พี่ฝนเดินเกือบทั่วอยู่คนเดียว ที่เหลือเดินกันแค่ชั้นล่าง ยังไม่ทันจะย่างขึ้นชั้นสอง นกหวีดพิฆาตก็เป่าแล้ว เห็นแขกทำเนียนนั่งอยู่ตรงสวนกลางพิพิธภัณฑ์ไม่ยอมกลับ คนไทยเลยเอาบ้าง แต่สุดท้ายเค้าก็ไล่อยู่ดี

ออกจากพิพิธภัณฑ์แล้วไปเดินเล่นชมเมืองกัน จากหน้าพิพิธภัณฑ์ เดินตรงต่อไปเลี้ยวซ้ายเข้า Park Street ถนนเส้นเศรษฐกิจของกัลกัตตาวันนี้ อารมณ์จะคลับคล้ายคลับคลาสีลมบ้านเรา

พิพิธภัณฑ์อินเดีย หรือ “จาดูการ์” (Indian Museum) ของเมืองกัลกัตตา เป็นพิพิธภัณฑ์ที่ใหญ่ที่สุดของอินเดีย ก่อตั้งเมื่อปี 1814 แต่เปิดให้คนเข้าชมในปี 1878 เป็นพิพิธภัณฑ์ที่ใหญ่โตมาก มีห้องจัดแสดงทั้งหมด ๓๖ ห้อง รวบรวมโบราณวัตถุและศิลปวัตถุไว้มากมาย เป็นอาคาร รูปแบบอิตาเลี่ยนล้อมรอบด้วย สนามหญ้าเขียวขจี สร้างขึ้นเพื่อใช้เก็บ “ทรัพย์สมบัติของชาติ”

เรามีแผนพาทุกคนข้ามถนนแล้วเดินไปพิพิธภัณฑ์แห่งชาติ India Museum ระยะทางประมาณ 50 เมตรจากร้านอาหาร สงสัยว่าเราจะกินกันนานไปกว่าจะเข้าพิพิธภัณฑ์เลยเหลือเวลากันอีกไม่มากของวันนี้

ปกติพิพิธภัณฑ์จะปิด 5 โมงเย็น แต่อาจเพราะด้วยยังไม่หน้าร้อนดีเท่าไร แค่สี่โมงครึ่งเท่านั้น รปภ. ก็เริ่มเป่านกหวีดไล่ทุกคน

Sudder Street เป็นย่านใจกลางเมืองของกัลกัตตา หลายคนบอกว่ามันสะดวกแต่มันอึดอัดไม่สะอาด ฯลฯ แต่เรากล้าพูดเต็มปากว่าโรงแรมที่เราเลือกตีโจทย์แตกทุกความต้องการ ทั้งเรื่องบรรยากาศ ความสะอาด ความสวย ทำเล การบริการ ราคาโรงแรมที่กัลกัตตาอาจจะสูงเกินมาตรฐานที่อื่นไปสักหน่อย แต่เรารับได้กับคุณภาพที่ตามมา

โรงแรมสีเขียวที่ซ่อนตัวอยู่ในอาณาเขตของตัวเอง พิกัดไปทางหน้าปากซอยฝั่งพิพิธภัณฑ์ เพราะทริปนี้ประกาศอย่างแข็งแรงไปแล้วว่า อาหารล้ำโรงแรมเลิศ

ทุกคนก็เลยยิ้มหวานๆ กันได้แบบนี้

Taxi ในเมืองโกลกัตตา หรือ กัลกัตตา เป็นแท็กซี่สีเหลือง (Yellow Cab) ตามแบบแท็กซี่ลอนดอนของอังกฤษ

ประมาณ 1 ชั่วโมงจากสนามบิน รถแท็กซี่คันตาลจอดเทียบท่าเข้าโรงแรมที่พักในย่านข้าวสารของกัลกัตตาหรือ Sudder Street เรียบร้อย แท็กซี่คันอื่นยังไม่มีใครตามมา ทั้งที่คันตาลออกตัวเป็นคันสุดท้าย สงสัยได้ไม่นานโทรศัพท์มือถือก็มีสายเข้า เป็นเบอร์ไทยของพี่ฝนโทรเข้ามา....

ตาล - รถพี่มันไปชนใครก็ไม่รู้กระเด็นไปเลย เนี่ยคนมามุงรถชั้นเต็มไปหมด คนขับโดนลากออกไปกระทืบเปล่าไม่รู้... โชคดีตำรวจมาเร็ว เค้ามาช่วยกันชั้นออกมา แล้วก็เรียกแท็กซี่ใหม่ให้ ฯลฯ

พี่ฝนทำสถิติเป็นลูกค้ากลุ่มแรกของเรา ที่เอารถไปชนคนอื่น ....ทุกอย่างผ่านไปได้ด้วยดี รถพี่ฝามาถึงโรงแรม แต่รถคันพี่เปิ้ลมาถึงช้าสุด ด้วยเหตุผลที่ว่า

ชั้นรอฝนอยู่ก็เห็นรถมันชน คนก็มุงกันเยอะ ชั้นก็รอดูอยู่ว่าจะช่วยมันยังไง แต่ไม่รู้เค้าขึ้นแท็กซี่กันใหม่ตอนไหน ชั้นก็รออยู่ที่เดิม

เอาเป็นว่าในที่สุด... สมาชิกที่รักทุกท่านก็มาถึงโรงแรมโดยปลอดภัย

สมาชิกในทีมทั้งสิ้น 10 สาว รวมเพื่อนตาลอีก 1 เป็น 11 วางแผนการเดินทางออกเป็น Taxi 3 คัน คันละ 4 คน มีเพียงคันของพี่ฝน พี่เกน พี่ป้อม ที่นั่งกัน 3 คน ซึ่ง Taxi คันนี้สนุกที่สุด (เดี๋ยวค่อยเล่าว่าทำไม) 

วันแรกของการเดินทาง 23 ก.พ. 2555 กรุงเทพ - โกลกัตตา

วันนี้คือวันที่ไม่ธรรมดาของตาลอีกหนึ่งวัน วันที่จะได้ไปอินเดียอีกครั้งแถมไปยังเมืองที่แสนจะคุ้นเคย เราสังหรณ์ใจตั้งแต่แรกแล้วว่าทริปนี้น่าจะสนุก เหินฟ้าขึ้นเครื่องไปกับแอร์เอเชีย ปกติตาลมีเมนูโปรดคือ ข้าวมันไก่ย่างลุงชิน แต่วันนี้เบื่อๆ เลยพกอาหารขึ้นไปกินเอง

อาหารของตาลบนเครื่อง ได้แก่ ชูชิชุดใหญ่ของโออิชิ มีครบทุกหน้า หมูทอดชุบเกล็ดขนมปัง ปลาซาบะย่าง และ ไก่เทอริยากิ พร้อมซุปสาหร่าย อาหารไฮโซจนลูกทัวร์ระอา อาจารย์ป้อมมาบอกทีหลังเมื่อสนิทสนมกันแล้วว่าอาหารมันน่ากินมาก จนชั้นต้องแกล้งหลับ ขออภัยทุกท่านมา ณ ที่นี้ด้วย

ตบท้ายด้วยของที่หิ้วมาเองข้าวเหนียวมะม่วง (ไม่รู้ตม.ให้ผ่านมาได้ยังไง)

 ถึงที่โกลกัตตาเวลาเที่ยงๆ เพื่อนสมัยเรียนตาลชื่อ Swati มารอรับอยู่ด้านนอกสนามบิน

จากซ้ายไปขวา....

พี่ฝนคนเริ่มต้นทริป พี่เกนถูกพี่ฝนชวนมา

พี่ป้อมอาจารย์พยาบาลที่แม่นปืนมาก คำถามแรกตอนที่พี่ป้อมโทรมาตอนจองทริปนี้คือ ทริปนี้จะได้แบกเป้มั้ย (พี่อยากลำบาก อยากเป็น Backpacker)

พี่จอยมัณฑนากรสาวที่พกกล้องมากถึง 4 ตัว พร้อมถ่ายทุกอย่างบนโลกใบนี้

พี่เปิ้ลลูกสาวเจ้าพ่อที่สามารถใช้อำนาจที่มีขู่เข็ญให้เพื่อนมาด้วยได้อีกตั้งสามคน

พี่เอ๋เพื่อนพี่เปิ้ลตั้งแต่สมัยเรียนหลงติดมาทริปนี้โดยไม่รู้ตัว พี่เอ๋ทำงานเกี่ยวกับถ่ายทีเชอร์ภาพยนตร์โฆษณารวมถึงภาพนิ่งต่างๆ วงการบันเทิงมากๆ ตาลพยายามเสนอตัวแล้วแต่พี่เค้าก็ไม่ยอมพาเข้าวงการสักที

พี่จุฬเพื่อนพี่เอ๋ตั้งแต่สมัยมหาวิทยาลัยปัจจุบันทำงานอยู่ที่เดียวกันก็หลงมาทริปนี้ด้วย (พี่เอ๋พี่จุฬตั้งแต่กลับมาจากอินเดียก็กลายเป็นโรคคลั่งอินเดียยังไม่หายจนปัจจุบัน)

พี่เล็กลูกค้าตั้งแต่ทริปเลห์-ลาดักของวันแรมทาง เจ้าของแกลอรี่ผลงานศิลปะจีน (เลยฝากเนื้อฝากตัวไม่ได้เพราะเรามันงานอินเดีย)

ขวาสุดพี่โมหมีช่างภาพมืออาชีพ พกกล้องตัวเดียวแต่เลนส์ที่แกพกมาสามารถส่องเห็นประเทศไทยจากอินเดียได้ ซูมไกลเว่อร์ขนาดนั้นเลยทีเดียว

และนี่คือผู้ร่วมเดินทางทั้งหมดของเราในทริปนี้

ทริปนี้ถูกจุดประกายขึ้นมาโดยพี่ฝน จากนั้นพี่ฝนก็ไปชวนพี่เกน (หนึ่งในลูกค้าเก่าของเราจากทริปสิกขิม)

จากนั้นไม่นานพี่เปิ้ล (ลูกค้าเก่า) อยากไปแต่ด้วยความที่กลัวว่าคนจะน้อยทริปนี้จะไม่ได้ออก พี่เปิ้ลไปชวนเพื่อนมาได้อีก 3 คน พี่เล็ก (เคยเดินทางกับเรามาแล้ว) พี่เอ๋ - พี่จุฬ (ยังไม่ร่วมทริปกับเรามาก่อน)

ช่วงท้ายๆ อยู่ดีๆ ก็มีพี่ป้อม พี่โมหมี กับพี่จอย (ทั้งสามคนไม่เคยไปกับเรามาก่อน) เข้ามาจอยอีกสอง สมาชิกทริปนี้เลยกำลังดี กำลังสวย (ทั้งปริมาณและหน้าตาของสมาชิก)

โกลกัตตาคือเมืองอะไร ???

เมืองโกลกาตาเป็นเมืองใหญ่อันดับสองของอินเดีย เคยเป็นเมืองหลวงของอินเดียที่มองไปทางใดก็จะเห็นตึกทรงสถาปัตยกรรมแบบยุโรป ในยุคที่มีการปกครอง โดยอังกฤษ ก่อนจะมีการย้ายเมืองหลวงไปที่เดลลี หลังจากอินเดียได้รับเอกราชในปี 1911 ที่นี่มีความสำคัญในฐานะเมืองแห่งศิลปะวัฒนธรรม เป็นบ้านเกิดของท่านรพินทรนาถ ฐากูร กวีเอกของอินเดียและของโลก อีกทั้งแม่ชีเทเรซ่า นางฟ้าแห่งความกรุณาก็ยังเคยมาปฏิบัติภารกิจช่วยเหลือคนยากไร้และคนเจ็บป่วยที่เมืองนี้

บางตอน จากคอลัมน์ เที่ยวรู้โลก นิตสารสุขกายสบายใจ ฉบับปฐมฤกษ์ มีนาคม 2554

โดย พี่เกน 1 ในสมาชิกทริปนี้ นักเขียนและนักจัดรายการวิทยุอารมณ์ดีมีศีลธรรม