แต่งองค์ทรงเครื่องเรียบร้อย ก็ออกไปเดินเที่ยวชมบรรยากาศยามเช้ากัน

คึกแล้วเช้าเลยป.ปลา

เจ้าสตอเบอร์รี่ป่าลูกเล็กๆ เท่าปลายนิ้วก้อยนี่แหละ วัตถุประสงค์หลักของพี่ปลาที่ออกมาเดินเล่นเช้านี้ แต่เป็นที่น่าผิดหวังมาก เนื่องจากปีนี้อากาศเรรวนเหลือแสน รอบนี้สตอเบอร์รี่ส่วนใหญ่เลยยังเล็กอยู่ค่ะ

4 พฤษภาคม 2554  :  ลาชุง - ยุมถัง

อรุณสวัสดิ์เช้าวันใหม่ รีบตื่นมาเปิดม่านสังเกตุการณ์ตั้งแต่ตี 5 แล้วก็เป็นดังหวัง ได้เห็นยอดเขาหิมะจริงๆ อากาศมักจะปลอดโปร่งและเปิดให้เห็นเทือกเขาในช่วงเช้าตรู่ค่ะ พอพระอาทิตย์ขึ้นและแดดเริ่มออก ก็จะเกิดเมฆหมอกมาบดบังทัศนยภาพของยอดเขา เราได้ยินเสียงสมาชิกหลายคนเดินขึ้นบันไดไปบนดาดฟ้าด้วย คงได้สัมผัสบรรยากาศรุ่งอรุณกันถ้วนหน้า (ห้องที่เราพัก อยู่บนชั้น 4 ของโรงแรม ก่อนจะขึ้นไปถึงดาดฟ้า ซึ่งจริงๆ แล้วไม่ได้เป็นห้องพัก แต่เป็นห้องพระ และดูเหมือนจะเป็นห้องที่เจ้าของหรือเจ้าหน้าที่ของโรงแรมใช้พักในบางโอกาส เพราะมีเตียงนอนและห้องน้ำอยู่ในตัว แต่คราวนี้เค้าจัดให้เราพักในห้องนี้ด้วย คงเป็นเพราะห้องพักเต็มน่ะ)

ได้เวลาอาหารค่ำ เค้าก็เสิร์ฟพวกเราที่โถงหน้าห้องพักนี่เลย เพราะพื้นที่ชั้นล่างที่เป็นโต๊ะอาหารไม่กว้างขวางพอสำหรับคน 20 คนค่ะ อีกอย่างคือวันนี้มีนักท่องเที่ยวเข้าพักเยอะมาก ส่วนหนึ่งมาจากเหตุปิดถนนทางเข้าทะเลสาบฉางกู จึงมีนักท่องเที่ยวเปลี่ยนแผนเดินทางมาลาชุงก่อน แล้วก็มาเจอปัญหาเรื่องที่พักไม่เพียงพอ เพราะการเปลี่ยนแผนกระทันหันค่ะ เมืองนี้ก็เล็กนิดเดียว ที่พักดีๆ ค่อนข้างมีจำกัดด้วย แต่เท่าที่ได้ไปเดินเที่ยวชมหมู่บ้าน ก็มีที่พักเล็กๆ ทั้งเก่าและใหม่อยู่พอสมควรนะ แต่อาจจะไม่เป็นที่รู้จักนัก

กินอาหารค่ำกันแล้วก็แยกย้ายกันพักผ่อน พรุ่งนี้เช้าเราจะไปเที่ยวหุบเขายุมถังกัน

ถึงแล้วจ้ะ หมู่บ้านลาชุงที่แสนเงียบสงบ วันนี้ถือว่ามาถึงค่อนข้างเร็ว เพราะเราไม่ได้แวะเที่ยววัดโพดอง เนื่องจากเกรงว่าจะเจอฝนตกก่อนถึงลาชุง แล้วอาจจะเจอดินหินถล่มบนเส้นทางอีก เลยตรงมาที่ลาชุงเลย ขากลับเราค่อยแวะเที่ยวชมวัดโพดองกัน วันนี้เลยมีเวลาเหลือมากพอสมควรที่จะเดินเล่น กินลม ชมวิวในหมู่บ้านกัน เริ่มที่ดาดฟ้าโรงแรมกันก่อนเลย

จิบชากาแฟ และกินอาหารว่างกันก่อน

เติมพลังแล้วก็ไปเดินย่อยกัน

ทำเท่ห์อีกแล้วป.ปลา

แล้วก็แวะกันอีกน้ำตกหนึ่ง แห่งนี้สุดท้ายของวันแล้วค่ะ อันที่จริงพวกเราไม่ได้ตื่นเต้นกับน้ำตกนักหรอกนะคะ แต่แทบทุกครั้งที่แวะน่ะ มันมีวัตถุประสงค์หลักอยู่ที่การลงไปปล่อยน้ำในร่างกายออกมากกว่าน่ะ

ราชรถสีแดงคันเดียวในทีมของเราจ้ะ เรานั่งคันนี้แหละ พร้อมด้วยพี่อึ๋ง พี่โจ พี่รัชและพี่บุ๋ม เพิ่งเห็นนะเนี่ยว่ารถเราบรรทุกถังแก๊สมาด้วยตั้ง 2 ถัง 

ออกเดินทางต่อได้อีกพักใหญ่ เราก็แวะกินข้าวกลางวันกัน แล้วเดินทางต่อ ก่อนจะมาแวะเที่ยวน้ำตกอีกแห่ง เส้นทางนี้ได้ชื่อว่าเป็นเส้นทางน้ำตกร้อยสายค่ะ ตลอดทางมีน้ำตกน้อยใหญ่มากมาย แต่ไม่เคยนับนะคะว่ามันถึง 100 สายจริงหรือเปล่าน่ะ

ป.ปลาดี้ด้า เป็นปลาได้น้ำเลย

แวะเที่ยวน้ำตก 7 สาวน้อยกัน (จริงๆ น้ำตกนี้ชื่อ Seven Sister เพราะมี 7 ชั้นค่ะ แต่เราตั้งชื่อภาษาไทยให้ว่า 7 สาวน้อย ฟังดูคุ้นเคย...555)

เพิ่งออกจากกังต็อกมาได้ 30 กิโลจ้ะ

ระหว่างเส้นทางของเรา

กินข้าวเสร็จก็ออกเดินทางกันต่อ ระหว่างเส้นทางก็เจอร่องรอยของดินหินถล่มบ้างเป็นระยะๆ แต่จุดนี้น่าหวาดเสียวที่สุด นายซานเจเดินมาส่งสัญญาณถึงรถทุกคัน แล้วก็วิ่งราวนักวิ่งลมกรด เพื่อไปดูเส้นทางข้างหน้า ก่อนจะโบกไม้โบกมือให้รถทุกคันแล่นผ่านจุดนี้ไปให้เร็วที่สุด ฮีโร่ของวันนี้ "นายซานเจ"

2 พฤษภาคม 2554  :  กังต็อก - ลาชุง

เช้านี้เราออกเดินทางมุ่งหน้าสู่เมืองลาชุงกันแต่เช้าตรู่ แล้วไปแวะกินอาหารเช้าระหว่างเส้นทาง ตามโปรแกรมเดิมวันนี้เราควรจะไปทะเลสาบฉางกูก่อน แต่เนื่องจากมีการประกาศปิดเส้นทางไปทะเลสาบเพื่อซ่อมถนนบางส่วน บริษัททางสิกขิมเลยแจ้งให้เราเปลี่ยนโปรแกรมการเดินทาง ซึ่งก็ถือเป็นโชคดีมากที่เราไหวตัวทัน เพราะเมื่อคืนนี้บนเส้นทางสู่ทะเลสาบ มีดินถล่มใหญ่ลงมาอีก ทำให้วันนี้ต้องปิดถนนตลอดเส้นทาง นักท่องเที่ยวที่จองทัวร์หรือเตรียมตัวไปทะเลสาบวันนี้ ต้องยกเลิกการเดินทางและเลื่อนโปรแกรมทั้งหมด แค่นึกก็ป่วนแล้ว โชคดีเหลือเกินเรา

แวะกินข้าวเช้ากันที่นี่แหละ ระหว่างรออาหาร ชาวคณะก็ช็อปปิ้งๆๆ

สวัสดีค่ะป้านุช พี่หนิง ขอบคุณนะคะที่แวะมาชม คิดถึงทั้งคู่เลยค่ะ ป้านุชสบายดีนะคะ ปีนี้ยังไม่ได้เจอกันเลย คิดถึงๆๆ ค่ะ / พี่หนิงจ๋า ถ้าทริปนี้มีนางแบบมืออาชีพอย่างพี่หนิงไปด้วย รูปจะสวยกว่านี้อีกค่ะ จริงๆ นะ ไม่ได้โม้....อิอิ

นุ้ยจ๊ะ...ทริปนี้รูปสวยมากนะจ๊ะ

เข้ามาชมเพื่อฟื้นความหลังอันแสนสุขค่ะ

ระหว่างทางกลับเข้าเมืองกังต็อก ก็แวะถ่ายรูปชมวิวเมืองมุมสูงกันหน่อย

คืนนี้กินอาหารค่ำกันที่ร้านเดิม แล้วก็แยกย้ายกันพักผ่อน พรุ่งนี้เช้าเราจะออกเดินทางสู่เมืองลาชุงกัน

ออกจากวัดรุมเต็ก (ใหม่) เราก็ไปแวะชมวัดรุมเต็ก (เก่า) กันหน่อย ที่วัดเก่าหรือวัดเดิมนั้นถูกไฟไหม้เสียหายค่อนข้างมาก จึงได้มีการย้ายไปสร้างวัดรุมเต็กขึ้นใหม่ แต่วัดเก่าก็ยังคงอยู่ที่เดิมค่ะ

สิงห์หัวเสาค่ะ มีทุกวัดเลย แต่ของวัดนี้ดูมีสีสันสดใสดีจัง คงเป็นเพราะวัดนี้เพิ่งบูรณะและทาสีใหม่ด้วยน่ะ

กราบพระขอพร ชม Golden Temple และชมบรรยากาศโดยรอบวัดรุมเต็กกันแล้ว เราก็กราบลาวัดรุมเต็ก เตรียมไปเที่ยวต่อกัน ระหว่างเดินลงมาจากวัด ก็แวะซื้อน้ำแอปเปิ้ลกินกันแก้กระหาย พอดีพระลามะกลุ่มนี้ท่านกำลังจับกลุ่มสนทนากันอยู่ด้วย พี่ใหม่เลยขอถ่ายรูปซะหน่อย (พระลามะสามารถถูกเนื้อต้องตัวผู้หญิงได้ค่ะ ไม่ได้ห้ามเหมือนพระสงฆ์ไทยนะคะ)

ที่วัดรุมเต็กแห่งนี้ มีระบบรักษาความปลอดภัยค่อนข้างเข้มงวด มีทหารยืนประจำอยู่ตามจุดต่างๆ เพราะเป็นวัดสำคัญและตั้งอยู่บนจุดยุทธศาสตร์ด้วย

ออกจากวัดลิงดุม ก็ไปต่อกันที่วัดรุมเต็ก (Rumtek Monastery) ค่ะ เป็นวัดใหญ่ที่สุดและสำคัญที่สุดของรัฐสิกขิม การไปเที่ยวชมวัดรุมเต็ก(ใหม่) ต้องออกแรงเดินเท้ากันหน่อยค่ะ

ก่อนขึ้นไปถึงวัด จะมีแนวกำแพงกงล้อมนต์ให้ทุกคนได้ทำสมาธิเตรียมจิตใจให้สงบพร้อมเข้าสู่วัด

จากมุมสูงบนวัดรุมเต็ก เราจะมองเห็นวิวเมืองกังต็อกด้วยค่ะ

ชมดอกไม้กันไปแล้ว แวะกินข้าวกลางวันกันก่อน แล้วก็ไปเที่ยวกันต่อที่วัดลิงดุม (Lingdum Gompa) ที่นี่เป็นอีกวัดหนึ่งที่เราเพิ่มโปรแกรมเข้าไปค่ะ ได้มาวัดนี้เป็นครั้งแรกเหมือนกัน

ถึงจะเจอฝนตกบ้าง แดดออกบ้าง แต่การท่องเที่ยวของเราก็ดำเนินต่อไปค่ะ

สวัสดีค่ะพี่ช่า พี่ตุ๊ก ขอบคุณนะคะที่แวะมาชม

พี่ช่าจ๋า สิกขิมปีนี้มีอะไรหลายๆ อย่างที่แตกต่างจากปีที่แล้ว สวยและมีเสน่ห์ไปอีกแบบ / พี่ตุ๊กคะ เสียดายจังที่ปีนี้พี่ตุ๊กไม่ได้ไปด้วยกัน อุตส่าห์เปิดทริปรอข้ามปีเลย สุดท้ายก็พลาดจนได้ แต่ไม่เป็นไรค่ะ โอกาสหน้าฟ้าใหม่ยังมีจ้ะ

เข้ามาสังเกตุการณ์หลายวันแระ

นุ้ย รูปนี้สวยจัง เมื่อไหร่พี่จะได้ไปนอนถ่ายรูปกับดอกไม้แบบนี้บ้าง

     เห็นรูปแล้วคิดถึงสิกขิมจังคะ

คืนนี้ชมดอกไม้กันไปก่อนแล้วกันนะ จะได้นอนหลับฝันดี พรุ่งนี้ค่อยพาเที่ยวต่อจ้ะ ราตรีสวัสดิ์นะคะ :)

บรรยากาศในศูนย์จัดแสดงดอกไม้ค่ะ จริงๆ ก็เล็กนิดเดียวแหละ และก็ไม่ได้มีเฉพาะกล้วยไม้หรอกนะ ดอกไม้อื่นๆ ก็มีจ้ะ

ออกจากวัดเอ่นเช่ เราไปต่อกันที่ศูนย์แสดงดอกไม้ ซึ่งจริงๆ ไม่ได้อยู่ในโปรแกรมการท่องเที่ยวของเรา เพราะไม่มั่นใจว่าจะมีดอกไม้ให้ดูหรือเปล่า เนื่องจากเคยมาแล้วผิดหวังค่ะ แต่ด้วยฤดูกาลที่มันเปลี่ยนแปลง อากาศก็เรรวนจนต้นไม้ดอกไม้งงไปตามๆ กัน เราเลยได้เห็นดอกกล้วยไม้หลากหลายสีบานสะพรั่งที่สิกขิมเป็นครั้งแรก ไม่รู้ว่าจะดีใจหรือเสียใจดีกับฤดูกาลที่เปลี่ยนไป

ไปเดินชมรอบๆ วัดกัน

แก๊งค์นางแบบของเราเริ่มทำงานแต่เช้าเลย...อิอิ

เข้าไปกราบพระขอพรกันก่อน ในรัฐสิกขิมผู้คนส่วนใหญ่นับถือพระพุทธศาสนา นิกายมหายาน และมีฮินดูและคริสต์ด้วย แต่วัดที่สิกขิมส่วนใหญ่ไม่อนุญาตให้ถ่ายรูปด้านในวิหารค่ะ จะถ่ายได้เฉพาะบริเวณด้านนอกเท่านั้น เราเลยไม่ค่อยมีภาพบรรยากาศด้านในวัดมาให้ชมกัน

หลายคนได้จุดเทียนถวายเป็นพุทธบูชาด้วย จะเปรียบไปก็เสมือนได้เติมน้ำมันตะเกียงนั่นแหละ แล้วก็อธิษฐานให้ชีวิตรุ่งโรจน์ สว่างไสว เป็นความสุขทางใจอีกประการหนึ่ง 

เปิดโปรแกรมเที่ยวกันที่วัดเอ่นเช่ ที่มีกำแพงกงล้อมนต์ยาวตลอดแนวตั้งแต่หน้าประตูเข้าไปถึงตัววัดเลย

จากประสบการณ์ที่ผ่านมา ในความรู้สึกของตัวเอง การเดินหมุนกงล้อมนต์เข้าสู่วัด ทำให้จิตใจสงบและมีสมาธิมากขึ้น