ที่นี่อยู่ไม่ห่างจากเจดีย์สีขาวเท่าไร จริงๆถ้ามาเองเดินๆแป๊บเดียวก็ถึงแล้ว

Namgyal Institute of Tibetology จนได้ NIT สร้างขึ้นเมื่อ 1958 สร้างแบบทรงสิกขิม เพื่อเผยแพร่ ศิลปะ วัฒนธรรมของทิเบตรวมถึงสิกขิมด้วย จะถ่ายรูปได้เฉพาะด้านนอก ภายในข้างในห้าม เลยได้เดินดูอย่างเดียว

ที่นี่ถือเป็นที่รวบรวมศิลปะของทิเบตที่ใหญ่ที่สุด ที่อยู่นอกประเทศทิเบต องค์ดาไลลามะเสด็จมาเพื่อวางศิลาฤกษ์ตัวตึกนี้ในปี 1957 และเปิดพิธีเปิดในปี 1958 โดยอดีตนายกรัฐมนตรีเยาวฮาราล เนรูห์ ของอินเดีย อาคารมี 3 ชั้น ชั้นแรกเป็นพวกพระพุทธรูป ปางต่างๆ ส่วนใหญ่เป็นสีทองไม่แน่ใจว่าเป็นทองหรือเปล่า น่าจะใช่นะ ของบางชิ้นบรรยายว่าทำจากกระโหลกมนุษย์ รูปทรงคล้ายถ้วยหรือบาตรพระแต่เล็กกว่า(และน่ากลัวกว่า…ก็เอากระโหลกมาทำน่ะ)    

• องค์พระสถูปโดดูร์ สร้าง ขึ้นเพื่อเป็นอนุสรณ์ถึงชัยชนะของความดีที่มีต่อความชั่วร้ายทั้งปวง ถือเป็นพระสถูปเจดีย์ที่สำคัญที่สุดแห่งหนึ่งของสิกขิม โดยด้านในบริเวณพระสถูปจะมีสิ่งสำคัญที่เกี่ยวข้องกับศาสนาอยู่หลายอย่าง เช่น พระโพธิสัตว์ที่ทำด้วยเงิน หนังสือศักดิ์สิทธิ์ บทสวดมนต์ ภาพวาดทางศาสนา ภาพวาดทังก้า และเอกสารต้นฉบับลายมือสมัยโบราณที่เป็นภาษาสันสกฤต ทิเบต จีน และเลปซา (ประกอบไปด้วย Prajna Paramita และ Astasahastra ที่เขียนลงในต้นฉบับที่เป็นทองคำ ส่วน Saratama Prajnaparamita เป็นต้นฉบับที่เขียนลงไปในปาลม เมื่อศตวรรษที่ 11 โดย Ratnakara Shanti และ Prajana Paramita Sutra ที่เป็นต้นฉบับลายมือของจีนในศตวรรษที่ 12 ซึ่งนำมาจากเกาหลีใต้)

พี่ปูเดินหมุมกงล้อรอบๆ เจดีย์

อรุณสวัสดิ์ค่ะ เช้านี้มาเดินทางกันต่อ จากร้านคาราโอเกะเดินต่อขึ้นไปอีกนิด เราจะมาถึงลานจอดรถกัน ขึ้นรถแล้วออกเดินทาง สถานที่แรกหลังอาหารเช้าของวันนี้คือ...

องค์พระสถูปโดดูร์ (Do-Drul Chorten) สร้างเมื่อ พ.ศ. 2488 ถือว่าเป็นสุดยอดสถูปแห่งความศักดิ์สิทธิ์แห่งหนึ่งในอาณาจักรสิกขิม สร้างโดยพระมหาเถระตรุลศรี รินโปเช ประธานสงฆ์แห่งนิกายน์ญิงมาในพระพุทธศาสนามหายานในธิเบต ซึ่งเป็นอาจารย์ใหญ่ของโรงเรียน Nyingma เป็นโรงเรียนที่เก่าแก่ที่สุดใน 4 โรงเรียนของพุทธศาสนาในทิเบต บริเวณรอบสถูปประกอบด้วย 108 วงล้อภาวนาที่พุทธศาสนิกาชนใช้หมุนไปพร้อมกับการสวดมนต์ โอม มณี ปัท เม ฮุม ซึ่งหมายถึงอัญมณีในดอกบัว

ร้านขายของที่ระลึก ที่ปลอมตัวเป็นร้านถ่ายรูปด้วย ถูกมากๆ 8 รูป 50 รูปี

เดินเข้าไปในร้าน เจ๊คนถ่ายไม่พูดพร่ำทำเพลง ลากเก้าอี้มาตั้งกลางร้าน ปลดฉากผ้าลงมา อยากจะได้สีไหนเลือก..... พี่น้องถ่ายคนแรก ดูท่าทางดีใจมากที่ได้ถ่าย

รูปที่ออกมาสวยได้อยู่ เพราะเราทั้งแก๊งค์หน้าตาดีกันอยู่แล้ว เสร็จภารกิจถ่ายรูป ก็ออกเดินทางไปขึ้นรถยังลานจอดรถ โปรแกรมวันนี้อยู่กันแต่ในตัวเมืองเก็บกันให้ครบ

ดอกไม้ดอกแรกที่เราสนิทกันในทริปนี้ บนระเบียงของห้องอาหารเช้า ดอกไม้ดอกนี้น่ารักแค่นั้นก็ทำให้ตัดสินใจว่าจะไปทำสนิทสนมกับดอกอื่นๆในเมืองนี้ด้วย

เมื่อเช้าก่อนออกจากห้อง พลิกอ่านโปรแกรมของพี่น้องไปมา พบว่าวันนี้ต้องพาทุกคนเที่ยวในตัวเมืองกังต๊อค วัด เจดีย์ สวน ช้อปปิ้ง แต่สิ่งแรกที่ต้องทำคือ พาทุกคนไปถ่ายรูป เพื่อเตรียมไว้สำหรับขอ Permit เข้าตอนเหนือของสิกขิม (การที่เราได้ Permit Sikim ก็ไม่ได้หมายความว่าจะเข้าได้ทุกพื้นที่ของรัฐ สิกขิมสงวนเขตพื้นที่บางส่วนที่ใกล้ชายแดน ให้ทำ Permit ต่างหากอีกส่วนหนึ่ง)

เคยโดนลูกทัวร์หลายๆคนถามว่าอินเดีย กินนมอะไร วัว ควาย หรือ แพะ จังหวะหนึ่งที่สายตาพลันเหลือบไปเห็นกล่องนม ดูกันให้ชัดๆ ว่าสิ่งมีชีวิตบนหน้ากล่องคือตัวอะไร ?

วันที่สองของการเดินทาง กังต๊อค - สิกขิม

นอนให้เต็มอิ่มทำความคุ้นเคยกับอากาศหนาวๆ เช้านี้ที่กังต๊อคอากาศแจ่มใสพอควร เราชอบนอนที่โรงแรมแถว ถนน เอ็มจี (M.G. Road) ย่อมาจากถนน มหาตมะคานธี ถนนชื่อนี้มีอยู่ทุกเมือง ดังนั้นถ้าคิดจะนัดเจออินเดียสักคนกรุณาอย่านัดที่ถนนชื่อนี้เพราะเราไม่มีวันรู้เลยว่ามันหมายถึงเมืองไหนกันแน่

แต่ถนนเส้นนี้ที่กังต๊อคเป็นย่านการค้า ร้านรวง ร้านอาหาร เดินง่าย ซื้อง่าย กินง่าย เหมาะกับคนไทยเสียเหลือเกิน ถนนที่เราจะสามารถกินได้ตั้งแต่เช้ายันมืด ช้อปปิ้งได้ตั้งแต่เช้ายันมืด เป็นถนนคนเดิน รถไม่ต้องเข้ามาให้วุ่นวายไร้เสียงแตร

ทริปนี้เป็นทริปวัยรุ่นตั้งแต่ก่อนจะได้มาอินเดีย ตัดสินใจกันอยู่หลายรอบว่าเราจะมาหรือไม่มา ลังเลเล็กๆ .....เพราะคนน้อย ไม่รู้จะยังไงดี แน่นอนสมาชิกในทีมไม่ถึงจำนวนขั้นต่ำของการออกเดินทางตามที่ได้ประกาศไว้ แต่ก็นั่นละ เพราะอะไรไม่รู้ อยู่ดีๆ ตาลก็ต้องบินมารับปริญญาที่มหาวิทยาลัยก่อนหน้าทริปนี้พอดี สุดท้ายเราจึงตัดสินใจว่าออกก็ออก

สมาชิกที่เคารพทั้งสี่ ออกเดินทางมากัลกัตตาด้วยตนเอง พี่ปลาพี่นุ้ยส่งคณะนี้เช็คอินที่สนามบินสุวรรณภูมิ ตาลรอรับอยู่ที่สนามบินที่กัลกัตตา เรามีนัดต่อเครื่องภายในไปบักโดกรา สนามบินที่ใกล้สิกขิม-ดาร์จีลิ่ง มากที่สุด

รับคณะจากสนามบินอินเตอร์ฯ ก็รีบพาทุกคนมาต่อเครื่องที่สนามบินภายในประเทศ จากนั้นลัดฟ้าไปบักโดกราพร้อมๆกัน ถึงที่สนามบินมีทีมอินเดียมารอรับ แล้วขับรถพาเราขึ้นไปสู่กังต๊อค เมืองหลวงของรัฐสิกขิม ถึงเมืองช่วงมืดๆ เรากินข้าวแล้วเข้านอน อากาศที่นี่หนาวแตกต่างจากกัลกัตตาโดยสิ้นเชิง

วันแรกนี้เลยไม่มีรูป เพราะหนาวใจเกินกว่าจะหยิบกล้อง (ข้ออ้างชัดๆ)

ทั้งหมดนั่นใครก็ไม่รู้ แค่เห็นกรุ๊ปเราหน้าตาดีแล้วใครๆก็อยากจะมาถ่ายรูปด้วย เรื่องจริงดีกว่า....

จากซ้ายไปขวา ไม่มีหน้า และ ไม่มีหลัง

พี่ปู (พี่สาวพี่ยุ้ย พยาบาลจากแผนกศัลฯชาย ไม่ประสงค์จะออกนามโรงพยาบาล)

พี่ยุ้ย (ลูกค้าเก่าทริปสังเวฯ พยาบาลสาวจากออสเตรเลีย ผู้มาตามหาคู่ที่อินเดีย) 

พี่น้อง (ลูกค้าเก่านับทริปไม่ถ้วน) 

พี่ตุ่ย (เพื่อนพี่น้อง ถ้าส่งพี่ตุ่ยนั่งหน้ารถคู่คนขับ จะไม่มีการหลับในเกิดขึ้นเพราะพี่ตุ่ยจะชวนคนขับคุยตั้งแต่ตีห้ายันตีสี่ครึ่งของเช้าอีกวัน)

ส่วนตาลคนพาไป ไร้ซึ่งรูปเพราะถือกล้องอยู่