ภาพสวยมากค้า ได้แอบดูบ่อย ๆ  คิดว่าสักวันคงจะได้ไปมั่งและคงได้ไปกับวันแรมทางเพราะติดตามมานานแล้วแต่ยังไม่มีโอกาส

ทริปนี้รูปสวยมากเลยค่ะ

คิดถึงผู้จัดการสุดหล่อ(ของพี่) ที่ลาชุงจังค่ะ

สวัสดีค่ะทุกคน พอลงรูปจบ กระทู้นี้ก็เงียบเหงาเลยนะ วันนี้พี่ติ๋ว กับพี่ใหม่ ส่งรูปนี้มาให้ค่ะ เลยเอามาฝากสมาชิกชาวคณะนี้ทุกคน เป็นรูปที่มีครบทั้ง 20 คนเลย (มีรูปนุ้ยด้วย ดีใจจัง เพราะปกติรูปหมู่จะขาดนุ้ยเกือบทุกที) ขอบคุณพี่อิ๋วกับพี่ใหม่มากนะคะที่คิดถึงกัน โอกาสหน้าคงได้ร่วมเดินทางด้วยกันอีกค่ะ ขอบคุณทุกคนค่ะ

การเดินทางในครั้งนี้ ผ่านไปด้วยความราบรื่น แม้จะมีอุปสรรคเรื่องฟ้าฝนบ้าง แต่ฝนก็สร้างโอกาสหลายๆ อย่างให้การเดินทางครั้งนี้ ขอบคุณทุกๆ คนในคณะนี้ ที่ไว้วางใจร่วมเดินทางกับวันแรมทางนะคะ ขอบคุณทุกๆ รอยยิ้มที่ทำให้ทีมงานยิ้มได้ ขอบคุณทุกๆ เสียงหัวเราะ ที่ทำให้พวกเราสนุกสนานไปด้วย ขอบคุณทุกๆ คนที่เข้าใจในสถานการณ์ความแปรปรวนของอากาศ และการเมืองท้องถิ่น ซึ่งเราไม่อาจคาดเดาได้ ขอบคุณทุกคนค่ะ

ระหว่างทางก็จอดพักรถกันหน่อย

แล้วก็มาจอดถ่ายรูปคนงานกำลังเก็บชาต่อ

10 พฤษภาคม 2554  :  ดาร์จีลิ่ง - บักโดกรา - กรุงเทพฯ

ได้เวลาโบกมือลาดาร์จีลิ่งกันแล้ว วันนี้ต้องออกเดินทางกันแต่เช้ามืด เพื่อไปขึ้นเครื่องบินกลับบ้านกัน พอจัดการอาหารเช้าเรียบร้อย รอทีมพลขับจัดสัมภาระขึ้นรถเสร็จ เราก็พร้อมออกเดินทาง

ถ่ายรูปกับพลขับของรถแดงกันหน่อย

สมาชิกของรถคันนี้ค่ะ ส่วนที่เหลืออีกสองคัน ส่วนใหญ่ขึ้นประจำที่บนรถกันแล้ว เลยไม่ได้ถ่ายน่ะ

เวลาที่เหลือหลังจากนี้ ให้ทุกคนได้เป็นอิสระ จะเดินเที่ยวชมเมืองและซื้อของฝาก หรือจะพักผ่อนก็ตามอัธยาศัย แล้วค่อยเจอกันตอนมื้อค่ำค่ะ

พี่ปลากับนุ้ยก็เดินหาที่กินข้าวมื้อค่ำเป็นหลัก (ไม่อยากกินซ้ำร้านเดิมค่ะ เปลี่ยนไปเรื่อยๆ จะได้ลองหลายๆ อย่าง และได้เปลี่ยนบรรยากาศไปด้วย) มีของอะไรน่าสนใจก็แวะเข้าไปชมบ้าง แล้วก็มาเจอคุณอายุวรัตน์ กับคุณอาสายสุนีย์อยู่ที่ร้าน Cafe Coffee day ซึ่งคาดว่าเพิ่งมาเปิดที่ดาร์จีลิ่งได้ไม่นานนัก (ปีที่แล้วมายังไม่มีน่ะ) คุณอาเลยเรียกไปกินกาแฟด้วยกันค่ะ สรุปว่ามาดาร์จีลิ่งรอบนี้ ไม่ได้นั่งร้านชาเลย จริงๆ กะว่าบ่ายนี้จะไปหาร้านชิวๆ นั่งจิบชาซะหน่อย แต่พอกินกาแฟแล้วก็ขอบายชาแล้วกัน

ไม่ได้นั่งจิบชา แต่ก็แวะมาซื้อชากับไปฝากพี่ป้าน้าอาที่เมืองไทยค่ะ ที่นี่มีร้านขายชามากมาย หลากหลายยี่ห้อ แต่ที่ดังๆ ก็จะมีของ Nathmulls  กับ Golden Tips ค่ะ

พอท้องอิ่ม เราก็ไปเยี่ยมชมไร่ชาและโรงงานของ happy valley ต่อ ไปชมขั้นตอนการผลิตใบชาคุณภาพของดาร์จีลิ่งกัน

พอสมควรแก่เวลา เราก็ไปกินข้าวกลางวันกันที่ร้าน Glenary

และนี่คือไฮไลน์ของสวนสัตว์แห่งนี้ค่ะ แพนด้าแดง

พวกเราเดินเที่ยวสวนสัตว์ไม่นานนัก เพราะเกือบได้เวลาอาหารแล้ว ท้องก็เริ่มหิว และวันนี้รถนักท่องเที่ยวค่อนข้างเยอะ ตำรวจไม่ยอมให้รถเข้ามาส่งถึงหน้าสวนสัตว์ ต้องจอดรถไกล แล้วเดินขึ้นมา ขากลับก็ต้องเดินลงไปขึ้นรถอีก พวกเราเลยเลือกชมเฉพาะจุดที่เป็นไฮไลน์สำคัญเท่านั้น

หายไปสองวัน เพราะเก็บบ้านเตรียมต้อนรับลูกค้า ประกอบกับมือเจ็บไปข้างหนึ่งด้วย เลยทำอะไรไม่ค่อยได้มากนัก แต่วันนี้ดีขึ้นมากแล้ว มาต่อกระทู้นี้ให้จบเสียทีดีกว่าจ้ะ

ได้เวลาเที่ยวสวนสัตว์ Himalayan Zoological กันแล้ว ความจริงก็ไม่ได้มีอะไรน่าเต้นตื่นมากไปกว่าสวนสัตว์ทั่วไปหรอกนะ แต่ที่นี่มีแพนด้าแดงซึ่งเป็นสัตว์สัญลักษณ์ของดาร์จีลิ่งน่ะ เลยต้องแวะมาชมเสียหน่อย อีกอย่างคือโรงเรียนสอนปีนเขา Himalayan Mountaineering Institute และพิพิธภัณฑ์ที่รวบรวมประวัติการพิชิตยอดเขาเอเวอร์เรสก็อยู่ในพื้นที่เดียวกับสวนสัตว์ด้วย

มารอขึ้น Toy train

อยากจะพาเที่ยวสวนสัตว์ต่อ แต่วันนี้มือเจ็บค่ะ พิมพ์ไม่ถนัดเลย คืนนี้คงต้องพอแค่นี้ก่อน เดี๋ยวมือจะเจ็บไปกว่านี้ คืนนี้นอนหลับฝันดี ราตรีสวัสดิ์นะคะทุกคน

ออกมาวิหารมาก็ได้เวลาเข้าแถวก่อนเข้าเรียนของพระลามะน้อยพอดี

พระลามะน้อยที่อยู่ซ้ายมือ ดูจะมีความสำคัญ และเป็นที่เคารพของทุกคน แถมยังมีพี่เลี้ยงคอยดูแลเอาใจใส่เป็นพิเศษด้วย ทั้งที่ดูเด็กกว่าใคร คาดว่าน่าจะเป็นอดีตพระลามะสำคัญองค์ใดองค์หนึ่งที่กลับชาติมาเกิด ตามความเชื่อของพระพุทธศาสนาสายมหายาน

วันนี้ที่วัดดาลีมีการทำมันดาล่า (Mandala) เพื่อบูชาเทพด้วย พวกเราโชคดีที่ได้มาเห็นวิธีการทำจริงๆ และพระลามะท่านก็ใจดี อนุญาตให้เราถ่ายรูปได้ คือปกติภายในวิหารของวัดนี้ไม่ให้ถ่ายรูปค่ะ แต่ท่านให้ถ่ายตอนทำมันดาล่าได้

จากเม็ดทรายหลากสี กับมือที่นิ่งด้วยสติและสมาธิของพระลามะ ไม่ต้องมีอุปกรณ์เสริมใดๆ แต่ลวดลาย สีและเส้นสาย ออกมาได้สวยงามขนาดนี้ ทึ่งจริงๆ

สวัสดีค่ะพี่ตุ๊ก ป้านุช ทริปนี้เป็ทริปแรกที่ได้เห็นคันเช็งจุงก้าแจ่มชัดขนาดนี้ ตื่นเต้นจริงๆ ค่ะ ต้องไปถึง 3 ครั้งกว่าจะได้เห็น โฉมเธองามจริงๆ ค่ะ

ออกจาก Batasia Loop & War Memorial เราไปเที่ยวต่อกันที่วัด Dali Monastery

มาจุมพิศยอดคันเซ็งจุงก้าผ่านจอคอมฯ สวยมากกกก ในความโชคร้ายก็ยังมีโชคดีซ่อนอยู่ 

ถึงจะเจออุปสรรค์ฝนตกแทบทุกเมือง แต่ยังโชคดีได้เห็นคันเซ็งจุงก้า

เก็บดอกไม้มาฝากจาก Batasia Loop ซะหน่อย

แล้วก็บอกลาที่นี่ ไปเที่ยวที่อื่นกันต่อ แต่จะพาไปไหน พรุ่งนี้ค่อยมาเฉลยนะ คืนนี้ฝนตกอย่างหนักอีกแล้ว นอนหลับฝันดี ราตรีสวัสดิ์นะคะทุกคน

เติมพลังเรียบร้อยก็ออกเที่ยวกันต่อ ไปที่จุดชมวิว Batasia Loop & War Memorial กัน

ยังเห็นยอดคันเช็งจุงก้าอยู่ลิบๆ ในม่านเมฆด้วยนะ

วิวเมืองดาร์จีลิ่งจาก Batasia Loop ค่ะ ถ้าฟ้าเปิดจะเห็นเทือกเขาคันเช็งจุงก้าเป็นฉากหลัง

โอ้อออออ....แม่เจ้า นั่งรถลงมาจากไทเกอร์ ฮิลล์กลับเข้ามาในเมืองดาร์จีลิ่ง ได้เห็นยอดเขาคันเช็งจุงก้าตั้งตระหว่านเป็นฉากหลังของเมืองอย่างชัดเจน ใหญ่โตอลังการจนต้องขอให้นายซานเตจอดรถ ตื่นเต้นเสียยิ่งกว่าตอนอยู่บนไทเกอร์ ฮิลล์เสียอีก ยอดเขาที่สูงเป็นอันดับ 3 ของโลก 8,598 เมตร และยังไม่เคยมีผู้พิชิตยอดเขานี้ได้

พอสมควรแก่เวลาเราก็บอกลาไทเกอร์ ฮิลล์กัน คิดแล้วยังเสียดายแทนหลายคนที่ตัดสินใจไม่มาไทเกอร์ ฮิลล์เช้านี้ เพราะเห็นว่าเมื่อวานเย็นฝนตกหนัก คิดว่าเช้านี้ที่ไทเกอร์ฮิลล์ต้องเต็มไปด้วยเมฆหมอกแน่นอน แต่คณะนี้พวกเราโชคดีจัง แม้แต่นายซานเตยังบอกเลยว่าพวกเราโชคดี เพราะไม่บ่อยนักที่จะได้เห็นยอดเขาคันเช็งจุงก้าในฤดูกาลนี้ ตัวซานเตเองรวมถึงทีมพลขับยังตื่นเต้นไปด้วยเลย

พวกเราก็เฮฮารับพระอาทิตย์ขึ้นกับเค้าบ้าง

พวกเราตื่นเต้นกับยอดเขาคันเช็งจุงก้า แต่คนอินเดียส่วนใหญ่ตื่นเต้นกับพระอาทิตย์ขึ้นมากกว่าค่ะ เพียงแค่ขอบพระอาทิตย์โผล่พ้นขึ้นมานิดเดียว เสียงเฮก็ดังขึ้นทั่วบริเวณ