หนูนุ้ยค่ะ

กลับมากินอาหารบ่ายที่โรงแรมที่พัก แล้วก็พักผ่อนกันสักครู่ เราก็ออกไปเที่ยวชมวัดลาชุงกัน ก่อนจะหมดเวลาเที่ยว (ประมาณ 4 โมงเย็น วัดต่างๆ รวมถึงสถานที่ท่องเที่ยวทั่วไปแทบทุกเมืองจะปิดค่ะ)

แต่แล้วพวกเราก็มาไม่ทันจนได้ จริงๆ ก็ทำใจตั้งแต่ก่อนออกมาแล้วแหละว่าอาจจะไม่ได้เข้าไปกราบพระด้านในวัด เพราะออกมาก็สี่โมงแล้ว แต่ก็อยากมาชมวัดกันน่ะ บางคนอยากพักผ่อนก็อยู่ที่โรงแรมกัน ใครอยากมาก็ออกมาด้วยกัน

วัดลาชุงเป็นวัดประจำเมืองค่ะ เป็นวัดเล็กๆ แต่ก็สวยนะคะ และทุกวัดจะมีธงสัญลักษณ์ของพระพุทธศาสนาติดอยู่บนยอดเสา หรือบนหลังคาด้วย

กงล้อมนต์ขนาดใหญ่ของวัดลาชุงค่ะ

เทพผู้พิทักษ์ทิศทั้ง 4 ค่ะ เป็นภาพเขียนที่จะวาดไว้ที่ผนังด้านหน้าประตูของทุกวัด เสมือนเป็นทวารบาลคอยปกป้องคุ้มครองสถานที่ค่ะ

ถ่ายรูปกันได้พอสมควร ก็เย็นย่ำจะค่ำพอดี กลับเข้าที่พัก กินอาหารค่ำแล้วก็พักผ่อนกันตามอัธยาศัย รุ่งขึ้นเราจะกลับเข้ากังต็อกกันจ้ะ

แย็คฝูงใหญ่เดินผ่านมา ทำเอาพวกเราวงแตกเลย อยากถ่ายรูปด้วยนะ แต่ก็กล้าๆ กลัวๆ ก็ตัวเค้าใหญ่ เขาก็แหลมอ่ะ

พอแย็คผ่านไป เราก็รวมตัวกันใหม่ ถ่ายรูปหมู่กัน หมู่นี้ไม่ครบคนนะ เพราะมีหลายคนไม่ลงจากรถแล้วอ่ะ สงสัยจะหมดแรงข้าวเช้า กับน้ำชาและขนมยามบ่ายไปแล้วน่ะ

ปีที่แล้วถ่ายรูปมุมนี้ ธงยังใหม่ๆ ปลิวไสวสดงาม แต่เวลาผ่านไป 1 ปี สภาพอากาศที่รุนแรงของที่นี่ก็ทำให้ธงกลายสภาพเป็นอย่างที่เห็นนี่แหละ

โซนนี้สีขาว-ชมพูจ้ะ

ดงนี้สีแดงจ้ะ คือดอกแต่ละสีเค้าจะอยู่รวมๆ กันเป็นโซนของเค้า ไม่ค่อยอยู่ปนกันหลายๆ สีในบริเวณเดียวกันน่ะ

สวัสดีค่ะพี่ตุ๊ก และทุกๆ คน ไม่ได้อยู่เสียหลายวัน คงมีคนรอชมรูปต่ออยู่แน่ๆ เลย วันนี้กลับมาปฏิบัติหน้าที่ต่อแล้วจ้ะ (พี่ตุ๊กคะ ปีหน้าฟ้าใหม่ยังมีค่ะ คงได้สบโอกาสไปเยือนสิกขิมด้วยตัวเองซักทีน่านะ น้องๆ ยังรออยู่จ้ะ)

พาไปเที่ยวยุมถังต่อดีกว่า จาก Zero Point ทุ่งดอกไม้ และกระท่อมน้อยแล้ว เราก็ยังมีแรงมาแวะถ่ายรูปดอกกุหลาบพันปีกันอีกค่ะ ทั้งที่หิวแล้วนะ แต่จะพลาดได้ไงล่ะ กุหลาบพันปี (Rhododendron) เป็นไฮไลน์ของทริปนี้เลยนะ แต่กลับกลายเป็นสิ่งที่น่าตื่นเต้นน้อยที่สุด เพราะมันไม่ได้มากมายอย่างที่หวังน่ะ แต่ก็ถือว่าได้มาถึงและมาเห็นแล้วแหละ กุหลาบพันปี ณ หุบเขายุมถัง

บ้างก็บานจนจะโรยแล้ว

บ้างก็ยังตูมอยู่เลย

โอ๊ยยยย เห็นรูปแล้ว ความอยากก็พุ่งขึ้นอีกแล้ว

Zero piont ที่ใฝ่ฝัน ทุ่งดอกไม้และกระท่อมน้อยคอยรักที่หุบเขายุมถัง เมื่อไรจะได้ไปยลซักที

สวัสดีค่ะป้าแข พี่รัช เอารูปของตัวเองมาอวดกันบ้างนะคะ นุ้ยส่งแผ่นรูปไปให้ทุกคนแล้ว วันก่อนพี่แอ๊ดส่งข่าวมาว่าได้รับแล้ว คาดว่าน่าจะทยอยถึงมือทุกคนนะคะ

พี่รัชคะ บางอย่างออกอากาศไม่ได้ค่ะ เลยต้องเซ็นเซอร์บ้าง...อิอิ

ป้าแขคะ ให้พวกนุ้ยไปสำรวจก่อนแล้วกันนะคะ แล้วจะกลับมาเล่าให้ฟังว่าเป็นไงบ้าง โอกาสหน้าอาจจะได้จัดทริปไปอีกค่ะ

ช่วงวันที่ 27 - 30 พ.ค.นี้ นุ้ยไม่อยู่นะจ๊ะ กระทู้อาจจะเงียบๆ หน่อย ใครว่างๆ ก็เอารูปมาลงบ้างนะคะ แล้วจะกลับลงรูปให้ดูต่อค่ะ

สวัสดีค่ะ

เพิงได้ฤกษ์เข้าเว็บวันนี้เอง ช้าไปนิดมีคนสนใจภูฏานนะแต่คราวนี้ไม่ทัน ภาพสวยมากค่ะ

นุ้ย บรรยายไม่ครบค่ะ คห.45 นอกจากจิบชากับขนมแล้ว เก็บดอกไม้ด้วยค่ะ เก็บไปลุ้นไปเพราะกำลังมีรถไต่เขาขึ้นมา เฮ้อเก็บดอกไม้เกือบไม่ทัน !

คืนนี้วิ่งเล่นในทุ่งดอกไม้กันไปก่อนแล้วกันนะจ๊ะ พรุ่งนี้ค่อยเดินทางต่อ ง่วงๆๆ แล้วจ้ะ ขอตัวไปพักผ่อนก่อนนะจ๊ะ ฝันดีราตรีสวัสดิ์ค่ะทุกคน

มุมนี้พี่ปลาจัดให้

เพื่อภาพสวย ต้องยอมเสี่ยงค่ะ (เสี่ยงกับก้อนมูลของแย็คๆๆ บนพื้น ตอนที่จะนอนกลิ้งถ่ายรูปกันน่ะ แต่มุมนี้พี่ปลาเลือกแล้วว่าผ่านจ้ะ พี่รัชกับพี่บุ๋มเลยตัดสินใจนอนบ้าง)

อันที่จริงก็เริ่มจะหิวข้าวแล้ว แต่พอเห็นทุ่งดอกไม้ก็ยังมีแรงลงมาวิ่งเล่นถ่ายรูปกันสนุกสนาน ท่าทางของแต่ละคนในการถ่ายรูปดอกไม้ที่เตี้ยติดดินขนาดนี้ ไม่สามารถนำมาเผยแพร่ได้ค่ะ...อิอิ ก้นโด่งบ้าง ก้มๆ กลิ้งๆ อยู่กับพื้นบ้าง ทุ่มเทกันสุดๆ เพื่อภาพสวยสมใจ

กระท่อมนี้แหละ กระท่อมน้อยของวันแรมทาง (ภาพโปรโมททริปสิกขิมที่เราถ่ายมาตั้งแต่ทริปสำรวจเมื่อ 4 ปีก่อน) ที่พี่รัชตามหา ในที่สุดก็เจอแล้วค่ะ

ทุ่งที่ไกลเกินไปก็ปล่อยให้มันสวยทรงเสน่ห์อยู่ตรงนั้นแหละ เอาทุ่งนี้ดีกว่า ทุ่งหญ้าสีเขียวกับดอกไม้สีม่วง ณ หุบเขายุมถัง

กินจุ๊บจิ๊บกันพอหอมปากหอมคอ ก็ออกเดินทางต่อลงมาถึงยุมถัง แล้วก็จอดรถถ่ายรูปทุ่งดอกไม้สีม่วงกันแว๊ปนึง ถึงมันจะอยู่ไกลเกินจะเดินไปถึง แต่ด้วยสีม่วงเต็มทุ่งที่สะดุดสายตา ทำให้ทุกคนจินตนาการถึงความสวยสมบูรณ์ของทุ่งนี้กันไปตามแต่ใจคิด

ดอกเล็กๆ แค่นี้แหละ แล้วที่เห็นเป็นทุ่งสีม่วงขนาดนั้น มันต้องบานเต็มพื้นที่ขนาดไหน อยากจะเดินไปเห็นด้วยสายตาตัวเองจริงๆ (แต่มันไกลเกินเอื้อมน่ะ)

เกือบจะกลางวันแล้ว ได้เวลาท้องหิว เลยหามุมเหมาะแวะจิบชาและกินป๊อปคอร์นกับอาหารว่างที่ทางโรงแรมเตรียมมาให้กัน

เล่นสนุกและถ่ายรูปกันได้จนฉ่ำใจ ก็ได้เวลาลงจาก Zero Point กันแล้ว

เที่ยวทริปหิมะมาก็หลายที แต่ก็ยังสนุกสนานกับการถ่ายรูปและเล่นหิมะอยู่ค่ะ 

ไปเล่นหิมะต่อกัน อากาศเย็นอย่างนี้อิจฉาคนมีคู่จัง ทริปนี้มี 3 คู่ค่ะ คู่แรกคืออ.พัชรินทร์กับอ.ชาญณรงค์ 

คู่ที่ 2 พี่ใหม่กับพี่อิ๋วค่ะ ส่วนคู่ที่ 3 คือคู่คุณอายุวรัตน์กับอาสายสุนีย์ (ไว้ค่อยเอารูปคู่มาฝากนะ) ต้องขออนุญาตเรียกว่าคุณอานะคะ เพราะตัวท่านเองแทนตัวเองว่าคุณอากับนุ้ยและพี่ปลามาตลอดตั้งแต่ตอนติดต่อค่ะ

แล้วกิจกรรมการเล่นสไลเดอร์ก็เริ่มขึ้น นำทีมโดยป.ปลาค่ะ งานนี้อายุไม่มีผล ทุกคนเล่นได้ตามใจชอบ เห็นรอยยิ้มและได้ยินเสียงหัวเราของทุกคนแล้ว รู้สึกว่าหิมะเป็นเหมือนของเล่นใหม่ที่ทำให้ทุกคนกลายร่างเป็นเด็ก และกระโจนเข้าใส่อย่างไม่ได้คิดเลยว่ามันจะเย็น จะหนาวหรือจะเปียก...555 ชอบบรรยกาศอย่างนี้จัง

ใครเป็นใคร สนุกสนานกันขนาดไหน ก็ดูกันเองนะ

เข้ามาน้ำลายไหลกับรูปสวยๆอีกจ้า...ตอนนี้พี่ยังสนใจทริปช่วงปลายๆปีน่ะน้องนุ้ย เดี๋ยวต้องลุ้นหน่อย อิอิ

บรรยากาศที่ Zero Point วันนี้ เต็มไปด้วยหิมะขาวโพลนค่ะ แตกต่างจากบรรยากาศที่เคยเห็นเมื่อปีที่แล้วมากมาย ดีนะที่วันนี้แดดออก ทำให้อากาศไม่หนาวยะเยือกมากนัก เห็นแล้วคิดถึงชาวคณะที่ร่วมเดินทางด้วยกันเมื่อปีก่อนจัง ถ้าได้มาตอนหิมะเต็มขนาดนี้ ต้องสนุกแน่ๆ แล้วก็นึกถึงใบหน้าที่สดใสของพี่หนิง พี่ม่าน และพี่ๆ อีกหลายๆ คนในคณะแคชเมียร์ที่เพิ่งไปเล่นหิมะด้วยกันมา 

คณะนี้ก็ไม่น้อยหน้าค่ะ ถึงจะไม่ได้เตรียมตัวมาสำหรับเล่นหิมะ และไม่ได้คิดว่าจะมาเจอบรรยากาศนี้ แต่ก็ไม่มีหวั่นจ้ะ

นั่นซิ ทริปไหนดีคะป้านุช พี่หนิง พี่กับป้าจะไปทริปด้วยกันเลยป่ะ เดี๋ยวนุ้ยจัดให้...อิอิ

เมื่อวานติดภารกิจอื่น เลยไม่ได้มาลงกระทู้ต่อ วันนี้มาตามสัญญาจ้ะ ได้เวลาไปเที่ยวยุมถังกันแล้ว

กินลมชมวิวระหว่างเส้นทางจากลาชุงสู่หุบเขายุมถังค่ะ

ปีนี้บรรยากาศระหว่างเส้นทางดูเปลี่ยนไปพอสมควร ที่สังเกตุได้ชัดเจนคือหิมะบนยอดเขายังเยอะอยู่เลย เพราะอาทิตย์ก่อนเราเดินทางมามีหิมะตกหนัก แล้วก็มีต้องหินถล่มด้วย ทำให้หลายบริเวณถูกทับถมไปด้วยหิน รวมถึงต้นกุหลาบพันปีในหลายจุดด้วย น่าเสียดายจัง 

เรามุ่งหน้าไปที่ Zero Point กันก่อนเลย แล้วค่อยลงมาเที่ยวในหุบเขายุมถัง ยิ่งรถไต่ระดับความสูงขึ้นไปเรื่อยๆ อากาศก็ยิ่งหนาวเย็น และมีหิมะปกคลุมไปด้วยค่ะ

คริ คริ ...คุณพี่นุชขาฟังสาวนุ้ยพูดแล้ว..ทริปต่อไปที่ไหนดีคะ

ป้านุชจ๋า คนดังชอบแอบมาเงียบๆ แบบไม่ให้รู้ล่วงหน้าค่ะ กว่าจะมาเฉลยก็ตอนจะเดินทางแล้วนั่นแหละ ตอนติดต่อมาคุยกับภรรยาท่าน บอกว่าจองสองที่กับสามี โอนเงินอะไรเรียบร้อยพอส่งเอกสารมาก็รู้สึกว่าชื่อคุ้นๆ แล้วถึงได้นึกออกค่ะ

แต่สิ่งหนึ่งที่สัมผัสได้จากคนดังหลายคนที่ร่วมเดินทางกับวันแรมทาง คือเป็นคนง่ายๆ สบายๆ ไม่ชอบให้วุ่นวายเรื่องมาก ประมาณว่าต้องการไปแบบธรรมดา ไม่ต้องมาดูแลเอาใจใส่ให้มากมายกว่าคนอื่น และอยากมีเวลาเป็นส่วนตัว (อารมณ์ประมาณว่าเบื่อคนมาวุ่นวายเอาใจ แบบเอาหน้า เพราะเห็นว่าดังน่ะ) ที่สำคัญคือมักจะหาข้อมูลด้วยตัวเอง หรือคนใกล้ชิดเป็นคนหาให้ แล้วก็ตัดสินใจเลือกเองค่ะ ไม่ได้มีอะไรพิเศษกว่าลูกค้าคนอื่นๆ ที่ติดต่อมา ทำทุกอย่างตามขั้นตอนเหมือนกันหมดค่ะ

จะด้วยเหตุผลอะไรก็แล้วแต่ จะดังหรือไม่ดังก็ตาม อย่างหนึ่งที่พวกนุ้ยภูมิใจที่ได้ร่วมเดินทางกับทุกคน คือลูกค้าทุกคนเลือกที่เราเป็นเรา ไม่ได้เป็นบริษัทที่ใหญ่โตมีชื่อเสียงมากมาย แต่เรามั่นใจว่าเราพยายามทำให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ ทำอย่างเต็มที่ เต็มใจ และจริงใจ เราให้ความสำคัญกับลูกค้าทุกคนเท่าเทียบกัน ไม่ได้เลือกว่าดังไม่ดัง หรือใหญ่โตมาจากไหนหรือไม่ (อันที่จริงไม่ถนัดกับการดูแลใครเป็นพิเศษด้วยค่ะ แต่ถนัดที่จะดูแลทุกคนเหมือนๆ กันน่ะ)

ป้านุชก็เป็นหนึ่งในคนดังของวันแรมทางนะคะ ไปเที่ยวด้วยกันมาตั้งหลายทริปแล้ว ชาววันแรมทางรู้จักป้านุชกันแทบทั้งนั้นเลย...อิอิ และมีอีกหลายคนเชียวที่ดังมากในหมู่วันแรมทาง อย่างพี่หนิง พี่ม่าน นี่ก็ไม่เบาค่ะ ขอบคุณทุกคนเลยนะคะที่เลือกเดินเข้ามาทำความรู้จักกับวันแรมทาง และยังคงแวะเวียนมาเยี่ยมเยือนกันเสมอๆ ขอบคุณจากหัวใจค่ะ

ปล. ป้านุชคะ รูปทริปป้านุชไม่แจ่มเท่าทริปนี้เหรอคะ หรือเป็นเพราะทริปนี้รูปดอกไม้เยอะกว่าหรือเปล่าจ๊ะ เอ...หรือเป็นที่อากาศนะ กล้องนุ้ยก็ตัวเดิม ตากล้องก็คนเดิมค่ะ

เห็นรูปหมู่ มีอ.ยุวรัตน์ยังนึกตั้งนานว่าเคยเห็นที่ไหน(ไม่รู้จักหรอกนะคะ) ที่แท้ก็เคยเห็นออกทีวีนี่เอง แหมวันแรมทางก็มีคนดังมาแจมทริป บ่อยเหมือนกันนะคะ ท่าจะเนื่องมาจากมีแฟนพันธุ์แท้อย่างตาลมาช่วยเรียกแขกละมั้งคะ  แต่อย่างที่น้องหนิงบอก รูปทริปนี้แจ่มและสวยมากๆค่ะ สงสัยเป็นเพราะฝีมือนุ้ยและกล้องระดับเทพ

คืนนี้ขอพักก่อนแล้วกันนะ พรุ่งนี้จะมาพาเที่ยวยุมถังค่ะ ฝันดีราตรีสวัสดิ์นะคะทุกคน