ก่อนที่ทีมม้าจะลง ทีมเดินเท้าก็ขึ้นไปถึงตอนประมาณบ่ายสองโมงครึ่ง เดินกันตั้งแต่ 8 โมงเช้า...โอ้แม่เจ้า คิดถูกแล้วที่ขี่ม้าขึ้นมาน่ะ ขาลงค่อยเก็บภาพไปเรื่อยๆ ไม่ต้องเหนื่อยตั้งแต่ขาขึ้น แต่ด้วยความที่เส้นทางบางช่วงของม้ากับคนเดินเป็นคนละทางนี่แหละ ทำให้พวกเราที่เดินลงเป็นห่วงทีมที่เดินขึ้นมากๆ เพราะระหว่างเดินลงมาก็ไม่เจอกันเสียที นึกว่าไปติดฝนอยู่ที่ไหน ทำไมป่านนี้ยังไม่ถึงอีก แต่จริงๆ แล้วเค้าเดินขึ้นไปถึงด้วยเส้นทางลัด พี่ปลาบอกว่าเห็นพวกเราไต่ไหล่เขาเก็บภาพดอกไม้กันอยู่ด้วย แต่พวกเราไม่เห็นเค้าน่ะ เลยไม่ได้เจอกันพร้อมหน้าบนเฮมกุล

พอทีมพี่ปลาขึ้นไปถึงได้ครู่หนึ่ง ทีมขี่ม้าก็เตรียมตัวลงพอดี แล้วม้าก็มาทันพวกเราทีมแรกระหว่างทาง เลยได้รู้ข่าวว่าทีมเดินเท้าขึ้นไปถึงเรียบร้อยดีทุกประการ ค่อยโล่งอกหน่อย

เจ้าพี่น้อยขอทิ้งท้ายก่อนโบกมือลาทะเลสาบเฮมกุล แค่ฝนตกน่ะ...กลัวซะทีไหน

มาเข้าประจำที่แล้วจ้ะพี่น้อง ต่อเลยนะจ๊ะ เวลามีจำกัดน่ะ

เมื่อคืนทิ้งท้ายไว้ที่ดอกไม้แห่งเฮมกุล ระหว่างทางที่เดินลง ในขณะที่เรามุ่งมั่นเก็บดอกไม้และไต่ระดับลงไปเรื่อยๆ สู่แกงกาเรีย ตัดภาพมาที่ชาวคณะอีกกลุ่มที่ยังอยู่บนเฮมกุล ถึงฝนจะตกก็ไม่หวั่น ยังคงสนุกสนานกับการถ่ายรูปกันต่อ นับถือจริงๆ

ผ่านไปครึ่งคืนกว่าแล้ว ไม่ไหวๆ ง่วงจับใจแล้วจ้ะ คืนนี้พอก่อนแล้วกันนะ แล้วจะมาต่อค่ะ ฝันดีราตรีสวัสดิ์นะคะทุกคน

อีกดอกหนึ่งที่เป็นไฮไลน์ของที่นี่คือดอกบลู ป๊อปปี้ (Blue Poppy) ค่ะ ถึงจะได้เห็นมาแล้วจาก VOF เมื่อวาน แต่ก็มีแค่ไม่กี่ดอก ที่เฮมกุลนี้มีจำนวนมากกว่าหลายเท่าค่ะ

เสียดายที่มันมักจะอยู่ในมุมลำบากน่ะ เลยไม่ค่อยได้ภาพงามๆ เท่าที่ควร จะปีนขึ้นไปก็ไม่ค่อยกล้าเสี่ยง เพราะว่าฝนตก พื้นลื่น อันตรายเกินไปที่จะไต่หินน่ะ

ระหว่างเดินลง พอสบโอกาสก็แวะเก็บภาพกันไปเรื่อย ช่วงแรกๆ ยังมีแรงและตื่นตากับดอกไม้งามๆ ที่ขึ้นอยู่ตามไหล่เขาน่ะ ก็พยายามไต่ลงไปถ่ายรูปกัน

เห็นดอกโลตัส ออฟ ก็อด กระจายอยู่ทั่วบริเวณหลังม่านหมอกจางๆ สวยดีจัง อากาศก็เย็นสบาย ไม่น่าแปลกใจที่ชาวซิกส์และชาวฮินดูที่เดินทางขึ้นมาแสวงบุญที่เฮมกุลแห่งนี้ด้วยแรงศรัทธา จะรู้สึกว่าที่นี่คือแดนสวรรค์

หลังจากไปนั่งจิบชาร้อนๆ หลบฝนอยู่ในร้านค้าแห่งหนึ่งอยู่ราวครึ่งชั่วโมง จากที่ฝนตกหนักก็เริ่มซา แต่ไม่ยอมหยุด หลายคนที่ตั้งใจว่าขาลงจะเดินลง เพื่อเก็บภาพบรรยากาศระหว่างเส้นทางที่ผ่านมา ประกอบกับเห็นแล้วว่าเส้นทางไม่ลำบากนัก ก็เริ่มมีเปลี่ยนใจไปบ้าง สุดท้ายเลยเหลือแค่พวกเรา 4 คนแรกที่ขี่ม้าขึ้นมาถึงก่อนเดินลงไปด้วยกัน ด้วยหวังว่าระหว่างทางฝนอาจจะหยุด ฟ้าอาจจะเปิด แล้วเราก็จะได้เก็บภาพบรรยากาศริมทางได้

ส่วนพี่ๆ ที่เหลือตัดสินใจจะขี่ม้าลง เลยขอรอเวลาอีกหน่อย เผื่อฝนหยุดจะได้ถ่ายรูปกันต่อ เพราะตอนขึ้นมาใช้เวลาไปแค่ราว 2 ชั่วโมง ขาลงคงเร็วกว่าอีก

ที่ห่วงคือทีมที่เดินขึ้นมาน่ะ ป่านนี้ยังไม่มีวี่แววเลย ฝนตกหนักเสียดาย ไม่รู้ไปอยู่ตรงไหนกันแล้ว งั้นเราตัดสลับไปดูภาพ 3 สาวที่เดินเท้าขึ้นมากันหน่อยดีกว่า เค้าเดินถึงไหนกันแล้วเนี่ย

เส้นทางม้ากับเส้นทางเดินของคนในบางช่วงจะเป็นคนละเส้นทางกันค่ะ มีเส้นทางรัดตัดตรงหลายจุด แต่จะต้องไต่ระดับความชันมากหน่อย (ข้อมูลตามที่สายเรารายงานมาค่ะ)

เฮฮาปาร์ตี้ถ่ายรูปกันอยู่พักใหญ่ บรรยากาศเริ่มครื้มลงเรื่อยๆ แล้วฝนก็ตกในที่สุด ได้เวลาต้องลงจากตรงนี้กันแล้วค่ะ

เก็บภาพดอกอื่นๆ กันบ้าง

เก็บดอกไม้มาฝากกันบ้างนะ ดอกนี้เป็นไฮไลน์ของยอดเขาเฮมกุลเลย "Lotus of God" ค่ะ ข้อมูลในหนังสือบอกว่าชื่อ Saussurea obvallata ค่ะ มีเฉพาะที่เฮมกุลเท่านั้น (เค้าบอกว่าอย่างนั้นนะ เราก็ยังไม่เคยไปเห็นที่อื่นน่ะ ใครเห็นที่ไหนอีกก็มาบอกได้นะจ๊ะ)  และเท่าที่เห็นจะเป็นระดับความสูงด้านบนๆ ตอนจะถึงทะเลสาบด้วยค่ะ ตอนไต่ระดับมาเรื่อยๆ ก็ยังไม่เห็นนะ  

ชุดแดงของพี่ม่านสีสันได้ใจมากๆ แต่เบื้องหลังชุดแดงเนี่ย...555 อย่าให้เล่าเลย ลับเฉพาะน่ะ

หลากลีลาท้าสายหมอกค่ะ

แต่ท่านี้โดนใจที่สุด

หมอกเริ่มมาอีกระลอก เก็บภาพระยะไกลเริ่มไม่ค่อยงามแล้ว มาเก็บภาพระยะใกล้กันดีกว่า

ดูลีลาแต่ละคนเสียก่อน

เดินเลาะขอบทะเลสาบแล้วไต่ระดับขึ้นไปบนเนินเขาเตี้ยกัน จะได้มองเห็นทะเลสาบในมุมที่สูงขึ้น แถมได้เก็บภาพดอกไม้นานาพันธุ์บนนี้ด้วย สวยนักๆ

อาคารหลังคาสีขาวในภาพคือวัดซิกส์ Gurudwara ส่วนสีฟ้าๆ น่าจะเป็นวัดฮินดู Lakshman นะ อันนี้ไม่แน่ใจค่ะ ตอนขึ้นไปถึงก็ไม่ทันได้สังเกตุ มัวเต้นตื่นเก็บภาพบรรยากาศทะเลสาบอยู่น่ะ

ทีแรกอยากจะเดินเลาะไปตามริมทะเลสาบไกลๆ แต่เจ้าหน้าที่ไม่อนุญาติน่ะ เลยไม่ได้เดินไปไหนไกล วนเวียนอยู่บนเนินสูงนี่แหละ

เห็นน้ำใสๆ กับแสงสว่างๆ อยู่ไม่กี่นาที หมอกหนาก็เริ่มลอยมาปกคลุมพื้นที่

หมอกจะไหลมาเป็นระลอกๆ เหมือนคลื่นเลย พัดผ่านมาแล้วก็จะจางหายไป

ถึงแล้ว "Hemkund Sahib" ทะเลสาบศักดิ์สิทธิ์บนยอดเขาแห่งนี้ สวยได้ใจ น้ำใสมากๆ

ชาวซิกส์จะลงไปอาบน้ำในทะเลสาบเฮมกุลศักดิ์สิทธิ์กันตามประเพณี แล้วจะนำน้ำในทะเลสาบนี้กลับไปบูชาและทำพิธีสำคัญต่างๆ ด้วย

พี่ม่านเลยตักน้ำใส่ขวดมาฝากผู้ใหญ่ที่นับถือด้วย แต่ไม่ได้ตักเองนะ เจ้าพี่น้อยไปขอให้คุณลุงที่กำลังจะลงไปอาบน้ำช่วยตักให้น่ะ เกรงว่าลงไปตักกันเองแล้วจะไม่ศักดิ์สิทธิ์นะ

ใกล้จะถึงแล้วค่ะ

ได้เวลาลงม้ากันแล้วจ้ะ ตื่นเต้นๆๆ อยากเห็นทะเลสาบเฮมกุลแล้วจ้ะ

เส้นทางลดเลี้ยวพับไปพับมา แต่ปูหินไว้ดีและกว้างขวาง เดินสะดวกทั้งม้าและคนค่ะ เสียดายที่อากาศปิด เลยไม่ได้เห็นวิวกว้างๆ ไกลๆ แต่มั่นใจว่าต้องสวยแน่ๆ เลย

ไม่ต้องแปลกใจนะจ๊ะ ถ้าจะเห็นแต่รูปด้านหลังของพี่ฝน เพราะม้าตัวที่นุ้ยกับพี่ฝนขี่มันเป็นพี่น้องกันน่ะ มันเลยเดินตามกันตลอด ส่วนของพี่แหม่มกับพี่ม่านเค้าก็จะมาคู่กัน เดินตามมาไม่ห่างนัก อยู่ในระยะที่มองเห็นกัน แต่อีก 5 สาวทีมหลังน่ะ ไม่เห็นกันเลยจ้ะ หายไปในสายหมอก

ขี่ม้าผ่านตรงนี้ไปก็เห็นว่ามีผู้คนเดินขึ้นลงกันคึกคัก เพิ่งมารู้ทีหลังว่าเป็นเส้นทางลัดสำหรับคนที่เดินเท้า ชันหน่อยแต่ทำไว้เป็นขั้นบันได ลดระยะทางเดินไปได้เยอะทีเดียว แต่ก็เดินเหนื่อยเอาเรื่องอยู่แหละ ป.ปลาพิสูจน์มาแล้ว

จิบชาร้อนๆ พออุ่นท้องกันแล้ว พวกเราก็ออกเดินทางต่อ

ตรงบริเวณนี้มีธารหิมะและสายน้ำไหลเย็นที่ละลายจากหิมะด้วย ตอนเดินผ่านตรงนี้เย็นยะเยือกทีเดียว

ได้ครึ่งทางแล้วจ้ะ เหลืออีก 3 กิโลก็จะถึงแล้ว เส้นทางนี้ขี่ม้าสบาย วันนี้อากาศก็เย็นได้ใจค่ะ

แวะพักครึ่งทางกันหน่อย ระหว่างทางจะมีร้านขายของ ขายน้ำขนม และเครื่องดื่มร้อนชากาแฟด้วย ไม่ต้องกลัวอดค่ะ

ม้าของพวกเราเดินแยกกันเป็น 2 กลุ่ม กลุ่มแรกมีนุ้ย พี่ฝน พี่แหม่มและพี่ม่าน ส่วนกลุ่มหลังมีพี่น้อยทั้ง 2 พี่ตุ๊ก พี่นกและพี่เปิ้ลค่ะ เดินทิ้งห่างกันประมาณ 20-30 นาทีได้

ป.ปลาดูพร้อมมากๆ

เฮมกุล หรือชื่อเต็มๆ ว่า Hemkund Sahib เป็นทะเลสาบศักดิ์สิทธิ์ ถือว่าเป็นสถานที่แสวงบุญที่สำคัญสำหรับชาวฮินดูและชาวซิกส์ ใกล้ๆ ทะเลสาบ จึงเป็นที่ตั้งของวัดซิกส์ Gurudwara และวัดฮินดู Lakshman

เฮมกุลอยู่ห่างจากแกงกาเรียประมาณ 6 กิโลเมตร เส้นทางค่อนข้างสูงชัน และอากาศเบาบาง เพราะต้องไต่ระดับสู่ความสูงกว่า 4 พันเมตร แต่เส้นทางเดินค่อนข้างดี ใครจะเดินก็ได้ ใครจะขี่ม้าก็สะดวกค่ะ

แต่ด้วยระดับความสูงกับระยะทางที่ห่างกันเพียง 6 กิโล ทำให้พวกเราประเมินสถานการณ์กันตั้งแต่เมื่อคืนว่าเส้นทางเดินน่าจะสูงชันเอาการณ์ เช้านี้ส่วนใหญ่เลยตัดสินใจขี่ม้าขึ้นเฮมกุลกัน จะมีก็แต่พี่ต่วนกับเจ้าตาลที่ยังคงแข็งขันเดินทุกเส้นทางอย่างไม่หวั่น และวันนี้เจ้าตาลชวนพี่ปลาไปเดินด้วยได้อีกคน สรุปว่าขี่ม้าขึ้นไป 9 นาง ส่วนอีก 3 เดินเท้าขึ้นค่ะ

สวัสดีค่ะทุกคน หายไปเสียหลายวันเลย มือหายเจ็บแล้ว แต่ติดภารกิจมากมาย กว่าจะเริ่มลงต่อได้ ต้องใช้เวลาทำอารมณ์อยู่นานเลย ถ้าลงต่อเนื่องได้รวดเดียวจบจะดีกว่านะ ไม่น่ามือเจ็บเสียก่อนเลย คราวนี้ต้องลงต่อให้จบเสียที ไปต่อกันเลยนะ

วันศุกร์ที่ 29 กรกฎาคม 2554 : แกงกาเรีย(Ghangharia) - เฮมกุล(Hemkund)

อรุณสวัสดิ์เช้าวันใหม่ รวมพลกันที่โต๊ะอาหารโต๊ะเดิม เช้านี้แหละที่พ่อครัวต้มข้าวต้มให้พวกเรากินโดยไม่ต้องสั่ง ทำให้พวกเราประหลาดใจและประทับมากมาย่ กินกันไม่มีเหลือเลยทีเดียว ถึงเค้าจะเข้าใจผิดคิดว่าพวกเราเป็นญี่ปุ่นก็เถอะ ให้อภัยได้ และจนป่านนี้เค้าก็ยังเข้าใจอย่างนั้นอยู่นะ เพราะไม่มีใครไปเฉลยความจริงๆ เค้าไม่ได้ถามนี่นา พวกเราก็เลยไม่ได้บอกน่ะ ว่าแต่...ยังไม่เข้าใจเลยว่าทำไมทุกคนเข้าใจว่าพวกเราเป็นญี่ปุ่น แม้แต่คุณพลขับที่ก่อนจะไปส่งพวกเราที่สนามบินในวันสุดท้าย ที่ถามพี่ปลาว่าจะบินไปที่ไหน พอพี่ปลาบอกว่าไปเมืองไทย เค้ายังถามต่ออีกว่าไปเที่ยวเมืองไทยแล้วค่อยบินกลับญี่ปุ่นเหรอ...555 ว่าไปนั่น พวกเราเหมือนญี่ปุ่นตรงไหนเนี่ย

เติมพลังเรียบร้อย พวกเราก็เตรียมตัวออกเดินทางสู่เฮมกุลกันเลย

เค้าก็อยากไป

สวัสดีค่ะทุกคน สวัสดีค่ะพี่หนิง ป้าเจี๊ยบ ขอบคุณมากนะคะที่แวะมาชม

ป้าเจี๊ยบไปซันสการ์มาเหรอคะ ดีจัง ปีนี้พวกเราไม่ได้เข้าซันสการ์เลยค่ะ รู้สึกคิดถึงอยู่เหมือนกัน ปีหน้าว่าจะเข้าไปเยี่ยมอีกสักที แต่ต้นตุลานี้จะไปมะนาลี-เลห์-แคชเมียร์ค่ะ ทริปชิมลา-มะนาลี-ธรรมศาลา จะลองวางแผนกำหนดวันดูนะคะ แล้วจะส่งข่าวไปบอกค่ะป้า ส่วนธิเบตถ้าไม่มีอะไรผิดแผน ปีหน้าไปแน่นอนจ้ะ

ตอนนี้มือเจ็บไปข้างหนึ่ง เพราะเร่งลงกระทู้นี้แหละ สงสัยจะมีปัญหากับคีย์บอร์ด หรือไม่ก็เก้าอี้ไม่ได้ระดับกับการนั่งพิมพ์นาน เลยเจ็บมือทุกครั้งที่ต้องลงกระทู้เยอะ เป็นมาหลายรอบแล้ว สงสัยต้องเปลี่ยนอะไรซักอย่างน่ะ แต่ช่วงนี้ต้องพักก่อน ดีขึ้นแล้วจะมาลงต่อนะคะ

ช่างสวยเกินบรรยายจริงๆ ดูไม่เบื่อเลยค่ะ

เริ่มเย็นแล้วนะ

จ้ำๆๆๆๆ ออกมาถึงธารน้ำแข็งแล้วค่ะ มาถึงแถวนี้ก็เดินทันพี่น้อยทั้งสองแล้ว

เก็บภาพนางแบบทิ้งท้ายเสียหน่อย เดี๋ยวต้องเก็บกล้องแล้วตั้งอกตั้งใจเดินๆๆๆๆ แล้วแหละ

เรากลับไปถึงที่พักกันตอนประมาณหกโมงครึ่งได้ สมาชิกชาวแก๊งค์ลงมานั่งประจำโต๊ะอาหารกันแล้ว นั่งพักเติมพลังกันก่อนเลยพวกเรา คืนนี้คงนอนเมื่อยเนื้อปวดตัวกันเป็นแถว แต่ได้ข่าวว่ามีหมอนวดมือใหม่ที่กำลังร้อนวิชาให้บริการอยู่นะ สงสัยคืนนี้หมอนวดจะคิวยาวววววววแน่ๆ

อีก 100 เมตรเท่านั้น แต่จากหินก้อนใหญ่ก็ต้องเดินออกไปอีก 3 กิโลนะ กว่าจะถึงแกงกาเรีย