กลางวันนี้มีนัดกับพี่นิด 1 ในสมาชิกทริป ดังนั้นพักกันไว้ตรงนี้ก่อนนะคะ ถ้าสมาชิกคนอื่นแวะเข้ามาก็ช่วยโพสต์รูปเล่าเรื่องไปพลางๆกันได้เลย

ยังไงเดี๋ยวเย็นๆกลับมาโพสต์ต่อค่ะ

แต่ว่ากรุ๊ปนี้ก็กินได้อยู่ง่ายเพราะ เราพกไข่มาเอง พกกันทั้งไข่ทั้งหมูทอด ไก่ทอด ปลาทูน่า แกงเขียวหวาน มัสมั่น มากมายมากมาย...

มื้อนี้มีเมนูเด็ดตรง Sizzler จานร้อนจะสั่งกี่ครั้งสั่งร้านไหน ก็เรียกความสนใจจากู้คนได้เสมอแต่แขกด้วยกันเอง ทั้งควันทั้งเสียงซู่ซ่าๆ ตื่นเต้นจนไม่ได้สนใจว่าจริงๆแล้วมันอร่อยหรือเปล่า

ก่อนแยกจากกับคนที่มารับเราถามหาร้านอาหารดีๆอร่อยๆเก็บไว้และบอกให้เฮียช่วยไปอธิบายกับคนขับด้วย คิดว่าคุยกับคนขับไม่รู้เรื่องยังไง เราก็จะไม่อดตายมีอาหารดีๆกินกันไปตลอดทาง

มื้อแรกของเมืองนี้ มุ่งหน้าเข้าสู่วิถีแห่งสุขภาพอาหารมังสวิรัติที่แม้แต่ไข่ก็หาไม่ได้...

คุณเจ้าของบริษัทที่มารับเราด้วยตัวเองใจป้ำ เปิดห้องให้ตาลนอนคนเดียวอีกห้องหนึ่ง

วันนี้พี่กุ้งนอนกับพี่ไก่ พี่นิดนอนกับพี่โป่งและตาลนอนคนเดียว เป็นค่ำคืนที่ไม่เปล่าเปลี่ยวเพราะผู้จัดการโรงแรมเคาะห้องให้กรอกเอกสารอยู่ค่อนคืน

สวัสดีค่ะคุณหริตวาร์... ลงรถไฟเดินออกไปทางออกหลักทางออกเดียวของสถานี Haridwar Jn. ก็พบเฮียเจ้าของบริษัทที่เราใช้มารับด้วยตัวเองพร้อมกับป้าย Welcome to UK มองเผินๆ คิดว่านั่งรถไฟเลยมาอังกฤษ UK ย่อมาจาก Uttrakhand 1 ใน 28 รัฐของอินเดีย

คืนนี้เราใช้ที่นี่ค้างคืนอาบน้ำเก็บกระเป๋า โชว์ห้องก่อนแล้วค่อยไปกินข้าวกันมื้อกลางวัน

เราถ่ายรูปกันเพลินคุณใส่สูทเจ้าหน้าที่ กวักมือบอกว่าขึ้นได้แล้วจะออกแล้ว เวลาอยู่บนรถไฟบทสนทนาที่เกิดขึ้นเป็นเรื่องของอะไร... การนั่งรถไฟมีข้อดีตรงเรามีเวลาสังเกตคนรอบข้าง พูดคุยกับคนข้างหน้า หลับพิงคนข้างๆ เราใช้เวลาคอยรถน้อยและใช้เวลาอยู่บนรถพอประมาณให้ได้ซึมซับสิ่งระหว่างทางและคนข้างกาย ต่างจากเครื่องบินที่ใช้เวลาคอยขึ้นเครื่องนานกว่าและใช้เวลาบนเครื่องแป๊บเดียว

วันแรมทางเลยมักเริ่มขาไปด้วยรถไฟ แล้วปิดท้ายด้วยเครื่อง อยากให้ทุกคนใช้เวลาทำความรู้จักก่อนที่จะต้องใช้ชีวิตด้วยกัน โดยเฉพาะทริปแบบวันแรมถึก.... ที่เราไม่ได้หวังแค่จะฝากกระเป๋าเค้าเอาไว้ตอนเข้าห้องน้ำ แต่หมายถึงการฝากชีวิตเวลาที่เราต้องเดินไปด้วยกัน

และสมาชิกคนสุท้ายคือพี่โป่ง พี่โป่งเป็นหมออยู่ที่โรงพยาบาลชลบุรี ไม่ใช่หมอธรรมดาแต่เป็นหมอที่ตลกมากด้วย

ตู้จดหมายตุ้นี้ฮิตเหลือเกิน ทั้งทีมถ่ายกันแต่ตู้ใบนี้  

พี่กุ้งมากับพี่ไก่ แต่พี่ไก่หลับอยู่บนรถไฟไม่ได้ลงมาถ่ายรูปที่สถานีนี้

ถัดมาเป็นพี่นิด พี่นิดทำงานอยู่บริษัทญี่ปุ่น พูดญี่ปุ่นได้ด้วย เราพยายามทำดีกับพี่นิดเพราะคาดหวังว่าพี่นิดจะเลี้ยงอาหารญี่ปุ่นอร่อยๆที่ไทย :-)

จากเมืองหลวงเดลลีมุ่งหน้าสู่หริตวาร์ดินแดนของพระเจ้า ทริปนี้เริ่มต้นเหมือนว่าเรากำลังจะมาแสวงบุญยังดินแดนไหนสักแห่งหนึ่งของพระผู้เป็นเจ้า

เป้าหมายหลักของเราคือ VOF - Valley of flowers แต่เนื่องจาก VOF นั้นตระหง่านอยู่ท่ามกลางความศักดิ์สิทธิ์ของเทพเจ้าทั้งหลายทั้งฮินดูและซิกข์ จุดมุ่งหมายของเราทำให้เราต้องเดินทางผ่านพระเจ้ามากมายกว่าจะไปบกับดอกไม้บานที่แท้จริง

ระยะทาง 200 กว่ากิโลจากเดลลีสู่หริตวาร์ รถไฟขบวนนี้ใช้เวลา 4 ชั่วโมงนิดหน่อยในการนำเราไปสู่

รถไฟจอดห้าสถานีและสถานีที่ 3 เป็นสถานีที่จอดนานถึงกว่าครึ่งชั่วโมงเพื่อทำการย้ายหัวเปลี่ยนราง

ปลุกทุกคนขึ้นมาเพื่อจะบอกว่าลงไปถ่ายรูปกันเถอะ... สมาชิกคนแรก พี่กุ้ง ขอถ่ายกับไปรษณีย์ที่สถานีรถไฟ จัดไปพันกว่ารูป คัดมาให้ดูแค่รูปเดียว แนะนำสมาชิก

รถไฟที่เรานั่งเช้าวันนี้ชาตบดีค่ะ มีบริการอาหารว่างและอาหารเช้าเล็กๆบนรถไฟ พี่ไก่บอกว่าถ้าไม่กินของเดิมให้หมด เค้าจะไม่ยอมเสิร์ฟอันใหม่ให้

แล้ววันนี้เรากำลังจะไปไหนกัน นั่นสินะมัวแต่คุยนู่นคุยนี่จนลืมบอกไปเลยว่าเราไปไงมาไงแล้วจะไปไหนกันบ้าง หลังจากลงเครื่องที่เดลลีเมื่อวาน วันนี้เรามุ่งหน้าสู่ Haridwar 1 ใน สัปตปุรี

สัปตปุรี (Saptapuri) เป็นชื่อที่ตั้งให้กับนครศักดิ์สิทธิ์ 7 แห่งในศาสนาฮินดู ด้วยความเชื่อที่ว่าผู้ใดได้มาเยือนเมืองเหล่านี้สักครั้งในชีวิต ผู้นั้นจะหลุดพ้นจากวัฏจักรแห่งการเวียนว่ายตายเกิด และเข้าสู่โมกษะ (moksha) ความหลุดพ้น ซึ่งเป็นเป้าหมายสูงสุดของศาสนาฮินดู

ซึ่งในอินเดียมีเมืองเก่าแก่อยู่ 7 แห่ง ที่ได้รับการพิจารณาว่าเป็นนครที่ศักดิ์สิทธิ์ที่สุดตามความเชื่อของชาวฮินดู ได้แก่

1. พาราณสี (Varanasi) รัฐอุตตรประเทศ
2. กาญจีปุรัม (Kanchipurum) รัฐทมิฬนาดู
3. ฮริดวาร์ (Haridwar) รัฐอุตตราขัณฑ์
4. อุจเจน (Ujjain) รัฐมัธยประเทศ
5. ทวารกา (Dwaraka) รัฐคุชราต
6. อโยธยา (Ayodhya) รัฐอุตตรประเทศ
7. มถุรา (Mathura) รัฐอุตตรประเท

ใครมีสมุดอยู่เอาขึ้นมาเล็กเชอร์กันได้เลย ไหนๆพูดเรื่องรถไฟแล้ว ขอเล่าเรื่องประเภทรถไฟในอินเดียต่อเลยแล้วกันค่ะ

ประเภทรถไฟในอินเดีย

1 Duronto Express ขบวนล่าสุดที่เพิ่งเปิดให้บริการช่วงปี 2009 ว่ากันว่ามันเร็วกว่าราชธานีอันโด่งดังเสียอีก มีคลาสที่นั่งตั้งแต่ 1AC ไล่ไปถึง General Class และจอดแค่บางสถานีเท่านั้น

2 Rajdhani Express ราชธานีอันโด่งดัง จอดแต่เฉพาะสถานีใหญ่ๆ วิ่งตามเส้นทางของราชธานีโดยเฉพาะ เป็นรถนอนที่มีแอร์ทั้งขบวนพร้อมด้วยอาหารที่เสิร์ฟตลอดเวลา ความเร็วเฉลี่ยที่ 130 กม. / ชม.

3 Shatabdi Express ชาตบดี รถนั่งแอร์ระหว่างวันพร้อมอาหารระหว่างมื้อ มีวิ่งระหว่างเมืองสั้นๆ

4 Garib Rath เจ้าของฉายา "Chariot of the Poor" หรือแปลเป็นไทยว่า เจ้าม้าของคนยาก ด้วยความเร็วกว่า 130 กม. พอๆกับรถไฟข้างต้น แต่ราคาที่ต่ำกว่าเหลือเชื่อ

5 Jan Shatabdi เหมือนกับชาตบดีทุกประการเพียงแต่มีทั้งแอร์และไม่แอร์ในขบวนเดียวกัน

6 Sampark Kranti Express เป็นรถไฟที่วิ่งจากรัฐต่างๆมุ่งเข้าสู่เมืองหลวงอย่างเดลลี

7 Superfast Express/Mail รถไฟมาตรฐานกับความเร็วประมาณ 55 กม. / ชม. มีวิ่งทั่วไปทั้งประเทศ มีทุกคลาสตั้งแต่ 1AC ไปจนถึง General Class

8 Express รถไฟมาตรฐานที่มีมากที่สุดในประเทศมีทุกคลาสที่นั่ง และมีทุกเส้นทาง

9 Passengerand Fast Passenger รถไฟสุดช้าที่ราคาต่ำที่สุดในทุกประเภท 10 Suburban trains รถไฟที่มีวิ่งเฉพาะเมืองคูลๆ อย่าง Mumbai, Delhi, Kolkata, Chennai, Hyderabad และ Pune เท่านั้น

รถไฟเป็นการคมนาคมขนส่งที่นิยมมากที่สุดในอินเดีย ประมาณการกันว่ามีผู้โดยสารถึง 2 ล้านคนต่อวันเลยทีเดียว เฉพาะในเขตเมืองหลวงอย่างเดลลีก็มีสถานีรถไฟมากกว่า 30 สถานีกระจายอยู่โดยรอบ

แต่สถานีใหญ่ๆ ที่นักท่องเที่ยวไทยคุ้นหูและน่าจะมีโอกาสได้ใช้ก็ได้แก่

• Delhi Cantonemnet
• Safdarjung
• Okhla
• Old Delhi
• New Delhi
• Kishanganj
• Ananda Vihar
• Sarai Rohilla
• Safdarjung
• Shahdara
• Hazrat Nizamuddin

ดังนั้นก่อนจะขึ้นรถไฟแต่ละที ดูสถานีกันให้ดีก่อนนะคะ

วันที่สอง Delhi - Haridwar

อรุณสวัสดิ์ค่ะ นั่งรถมา 3 นาที แต่ถ้าเดินจะประมาณ 10 - 15 นาที ถึงสถานีรถไฟแล้วค่ะ

ทุกคนบอกว่าคิดดีแล้วที่นั่งรถมาเพราะชานชาลาที่เราต้องขึ้นรถไฟนั้นอยู่ชานชาลาสุดท้ายแบบท้ายสุดๆ ระยะทางจากชานชาลาแรกไปชานชาลาสุดท้ายไกลกว่าจากโรงแรมมาสถานีรถไฟเสียอีก

เห็นป้านอนไม่อยากกวน เลยแอบถ่ายป้ามาเงียบๆ

พี่กุ้งกับพี่ไก่ไม่กล้าลองกลัวท้องเสียระหว่างขึ้นรถไฟแล้วจะลำบาก แต่ตาลพี่นิดและพี่โป่งลองแล้วเรียบร้อยอร่อยและลำไส้เดินตามปกติ คืนนี้ฝันดีไปกับน้ำทับทิม

พรุ่งนี้เช้านัดกันตีห้าครึ่ง ขึ้นรถไปสถานีรถไฟ ตอนแรกกะพาเดินเป็นแบ็กแพคเกอร์แบบโลนลี่แพลเน็ต แต่คิดไปคิดมาขึ้นรถดีกว่า เห็นใจพี่ๆ

หลังอาหารคาวที่ Connaught เราเดินไปซื้อเสื้อยืดเก๋ๆกันที่ร้านปัญจาบ ตรงถนนจันปาท

เสร็จแล้วกลับมาต่อน้ำผลไม้ปากทางเข้าโรงแรม นั่งเม้าท์มอยตามประสาสาวโสดทั้ง 5 ตั้งแต่เย็นจรดค่ำ

คนอินเดียมีเสน่ห์หนึ่งอย่างที่สำคัญคือ เรื่องบ้ากล้อง ถ่ายเข้าไปเถอะ ไม่มีใครว่า อาจจะว่าถ้าถ่ายแค่รูปสองรูป เค้าอยากให้ถ่ายเยอะๆ

แช๊ะ.... น้องๆสักหน่อย ช่วงโรงเรียนเลิก

เครื่องมาถึงช่วงประมาณบ่ายสามของประเทศอินเดีย อินโนวาสีขาวจอดรับเราอยู่ด้านหน้าสนามบิน

เป้แต่ละใบทะยอยใส่รถไปเรื่อยๆ 5 คน กับรถหนึ่งคัน กำลังดี คืนนี้เรานอนกันที่ย่าน Pahaganj ข้าวสารเดลลี เนื่องจากพรุ่งนี้เช้ามืดเราต้องขึ้นรถไฟ ย่านนี้อยู่ใกล้สถานีรถไฟ New Delhi Jn. มาก แค่ข้ามถนนก็ประสบกันแล้ว

เช็คอินน์ที่พักแล้วก็หิว เดินออกมาหาอะไรกินกัน แถวนี้ร้านขายของเยอะน่าช้อปปิ้ง แต่จะให้ช้อปได้อย่างไรในเมื่อนี่พึ่งวันแรก พยายามเดินผ่านกันเร็วๆ ไม่สบตากับพ่อค้าและของขายที่วางล่อ เดินดุ่มไปดุ่มมา...... เลยพาขึ้นรถไฟฟ้าไปกินข้าวที่ Connaught Place 

วันที่หนึ่ง กรุงเทพ - เดลลี

ขึ้นเครื่องแต่เช้าไม่รู้ว่าหลับไปตั้งแต่เมื่อไร ตื่นมาอีกทีตอนที่ได้ยินเสียงกัปตันประกาศ Welcome to Indira Gandhi Int"l Airport ............

Welcome ก็ welcome ยินดีต้อนรับสู่มหานครเดลลี เมืองหลวงของประเทศอินเดียค่ะ

When you take a flower in your hand And really look at it, It"s your world for the moment.

I want to give that world to someone else.

Most people in the city rush around so, They have no time to look at a flower. I want them to see it Whether they want to or not.

By Georgia Okeeffe

ยามเรามีดอกไม้สักดอกอยู่ในมือ, นั่นคือช่วงเวลานาทีที่ยิ่งใหญ่
พินิจอย่างจริงจังตั้งใจ, มันโลกทั้งใบสถิตอยู่ในดอกไม้ดอกนั้น
คนเมืองสับสนอลหม่าน, วุ่นวายร้อนรนจนมักเลยผ่านมัน
ความหวังหนึ่งลึกซึ้งในชีวิตฉัน, คือปรารถนาให้คนเหล่านั้น
ได้มีเวลาหันมามองดอกไม้

ยามเรามีดอกไม้สักดอกอยู่ในมือ
เราถือมันไปให้ใครต่อใคร
เรามิเพียงมอบช่อดอกไม้
หากแต่มอบโลกทั้งใบ
ไปกับดอกไม้ดอกนั้น 

ปราย พันแสง //สวยสดและงดงาม