ใกล้เข้ามาอีกหน่อย และใกล้กว่านี้ไม่ได้แล้ว เพราะเค้าห้ามถ่ายรูปในระยะใกล้ จะอยู่ไกลหน่อยแล้วซูมเอาถึงจะได้

ท่าเผาศพ มณิกรรณิการ์ ที่ชาวฮินดูเชื่อกันว่าเป็นท่าของพระศิวะ ศพที่ได้เผาท่านี้จะได้ขึ้นสวรรค์

แล้วก็เข้าสู่เวลาสงบ เมื่อพระอาจารย์นำสวดมนต์บูชาพระแม่คงคา ก่อนจะลอยกระทงดอกไม้และเทียนเป็นเครื่องสักการะ

ลีลาสมาชิกแต่ละคนบนเรือ

มาถึงคงคามหานทีกันบ้าง เช้านี้ชาวฮินดูมาอาบน้ำอาบปาบ และบูชาพระอาทิตย์กันเนืองแน่นตามปกติ สีสันสดใสมากๆ

เพิ่งหมดฤดูฝนไปหมาดๆ เลยยังมีน้ำขังอยู่ในบริเวณนี้ เลยได้ภาพเงาสะท้อนน้ำมาด้วย(อีกครั้ง)

คุณแม่รุ่งรัตน์ ตั้งใจปิดทองถวาย

ปิดทองที่ฝ่าพระบาท และกราบงามๆ ด้วยจิตที่ตั้งมั่น เพื่อน้อมรำลึกถึงพระพุทธองค์

พวกเราถวายผ้าทั้งหมด 3 ผืนด้วยกัน

ช่วยกันห่มผ้าให้องค์พระพุทธปรินิพพาน

พวกเราได้เข้าไปสวดมนต์บูชาองค์พระพุทธปรินิพพานในพุทธวิหารปรินิพพาน ได้ถวายผ้าคลุมห่มองค์พระ และได้กราบแทบบาทองค์พระพุทธปรินิพพาน ซึ่งเสมือนการได้กราบแทบบาทพระศาสดาจริงๆ

รูปหมู่ที่สาลวโนทยาน มุมนี้จะได้เห็นทั้งพุทธวิหารปรินิพพานและมหาปรินิพพานสถูป

พระมหาเจดีย์เฉลิมราชย์ศรัทธา ที่ประดิษฐานพระบรมสารีริกธาตุของพระพุทธเจ้า และเส้นพระเจ้าของในหลวงที่ได้รับพระราชทาน โดยสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดา สยามบรมราชกุมารี ทรงเสด็จฯ แทนพระองค์มาบรรจุด้วยพระองค์เอง

ดร.พระมหาคมสรณ์ และคณะสงฆ์ ผู้รับกองผ้าป่าของพวกเรา

ทำบุญร่วมกันที่วัดไทยกุสินารา

น้องมิลล์ น้องเล็กสุดประจำทริป

สาวน้อย สาวใหญ่ประจำทริปนี้ หน้าตายิ้มแย้มอิ่มบุญกันทุกคนเลย

รูปหมู่กันซะหน่อย

มาเสริมจากน้องพลอยนะ ขอเน้นแค่รูปแล้วกัน เพราะเรื่องราวการเดินทาง น้องพลอยเล่าไปแล้วน่ะ

เด็กๆ ในโรงเรียนที่มีเพียงห้องเดียว แต่พวกเค้านั่งเรียนกันอยู่นอกห้อง เป็นโรงเรียนที่อยู่ตรงหน้าทางเข้าวัดป่ามหาวัน ไวสาลี ถ้าเป็นปกติเด็กพวกนี้ก็คงจะวิ่งเข้ามาหาพวกเรา แล้วก็ของตังค์มั้ง ขอช็อกโกแล็ตบ้าง แต่พออยู่ในระหว่างการเรียน พวกเราก็เลยรอด

ระหว่างนั่งสมาธิกันที่วัดป่ามหาวัน ไวสาลี

มาล่องแม่น้ำคงคากันอย่างนี้แล้ว บัดนี้พวกเราก็ได้เวลาขอขมาต่อแม่น้ำคงคา (เสมือนเป็นตัวแทนของน้ำที่มีอยู่ในโลก) ที่ได้เอื้อประโยชน์ต่อมนุษย์ทั้งหลาย

กระทงดอกไม้ ถูกใช้เป็นเครื่องสักการะ เพื่อเป็นการขอขมา ซึ่งมีขายเต็มไปหมด ณ ริมฝั่งแม่น้ำ และ บนเรือ  กระทงนี้ทำมาจากวัสดุธรรมชาติที่ย่อยสลายได้ง่าย

หลังจากได้กระทง  พระอาจารย์นำสวดมนต์ และอธิษฐานจิตต่อแม่น้ำคงคา

แม่น้ำคงคา ตามความเชื่อของชาวฮินดู เชื่อกันว่าเป็นแม่น้ำศักดิ์สิทธิ์ ที่เชื่อมต่อระหว่างสวรรค์กับมนุษย์ ใครได้อาบ ได้ดื่ม ได้ใช้สอยแม่น้ำสายนี้ ก็จะได้เป็นผู้ที่ได้รับการชำระล้างบาป ให้เป็นคนสะอาดไม่มีบาป (ความจริงแล้วเป็นอุบาย ให้มนุษย์เรานั้นรู้จักคุณของแม่น้ำ หากเราชำระล้างกายให้สะอาดแล้ว ก็ขอให้ล้างใจให้สะอาดด้วย)

วันที่ 28 ต.ค.

เช้านี้ตื่นกันตี 5 พระอาจารย์จะพาพวกเราไปล่องแม่น้ำคงคา ที่ชาวฮินดูเชื่อกันว่าเป็นแม่น้ำศักดิ์สิทธิ์ เป็นแม่น้ำที่เชื่อมต่อระหว่าง สวรรค์กับมนุษย์ หากใครได้ใช้ได้ดื่มได้อาบ ก็จะทำให้ตนนั้นสะอาด บริสุทธิ์  

ดวงอาทิตย์ขึ้นริมฝั่งแม่น้ำยามเช้าสีแดงสะท้อนเงาในน้ำ สวยงามมาก

พุทธสถานที่สำคัญในเมืองกุสินารามีมหาปรินิพพานสถูปโทณพราหมณ์เจดีย์และมกุฏพันธนเจดีย์ (The Cremation Stupa-Ramabhar) ที่ถวายพระเพลิงพุทธสรีระ ซึ่งมีชื่อท้องถิ่นว่า รามภาร์-กา-ดีลา (Rambhar-ka-tila) สถูปนั้นปัจจุบันชาวบ้านเรียกว่า รามาภาร์

ในพระพุทธประวัติกล่าวว่า เมื่อได้ทำการสักการะบูชาพระบรมศพครบ ๗ วัน มัลลกษัตริย์ ก็เตรียมการอัญเชิญพระพุทธสรีระไปถวายพระเพลิง  และอัญเชิญพระพุทธสรีระขึ้นสู่เชิงตะกอนไม้แก่นจันทน์สูงถึง ๑๒๐ ศอก แล้วก็จุดเพลิง แต่ไฟไม่ติด พระอนุรุทธะทูลชี้แจงว่า เทพยดาเจ้ายังคอยพระมหากัสสปะ สาวกผู้ใหญ่ก่อน

เมื่อพระมหากัสสปะมาถึง  ก็ได้กระทำประทักษิณาวัตรพระพุทธสรีระ ๓ รอบ แล้วเข้าไปกราบพระบาท ขอประทานอภัยโทษในทุกสิ่งทุกอย่างที่อาจล่วงเกิดไว้ ทันทีนั้นไฟก็ลุกขึ้นที่เชิงตะกอนด้วยอานุภาพแห่งเทพยดาเหล่านั้น

ต้นสาละคู่

ในมหาปรินิพพานสูตร เรียกที่นี่ว่า สาลวัน ซึ่งแสดงว่ามีต้นสาละเป็นหลักอยู่ในคัมภีร์สารัตถัปกาสินี เรียกที่นี่ว่า  อุปวัตตนะ ซึ่งหมายถึงที่ปรินิพพาน คือ เมื่อพระพุทธองค์เสด็จมาถึงที่นี่ได้ ได้เสด็จขึ้นที่ประทับบนกูฎาคารศาลาของมัลลกษัตริย์ ซึ่งทรงสร้างไว้เป็นที่พักผ่อนในระหว่างที่เสด็จมาประพาส กูฎาคารศาลาหลังนี้ตั้งอยู่ระหว่างไม้สาละคู่หนึ่ง ซึ่งมีลำต้นกลมงามประดุจต้นตาล มียอดน้อมเข้าหากัน

            พระพุทธองค์ตรัสขอให้พระอานนท์จัดตั้งที่นอน ผินศีรษะไปทางเหนือระหว่างไม้สาละคู่นั้น เมื่อพระองค์ประทับสีหไสยาสน์ก็ปรากฏสิ่งอัศจรรย์ขึ้น กล่าวคือต้นสาละผลิดอกออกผลผิดฤดูกาล หล่นพรูลงมาถวายสักการะบูชาพระตถาคต พระบรมศาสดา จึงตรัสแก่พระอานนท์ว่า “อานนท์ การบูชาก็เท่านี้แหละ ตถาคตมิได้ยินดีเท่ากับภิกษุ ภิกษุณี อุบาสก อุบาสิกา ผู้ได้ประพฤติตาม ปฏิบัติชอบ ปฏิบัติธรรมด้วยดี เป็นการบูชาอย่างสูงต่อพระตถาคต”

ในวันนี้คณะของพวกเราได้เตรียมผ้าห่มพระพุทธปรินิพพาน 3 ผืน  หรือ เรียกอีกอย่างว่า พระพุทธรูปปางอนุฎฐิตสีหไสยาสน์ คือ ปางเสด็จบรรทมครั้งสุดท้าย

พระอาจารย์สวดมนต์บูชาถวายผ้าห่มพระพุทธปรินิพพาน และ ถวายเครื่องสักการะ และ ปิดทองที่พระพุทธบาทเพื่อเป็นสิริมงคล

อาหารมื้อสุดท้าย

พระพุทธองค์เสด็จรอนแรมไปสู่หมู่บ้านภัณฑุคาม ตรัสเทศนาสั่งสอนบุคคลในหมู่บ้านนั้นแล้วเสด็จออกไปประทับอยู่ที่สวนมะม่วงของนายจุนทกัมมารบุตร ตระกูลวิศวกรรมนายช่างทอง  พระพุทธองค์ทรงเสวยอาหารมื้อสุดท้ายที่นายจุนทะจัดถวาย เสวยแล้วเกิดอาพาธกล้า ถึงกลับทรงอาเจียนเป็นโลหิต

พระพุทธเจ้าทรงประชวรด้วยโรคชื่อ “ปักขันทิกาพาธ”มีอาการลงพระโลหิต ทรงได้รับทุกขเวทนาอย่างแรงกล้า แต่ยังทรงมีสติสัมปชัญญะ     มั่นคง ไม่ทุรนทุราย ทรงอดกลั้นทุกขเวทนานั้น ด้วยพลังขันติธรรม คือ อธิวาสนขันติ

พระพุทธองค์ทรงปรีชา ทรงทราบดีว่าพระองค์เองใกล้จะนิพพานแล้ว และไม่อยากให้ใครตำหนินายจุนทะ เรื่องอาหารมื้อนี้ จึงสั่งให้นายจุนทะเอาไปทิ้งเสีย อย่าได้ให้ใครกิน

เมื่อครั้งพระพุทธองค์เสด็จสู่นครกุสินารา เพื่อปรินิพพานที่เมืองนี้ ชาวบ้านยังเรียกชื่อเดิมว่า            กุศินาคาร์ หรือ กุสินารา บางส่วนนิยมเรียกกันในชื่อว่า “มถากุนวาร์” หรือ “มถากัวร์” ซึ่งเลือนมาจากคำว่า “มฤตกุมาร” แปลว่า “เจ้าชายสิ้นชีพ” หมายถึงพระพุทธองค์เสด็จมาเข้าปรินิพพานที่นี่นั่นเอง