เสียดายที่จากฝั่งอินเดียถ่ายรูปไปฝั่นปากีสถานนั้นย้อนแสงพอดี เพราะพระอาทิตย์กำลังจะตกทางฝั่งปากีฯ เราไม่ได้รูปบรรยากาศฝั่งปากีฯ เลย แต่เท่าที่เห็นดูเหมือนจะเงียบกว่าฝั่งอินเดียเยอะค่ะ

(รูปนี้จากกล้องพี่น้องค่ะ)

เครื่องแบบเต็มตัวเป็นอย่างนี้ค่ะ

ขนาดพวกเรามาถึงก็ช้าแล้วนะ ยังต้องมานั่งรออีกตั้งนานกว่าพิธีจะเริ่ม แล้วคนที่อยู่บนอัฒจรรย์ในสุดที่มาก่อนเราคงนั่งรอจนก้นร้อนแน่ๆ แถมมาเร็วยังได้นั่งไกลอีกนะ ดูไม่ค่อยยุติธรรมเลยอ่ะ

ตอนนี้ได้เวลาแล้ว ทหารอินเดียเริ่มเข้าประจำตำแหน่งค่ะ ดูเครื่องแบบของเค้าเสียก่อน จ๊าบๆ (รูปนี้จากกล้องพี่น้องค่ะ)

นอกจากพวกเราแล้วก็มีนักท่องเที่ยวทยอยมาอีกเรื่อยๆ สุดท้ายเราก็ไม่ได้อยู่แถวหน้าๆ นะ ยังมีคนอยู่หน้าเราอีกเยอะเลย แล้วคนที่อยู่ไกลกว่าเราเค้าจะเห็นอะไรกันเนี่ย ขนาดพวกเรายังโดนบังแล้วบังอีกเลย

คนเยอะอย่างนี้ทุกวันมั้ยเนี่ย หรือเพราะว่าเป็นวันเสาร์นะ แต่บรรยากาศคึกคักมากๆ เลย เปิดเพลงจังหวะสนุกๆ เสียงดังสนั่น แล้วสาวๆ ก็ออกไปเต้นรำกัน (ไม่รู้ว่าเค้าสงวนสิทธิ์ไว้ให้เฉพาะผู้หญิงหรือป่าว เพราะไม่มีผู้ชายออกมาเต้นสักคนเดียว)

หลังจากประเมินสถานการณ์กันอยู่ครู่หนึ่งก็เห็นแล้วว่าคนเยอะมากๆ บนอัฒจรรย์เต็มแน่นเลย ดีนะที่พี่ปลาเก็บข้อมูลมาแล้วว่าสำหรับนักท่องเที่ยวจะได้สิทธิ์ให้เข้าไปนั่งด้านหน้า พวกเราก็เลยขอใช้สิทธิ์นั้นค่ะ โชว์พาสปอร์ตกันหน่อย ก็ได้ใช้เส้นทางพิเศษ เดินเข้าไปถึงด้านหน้าค่ะ พอเข้ามาแล้วตกใจกว่าเดิม ไอ้ที่เข้าใจว่าคนเยอะน่ะ ไม่ใช่ค่ะ ต้องใช้คำว่ามหาศาล...

พอเปลี่ยนยางเรียบร้อย เราก็ไปกันต่อ พอใกล้ด่านก็เริ่มเจอรถติดเพราะรถทุกคันมุ่งไปที่จุดหมายเดียวกันหมด ฝุ่นก็เยอะ ควันก็แยะ แย่เลยพวกเรา ใช้รถแท็กซี่เปิดรับลมซะขนาดนี้ แต่ในที่สุดเราก็มาถึงที่หมายโดยสวัสดิภาพค่ะ

ที่นี่ไม่อนุญาติให้นำกระเป๋าใบใหญ่ๆ เข้าไปนะคะ ให้แค่พวกกระเป๋าเงินหรือกระเป๋าสะพายใบเล็กๆ และกล้อง แต่ก็มีที่ให้ฝากกระเป๋านะ พอฝากกระเป๋าแล้วก็ต้องเดินเข้าไปอีกราวๆ 500 เมตรได้ ก็จะมายืนอยู่ตรงนี้ค่ะ

หลับกันงานพักหนึ่งก็มีแรงออกเที่ยวต่อกันแล้ว เราออกจากโรงแรมประมาณ 14.30 น. เพื่อเหมารถแท็กซี่ไปที่ด่านชายแดน รอเรียกรถอยู่ครู่หนึ่งก็มีนายหน้ามาเจรจา สุดท้ายเราก็เหมารถไป-กลับได้ในราคา 350 รูปี ก็ไม่แน่ใจว่ามันถูกหรือแพงนะ เพราะไม่มีรถคันไหนมาให้ถามเลย เอาเถอะ อย่าคิดมากไปเดี๋ยวแก่ ไปกันดีกว่า

นั่งมาได้พักใหญ่ ทุกคนก็โดนเชิญลงจากรถเพื่อให้คุณพลขับเปลี่ยนยางค่ะ พี่ท่านก็ใจเย็นมาก แต่พวกเราน่ะเริ่มกระวนกระวายเพราะตามข้อมูลที่น้องตาลอ่านมาเวลาด่านปิดคือประมาณ 4 โมงเย็น ซึ่งก็ใกล้แล้วแหละ พี่ปลาเลยต้องยืนกดกันกันหน่อย

สวัสดีค่ะพี่สุนทรี ขอบคุณนะคะที่ยังติดตามกันอยู่ ช่วงนี้มีงานแทรกอยู่เรื่อยๆ เลยลงกระทู้ไม่ค่อยต่อเนื่องเท่าไหร่นัก กว่าจะได้เริ่มก็บ่ายๆ ค่ำๆ บางวันก็ดึกเลย แต่จะพยายามมาอัพเดทให้ได้ทุกวันค่ะ กว่าครึ่งทางแล้วค่ะ นุ้ย...สู้สู้

อิ่มจากพิซซ่าแล้วก็ยังไปแวะกินกาแฟที่ coffee day อีกนะ แล้วก็ตกลงกันว่ากลับเข้าที่พักก่อน เพราะโปรแกรมต่อไปจะเริ่มตอนบ่ายๆ ค่ะ กลับไปนอนเอาแรงดีกว่า คือเราจะไปที่ด่านชายแดนอินเดีย-ปากีสถาน เพื่อไปดูพิธีปิดด่านของทหารทั้งสองประเทศกัน

ระหว่างเดินกลับโรงแรมก็ผ่านร้านผลไม้ด้านหน้า มีผลไม้หลายอย่างหน้าตาน่ากินดี แต่ที่พี่ปลาอยากกินคือฝรั่งขี้นก ฝรั่งโบราณที่เคยกินตอนเด็กๆ แต่ปัจจุบันไม่ค่อยมีแล้วค่ะ ลุยเลย...ถามพ่อค้าว่ากิโลละเท่าไหร่ แกบอกว่า 15 เราก็เลือกกะว่าจะซื้อแค่ครึ่งโล เพราะเคยซื้อบางทีมันไม่อร่อยน่ะ แกก็ชั่งให้ครึ่งกิโลนะ แต่พอคิดเงินแกคิด 25 ก็งงๆ ถามย้ำแล้วแกก็ยังบอกว่าโลละ 15 แต่พอคิดเงินก็ 25 อยู่ดี แล้วพี่น้องก็ถามว่าแอปเปิ้ลโลเท่าไหร่ แกก็ตอบว่า 15 (อีกแล้ว) สรุปว่าแกไม่ค่อยรู้ภาษาอังกฤษน่ะ แกคงเข้าใจว่าคำว่า 15 ของแกหมายถึง 50 มั้ง ก็จ่ายตังค์แกไปแบบงงๆ เอาเป็นว่าอยากกินอะไรก็เลือกไป แกคิดเงินเท่าไหร่ก็จ่ายตามนั้นแหละ

ปล. แต่ฝรั่งรสชาติโอเคนะ สุกๆ ก็หวานใช้ได้ค่ะ

แว่นใหม่จากซิมล่าของน้องปลา ดูดีไม่เบาเลยนะค่ะ

จะตามน้องนุ้ยให้ถึงธรรมศาลาเลยค่ะ..รอได้..

ได้เวลาอาหารกลางวันแล้วแหละ วันนี้พี่ปลาขอลิ้มรสชาติโดมิโน่พิซซ่าที่ตั้งดักเราอยู่หน้าโรงแรมค่ะ ทุกคนก็โอเคไม่มีปัญหา แต่ว่ามันดันเป็นพิซซ่ามังสวิรัชนี่ซิ ผิดหวังเล็กๆ ค่ะ แต่ก็โอเคแหละ

ระหว่างรอพิซซ่าเราก็เลยออกมาชิมน้ำผลไม้สดๆ หน้าโรงแรมที่เล็งไว้ตั้งแต่เมื่อเช้ากัน หลักๆ ก็จะเป็นน้ำทับทิบกับน้ำส้มค่ะ อร่อยดี แต่ก็ต้องเลือกร้านหน่อยนะ ดูที่น่าจะสะอาดหน่อย จะได้ไม่เสี่ยงกับการท้องเสียค่ะ  

สูงขึ้นไปครึ่งเสาแล้วค่ะ ดูๆ แล้วก็น่าหวาดเสียวเหมือนกันนะ ไม่รู้ว่าเขาต้องปีนอย่างนี้ทุกวันหรือเปล่า

สุดท้ายพวกเราก็ตัดสินใจว่าจะไม่เข้าไปด้านในวิหาร เพราะเห็นจำนวนคนแล้วคงรอไม่ไหว (แบบว่าหิวอาหารกลางวันแล้วอ่ะ) เดี๋ยวรอบค่ำลองมาดูสถานการณ์อีกที ถ้าคนน้อยลงค่อยเข้าตอนค่ำแล้วกันนะ

แวะเข้ามาชมด้านในวิหารสีขาวตรงข้ามวิหารทองคำกันก่อน ผู้คนจะกราบไหว้ตู้สีทองๆ นี้ ซึ่งสันนิษฐานว่าน่าจะเป็นตู้บรรจุพระคัมภีร์ตามความเชื่อค่ะ (อันนี้ไม่แน่ใจนะ)

หายเหนื่อยกันแล้ว ไปต่อกันดีกว่า เดินมาถึงมุมนี้ยิ่งเห็นชัดว่าคนเยอะมากๆ ต่อแถวกันอยู่อย่างแน่นขนัด โอ้แม่เจ้า...

เดินมาได้ครึ่งรอบก็เหนื่อยแล้ว แดดค่อนข้างแรงค่ะ ที่สำคัญคือมีแสงสะท้อนจากพื้นสีขาวๆ เข้าตาอย่างแรง เลยต้องขอแวะพักในร่มกันหน่อย

รูปนี้พี่น้องถ่ายให้ค่ะ เวลานั่งอยู่ในร่มอากาศก็สบายๆ ค่ะ ไม่ร้อน

เดินต่อไปอีกหน่อยก็มายืนอยู่ด้านหลังวิหารค่ะ (หรือต้องเรียกว่าด้านหน้ากันแน่นะ)