เดินไปเดินมาพี่ปลากับน้องตาลก็มาหยุดที่ร้านนี้ ด้วยความที่อยากกินมาตั้งแต่อยู่ดาร์จีลิ่ง อาหารนี้มีชื่อว่า "ปูจก้า" เป็นแป้งทอดลูกกลมๆ กลวงๆ เวลาจะกิน คนขายจะเอานิ้วโป้งกดลงไปบนแป้งกลมๆ ให้แตกเป็นรู แล้วก็เอามือจ้วงลงไปในถังน้ำปรุงรสที่ต้องกินคู่กันให้น้ำเข้าไปอยู่กลางลูก แล้วคนขายก็จะส่งให้เรา เราก็อ้าปากกว้างๆ ใส่เข้าไปทั้งลูก

อ้า....อ้ำ.....อย่างนั้น

พี่ปลา พี่ม่านและน้องตาลลองไปคนละ 2 ลูก แค่พอให้หายอยาก ส่วนคนอื่นๆ ยืนให้กำลังใจค่ะ

เที่ยวตลาดกันจนเกือบค่ำ พวกเราก็กลับเข้าที่พักกัน อาบน้ำแต่งตัวกินข้าว แล้วก็เข้านอน พรุ่งนี้ต้องตื่นกันแต่เช้าตรู่ เพราะวันนี้ยังเที่ยวกาลิมปงไม่หมด พรุ่งนี้ก่อนไปกังต๊อกจะเที่ยวกันสักครึ่งวันก่อน ต้องรีบเข้านอนกันหน่อย

สวัสดีคะที่รัก สบายดีหรือป๊าวคะ วันนี้ขายทองไปกี่โลแล้ว

ถ้าช่าสั่ง3 โล จะมาส่งไหมคะ คิดถึงจังคะ

                                     ช่าเองคะ

สวัสดีค่ะอู๊ดดี้ แล้วที่เคยโทรมาว่ามีแผนจะไปลาดักห์ วางแผนกันไปถึงไหนแล้วจ๊ะ ยังคิดถึงแก๊งค์ อ. อยู่เสมอนะคะ ไปดาร์จิลิ่ง-สิกขิมคราวนี้ก็สนุกสนานดีค่ะ ยิ่งมีคุณช่าไปด้วยยิ่งหนุกหนานใหญ่ ใช่มั้ยคะพี่ช่า ว่าแต่ทอง 3 โลน่ะ หมายถึงทองม้วนหรือเปล่าเนี่ย...อิอิ :)

พาไปเที่ยวต่อกันเลยนะ
วันที่ 4 ของการเดินทาง วันพุธที่ 12 พฤษภาคม 2553  :  กาลิมปง (Kalimpong) - กังต็อก (Gangtok)

อรุณสวัสดิ์เช้าวันใหม่ พร้อมหน้าพร้อมตากันที่ห้องอาหารของรีสอร์ต อาหารของที่นี่ไม่มีให้เลือกสั่งนะคะ คือถ้าต้องการทานอาหารมื้อไหน เช้า กลางวัน หรือเย็น ให้แจ้งจำนวนและนัดเวลากันไว้ เค้าจะเสิร์ฟอาหารเหมือนกันทุกคน ซึ่งเป็นอาหารที่เค้าทำในแต่ละมื้อ ราคาคิดต่อหัวค่ะ แต่ของพวกเรานอกจากอาหารตามสไตล์ของรีสอร์ทแล้ว เรายังมีปีกไก่บนของพี่น้อยจากสัต***บเหลืออยู่อีก 1 แพ็ค กินมื้อค่ำเมื่อวานไปครึ่งหนึ่ง อีกครึ่งหนึ่งให้เค้าเก็บไว้ตอนมื้อเช้านี้ แถมมีผลไม้ล้างปากเป็นมะม่วงที่ซื้อมาเมื่อวานเย็นด้วย รสชาติของมะม่วงอาจจะไม่หอมหวานเท่ามะม่วงบ้านเรา แต่ก็พอใช้ได้ ชิมให้ได้รู้ค่ะ ส่วนผลไม้ของทางรีสอร์ทเป็นกล้วยหอมค่ะ

เติมพลังกันเสร็จก็เตรียมตัวออกเดินทางกันเลย ระหว่างรอสมาชิกทุกคนพร้อม เราก็ถ่ายรูปเล่นไปเรื่อยๆ เพราะเก็บของไว้เรียบร้อยแล้วตั้งแต่ก่อนออกมากินข้าว

เช้านี้น้องตาลขอทำหน้าที่ช่างภาพค่ะ พี่นุ้ยเลยต้องเป็นนางแบบให้

สักพักก็เริ่มมีพี่ๆ ที่เก็บกระเป๋าเสร็จแล้วทยอยกันออกมา เลยได้นางแบบเพิ่มค่ะ แต่น้องตาลก็ยังอยากเป็นช่างภาพอยู่

คนนี้ก็ขาสั่นนะ แต่ก็สู้ค่ะ

พอจุดชมวิวไม่มียอดเขาให้ชม พวกเราก็มาใส่ใจกับการถ่ายรูปกับดอกไฮเดรนเยียร์ช่อใหญ่ๆ นี้แทนค่ะ

ตอนนี้ดอกไฮเดรนเยียร์ยังไม่บานเต็มที่นะคะ ถ้าบานเต็มที่หรือดอกแก่แล้ว ดอกจะใหญ่และสีจะเป็นฟ้าๆ ม่วงๆ เข้มกว่านี้ค่ะ

ออกจาก Deolo Hill เราก็ไปต่อกันที่ Lord Buddha Statue พระพุทธรูปที่นั่งอยู่ในดอกบัว ซึ่งเป็นที่เคารพบูชาของชาวกาลิมปง

ด้านหลังก้อนหินที่ประดิษฐานพระพุทธรูปนี้มีถ้ำเล็กๆ ที่สามารถเดินลอดผ่านได้ด้วยค่ะ คิดว่าน่าจะมีความเชื่อคล้ายคนไทยที่ว่าจะทำให้โชคดี เป็นสิริมงคลแก่ตัวค่ะ บางคนก็เลยไปเดินลอดถ้ำกัน

คู่นี้ทีแรกทำท่าว่าจะไม่ขึ้นมาด้วยนะ แต่สุดท้ายก็ตามมาด้วยจ้ะ (ถ้าจะเดินไปพักไปก็ไม่เป็นไรค่ะ ช้าๆ ได้พล้าเล่มงามค่ะ)

ในที่สุดก็มาถึงแล้วค่ะ ได้เหงื่อเล็กน้อยจ้ะ

ซ้าย-ขวาของบันไดทางขึ้นสู่องค์หนุมาน มีที่บูชาเทพด้วยค่ะ ด้านหนึ่งเป็นพระพิฆเนศ อีกข้างหนึ่งเป็นพระราม พระแม่สีดา พระลักษณ์ และหนุมานค่ะ

ถ่ายรูปเป็นที่ระลึกกันหน่อย

ป.ปลาเป็นคนเดียวที่ปีนขึ้นไปอีกช่วงเพื่อให้ถึงองค์หนุมานด้านบนค่ะ

เที่ยวในกาลิปงครบตามต้องการแล้ว เราก็ออกเดินทางสู่กังต็อก เมืองหลวงของสิกขิมกัน (จริงๆ ขาดที่ Dr. Graham" Home หรือ D.G.H. School โรงเรียนที่มีประวัติศาสตร์ยาวนาน ก่อตั้งขึ้นตั้งแต่ปี 1900 และเป็นหนึ่งในสถานที่สำคัญของเมือง มีโบสถ์สวยๆ ท่ามกลางธรรมชาติด้วย แต่ไกด์บอกว่าปัจจุบันนี้ทางโรงเรียนไม่อนุญาตให้นักท่องเที่ยวเข้าไปชมในโรงเรียนแล้ว เพราะรบกวนการเรียนของนักเรียน หรือจะเปิดให้เฉพาะวันหยุดเรียนก็ไม่รู้นะ)

หลังจากทำเรื่องขอเข้ารัฐสิกขิมสำหรับบางคนที่มีวีซ่าอินเดียอยู่เดิม แต่ไม่ได้มีการขออนุญาตเข้าสิกขิมไว้ (แต่สำหรับคนที่ขอวีซ่าอินเดียใหม่เลยสำหรับทริปนี้ เราขออนุญาตไปเรียบร้อยแล้วค่ะ)

ผ่านด่านเรียบร้อยเราก็เข้าสู่รัฐสิกขิมกัน ระหว่างทางคุณไกด์พาแวะถ่ายรูปวิวนาขั้นบันไดค่ะ เสียดายที่ตอนนี้ไม่มีต้นข้าวเขียวขจี หรือเป็นทุ่งสีทองยามออกรวงให้เห็น มีแต่ต้นหญ้าปกคลุมดินค่ะ

ก่อนถึงเมืองกังต็อก เราแวะเที่ยววัดรุมเต็กเก่ากันก่อน เพราะอยู่บนเส้นทางผ่าน ส่วนวัดรุมเต็กใหม่ซึ่งใหญ่โตกว่า เราจะไปเที่ยวกันในช่วงบ่ายค่ะ

ด้านในวัดแห่งนี้ก็ห้ามถ่ายรูปเช่นกันค่ะ แต่บรรยากาศด้านนอกถ่ายได้

ลวดลายที่ระบายตามหน้าต่างวัดแทบทุกวันจะสวยและสีสันสดใสอย่างนี้ค่ะ

เสร็จจากอาหารกลางวัน เราก็เดินไปเที่ยวที่วัดรุมเต็ก(ใหม่) กันเลย เพิ่งรู้ว่าร้านอาหารนี้อยู่ด้านหน้าทางขึ้นไปวัดรุมเต็กนี่เอง ตรงซุ้มประตูวัดจะมีป้อมทหารคอยตรวจพาสปอร์ตของนักท่องเที่ยวด้วย เข้าประตูมาแล้วต้องเดินเป็นระยะทางอีกพอสมควรเลย กว่าจะขึ้นไปถึงตัววัด แต่ไปเรื่อยๆ เหนื่อยก็พักนะ ไม่ต้องรีบร้อน เดี๋ยวก็ถึงจ้ะ

คืนนี้ขอพักก่อนแล้วกันนะ พรุ่งนี้จะมาพาเที่ยววัดรุมเต็กค่ะ

กงล้อมนต์ต้อนรับทุกคนเข้าสู่วัดค่ะ

ได้ค่อนทางแล้ว พักเหนื่อยกันหน่อย

มาถึงแล้วจ้ะ วัดรุมเต็ก (Rumtek Monastery) ที่นี่เสียค่าเข้าชมคนละ 10 รูปีค่ะ โดยมีคุณทหารเฝ้าอยู่หน้าประตูวัด และมีการเตรียมอาวุธด้วย ด้านหน้าประตูทางเข้าก็ห้ามถ่ายรูปด้วย แต่พอผ่านประตูเข้ามาแล้วถ่ายได้ค่ะ แต่เข้าไปภายในวิหารก็ห้ามถ่ายรูปเช่นกัน

วัดรุมเต็ก เป็นวัดใหญ่ที่สุดและสำคัญที่สุดของรัฐสิกขิม มีความงดงามในแบบสถาปัตยกรรมทิเบตค่ะ

สีสันและลวดลายของวัดรุมเต็กแห่งนี้ งดงามตระการตาสมกับเป็นวัดที่สำคัญที่สุดจริงๆ ค่ะ

ชอบสีประตูจัง แดงสดได้ใจ สีเดียวกันทุกวัดเลย แต่ที่ชอบมากกว่าคือที่จับประตูนี่แหละ ลวดลายของแต่ละคู่จะสวยงามอลังการแตกต่างกันไปค่ะ

จากวิหารประธาน เราก็ไปที่ Golden Temple ซึ่งอยู่บนวิหารด้านหลัง เป็นห้องๆ หนึ่งที่มีสถูปทองคำซึ่งเก็บรักษาสิ่งของศักดิ์สิทธิ์ประจำวัดค่ะ แต่ด้านในห้ามถ่ายรูปตามระเบียบ

ออกจากวัดรุมเต็กแล้ว พวกเราก็มุ่งหน้าเข้าสู่ที่พักในเมืองกังต๊อก ชื่อว่าโรงแรม Karma ตั้งอยู่บนถนน M.G. Marg ซึ่งเป็นแหล่งช็อปปิ้งใจกลางเมืองกังต็อกค่ะ แต่ถนนเส้นนี้เป็นถนนคนเดิน ห้ามรถทุกชนิดเข้า ส่วนถนนที่ตัดผ่านใกล้ๆ กันก็ห้ามรถใหญ่เข้า (ใหญ่ในที่นี้คือรถจี๊ปที่เราใช้ค่ะ) แต่จะมีอาคารจอดรถ หรือท่ารถให้จอดอยู่หลายมุมเมือง แล้วแต่ว่าเป็นรถจากเมืองไหน หรือจะไปเมืองไหน พอรถจอดส่งเราที่อาคารจอดรถ ก็ต้องต่อแท็กซี่คันกระทัดรัดเข้าไปในเมืองอีกที นั่งรถไม่กี่นาทีก็ถึงแล้วค่ะ แท็กซี่จอดส่งพวกเราตรงถนนใกล้ๆ ถนน M.G.Marg แล้วต้องเดินอีกนิดเข้ามาโรงแรม ส่วนกระเป๋าเดินทางไกด์จะจัดการจ้างกุลีแบกขึ้นไปให้ที่ห้อง

อาคารสีขาวๆ หลังนี้แหละ โรงแรมการ์มา ทางเข้าโรงแรมไม่ได้ใหญ่โตอะไร ต้องเดินเข้าไปในซอกเล็กๆ อีกหน่อย แล้วก็ต้องขึ้นบันได บันได และบันได ทุกที่ล้วนต้องมีบันได ก็มาเที่ยวเมืองบนที่สูงนี่นะ ต้องทำใจกับบันไดหน่อย ที่โรงแรมนี้มีร้านอาหารชื่อ Masala The Restaurant ซึ่งขายอาหารมังสวิรัตล้วนๆ ค่ะ (แต่มีเครื่องดื่มแอลกอร์ฮอร์ขายด้วยนะ ยอดข้าวคงนับเป็นมังสวิรัตเหมือนกัน)

พวกเราได้พักห้องชั้น 3 ทั้งหมด (ห้องพักมีแค่ 2 ชั้นค่ะ ชั้นล่างเป็นล็อบบี้ ส่วนห้องพักชั้นแรกคือชั้น 2 ซึ่งเต็มไปแล้ว ชั้น 3 เลยเป็นของเรา ที่พักถือว่าโอเค สะอาดได้มาตรฐาน ทั้งอุปกรณ์เครื่องนอนและห้องน้ำ รวมถึงวิวของบางห้องที่มองลงไปเห็นถนน M.G.Marg ด้วยค่ะ

มองออกไปจากหน้าต่าง เห็นเมฆดำมืดมาแต่ไกล และอีกไม่กี่นาทีต่อมาฝนก็เทค่ะ