แหม๋..เห็นรูปอาหารมื้อแรกของคณะก็รู้สึกน้ำลายไหลแล้ว...อิอิ

น้องนุ้ย เล่าถึงวิธีการเดินทาง มันน่าสนุกดีนะจ๊ะ  เดี๋ยวมาตามดูเรื่อยๆจ้า

เก็บของและทำภารกิจส่วนตัวกันเรียบร้อยเราก็ออกไปหาอาหารเช้ากินกัน(จริงๆ มันคืออาหารเช้ากับกลางวันรวมกัน อย่างที่พี่น้องเรียกว่า Bunch คือ Breakfast+Lunch) ที่โรงแรมนี้ไม่มีห้องอาหาร เลยต้องออกไปข้างนอกสถานเดียว แต่จริงๆ เดินไปที่ Mall ก็ไม่ไกลนะ แค่เหนื่อยหน่อยเพราะต้องไต่ระดับความสูงน่ะ

เรียบร้อยแล้วเราก็ออกเดินทางกัน คนขับรถใช้เวลาประมาณ 2.30 ชม. ก็ถึงชิมลา (แบบว่าพลขับท่านเหยียบกระจาย ขนาดถนนโค้งไปโค้งมาขึ้นเขานะ เล่นเอาหลายคนเมารถเลยทีเดียว แต่รถรุ่นนี้เค้าดีจริงๆ นะ)

พวกเราให้รถส่งที่ลิฟท์โดยสาร เพื่อต่อลิฟท์ขึ้นไปด้านบน เพราะถนน Mall ที่อยู่ด้านบนไม่ให้รถขึ้น (เมืองชิมลาตั้งอยู่บนเขา บ้านเรือนเรียงรายอยู่ในระดับความสูงที่กว่าจะเดินจากด้านล่างขึ้นไปถึงถนนด้านบนก็เหนื่อยหอบแน่ๆ) ค่าลิฟท์โดยสายคนละ 7 รูปีต่อเที่ยวค่ะ แต่ช่วงนี้ไม่ได้ถ่ายรูปเลยอ่ะ เพราะแบกเป้อยู่สองใบทั้งข้างหน้าและข้างหลัง อากาศก็เย็นได้ใจเลยทีเดียว ออกจากลิฟท์ก็ต้องเดินต่ออีกเป็นระยะทางพอสมควร เพื่อตามหาที่พักที่พี่ปลากับน้องตาลหมายใจไว้ (จริงๆ ก็โทรมาก่อนแล้วแหละ แต่โทรไม่ติด ไอ้ที่โทรติดก็เต็มแล้ว เลยต้องมาเดินหาเอาอีกที) แต่ดูแววว่าถ้าแบกกระเป๋าเดินตามกันไปอาจจะแย่ เลยหาที่วางสัมภาระแล้วนั่งรอ ส่งพี่ปลากับตาลไปกันสองคน

รออยู่พักใหญ่ นั่งมองชาวบ้านเค้าเดินไปเดินมา เด็กๆ เดินไปโรงเรียน ผู้ใหญ่ก็ไปทำงาน แทบทุกคนมีอาวุธประจำกายเป็นร่มคนละคัน แสดงว่าช่วงนี้ฝนตก อากาศก็แสนเย็น ยิ่งลมพัดมาก็ยิ่งเย็น แล้วในที่สุดพี่ปลาก็โทรมาบอกว่าได้ที่พักแล้ว แต่ต้องเดินไกลพอสมควร เลยส่งเด็กที่โรงแรมมาช่วยเพราะเดินกลับมาไม่ไหว (ฟังแล้วสยอง มันไกลขนาดนั้นเลยเหรอ) แต่อย่างน้อยก็รู้ว่าได้ที่พักแล้วแหละ ตั้งหน้าตั้งตารอเด็กของโรงแรมที่มารับ จนได้เจอกัน แล้วก็เดินตามเค้าไปเรื่อยๆ สักพักก็เจอพี่ปลากับตาลเดินย้อนมารับด้วย 

และที่นีคือที่พักของพวกเราในชิมลา โรงแรมกุลมาร์ค รีเจนซี่ (Gulmarg Regency) ราคาห้อง triple คืนละ 975 รูปี ถ้าเป็นห้องคู่ก็ถูกกว่ากันอีกหน่อย แต่วิวไม่สวยน่ะ เลยเลือกเป็นห้อง 3 เตียงทั้งสองห้องอยู่ติดกัน

ออกมาเจรจาเรื่องราคาเหมารถ แล้วก็สรุปว่าเราเลือกรถโตโยต้า รุ่น Innova ราคาเหมา 2,200 รูปี ถ้าเป็นรถรุ่นที่เล็กกว่านี้ก็จะถูกลงอีกหน่อย แต่วันนี้ขอไปสบายๆ แบบไม่ต้องเบียดกันดีกว่านะ

เรื่องการเหมารถในแต่ละเมือง หลักการคือต้องใจเย็นๆ ไม่ต้องรีบร้อน ออกมาดูรอบๆ บริเวณก่อนว่ามีคิวแท็กซี่ หรือ Taxi stand อยู่ตรงไหน แล้วค่อยติดต่อสอบถามเรื่องราคาที่นั่น ทางที่ดีควรส่งตัวแทนออกมาแค่คนสองคนก่อน สืบราคาแล้วค่อยตามสมาชิกมาขึ้นรถ ถ้าหอบของออกมากันหมดก็จะยิ่งเจอพวกแท็กซี่ผีมาตามจับตามตื้อให้รำคาญ และอาจโดนฟันหัวแบะด้วย

ตอนนี้เวลาประมาณ 6 โมงเช้าค่ะ ฟ้ายังไม่สว่างดีเลย พลขับของเรากำลังเก็บของขึ้นหลังคารถอยู่ค่ะ

คืนนี้เราขึ้นรถไฟตู้นอนธรรมดา แบบเตียง 3 ชั้น เพราะตู้แอร์เต็ม แต่อากาศช่วงนี้ยังโอเคอยู่ ไม่ร้อน ยิ่งรถไต่ระดับสูงขึ้นไปก็จะอากาศเย็นลงด้วย ถือว่าลองของแล้วกันนะ (จริงๆ นอกจากพี่ปลาที่ขึ้นรถไฟอินเดียมาทุกรูปแบบแล้ว คนอื่นๆ ยังไม่เคยขึ้นรถนอนตู้ธรรมดาเลย) ดีที่เราได้ที่นั่งติดกันหมด คือในล็อคหนึ่งซึ่งจะมี 6 เตียง (ฝั่งละ 3 ชั้น) ก็เป็นของพวกเราไปแล้ว 5 ส่วนอีก 1 ที่เหลือก็ไม่มีใครนั่งนะ เลยไม่ต้องเป็นห่วงอะไรมาก กระเป๋าก็เอาไว้ใต้ที่นั่ง เอาโซ่คล้องโยงไว้เดียวกันแล้วล็อค ทุกอย่างเข้าที่ลงตัวก็นอนหลับพักผ่อนเก็บแรงกัน

หน้าตารถไฟ Toy train เป็นประมาณนี้ค่ะ เป็นรถไฟขบวนเล็กๆ ตู้หนึ่งมีประมาณ 20 ที่นั่ง ขบวนหนึ่งมี 4-5 ตู้ ส่วนใหญ่จะมีเฉพาะในเส้นทางที่ต้องไต่ระดับขึ้นเขา อย่างชิมลา ดาร์จีลิ่งค่ะ (ฝากไว้ก่อนนะ Toy train สักวันคงได้เจอกัน)

พี่หนิงจ๋า แวะมาคนแรกอีกเช่นเคยนะจ๊ะ ดีๆ จะได้รู้ว่ามีคนคอยติดตามชม งั้นมาต่อเลยนะ

เอาเป็นว่ากินข้าวก่อนเลยแล้วกัน ท้องเริ่มหิวอาหารกลางวันน่ะ นี่เป็นอาหารมื้อแรกของคณะเมื่อครบองค์ประชุมค่ะ แต่ไม่ใช่อาหารอินเดีย เป็นอาหารสไตล์ทิเบตค่ะ (ก็ที่นี่คือทิเบตแคมป์น่ะ) แต่ขอบอกว่าอาหารที่นี่อร่อยนะคะ และอร่อยกว่าอาหารแขกแน่ๆ สำหรับคนไทย เพราะอาหารทิเบตจะสไตล์เดียวกับอาหารจีนค่ะ อย่างที่เห็นในภาพมีไก่ผัดเผ็ด ข้าวผัด ก๋วยเตี๋ยวไก่ และโมโม่ทอด (โมโม่จะคล้ายๆ ขนมจีบค่ะ มีใส่ผัก ใส่หมู เนื้อ ไก่ มีทั้งแบบนึ่งและแบบทอด แล้วแต่ชอบค่ะ)

อาหารมาครบแล้ว เติมพลังได้ (ภาพอาหารมื้อนี้ พี่น้องบันทึกไว้ค่ะ) กินข้าวกันเสร็จแล้วเราตกลงกันว่าจะออกไปที่สถานีรถไฟนิวเดลลี เพื่อจองตั๋วรถไฟเที่ยวกลับของพี่น้องกับพี่จี้ เพราะรถขบวนที่จะกลับสำหรับโควต้าธรรมดาเต็ม ต้องใช้โควต้านักท่องเที่ยว เลยต้องรอพาสปอร์ตตัวจริงมาจอง ส่วนขบวนอื่นๆ ตลอดทริป พี่ปลาจัดการจองไว้เรียบร้อยหมดแล้ว แต่อาจจะมีปัญหาเรื่องรถไฟเล็ก หรือ Toy Train ที่จะต่อจากสถานีกัลกา ไปชิมลาหน่อย เพราะที่นั่งขบวนเช้าเต็ม ที่ว่างแน่ๆ เป็นขบวนที่ออกกลางวัน แต่ถ้าจะไปเที่ยวเช้าให้จองเป็นตั๋ว waiting list ได้ ถ้ามีที่ว่าง (แบบอยากนั่งตรงไหนที่ว่างก็นั่งไป อย่างเช่นตู้ขนของ) ก็เลยจองไว้ก่อน ถ้ามีที่ก็ไปนั่ง Toy train กัน ถ้าดูแล้วไม่โอเค ก็ค่อยไปขอคืนตั๋ว แล้วเหมารถขึ้นไปชิมลา (นั่งรถไฟ Toy train ต้องใช้เวลาประมาณ 5 ชั่วโมง แต่ถ้าเหมารถไปก็ประมาณ 3 ชั่วโมง ถ้าไม่ได้ไปรถไฟเที่ยวเช้า ก็เหมารถกันดีกว่า)

พวกเราขึ้นแท็กซี่ไปต่อรถไฟฟ้า เพื่อไปที่สถานีรถไฟนิวเดลลี จองตั๋วกันเรียบร้อยก็ขึ้นรถไฟฟ้ามาต่อสามล้มถีบกลับเข้ามาเดินเล่นดูของกันที่ทิเบตแคมป์(เพราะไม่รู้จะไปเที่ยวไหนในเดลลีดี) ได้เวลาพอสมควรก็กลับเข้าที่พัก เตรียมตัวอาบน้ำกินข้าวเย็นกันก่อนออกมาขึ้นรถไฟ

แหม..พี่หนิง ปลากะว่าจะเป็นเจ้านางเชียวนา..แต่ไหงมันออกมาเป็นแบบนี้ก็ไม่รู้

นุ้ยจัง.. คราวหน้า พี่ปลาถ่ายรูปสวยๆให้นุ้ยมั่งก็ได้
ไปเที่ยวใหม่ดิ เดี๋ยวถ่ายให้ หึ หึ

ไม่ทราบว่าสาวที่ใส่เสื้อสีส้ม เธอเป็นแขกซิกส์ หรือเปล่าคะ โพกหัวได้ใจมากเลย

หลายคนคงรอชมทริปนี้อยู่ เพราะเป็นเส้นทางใหม่ที่เรายังไม่เคยไปมาก่อน และเป็นทริปที่ต่อเนื่องจากทริปพาแม่ไปเที่ยวแคชเมียร์ ใครที่ไปทริปนั้นและติดตามชมทริปนั้นมาคงอยากไปต่อด้วยกัน แต่เราก็ทิ้งช่วงไปเสียหลายวันเพราะมีภารกิจหลายอย่างทั้งงานราษฎ์ งานหลวง เลยเพิ่งได้มาลงกระทู้นี้ (หวังว่าคงยังมีคนรอชมอยู่นะ) มาช้ายังดีกว่าไม่มาอ่ะ แต่มาแล้วก็จะไม่ทำให้ผิดหวังนะจ๊ะ

ก่อนจะไปเที่ยวกัน ขอเล่าถึงความเป็นมาของทริปนี้กันหน่อยว่าทำไมถึงเป็นทริปไปส่งตาล เหตุเพราะน้องตาลเป็นลูกค้าเก่า (เก่ามาได้ประมาณ 3 ทริปแล้ว) และกลายเป็นน้องเล็กของวันแรมทางไปในเวลาต่อมา ตาลมีโครงการจะไปเรียนต่อปริญญาโททางด้านศิลปะที่อินเดีย และก่อนที่จะได้รู้ว่าสอบติดหรือไม่ก็ต้องเตรียมความพร้อมกันก่อน เลยจะพาตัวเองไปเรียนภาษาให้แข็งแรงขึ้น ณ ธรรมศาลา เมืองที่มีฝรั่งต่างชาติมากมายอาสามาสอนภาษาอังกฤษและภาษาอื่นๆ ให้ชาวทิเบตอพยพ(รวมถึงทุกคนที่สนใจ) เป็นเมืองที่เรียนภาษาได้ในราคาที่แสนถูก ค่าครองชีพก็ไม่แพง แต่ได้เรียนกับเจ้าของภาษาตัวจริง และยังอากาศดี บรรยากาศก็สวยงามด้วย รวมข้อดีได้หลายข้อแล้ว ก็สรุปเลยว่า ตาลจะไปธรรมศาลา....จัดการให้ตาลหน่อยนะ พี่ปลา พี่นุ้ย (งานเข้าพวกพี่ในทันที)

พอสรุปวันเดินทางได้เรียบร้อย ก็เลยลงตัวว่าจะไปต่อจากทริปแคชเมียร์ (เพราะพี่ปลาส่งคณะแสวงบุญแล้วจะรอรับคณะแคชเมียร์ที่อินเดีย ส่วนพี่นุ้ยก็บินไปพร้อมคณะแคชเมียร์ แล้วพี่ทั้งสองก็ไปส่งน้องตาลต่อ ...ประหยัด คุ้ม(ค่าเครื่องบิน) และได้สำรวจเส้นทางใหม่ด้วยในตัว โอเคมานี้ แล้วตาลก็ตัดสินใจว่าจะไปเที่ยวแคชเมียร์กับคณะพาแม่เที่ยวก่อน เอาล่ะ ทุกอย่างลงตัว ดำเนินการได้ ปล่อยข่าวลงเว็บหาเพื่อนร่วมทริปสำรวจ แต่สุดท้ายได้สมาชิกมาเพิ่มแค่ 2 คน คือพี่น้อง(ซึ่งเป็นลูกค้าเก่า ที่เคยไปแสวงบุญมาแล้ว) และพี่จี้ เพื่อนที่พี่น้องชวนมาด้วยกัน นอกนั้นคนที่สนใจในเส้นทางนี้ก็ยังกลัวที่จะไปลุยแบบทริปสำรวจ เลยขอรอจัดทริปขายเต็มรูปแบบก่อนค่อยไป ในที่สุดก็เลยมีสมาชิก 5 สาวนี่แหละ

เอาล่ะ ได้เวลาออกเดินทางกันแล้ว

วันแรก วันอังคารที่ 7 เมษายน 2552 :  กรุงเทพฯ - เดลลี
พี่น้องกับพี่จี้ออกเดินทางจากกรุงเทพฯ โดยสายการบินไทย เที่ยวบินที่ TG323 ออกจากสุวรรณภูมิ 7.30 น. มาถึงเดลลี 10.30 น. เพื่อมาสมทบกับพวกเรา (พี่ปลา นุ้ย และตาล) ซึ่งรออยู่ที่เดลลีอยู่แล้ว หลังจากส่งคณะแม่ที่ไปเที่ยวแคชเมียร์และทัชมาฮาลขึ้นเครื่องบินกลับไปเมื่อคืน

พวกเรา 3 คน พักรออยู่ที่โรงแรมในทิเบตแคมป์ โดยปกติจากทิเบตแคมป์ไปสนามบินจะใช้เวลาประมาณ 1 ชั่วโมง ก่อนเครื่องจากลง 1 ชั่วโมง พวกเราก็ออกเดินทางไปรับพี่น้องกับพี่จี้กัน แต่วันนี้ไม่ปกติค่ะ คนขับรถออโต้ (ออโต้ลิชอ หรือสามล้อเครื่อง หรือตุ๊กๆ นั่นแหละ) คันที่ไปส่งพวกเรา ไม่ยอมใช้เส้นทางเลี่ยงเมือง แต่ดันขับผ่าเมือง ซึ่งรถติด แถมยังไปเจอถนนในซอยหนึ่งปิด ด้วยสาเหตุบางอย่าง และคนขับรถเก่งคันที่อยู่ข้างหน้าเราก็แสนจะเป็นคนดี (เกินไป) พี่แกเปิดกระจกและบอกกับรถทุกคันที่สวนเข้าไปว่าถนนปิด แล้วด้วยนิสัยการขับรถของคนอินเดีย ที่ไม่ต้องถามถึงเรื่องกฏ ระเบียบ รถทุกคันที่ได้ยินก็จะพร้อมใจกันกลับรถในทันที โดยที่ไม่สนใจว่ารถจะติดขนาดไหน คนใจดีก็เลยทำให้รถติดกันอยู่เป็นนานสองนาน กว่าพวกเราจะผ่านออกมาได้ก็ใช้เวลาไปกว่าครึ่งชั่วโมง แต่คุณพลขับก็ยังคงใจเย็นเป็นน้ำแข็ง ถ้าพวกเราต้องไปขึ้นเครื่องวันนี้ ก็ตกเครื่องแน่ๆ (พอถึงสนามบินยังถามพวกเราอีกนะว่าจะกลับด้วยหรือป่าว... ไม่ (ไม่ใช่กับแก)

พี่น้องกับพี่จี้มาถึง และออกมาไม่เจอพวกเรา ก็เลยโทรมา พี่ปลาเลยให้เข้าไปรอข้างในก่อน เพราะแอร์เย็น และมีที่นั่ง (ดีนะที่ให้เบอร์โทรศัพท์กันไว้ ไม่งั้นแย่แน่) และในที่สุดเราก็ไปถึงสนามบิน ช้ากว่าที่ควรจะเป็นไปราว 1 ชั่วโมง ขออภัยพี่น้องกับพี่จี้อย่างแรง ที่เผื่อเวลาพลาดไปหน่อย คราวหน้าคงต้องเผื่อเวลาเจอคนใจดีและคนใจเย็นไว้ด้วยอีกสักชั่วโมง

รวมพลกันได้แล้วก็เรียกรถแท็กซี่จากสนามบินเข้าไปที่โรงแรมกันก่อน เก็บของ พักผ่อน กินข้าว แล้วมาล้อมวงประชุมกันสำหรับโปรแกรมวันต่อๆ ไป ที่แน่ๆ แล้วคือคืนนี้เราจะขึ้นรถไฟมุ่งหน้าไปชิมลาตอน 21.30 น.จ้ะ