มาเข้าประจำที่แล้วจ้ะ ต่อเลยแล้วกันนะ

เดินลงมาจากวัด Mansa Devi ระยะทางประมาณ 1.5 กิโลเมตร รู้สึกได้ว่าเหนื่อย และร้อนมาก นี่แค่ระยะสั้นๆ แบบซ้อมๆ นะเนี่ย แล้วจะเข้า-ออก VOF 14 กิโลไหวมั้ยตรู

หาที่หลบมุมซื้อน้ำเย็นๆ มาดับกระหาย และระบายอารมณ์เสียๆ ที่ต้องผชญระหว่างทางกันครู่หนึ่ง ก็ตัดสินใจเดินกลับโรงแรมกัน วันนี้คงไม่อยากไปไหนกันแล้ว ไปอาบน้ำ พักผ่อน และรอกินข้าวเย็นกันเลยดีกว่า

อยากไปด้วยจัง...แต่เห็นแบกเป้กันแล้ว คนหลังมีปัญหาอย่างป้าท่าทางจะแย่...เฮ้อ...

ขอบคุณทุกท่านที่มาติดตามชมค่ะ

ป้ายุพคะ รถไฟอินเดียก็ไม่ได้ออกตรงเวลาทุกขบวนหรอกค่ะ แต่ขบวนดีๆ อย่างราชธานี หรือชาตะบดี จะออกค่อนข้างตรงเวลาค่ะ ส่วนขบวนบ้านๆ แบบถึงก็ช่างไม่ถึงก็ช่างน่ะ ช้าทีหลายๆ ชั่วโมง หรือเป็นครึ่งวันก็มีจ้ะ ต้องเลือกให้เป็นค่ะ

คืนนี้คงต้องพอก่อนนะคะ ง่วงมากๆ แล้วค่ะ พรุ่งนี้จะมาต่อนะจ๊ะ ฝันดีราตรีสวัสดิ์ค่ะทุกคน

ระหว่างเดินลงก็ได้เก็บภาพบรรยากาศของเมืองหริตวาไปด้วย

วัดนี้มีชื่อว่า Mansa Devi ค่ะ เมืองนี้มีวัดดังอยู่ 2 วัด อีกวัดหนึ่งชื่อว่า Chandi Devi ซึ่งตั้งอยู่บนยอดเขาทั้งคู่ แต่เป็นเขาคนละลูกกัน มีกระเช้าขึ้นไปถึงยอดเขา สามารถซื้อบัตรแบบแพ็คเก็ตขึ้นกระเช้าทั้งสองที่ได้พร้อมกัน และมีรถรับ-ส่งให้ แต่แค่วัดนี้ พวกเรายังถอดใจเสียก่อนเลยอ่ะ วัดที่สองไม่ต้องพูดถึงค่ะ  

พอขึ้นมาถึงด้านบน ก็พบว่ามีผู้คนหลามไหลไม่แพ้ข้างล่างเลย แถมต้องถอดรองเท้าไว้ด้านนอกด้วย ถึงจะเข้าไปด้านในวัดได้ มองหน้ากันไปมาอยู่ครู่หนึ่ง สรุปว่าไม่มีใครอยากถอดรองเท้าแล้วเข้าไปข้างใน ทั้งคนเยอะมาก อากาศก็ร้อน พื้นก็เลอะ จะกลับลงกระเช้าก็เห็นคนต่อแถวยาวมากกกกกกกก สุดท้ายตัดสินใจเดินลงกัน ถึงจะซื้อตั๋วกระเช้าไป-กลับไว้ก็เถอะ

จากบนกระเช้า มองไปจะเห็นแม่น้ำคงคา ซึ่งมีท่าน้ำเป็นแนวยาว สำหรับให้ผู้คนลงไปอาบน้ำตามความเชื่อของชาวฮินดู อันที่จริงแล้วบริเวณท่าอาบน้ำนี้ก็เป็นจุดหมายหนึ่งของพวกเรานะ แต่จากประสบการณ์ที่เพิ่งเอาตัวรอดจากฝูงชนคนเสื้อส้มมาเมื่อกี้ และปริมาณสีส้มริมน้ำที่เห็นจากภาพ พวกเราจึงลงความเห็นกันว่าจะไม่ไปเที่ยวที่ท่าน้ำแล้วแหละ

หลังจากพี่ปลาซื้อตั๋วกระเช้าได้เรียบร้อย ก็มานั่งรอคิว ไม่กี่นาทีผ่านไป พวกเราก็ได้ขึ้นกระเช้าสู่วัดบนยอดเขากัน

แต่ในขณะที่น้องๆ กำลังมึนงงและสงสัยในพฤติกรรมของหนุ่มแขก และพยายามหามุมหลบสายตาผู้คนที่มุงมองเหมือนเราเป็นหลินปิง เจ้าพี่น้อยยังคงอารมณ์ดี ถ่ายรูปตลอดๆ นับถือเจ้าพี่จริงๆ

กว่าจะเดินฝ่าฝูงชนมาจนถึงที่ขายตั๋วกระเช้าไฟฟ้า เพื่อขึ้นไปเที่ยววัดบนภูเขา พวกเราก็เกือบหมดแรงค่ะ มาจนถึงที่ขายตั๋วแล้วก็ยังต้องผจญกับผู้คนมากมาย กับสายตาอีกหลายคู่ที่จ้องมอง ไม่รู้ว่ามองแล้วคิดอะไรยังไงนะ แล้วที่พยายามจะเอาโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปพวกเราเนี่ย ถ่ายไปทำอะไร ไม่เข้าใจอ่ะ

อิ่มแล้วก็ไปเดินเที่ยวกันต่อ แต่ช่วงนี้มีงานศิวะราตรีค่ะ ชาวฮินดูจะต้องมานำน้ำจากแม่น้ำคงคาไปบูชาศิวะลึงค์ และที่เมืองหริตวานี้เป็นเสมือนต้นแม่น้ำคงคา ทำให้มีชาวฮินดูเดินทางมาตักน้ำจากที่นี่จำนวนมหาศาล โดยจะแต่งกายด้วยชุดสีส้ม ซึ่งเป็นสีของพระศิวะค่ะ

ช่วงแรกๆ พวกเราก็ตื่นตาตื่นใจกับมนุษย์เสื้อส้มที่เดินแถวหลั่งไหลกันมาอย่างไม่ขาดสาย

แต่เวลาผ่านไปสักพัก พวกเราก็เริ่มไม่สนุกกับการถูกรุมล้อมจากชาวเสื้อส้มที่เริ่มจะคุกคามมากขึ้นเรื่อยๆ น่ะ ทั้งเดินตามขอถ่ายรูปอย่างไม่เลิกรา ทั้งแซวกันคนองปากตามประสาวัยรุ่น จากที่รู้สึกเหมือนเป็นดารา ไปๆ มาๆ กลับเริ่มรู้สึกเหมือนเป็นหลิงปิงอ่ะ (จำไม่ได้ว่าคำนี้ออกมาจากปากใครคิดนะ)

เก็บของเข้าห้องพักกันเรียบร้อย เราก็ออกไปหาข้าวกลางวันกินกัน แต่ที่เมืองหริตวานี้เป็นหนึ่งในเส้นทางแสวงบุญของชาวฮินดู ถือเป็นเมืองศักดิ์สิทธิ์ จึงเป็นมังสวิรัตทั้งเมืองค่ะ ไม่มีแม้แต่ไข่ อาหารที่พอจะถูกปากหน่อยก็เป็นพวกข้าวผัด ผัดหมี่ และซุปต่างๆ แต่พวกเรามีอาหารเสริมมาค่อนข้างเยอะ ทั้งไส้อั่วจากป้านุช ที่ส่งตรงมาจากเชียงใหม่ น้ำพริกหลายหลายชนิดจากพี่แหม่ม พี่ตุ๊กและวันแรมทาง ปลาเค็มของพี่น้อยชล สรุปว่าแค่มีข้าวเปล่าเราก็อยู่ได้สบายค่ะ แต่บางทีก็ต้องดูทีท่าของร้านอาหารก่อน ถ้าดูเคร่งมาก การจะนำอาหารที่มีเนื้อสัตว์ออกมากินในร้านเค้าก็อาจจะไม่เหมาะสมค่ะ

แบกเป้เดินจากสถานีรถไฟมาประมาณ 5 นาทีเราก็มาถึงที่พักกัน โรงแรมนี้แหละ Hotel Arjun

ระหว่างรอจัดแจงเรื่องห้องพักให้ลงตัวค่ะ

ออกมายืนอยู่หน้าสถานีรถไฟ ตั้งหลักว่าจะซ้ายหรือขวา โรงแรมเราอยู่ตรงไหนหว่า

รถไฟเข้าเทียบชานชราสถานีก่อนเวลาเล็กน้อย (ตามตารางเวลาจะถึง 11.25 น. แต่จากรูปที่ถ่ายตอนเดินผ่านผู้คนออกมาด้านนอกสถานี นาฬิกาบอกเวลา 11.24 น.ค่ะ)

อ้าววววว...ซะงั้น คิดถึงพี่ตุ้ยหรือไงจ๊ะพี่ตุ๊ก...อิอิ

รถไฟออกได้พักใหญ่ พนักงานก็เริ่มเอาชุดน้ำชาและขนมมาเสิร์ฟ แล้วก็ตามมาด้วยชุดอาหารเช้า ตอนแรกก็ไม่ได้คิดอะไร คิดว่าหน้าตาคงเหมือนกันหมด แต่พอหันไปเห็นของฝรั่งคู่หนึ่งได้ชุดอาหารเช้าที่เป็นไข่ ต่อมอิจฉาก็ทำงานทันที เดาเหตุการณ์ได้เลยว่าคนจองตั๋วให้พวกเรา คงจะเลือกอาหารเป็นมังสวิรัตไปเป็นแน่แท้ เพราะเค้าเองเป็นฮินดูซึ่งกินมังสวิรัตน่ะ คราวหน้าจะต้องกำชับกันก่อนจองตั๋วว่าให้เลือก Non-veg น่าเคืองจริงๆ เลย

555...อ้าวเหรอพี่ตุ๊ก จำไม่ได้แล้วอ่ะ ไม่มีภาพหลักฐานเลยลืม สงสัยตอนแบกเป้เดินมานุ้ยจะยังไม่ตื่นอ่ะ...อิอิ
มีข้อมูลอันใดผิดพลาด พี่ๆ ก็ช่วยกันทักท้วงด้วยนะคะ หรืออะไรขาดตกหกล่นไป ก็มาช่วยกันเพิ่มเติมได้จ้ะ นุ้ยไม่ได้จดบันทึกน่ะ แต่จะใช้ภาพที่ถ่ายมาช่วยเตือนความจำค่ะ เห็นภาพแล้วจะรู้ลึกได้ถึงบรรยากาศและอารมณ์ตอนนั้นน่ะ

บรรยากาศบนรถไฟค่ะ ขบวนนี้เป็นรถแอร์นั่งทั้งขบวนค่ะ สำหรับรถไฟของอินเดีย ถือว่าขบวนราชธานีเป็นรถไฟตู้นอนแอร์ทั้งขบวนที่ดีที่สุด ส่วนขบวนที่เป็นตู้นั่งแอร์ทั้งขบวนที่ดีที่สุด ก็คือชาตะบดี ขบวนนี้นี่แหละ (อันนี้ไม่นับรวมขบวนรถพิเศษสำหรับการท่องเที่ยวนะคะ นับเฉพาะรถไฟที่คนอินเดียใช้เดินทางทั่วไปค่ะ)

ได้เวลารถออกแล้วจ้ะ ออกตรงเวลานะ 06.50 น. มีเพื่อนร่วมทางเกือบเต็มตู้เหมือนกัน ทั้งแขกและฝรั่ง

วันจันทร์ที่ 25 กรกฎาคม 2554  :  เดลลี (Delhi) - หริตวา (Haridwar)

ออกจากโรงแรมกันตั้งแต่เช้ามืด มานั่งรอรถไฟที่สถานีนิวเดลี แต่เผื่อเวลากันพลาดเยอะไปหน่อย เลยมีเวลาอีกเหลือเฟื้อ ระหว่างรอก็เลยหากิจกรรมทำกันไปเรื่อยๆ กินบ้าง คุยบ้าง ถ่ายรูปบ้างนี่แหละ