จุดแวะต่อไปคือน้ำตกเจ็ดสาวน้อยค่ะ (อันนี้เป็นชื่อไทยที่เราตั้งกันเองนะ)

จริงๆ น้ำตกแห่งนี้ชื่อว่า Seven Sisters ค่ะ ลงมายืดเส้นยืดสายและถ่ายรูปกันซะหน่อย

หนุ่มน้อยเสื้อชมพูนี่แหละ พลขับประจำรถคันที่ 1 (จริงๆ พี่ปลาทำป้ายกระดาษมาติดหน้ารถและท้ายรถแต่ละคัน แบ่งเป็นคันที่ 1, 2 ,3  แต่ด้วยความที่ต้องเปลี่ยนรถบ่อยๆ เนื่องจากกฎกติกาของที่นี่ ก็เลยติดได้แค่ 3 วันแรกค่ะ) หลังจากนั้นเราก็เปลี่ยนมาเป็นรถ สว. และ สส. แทน ส่วนรถเราไม่มีฉายา ก็เลยยังเรียกตัวเองว่ารถคันที่ 1 อยู่ค่ะ (แต่อยู่คันสุดท้ายตลอดเลย เพราะแวะถ่ายรูปนี่แหละ)

พอข้ามสะพานนี้ไปอีกฝั่งก็เป็นสิกขิมตอนเหนือแล้ว

จริงๆ รถเราข้ามไปจอดอยู่ฝั่งเหนือเรียบร้อยแล้วค่ะ เห็นธงสวยดี แถมไม่ค่อยมีรถ เลยได้โอกาสแวะถ่ายรูปซะหน่อย คุณน้องชายซึ่งเป็นพลขับของคันที่เรานั่ง อายุ 20 เองนะ เขาบอกว่าอยากจอดตรงไหนให้บอกได้เลย เพราะเขาเป็น Good Driver และเวลาที่จะพูดภาษาอังกฤษกับเขา ต้องช้าๆ แถมพยายามสอนภาษาเนปาลีวันละคำ (หลายคำซิ) ให้พวกเราไปตลอดทาง สอนแล้วบอกให้ฝึกออกเสียงด้วยนะ อย่างคำว่าฉันหิวข้าว เขาออกเสียงประมาณว่า "มาลัยบอกลักยู" คำว่าไป คือ "ดุมดุม" แต่คำว่าจอดหรือหยุด จำไม่ได้แล้วค่ะ (พี่ม่าน พี่อ๋อย ช่วยหน่อยจ้ะ มีใครจำได้บ้างมั้ยเอ่ย)

พอเติมพลังกันเสร็จเราก็ออกเดินทางกันเลย ทีแรกคุณไกด์พูดเสียดี ว่าระหว่างที่พวกเราไปกินอาหารเช้า จะทยอยเอากระเป๋าไปที่รถ จะได้ไม่เสียเวลา เพราะว่าเราออกกันสายแล้ว แต่เอาเข้าจริงคุณไกด์บอกว่าไม่กล้าเอาไป กลัวดูแลไม่ไหว เลยรอพวกเรากินเสร็จแล้วค่อยไปพร้อมกันทีเดียว...ซะงั้น แต่ก็ดีแล้วแหละที่ยอมรับตรงๆ ดีกว่าเกิดเหตุกระเป๋าหายแล้วถึงมาบอกว่าดูไม่ไหว

พวกเราต้องขึ้นรถแท็กซี่จากอาคารจอดรถใกล้ๆ ไปถึงรถจี๊ปอีกตามระเบียบ แต่วันนี้เปลี่ยนเป็นท่ารถอีกแห่ง รถที่จะไปเมืองลาชุง และเมืองอื่นๆ ในเส้นทางเดียวกันจะจอดที่ท่ารถนี้

พอออกจากเมืองมาได้หน่อย คุณไกด์ก็จอดรถเพื่อแวะจุดชมวิว Santi แต่วันนี้ฟ้าปิดอีกตามเคย วิวที่เห็นก็มีแต่ก้อนเมฆ ไม่เห็นยอดคันเชงจุงก้าสักนิด พวกเราก็เลยขอผ่าน คนขับรถกำลังจะเดินไปนั่งกินชาอยู่เชียว เพราะคงคิดว่าต้องใช้เวลาพอสมควร พอพวกเราไม่เดินขึ้นไปบนจุดชมวิว พลขับก็เลยอดกินชาเลย เค้าคงไม่โกรธพวกเรานะ (แต่รู้สึกว่าจะโกรธไกด์ เพราะไกด์นัดเค้าแต่เช้า แต่สุดท้ายแล้วออกสายเชียว โดยเฉพาะคนขับรถคันของเรา ที่บ่นว่าไกด์ขี้เกียจอยู่ตลอด 3 วันที่ไปลาชุง-ยุมถัง ไม่รู้มีปัญหาอะไรกันหรือเปล่า แต่ในหลายๆ กรณีที่พวกเราเจอ ไกด์ก็ขี้เกียจจริงๆ แหละ)

มาแล้วจ้า....มาตามสัญญา ถึงจะช้า....ไม่ซักหน่อย แต่ก็ดีกว่าไม่มานะ ทำไมแต่ละวันเวลามันเดินเร็วนักนะ กว่าจะเคลียร์งานแต่ละวันเสร็จ แล้วว่างมาลงกระทู้ มันถึงได้ดึกทุกที อย่าเสียเวลาบ่นเลยนะ เริ่มบรรเลงเลยดีกว่า

วันที่ 6 ของการเดินทาง (ได้ค่อนทางแล้วนะ...เย้ๆๆ) วันศุกร์ที่ 14 พฤษภาคม 2553  กังต็อก (Gangtok) - ลาชุง (Lachung)

เช้านี้พวกเราต้องออกเดินทางไกลจากกังต็อกไปเมืองลาชุงกันค่ะ ถึงจะอยากออกแต่เช้า แต่ก็ต้องเติมพลังกันก่อน แล้วก็เจอปัญหาเดิมๆ คือร้านอาหารเช้าค่อนข้างเปิดสาย ส่วนเรื่องของโรงแรมที่กินกันเมื่อเช้าวานก็ไม่ถูกใจ เพราะเป็นมังสวิรัตที่แม้แต่ไข่ก็ไม่มี วันนี้เลยต้องยอมออกสายหน่อย เพื่อกินอาหารเช้าดีๆ ที่ร้าน Baker Cafe ซึ่งดูจะเปิดเช้าที่สุดแล้ว พอประตูร้านเปิด พวกเราก็ลุยกันเลย ดีที่ร้านนี้เวลาที่เค้าเปิดร้าน คือเวลาที่เค้าพร้อมขาย พร้อมบริการจริงๆ สามารถเข้าไปนั่งโต๊ะ และสั่งอาหารได้เลย เพราะเคยเจอบางร้านที่เวลาเปิดคือเวลาที่พนักงานเพิ่งมาถึงร้าน และเพิ่งจะเตรียมทำความสะอาด กวาดพื้นถูพื้น กว่าจะพร้อมให้บริการก็ผ่านไปเกือบชั่วโมงแล้ว 

บรรยากาศของร้านดูดีมากๆ ค่ะ กว้างขวาง โปร่งสบาย สะอาด และดูอบอุ่น นอกจากเมนูอาหารเช้า และเครื่องดื่มต่างๆ แล้ว ก็มีเบเกอร์รี่หลากรสให้เลือกชี้ที่หน้าตู้ได้เลย

ระหว่างรออาหาร ใครจะกินเค้กหรือขนมปังรอก็ตามสะดวก ไปเลือกได้ตามใจชอบค่ะ อีกกิจกรรมหนึ่งระหว่างรอก็คือการถ่ายรูป เป็นสิ่งที่ใช้ฆ่าเวลาได้ดีมากๆ อย่างที่พี่ช่าเอารูปมาโชว์นั่นแหละ

สวัสดีค่ะพี่ช่า และทุกๆ คน วันนี้พี่ช่าเอารูปมาลงเพิ่มให้ดูกันแล้ว งั้นนุ้ยขออู้งานสักวันนะจ๊ะ วันนี้ที่สำนักยุ่งมาก โทรศัพท์เข้าตลอดเลย กว่าจะเคลียร์งานด่วนๆๆ ของวันนี้เสร็จก็หมดวันแล้วค่ะ คืนนี้ต้องรีบเข้านอนด้วย พรุ่งนี้เช้าวันเกิดป.ปลา ต้องตื่นเช้ามาช่วยกันเตรียมของใส่บาตรจ้ะ แต่พรุ่งนี้สัญญาว่าจะไม่อู้นะจ๊ะ :)

มาดทานกาแฟของนางแบบประจำทริปคะ(เทห์) บอกใครไม่ได้

ขออีกภาพคะ

ติดตามมาด้วย...ประตู

นัดรวมพลกันอีกทีตอนเวลาอาหารค่ำ มื้อนี้เราไปลองชิมอาหารทิเบตกันที่ร้าน Test of Tibet ร้านแนะนำประจำเมืองอีกแห่งหนึ่งค่ะ ร้านนี้อยู่บนชั้น 2 มีพื้นที่ไม่กว้างขวางนัก เราเลยต้องนั่งแยกกันเป็นสองโต๊ะค่ะ

มีเมนูแนะนำที่ขึ้นชื่อคือ โมโม่ไส้ต่างๆ ซึ่งมีทั้งแบบนึ่งและแบบทอด รู้สึกว่าทุกคนจะได้ลองกินโมโม่แบบทอดครั้งแรกก็ที่ร้านนี้แหละ เมนูอื่นๆ ก็เป็นพวกข้าวผัดต่างๆ ผัดหมี่และก๋วยเตี๋ยวสไตล์ทิเบตค่ะ อาหารทิเบตจะแนวๆ เดียวกับอาหารจีนน่ะ

อิ่มหนำสำราญกันเรียบร้อย พวกเราก็กลับเข้าที่พัก เตรียมตัวจัดกระเป๋าสำหรับเดินทางสู่เมืองลาชุง-ยุมถัง ของที่ไม่จำเป็นต้องใช้ ก็คัดแยกฝากไว้ที่โรงแรมนี้ จะได้ไม่ต้องขนของไปทั้งหมด เพราะวันที่กลับมาจากลาชุง เราจะพักที่โรงแรมเดิมนี่แหละ จัดของกันเสร็จก็รีบเข้านอนพักผ่อนเก็บแรงไว้เดินทางไกลในวันพรุ่งนี้ค่ะ

กลับเข้ามาถึงในเมืองกังต็อกประมาณบ่าย 3-4 โมง ก็ให้ทุกท่านใช้เวลาที่เหลือกันอย่างอิสระ ใครจะพักผ่อนหรือจะช็อปปิ้งก็ตามอัธยาศัย เพราะจะพาไปเที่ยวไหนต่อก็ดูจะเหนื่อยกันจนเกินไป แถมยังติดปัญหาเรื่องฝนอีก โปรแกรมวันนี้ก็เลยจบเพียงเท่านี้ค่ะ สรุปว่าเลยไม่ได้ไปขึ้นกระเช้าชมเมืองกังต็อกกันเลย

ที่วัดนี้เราเห็นพระลามะเดินไปเดินมากันอยู่ตลอด ทั้งองค์ใหญ่องค์เล็ก แต่องค์เด็กๆ อย่างนี้แหละที่เป็นขวัญใจพวกเรา

ไหว้พระอธิษฐานขอพร และเดินชมรอบๆ บริเวณวัดกันเรียบร้อย ก็ได้เวลากลับเข้าเมืองกันแล้ว ขากลับก็หมุนอธิษฐานกันอีกรอบนะ

นี่แหละค่ะ วัดเอ่นเช่ ด้านในห้ามถ่ายรูปอีกตามเคย เลยเก็บแต่ภาพด้านนอกมาให้ชมกันค่ะ

ก่อนกลับเข้าที่พัก เราไปแวะเที่ยวกันที่วัดเอ่นเช่ วัดใหญ่ที่อยู่บนยอดเขา ซึ่งมีบรรยากาศร่มรื่น มีกำแพงเป็นกงล้อมนต์ยาวตลอดแนวจากประตูทางเข้าไปถึงตัววัดค่ะ

หมุนไป อธิษฐานไป ขอพรกันให้หนำใจไปเลยค่ะ

มีอยู่ช่วงหนึ่งที่รถเราแล่นผ่าน มีหมอกหนาทึบ บรรยากาศเหมือนตอนใกล้ค่ำ ทั้งที่ตอนนั้นประมาณบ่ายสองโมงค่ะ พอผ่านบริเวณนั้นมาได้สักระยะ ก็เริ่มเห็นแสงสว่างบนท้องฟ้าอยู่ไกลๆ มีเมฆฝนปกคลุมอยู่เป็นบริเวณกว้าง แต่จากทิศทางที่เห็นคิดว่าฝนน่าจะไปไม่ถึงในเมืองค่ะ เพราะเรามีโปรแกรมเที่ยวต่อในเมืองด้วยน่ะ เลยต้องคิดเข้าข้างตัวเองหน่อย และฝนก็เป็นใจให้จริงๆ ค่ะ  

สวัสดีค่ะป้านุช พี่น้อย ขอบคุณนะคะที่ยังติดตามดูกันอยู่ทุกวัน

ป้านุชจ๋า บางทีนุ้ยก็จำได้ไม่หมดค่ะ ตอนไปก็ไม่ได้จด แต่จะถ่ายรูปไว้แทบทุกระยะ พอเอารูปกลับมาดูก็จะลำดับเรื่องราวได้ นึกออกว่าตอนนั้นบรรยากาศเป็นยังไง มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นบ้าง อย่างที่มีคำกล่าวไว้ว่า ภาพเพียงภาพเดียว แทนคำพูดนับล้านคำ สำหรับนุ้ยมันเป็นอย่างนั้นจริงๆ ค่ะ ถึงได้ชอบการถ่ายรูปไงคะ และก็อย่างที่พี่น้อยว่า อินเดียมีทุกบรรยากาศ ดูรูปสักร้อยสักพันรูป ก็ไม่เท่าไปสัมผัสด้วยตัวเองเพียงครั้งเดียวค่ะ

บรรยายเสียยาวเลย มาเข้าเรื่องต่อกันเลยดีกว่า วันนี้เริ่มงานดึกแล้ว คงพาเที่ยวได้อีกไม่มากนะคะ

ระหว่างทางจากทะเลสาบกลับมากังต๊อกมีฝนตกค่ะ แถมไม่ใช่ฝนธรรมดาแต่มีลูกเห็บเม็ดเล็กๆ ตกมาด้วย นั่งอยู่ในรถได้ยินเสียลูกเห็บตกกระทบหลังคารถดังเป็นระยะๆ เส้นทางบางช่วงที่เป็นดิน พอเจอน้ำฝนเข้าไปก็เลยเล๊ะอย่างที่เห็น มีรถบางคันติดหล่มด้วย