บาท (คนละ 200 บาท)

แล้วพวกเราทั้ง 4 คน ก็โบกมืออำลา "กาดเจียงฮายรำลึก" (ถนนคนเดิน) มุ่งหน้ากลับสู่ที่พัก "โรงแรมธันยาอินน์" ล่ะนะ....บ๊ายบาย

กลับมาถึงที่พัก ก็มืดดดด....4 ทุ่มกว่า แล้วนิ
ด้วยความที่พี่ดมเค้าไม่ยอมรับลูกค้าคนอื่น แถมตั้งหน้าตั้งตารอแต่พวกเรา 4 คนเท่านั้น ค่ารถจากที่พี่ดมเค้าคิด คนละ 20 บาท เราก็เลยให้พี่เค้าไป 100 บาท (เป็นค่าเสียโอกาสซะหน่อย ไม่จำเป็นต้องเรียกร้องค่ะ พวกเราสมัครใจให้กันเอง) ถึงแม้ระยะทางจากถนนคนเดินจะอยู่ไม่ไกลจากที่พักซักเท่าไหร่ก็เถอะ

พวกเรากลับเข้าห้องพัก จัดเก็บสัมภาระบางส่วน และเตรียมเสื้อผ้าสำหรับเปลี่ยนใส่พรุ่งนี้ไว้เรียบร้อย....นอนละนะ ราตรีสวัสดิ์

ค่ารถจาก "ถนนคนเดิน" ถึง "โรงแรมธันยาอินน์" คนละ 25 บาท = 100 บาท

น้องหมวยโทรมาบอกว่า จะเดินกลับแล้ว เพราะเดินไปอีกก็ไกล กลัวกลับมาไม่ทันนัดกับพี่ดม (คนขับรถรอบเวียง) ที่เรานัดให้มารับประมาณ 4 ทุ่ม

ซึ่งตอนนั้นเรากำลังเลือกกางเกงเตี่ยวสะดอ ("กางเกงเล" นั่นแหล่ะ แต่คนเหนือเค้าบอกว่า ภาษาเหนือเค้าจะเรียก "เตี่ยวสะดอ") ด้านหลังมีสกรีน "เชียงราย" ไว้ด้วย

ขากลับ...นู๋แนนอยากได้เสื้อป้ายแบบเหนือ ก่อนหน้านี้ก็ได้เสื้อมาแล้วนะ ก็แวะดูกันซะหน่อย เนื่องจากมีแบบที่ชอบ แต่ไม่มี size....เศร้า!!!

แล้วน้องมิก็โทรมาหาอีกรอบ....บอกว่าพี่ดมมารอแล้วนะ....ก็เลยต้องรีบเลือกของแล้วรีบออกไป....พอออกมาเจอสองสาว (น้องมิ, น้องหมวย) ก็ทราบเหตุผลที่น้องมิโทรตาม.....
จะไม่ให้โทรตามได้อย่างไร พี่ดมเค้ามารอพวกเราจนวนรถไป 2 รอบแล้ว และไม่ยอมรับลูกค้าคนอื่นด้วย กลัวพวกเราไม่มีรถกลับ (โอ้!! ช่างเป็นพี่ที่ประเสริฐจริงๆ)...แต่ตอนนี้ไม่รู้ไปไหน เราจึงต้องโทรหาพี่เค้าแล้วล่ะ

อาว!! พี่ดมเค้าไปจอดรถรออยู่ข้างหน้านี่เอง แค่เลยสี่แยกไปนิดเดียว แต่เนื่องจากไม่มีที่จอดรถ พอรับโทรศัพท์แล้วพี่ดมก็เลยจอดรอซะเกือบกลางถนนเลย (จอดซ้อนคัน) และเพราะมันมืด พวกเราจึงมองไม่เห็นรถพี่ดมที่จอดอยู่น่ะ

โห!!....พี่ดมช่างกล้า

สวยยยยยยมากกกก......

ประดับตกแต่งเป็นต้นไม้ซะเลย....อิอิ

แถวนี้สินค้าจะไม่ใช่สินค้าพื้นเมืองแล้วนะ (มีก็น้อย) ถ้าสนใจสินค้าพื้นเมืองก็จะมีตั้งแต่ตรงหัวถนนที่เราเดินมา จนถึงหน้าอาคารหลังนี้แหล่ะ ประมาณ 2 แยกไฟแดง (ช่วงแรกๆ เท่านั้นที่เห็นเป็นสินค้าพื้นเมือง)

ดูการแสดงไปได้ซักพัก ก็พากันเดินต่อ....

เดินไปอีกหน่อยนึง ไม่ทราบว่าตรงนี้เค้าเรียกว่าอะไร และอาคารที่อยู่ตรงนี้เค้าเรียกว่าอะไร แต่ด้านหน้ามีจัดตกแต่งโคมไฟกระดาษ ลวดลายและรูปแบบของชาวเหนือไว้อย่างสวยงาม สว่างไสวไปทั่วบริเวณนั้น

ผู้คนมากมาย หามุมที่จะถ่ายรูปกันเพียบ.... แล้วพอนู๋แนนหันไปเจอโคมไฟทางเหนืออันนี้....ว้าว!! สวยจัง เอามาอวดดีกว่า

คนเยอะไม่เยอะ...ก็ถึงขั้นต้องขี่คอกันดู....หุหุ (ก็เด็กน้อยเค้ามองไม่เห็นนี่หน่า)

แล้วก็มีการร่ายรำของ "นกกิงกะลา" แต่เราถ่ายรูปไม่ทัน....เสียดาย

งั้นเอารูปการแสดงพ่นไฟไปดูก่อนละกัน (ตอนที่เค้าพ่นไฟ เราตั้งกล้องถ่ายไม่ทัน เลยอดเอามาอวดเลย)

แล้วการแสดงนี้ล่ะ.....เค้าเรียกว่าอะไร.....มีใส่หน้ากากด้วย

ใครรู้บอกด้วย....

มีการแสดงมากมาย หลากหลาย....

แถมผู้ชมมากมาย.....ล้นหลาม ล้นหลาม

ร่ายรำงดงามอ่อนช้อย....

แวะดูการแสดงอยู่แป๊บ....ก็เดินดูสินค้ากันต่อ

พอเดินมาถึงสี่แยก ก็เจอน้องๆ กลุ่มนี้กำลังแสดงเช่นกัน.....

เดินมาซักพัก ก็ได้พบการแสดงพื้นเมือง ถ้าจำไม่ผิดเค้าเรียกว่า "ซอ" เป็นการแสดงพื้นเมืองของทางเหนือ

ไม่รู้ว่าจะเหมือน "หมอลำ" หรือเปล่าหนอ.....ใครรู้บอกหน่อยนะ

สินค้าพื้นเมืองจ๊ะ.....มีทั้ง เครื่องจักรสาน เครื่องทองเหลือง ผ้าคลุมไหล่ ผ้าพันคอ โคมยี่เป็ง ไม้แกะสลักรูปแบบพื้นเมือง ภาพเขียน เสื้อผ้าสไตล์พื้นเมืองบ้าง คนกรุงบ้าง ชุดชาวเขาก็มี และสินค้าอื่นๆ อีกมากมาย....มีใครสนใจซื้อไปฝากคนที่บ้านป่าว....

น้องมิ....ได้เสื้อ
น้องหมวย....ได้ผ้าพันคอ ผ้าคลุมไหล่ กับเสื้อ
นู๋แนน....ได้เสื้อ กับ กางเกงเตี่ยวสะดอ
เพ็ญ....ได้กางเกงเตี่ยวสะดอ

ส่วนอย่างอื่นไม่ได้ซื้อ เพราะพรุ่งนี้จะแบกเป้เที่ยวอีก ขนไปด้วยไม่ไหวแล้วน่ะ....

เดินแยกย้ายกันไปได้ซักพัก ก็ไปจ๊ะเอ๋กันที่ร้านขายเสื้อ ซึ่งนู๋แนนกำลังเลือกอยู่พอดี จึงมีที่ปรึกษาเพิ่มอีก 2 คน....อิอิ พร้อมกับน้องมิ น้องหมวย ก็ได้เสื้อไปด้วยเช่นกัน

เมื่อต่างก็ได้ของกันแล้ว...ก็แยกย้าย เดินทางใครทางมัน....ฮ่าฮ่าฮ่า

สินค้าพื้นเมืองมีให้เลือกซื้อหามากมาย แปลกตาบ้าง ชินตาบ้าง....แล้วแต่จะซื้อหา

(ฝีมือ....น้องมิถ่าย)

ตอนแรกพวกเราจับกลุ่มเดินอยู่ด้วยกัน แต่พอน้องหมวยเลือกผ้าพันคอกับผ้าคลุมไหล่อยู่ซักพัก น้องมิกับน้องหมวยก็บอกว่า พวกเราแยกย้ายกันเดินก็ได้ แล้วค่อยกลับมาเจอกันก็ได้

เราจึงจับคู่กันเดิน แล้วค่อยมาเจอกันอีกที ณ จุดนัดพบดีกว่า....

(ภาพนี้ของ....น้องมิถ่าย)

ถนนคนเดิน "กาดเจียงฮายรำลึก" จ.เชียงราย.....

จังหวัดเชียงราย ร่วมกับเทศบาลนครเชียงราย จัดงานถนนคนเดิน "กาดเจียงฮายรำลึก" เป็นการคืนชีวิตให้ชุมนน คืนถนนให้กับคนเดินทุกวันเสาร์ ใจกลางเมืองเชียงราย ระยะทาง 1,500 เมตร เป็นรูปแบบล้านนา และอนุรักษ์ของล้านนา โดยดูได้จากการแต่งกาย พูดคำเมือง และมีการส่งเสริมการท่องเที่ยวของจังหวัด
งานจัดทุกวันเสาร์ ตั้งแต่ 16.00 - 24.00 น.

โดยเมื่อวันที่ 1 พ.ย. 51 เวลา 18.00 น. ที่ผ่านมา ได้มีการเปิดงานโดยนายสมชาย วงศ์สวัสดิ์ นายกรัฐมนตรี พร้อมกล่าวว่า "การจัดงานเพื่อช่วยเหลือประชาชนที่มีแหล่งจำหน่าย เพื่อการกินดีอยู่ดี ขอให้ยึดหลักเศรษฐกิจพอเพียง นำมาใช้ในการดำรงชีวิต และขอให้รักษาวัฒนธรรมประเพณีอันดีงามของชาวล้านนาไว้ เพื่อเป็นการอนุรักษ์และส่งเสริมการท่องเที่ยว"

การจัดงานถนนคนเดินกาดเจียงฮายรำลึกเป็นวันเสาร์แรก ได้มีนักท่องเที่ยวทั้งชาวไทยและชาวต่างชาติมาร่วมงานเป็นจำนวนมาก

เพื่อนพี่อุดม....ชื่อดม (สงสัยจริงๆ ชื่อคงจะเหมือนกันเลย แต่แกตัดเอาแค่ "ดม" มาเฉยๆ ฮ่าฮ่าฮ่า)
พอมาส่งพวกเราที่ถนนคนเดินแล้ว ก็ยังอุตส่าห์ห่วง ถามว่าจะกลับยังไง เพราะดึกๆ ไม่มีรถรอบเวียงวิ่งนะ....
เอาล่ะซิ....งั้นนัดพี่ดมมารับละกัน

เรียบร้อย....ไปเดินเล่นดีกว่า....เย้!

ค่ารถจาก "พิพิธภัณฑ์อูบคำ" ไป "กาดเจียงฮายรำลึก" คนละ 20 บาท = 80 บาท

ถ่ายรูปจนเบื่อละ (จริงๆ มีรูปอีกเยอะ แต่มันมืดไม่ค่อยชัด) เจ้าบ่าว-เจ้าสาว ก็ไม่มาให้เห็นตัวซักที....

มองไปหน้างาน เห็นคุณแม่กำลังยืนส่งแขกอยู่ ก็เลยไปร่ำลาคุณแม่แทน....
ซึ่งคุณแม่ก็ถามไถ่เรื่องกลับที่พักด้วยความห่วงใย ท่านจะไปส่ง แต่คงต้องรอส่งแขกทั้งหมดก่อน....

ด้วยความเกรงใจคุณแม่ บวกกับอยากไปเดินถนนคนเดินต่อ พวกเราก็เลยขออนุญาตลา ซึ่งท่านก็ไม่ว่าอะไร แถมถามไถ่ จะไปกันยังไง (น่ารักจริงๆ แม่ใครหน่อ) พอบอกจะนั่งรถรอบเวียงไป ท่านก็แนะนำให้เดินไปทางสี่แยกรถจะเยอะหน่อยนึง

ด้วยความเชื่อฟังคุณแม่เป็นอย่างดี พวกเราจึงเดินไปทางสี่แยก (หน้าค่ายพญาเม็งรายมหาราช) เมียงๆ มองๆ อยู่พักนึง....ไม่มีรถมาซักที....เห็นคนขายโรตีหน้าตาดูดี ไปถามทางดีกว่า โดยการอุดหนุนโรตีใส่ไข่ซักอัน (เค้าไม่ได้บังคับซื้อนะ แต่เห็นแล้วอยากกิน)....คนขายบอกว่า ถ้ารอรถต้องรอนานมาก อาจจะเป็นชั่วโมงถึงจะผ่านมา
โห!!! นานขนานนั้น.....เอาไงดีล่ะ
คนมาซื้อโรตีบอกว่า ไม่มีรถแล้วนะ....ต้องเดินไปเท่านั้น ประมาณ 30 นาที หรืออาจจะมากกว่า....
โอ้!!! งั้นเดินไปก็ได้....
น้องที่ขายโรตี ก็ถามจะตกลงจะไปยังไง ก็บอกน้องจะเดินไป

เดินออกมาไม่ไกลจากร้านโรตี (2 ห้องแถว) ก็ตัดสินใจว่า เรียกพี่อุดมของพวกเราดีกว่า....อิอิ
อ้าว!!! พี่อุดมกลับบ้านแล้ว สงสัยกลับไปนอนพักเอาแรง พรุ่งนี้ต้องมารับพวกเราแต่เช้า เอาไงล่ะ....
พี่อุดมใจดี ก็เลยโทรให้เพื่อนมารับพวกเราแทน....

ระหว่างที่รอรถเพื่อนพี่อุดมมารับ น้องที่ขายโรตีก็มาคอยยืนเมียงๆ มองๆ ดูพวกเรา 4 สาว ด้วยความห่วงใย แถมเดินมาถาม...เราเลยบอกโทรเรียกรถมารับแล้ว ไม่ต้องห่วง น้องเค้าก็เดินห่างออกไปหน่อย แต่ก็ยังคอยเหลือบมองพวกเราอยู่
พอรถรอบเวียงมารับ น้องเค้าก็กลับไปขายโรตีพอดี จึงไม่เห็นว่าพวกเราขึ้นรถแล้ว....ว่าจะขอบคุณซะหน่อย
แต่อ๊ะ...คนขับกลับรถพอดี เลยมีจังหวะร่ำลาโบกมือบ๊ายบายน้องเค้าหน่อยนึง (จะได้ไม่ต้องห่วงพวกเรา)....ขอบคุณนะจ๊ะที่ห่วงใยคนต่างถิ่น....น่ารักจริงๆ ชาวเมืองเชียงรายเนี่ยะ

พิพิธภัณฑ์อูบคำ เลขที่ ๘๑/๑ ถนนหน้าค่าย ตำบลรอบเวียง ติดกับตลาดสดเด่นห้า

ภายในรวบรวมเครื่องใช้ในราชสำนักล้านนา เครื่องใช้ในราชสำนักคุ้มเจ้าแพร่ เครื่องใช้ในราชสำนักคุ้มเจ้าเชียงใหม่ อายุประมาณ ๕๐๐-๑,๐๐๐ ปี ผ้าโบราณอายุ ๑๒๐ ปี ซิ่นไหมคำจากราชสำนักมัณฑเลย์  และที่สำคัญไม่ควรพลาดชมคือ บัลลังก์กษัตริย์เป็นทองอร่าม ฉลองพระองค์ทองคำแท้ เครื่องประดับเงิน เป็นต้น อันแสดงถึงความยิ่งใหญ่ในอดีต โดยมีอาจารย์จุลศักดิ์ สุริยไชย เป็นผู้รวบรวม

เปิดให้เข้าชมทุกวัน เวลา ๐๙.๐๐ - ๑๗.๐๐ น.
ค่าเข้าชม ชาวไทย ผู้ใหญ่ ๑๐๐ บาท เด็ก ๕๐ บาท ชาวต่างประเทศ ผู้ใหญ่ ๒๐๐ บาท เด็ก ๑๐๐ บาท

พิพิธภัณฑ์นี้เป็นความตั้งใจของผู้รวบรวมที่จะเก็บของมีค่าสมัยล้านนาที่ไม่ได้อยู่ในแผ่นดินไทยให้กลับมาอยู่ในผืนแผ่นดินไทย และเก็บไว้ให้ลูกหลานได้ศึกษาถึงความเป็นมาและความยิ่งใหญ่ของอาณาจักรล้านนาในอดีต โทร. ๐ ๕๓๗๑ ๓๓๔๙