เดินขึ้นๆๆ แล้วก็เดินลงๆๆ

ข้ามสะพานไป

แล้วก็ไปขึ้นๆๆ อีก

ไปต่ออีกหน่อย

แล้วก็เก็บดอกไม้ต่อ เดินไป หยุดเก็บดอกไม้ไป 5 ก้าวหยุด 10 ก้าวหยุด เมื่อไหร่จะถึงเนี่ย ดอกแรก Potentilla atrosanguinea

สองดอกนี้ไม่มีข้อมูลจ้ะ

เดินต่อๆๆ

ดอกนี้เป็นอีกหนึ่งไฮไลน์ของ VOF ค่ะ "Blue Poppy"

ดอกนี้ยังไม่บานค่ะ

มีทั้งสีฟ้า และสีออกม่วงๆ ด้วยค่ะ

ไปเก็บดอกไม้มาฝากจ้ะ ดอกแรก Anemone Tetrasepala จ้ะ

ดอกนี้ Moina Longifolia

ดอกนี้ไม่มีข้อมูลอ่ะ 

ดอก Saxifraga sibirica

เดินๆๆๆๆ

แก๊งค์นี้เป็นทัพหลังค่ะ ทัพหน้ากับทัพใหญ่เค้านำไปไกลแล้ว

ดอกไม้ดอกแรกที่ถ่ายค่ะ พอดีว่าบานอวดโฉมอยู่ตรงข้างที่ทำการขายบัตรน่ะ ระหว่างรอพี่ปลาจ่ายตังค์และกรอกรายละเอียดของสมาชิกทั้ง 12 คน ก็เลยเดินไปเดินมาอยู่รอบๆ นี่แหละ

ตามข้อมูลในหนังสือบอกว่าดอกนี้ชื่อ Impatiens Glandulifora แต่เราเรียกมันว่าดอกนกแก้วค่ะ เคยเห็นครั้งแรกตอนไปเดินขึ้นดอยหลวงเชียงดาวน่ะ (จริงๆ เค้าชื่อเทียนนกแก้ว แต่ขอเรียกสั้นๆ ว่าดอกนกแก้วเฉยๆ แล้วกันนะ)

แวะจ่ายค่าเข้า VOF กันก่อน ตามข้อมูลเดิมที่หาได้ก่อนมา บอกว่าค่าเข้าคนละ 175 รูปีต่อวัน ถ้าซื้อบัตรเข้าแบบ 3 วัน จะจ่ายแค่ 350 รูปี แต่วันนี้ราคาปรับขึ้นแล้วค่ะ จะเข้าวันเดียวหรือสามวันก็ต้องจ่ายขั้นต่ำที่ 600 รูปีสำหรับต่างชาติ ถ้าเข้าเกิดกว่า 3 วัน ก็ต้องจ่ายเพิ่มอีกวันละ 250 รูปี

สงสัยว่า VOF จะไม่ค่อยเป็นที่นิยมของคนส่วนใหญ่ ทำให้ต้องขึ้นราคาขนาดนี้ เพื่อเพิ่มรายได้ แต่จะเป็นที่นิยมได้ยังไง ขนาดคนอินเดียเองยังต้องเสียค่าเข้าขั้นต่ำ 150 รูปี ในขณะที่สถานที่เที่ยวทั่วไปไม่ต้องจ่าย หรือจ่ายน้อยกว่าต่างชาติมากๆ เข้าพิพิธภัณฑ์ หรือทัชมาฮาลยังเสียแค่ประมาณ 20 รูปีเองน่ะ

ถึงจุดเริ่มต้นการผจญภัยของวันนี้กันแล้ว ไม่อยากจะบอกเลยว่าตัวข้าพเจ้านั้นไม่ได้อ่านข้อมูลใดๆ มาก่อนหน้านี้ แม้ว่าพี่ตุ๊กจะส่งกระทู้มากมายมาให้ศึกษา แต่ก็ทำได้แค่เปิดดูรูปผ่านๆ ไม่ได้อ่านอะไรที่เค้าเขียนบรรยายเลยอ่ะ จะได้อ่านก็แต่การเตรียมตัว เตรียมอุปกรณ์ที่พี่ตุ๊กสรุปมาให้ ในความรู้สึกส่วนตัวแล้วการเดินทางครั้งนี้จึงเป็นเสมือนการผจญภัยจริงๆ คือไม่รู้ว่าข้างหน้าจะเจออะไร จะไหวไม่ไหว จะเดินถึงจุดสุดท้ายมั้ย แต่ลึกๆ ก็คิดว่าไม่มีอะไรเกินกำลังถ้าเราตั้งใจจะทำนะ

และเพื่อความไม่ประมาท ก่อนจะกระจัดกระจายกันออกเดินตามสปีดของตัวเอง พวกเรานัดหมายกันว่าประมาณบ่าย 2 โมง ไม่ว่าจะเดินถึงตรงไหน ยังไงควรจะเดินกลับได้แล้ว เพื่อไม่ให้ออกมาถึงค่ำ ข้าวห่อและน้ำให้แยกกันพกไว้เลย เผื่อใครเดินช้าเดินเร็วจะได้ไม่มีปัญหา 

พร้อมแล้วไปตะลุย VOF กันเลย สู้ตายค่ะ

ผู้คนที่เราเห็นส่วนใหญ่ ไม่ได้เดินเข้า VOF แต่เดินขึ้นไปแสวงบุญบนเฮมกุลมากกว่า ตามแผนคือพรุ่งนี้เราจะไปเยือนเฮมกุลกัน (ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด แบบประมาณว่าวันนี้เดินไปไม่ถึงจุดหมาย หรือเดินจนเดี้ยงแล้วพรุ่งนี้เดินไม่ไหวน่ะ)

คู่นี้ไม่ได้ตีกันนะ แค่โชว์ไม้เท้าประจำกายน่ะ

ว้าวๆๆ แสงรำไรส่องผ่านหุบเขาและสายหมอก สวยจัง

เพิ่มพลังเรียบร้อย อุปกรณ์ครบมือ ก็เริ่มออกเดินกันเลยพวกเรา

วันพฤหัสบดีที่ 28 กรกฎาคม 2554  :  แกงกาเรีย (Ghangharia) -  VOF (Valley of Flowers)

อรุณสวัสดิ์เช้าวันแรกในแกงกาเรีย อากาศเย็นได้ใจ กลางคืนอยู่ในถุงนอนธรรมดาก็อุ่นสบายดี ใครใช้ผ้าห่มผืนใหญ่ของโรงแรมก็จะรู้สึกเหมือนโดนผีอำหน่อย เพราะมันหนามาก แต่ก็อุ่นพอ จำได้ว่าต้องตื่นมาถีบถุงเท้าออกตอนกลางดึก เพราะเอาผ้าห่มทับถุงนอนไว้อีกชั้น มันก็เลยเริ่มร้อนมากกว่าอุ่นน่ะ

เช้านี้เรานัดรวมพลกัน 6 โมงเช้า เพื่อกินข้าวและเตรียมออกเดิน ความจริงร้านอาหารของโรงแรมเค้าเปิด 7 โมงเช้านะ แต่เค้าบอกว่าถ้าเราจะสั่งอาหารไว้ก่อนเลยตั้งแต่ค่ำ พอเช้าเค้าก็จะทำให้เลย พวกเราเลยสั่งทั้งอาหารเช้า และอาหารกลางวันใน VOF ให้โรงแรมแพ็คให้สำหรับ 12 คนเลย

โรงแรมนี้ทำอาหารอร่อยค่ะ ที่สำคัญคือมีไข่ด้วย ทั้งเมนูไข่ ซุป ข้าวผัด และผัดหมี่ ทุกอย่างโอเค แถมทำข้าวต้มเป็นด้วยนะ ประหลาดใจมากๆ เพราะส่วนใหญ่คนอินเดียจะไม่กินข้าวต้ม ยกเว้นข้าวโอ๊ตใส่นมแบบฝรั่ง แต่ที่นี่ทำได้ และทีแรกทำให้โดยไม่ต้องสั่ง เพราะคิดว่าพวกเราเป็นญี่ปุ่นน่ะ คนญี่ปุ่นก็กินข้าวต้มเหมือนเรานี่แหละ ชื่อเมนูข้าวต้มของอินเดียก็ใช้ชื่อภาษาญี่ปุ่นด้วย

นั่งรออยู่เป็นชั่วโมง จากชาร้อนๆ และซุป ก็เริ่มลามไปถึงไข่ต้ม (เย้ๆๆๆๆ เมืองนี้มีไข่ค่ะ ดีใจจัง) กินอย่างละเลียดที่สุด เพื่อถ่วงเวลาให้นั่งอยู่ได้นานๆ โดยเจ้าของร้านไม่ไล่ 5 โมงกว่าๆ เกือบ 6 โมง แล้วก็เริ่มเห็นสมาชิกและลูกหาบมาถึงทีละคนสองคน ในสภาพอิดโรย เพราะทั้งเดินเหนื่อย และเจอฝนตกระหว่างทางด้วย สะใจขาลุยกันเลยงานนี้

ทุกคนเข้าที่พักเรียบร้อย ก็มารวมพลกันกินมื้อเย็น เติมพลังกันให้เต็มที่ พรุ่งนี้พวกเรายังต้องเดินกันอีกยาวไกล ถึงจะเหนื่อยมากหรือเหนื่อยน้อยยังไง พวกเราทุกคนยังยิ้มได้ค่ะ คนขี่ม้าก็มีเรื่องเล่า คนเดินเท้าก็มีเรื่องคุย แลกเปลี่ยนประสบการณ์กันไปไม่มีเบื่อ

ทีมที่ขี่ม้ามา ถึงกันตั้งแต่ประมาณบ่าย 2 โมง หลังจากเข้าห้องพักและพักผ่อนกันได้พักหนึ่ง คำนวณเวลาแล้วว่าคนเดินเท้าน่าจะมาถึงสักกี่โมง ก็เลยพากันออกไปดักรอลูกหาบ เพราะพี่ปลาลืมบอกเค้าว่าเราพักโรงแรมชื่ออะไร หวังพึ่งเจ้าตาลที่เดินมาก็ไม่มั่นใจว่าคุณน้องเค้าจะจำได้หรือเปล่า (และมันก็จำไม่ได้จริงๆ อย่างที่คาดนั่นแหละ) เลยไปเดินหาทำเลเหมาะๆ เป็นร้านอาหารห้องกระจกมุมหนึ่ง สั่งน้ำและซุปมากินไป รอไป สบายๆ

มาแล้วๆๆ ออกเดินทางกันต่อเลยนะ

ในที่สุดก็ถึง แกงกาเรีย ความรู้สึกแรกเลยคือประหลาดใจ ไม่ได้วาดภาพมาก่อนว่าจะเป็นเมืองขนาดนี้ คิดว่าจะดูดิบๆ กว่านี้น่ะ 

ที่นี่แหละที่พักของพวกเราในแกงกาเรีย Hotel Kuber

หน้าตาภายในห้องพัก และหน้าห้องของพวกเราเป็นประมาณนี้จ้ะ

ขอบคุณค่ะพี่หนิง รูปที่จะส่งให้พี่หนิง กำลังอยู่ในขั้นตอนการผลิตนะคะ น้องตาลมุ่งมั่นปฏิบัติการณ์อยู่จ้ะ แล้วจะรีบส่งให้นะคะ 

.... รูปสวยมากๆ จ๊ะ ดูแล้วสดชื่น...

ถึงแล้วๆๆ

ลงม้าแล้วเดินไปหาโรงแรมที่พักของพวกเรากัน อยู่ตรงไหนยังไม่แน่ใจนะ แต่คงไม่ไกลนี่แหละ ป.ปลานำไปแล้ว

เส้นทางระยะสุดท้าย นึกว่าจะเป็นทางเรียบๆ สบายๆ อย่างที่เห็นในภาพก่อนนี้ แต่ที่ไหนได้ ยังติ่งทางหินเลอะๆ เละๆ ไว้อีกหน่อยนะ

อีกไม่กี่ร้อยเมตร เราก็จะถึงเมืองแกงกาเรียกันแล้วค่ะ

สำหรับคนกระเป๋าหนักที่อยากเที่ยว VOF หรือมาแสวงบุญที่ทะเลสาบเฮมกุล สามารถเหมาเฮลิคอปเตอร์มาลงได้นะคะ ที่นี่มีลานจอดฮ.ด้วยค่ะ

ใกล้ความจริงแล้วจ้ะ

ได้เวลาไปต่อกันแล้ว

อาหารเริ่มมาแล้วจ้ะ ลุยกันเลย