เฮ้อ.. ยังเลือกรูปไม่เสร็จเลยค่ะ
รอกันหน่อยนะคะพี่น้อง..

ได้ฤกษ์งามยามดีที่จะเอารูปมาฝากกันแล้วค่ะ หลังจากนั่งคัดรูปกันจนเหนื่อย นี่ได้ดูแค่กล้องตัวเองนะคะ ยังไม่ได้ดูรูปในกล้องพี่ๆ เลย ยังปาเข้าไป 2 วัน อาจจะยังไม่เสร็จสมบูรณ์นัก แต่จะเริ่มทยอยเอามาลงให้ดูกันแล้ว เพราะมีหลายคนรออยู่ อาซ้อทั้งหลาย ใครคัดรูปแล้ว เอามาลงแจมกันได้เลยนะคะ

มาเริ่มต้นจากวันแรกของการเดินทางกันเลย

วันแรก  วันอังคารที่ 8 กรกฎาคม 2551 กรุงเทพฯ(Bangkok) - เดลลี (Delhi)
อย่างที่เห็นค่ะ จำนวนสมาชิกของทริปนี้มี 11 คน (รวมทีมงานวันแรมทาง 2 คนแล้วด้วย) เรานัดรวมพลกันที่สนามบินสุวรรณภูมิ เวลา 11 โมง ทุกคนมาถึงโดยพร้อมเพรียงกัน (ยกเว้นพี่ตั๊ก ซึ่งติดประชุมสำคัญ จะบินตามไปวันที่ 10 และจะเจอกันที่เลห์ วันที่ 11 ก.ค.)  

เช็คอินเรียบร้อย ก็เข้าไปเดินเล่น ช็อปปิ้ง รอเวลาขึ้นเครื่อง ซึ่งตามตารางจะออกบินเวลา 13.30 น. แต่วันนี้มีปัญหาขัดข้องทางเทคนิคอะไรไม่แจ้ง เครื่อง Delay ไปราว 2 ชั่วโมง สมาชิกทั้งหลายที่กระจายตัวกันมาจากคนละมุมเมืองของกรุงเทพฯ บางก็มาจากโคราชและชลบุรี เริ่มจับกลุ่มพูดคุย แลกเปลี่ยนทัศนคติกันอย่างเป็นกันเอง

พวกเราไปถึงสนามบินนานาชาติ อินทิรา คานธี เมืองนิวเดลีประมาณ 18.30 น. กว่าจะผ่านขั้นตอนต่างๆ ออกมาจากสนามบิน ก็เกือบค่ำพอดี (ถ้าเป็นหน้าหนาวก็ค่ำไปตั้งนานแล้วแหละ แต่ช่วงนี้อากาศค่อนข้างร้อน กลางวันก็เลยยาวนาน กว่าจะมืดจริงๆ ก็ประมาณ 2 ทุ่มได้)

พลขับ พร้อมรถคันงาม มารอรับพวกเราที่สนามบิน จัดแจงเอากระเป๋ายัดใส่รถเรียบร้อย ก็พาพวกเราเข้าที่พักในคืนแรกที่เดลลี โรงแรม Ambika Deluxe อยู่ในย่านกาโรล บากค์ (Karol Bagh) สภาพโรงแรมพอรับได้ แต่สิ่งที่สร้างปัญหาคือเสียง ทั้งเสียงของแขกที่มาพัก ซึ่งส่งเสียงดังแบบไม่เกรงใจใคร เคาะห้องกัน ปิดประตูกันสนั่นโรงแรม รวมทั้งเสียงของพนักงานโรงแรมเองที่เก็บของ ล้างจาน ลากเก้าอี้ แบบว่าได้ยินกันอย่างทั่วถึง โดยเฉพาะคนที่นอนไม่ค่อยหลับ เพราะแปลกที่อยู่แล้วด้วยยิ่งไปกันใหญ่ แต่สำหรับอีกหลายคนก็สามารถหลับได้อย่างไม่มีปัญหา เช่นพี่ปลา กับนุ้ย เป็นต้น

โรงแรมนี้ไม่มีห้องอาหาร แต่จะบริการเสิร์ฟแบบ Room Service ห้องใครห้องมัน แต่พวกเราอยากนั่งกินรวมกันมากกว่า เค้าเลยจัดโต๊ะใหญ่ให้ที่ดาดฟ้าของโรงแรม และเตรียมอาหารให้พวกเราอย่างมากมาย สำหรับคน 10 คน อาหารอร่อย รสชาติโอเค แต่ว่าเวลามันดึกเกินไปสำหรับอาหารมื้อค่ำตอน 3 ทุ่ม (สำหรับเวลาแขก ถือว่าเป็นเวลาปกตินะ แต่สำหรับคนไทยอย่างพวกเรา ท้องมันไม่อยากรับแล้วอ่ะ)

คืนนี้พวกเราแยกย้ายกันพักผ่อนอย่างเร็วรวด เพราะพรุ่งนี้ต้องไปขึ้นเครื่องภายในมุ่งหน้าสู่ Kulu กันแต่เช้ามืด แถมบางคนยังต้องวุ่นวายกับการจัดกระเป๋าใหม่ให้น้ำหนักไม่เกิน 15 กิโลกรัม สำหรับกระเป๋าใหญ่ที่จะต้องโหลดตอนเช็คอิน เพราะเป็นเครื่องลำเล็ก ยังดีที่เค้าให้น้ำหนักสำหรับกระเป๋า Handbag ที่ถือขึ้นเครื่องได้คนละ 10 กิโล เลยพอจะโล่งใจหน่อยว่าน้ำหนักที่แบกกันมาคนละเกือบ 20 กิโลจากเมืองไทย จะไม่มีปัญหา

วันที่ 2  วันพุธที่ 9 กรกฎาคม 2551 เดลลี (Delhi) - คุรุ (Kulu)

ตี 4 ครึ่ง ล้อหมุนออกจากโรงแรม มุ่งหน้าสู่สนามบินภายในประเทศ Check in เรียบร้อย โหลดกระเป๋าได้อย่างไม่มีปัญหา แถมได้น้ำหนักคนละ 20 กิโล เท่าเครื่องระหว่างประเทศเลย แล้วพวกเรายุ่งยาก วุ่นวายกับการแยกกระเป๋ากันทำไมเนี่ย ตอนโทรถามเจ้าหน้าที่ก็ยังบอกว่าได้คนละ 15 กิโลอยู่เลยอ่ะ แต่ก็โอเคนะ ดีกว่าจัดมาคนละ 20 กิโลเต็มๆ แล้วมาถึงเค้าให้แค่คนละ 15 แหละ

ผ่านขั้นตอนต่างๆ เรียบร้อย รอเวลาอีกตามเคย ระหว่างรอก็หาอะไรรองท้องกันซักหน่อย เราเตรียมพวกขนมปัง กับแยมไปด้วย ส่วนพวกชา กาแฟ ก็ซื้อเอาที่สนามบินแหละ มีคำเตือนสำหรับการจะซื้อพวกขนมปัง หรือแซนวิชที่สนามบินกินด้วยว่า ให้ดูวันหมดอายุก่อน เพราะพี่ปิติเสียตังค์ 75 รูปี ฟรีๆ ค่าแซนวิชหมดอายุมาแล้ว

นั่งรอเวลาขึ้นเครื่องกันอยู่พักใหญ่ๆ จอมอร์นิเตอร์ในสนามบินยังคงขึ้นโชว์อยู่ว่า Flight On time แต่มัน on time ยังไงหว่า จากเวลาบิน 6.45 นั่งรอมาจน 7.30 ก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะเรียกขึ้นเครื่องเลย ฝนก็ตกด้วย แววไม่ค่อยดีเสียแล้ว เจ้าหน้าที่บอกว่าที่คุรุฝนตกหนักมาก เครื่องอาจจะ Delay หรืออาจจะ Cancel ซวยล่ะซิ ภาวนาให้มันแค่เสียเวลา แต่อย่ายกเลิกเลย เจ้าประคุณ เพี้ยง...!

ระหว่างรอผลว่าจะออกหัวหรือก้อย แต่ละคนก็มีหลากลีลา คุยกันบ้าง อ่านหนังสือ(คู่มือของกล้อง)บ้าง เขียนบันทึกบ้าง

สุดท้ายแรงอธิษฐานก็ไม่เป็นผล เครื่อง Air Deccan จากเดลลี ไปคุรุยกเลิก เพราะสภาพอากาศแย่มาก แผนสำรองมีอยู่ 3 ทางเลือก คือ
แผน 1 เลื่อน Flight ไปบินพรุ่งนี้เช้า แต่ก็ต้องลุ้นกันอีกรอบกับสภาพอากาศ 
แผน 2 คือนั่งเครื่องไปลงเมืองจันดิการ์ (Chandigarh) และต้องนั่งรถต่อไปมะนาลี อีกประมาณ 7 ชั่วโมง
และสุดท้าย คือนั่งรถยาวจากเดลลีไปมะนาลีเลย ใช้เวลาประมาณ 12 ชั่วโมง

แล้วที่ประชุมก็สรุปกันว่าพวกเราจะนั่งรถยาวไปมะนาลีวันนี้เลย เพราะถ้าใจเย็นรอลุ้นกับเครื่องบินพรุ่งนี้ ก็อาจจะเสียเวลาไปฟรีๆ แล้วจะทำให้โปรแกรมการเที่ยวรวนไปหมด ถ้าต้องจองตั๋วไปลงจันดิการ์ ก็ยังไม่ชัวร์ว่าจะได้บินตอนกี่โมง แล้วยังต้องไปหารถต่ออีก

พี่ปลาติดต่อให้แลนด์ทางอินเดียหารถได้เรียบร้อย ระหว่างรอรถมารับตอน 11 โมง พวกเราก็ไปหาข้าวเช้ากินกัน ที่สนามบินมีห้องอาหาร แบบบุฟเฟ่ต์ หัวละ 250 รูปี มีอาหารให้เลือกไม่มากนัก แต่ก็ดีกว่ากินแซนวิชแหละ

กินอาหารเสร็จสักครู่ รถก็มารับพอดี ขนสมบัติไปขึ้นรถอีกรอบ แต่คราวนี้ไม่ใช่คันเดิมนะ เป็นรถคันใหม่ คนขับใหม่ด้วย

หน้าตาราชรถของพวกเรา Tempo 10 ที่นั่งพอดิบพอดี

แล้วการเดินทางอันยาวไกลของพวกเราก็เริ่มต้นขึ้น จุดจอดแวะที่แรกคือปั๊มน้ำมัน เห็นมีรถมาต่อคิวรอเติมแก๊สกันไม่น้อย บรรยากาศไม่ค่อยต่างกับบ้านเรานัก ยกเว้นหน้าตาของรถนี่แหละ

นั่งรถกันมาพักใหญ่ ได้เวลาท้องหิวอีกแล้ว พลขับพาแวะทานข้าวกลางวันที่ร้านอาหารในโรงแรม HAVELI เมือง Karnal อาหารใช้ได้ บรรยากาศโอเค ห้องน้ำสะอาด สรุปว่ามื้อนี้สอบผ่าน

ภาพนี้ให้เครดิตพี่อ้วนนะคะ นุ้ยไม่ทันได้ถ่ายค่ะ จะเอากล้องออกมา ฝนก็ตกพอดีอ่ะ

ส่วนที่นี่ คือ Tourist Complex ของเมืองจันดิการ์ ที่พวกเราแวะเข้าห้องน้ำกัน เรามาถึงจันดิการ์กว่า 6 โมงเย็นแล้ว เท่ากับเรานั่งรถกันมาแล้วประมาณ 7 ชั่วโมง จากจันดิการ์ไปมะนาลีอีกประมาณ 7 ชั่วโมง ดูเหมือนเราจะทำเวลาได้ไม่ดีนัก เพราะฝนตกเกือบตลอดทาง แต่ก็ยังอยู่ในเกณฑ์ที่รับได้นะ (ความคิด ณ ขณะนั้น อีก 7 ชั่วโมงถึง ก็ราวตี 1 ได้ โอเคแหละ)

ภาพนี้จากกล้องพี่ฮุ้งค่ะ

ภาพนี้จากกล้องพี่ฮุ้งอีกเหมือนกัน เป็นการแวะตุนเสบียงก่อนออกเดินทางไกลอีกระลอก

แล้วภาพการเดินทางในช่วงต่อจากนี้ก็ขาดหายไปจากทุกกล้อง เพราะความมืดเข้ามาเยือน ประกอบกับความเหนื่อยล้าของการเดินทาง ที่เจอทั้งฝน ทั้งเส้นทางที่พังเป็นระยะๆ และเจอรถติดเป็นช่วงๆ ทำให้การเดินทางของพวกเรายาวนานขึ้นไปอีก จนตอนแวะทานอาหารค่ำ เริ่มมีบางคนอยากให้พักที่เมืองแถวนี้ก่อน แล้วพรุ่งนี้ค่อยเดินทางต่อ แต่เสียงส่วนใหญ่ยังยืนยันว่าจะเดินทางต่อไปถึงมะนาลีเลย สรุปว่าพวกเรายึดตามแผนเดิม ทานข้าวเสร็จก็นั่งประจำที่ ออกเดินทางกันต่อ หลับๆ ตื่นๆ กันไปตลอดทาง ทำไมไม่ถึงเสียทีนะ ทุกคนเริ่มร้องเป็นเสียงเดียวกัน สุดท้ายคนที่แกร่งที่สุดในคันรถ คือ "พลขับ" ก็ต้องยอมแพ้ ขอจอดรถไปหลับเอาแรงสักครู่ หลังจากนั่งหลับคาถ้วยชามาแล้วรอบหนึ่ง พวกเราก็ยินดี เพราะความปลอดภัยของทุกคนอยู่ในกำมือเขาคนเดียว พลขับของเราหลับไปประมาณชั่วโมงครึ่ง ก็ตื่นมาหน้าตาสดชื่นเหมือนนอนมาทั้งคืน แล้วก็มาขับรถต่อได้อย่างไร้กังวล

วันที่ 3 พฤหัสบดีที่ 10 กรกฎาคม 2551 มะนาลี (Manali)

ภาพที่ปลุกทุกคนให้ตื่นขึ้นมาจากความเหนื่อยและเพลีย คือบรรยากาศยามเช้าก่อนเข้าถึงตัวเมืองมะนาลี กับสายหมอกที่ลอยอยู่เหนือน้ำ ให้บรรยากาศเย็นสบาย ทำให้หลายคนผ่อนคลายขึ้นมาก

ภาพนี้จากกล้องพี่ปลาจ้ะ

เราถึงที่พักโรงแรม Hilnass ในมะนาลี ตอนประมาณ 7 โมงเช้า ทุกคนแยกย้ายกันไปทำภารกิจส่วนตัว แล้วก็ออกมารวมกันทานอาหารเช้าแบบง่ายๆ จากนั้นก็สลายตัวไปพักผ่อนนอนเอาแรง โดยนัดหมายกันว่าสักบ่ายโมง เราจะออกไปหาข้าวกลางวันอร่อยๆ กินกัน แล้วก็เที่ยวมะนาลีสักครึ่งวัน

หลังจากตื่นนอนกันแล้ว พวกเราก็พร้อมออกเที่ยว รถมารับพวกเราออกไปที่ฟาร์มปลาเทราท์ Rainbow Trout Fish & Cafe เป็นที่แรก คือไปดูฟาร์มปลาเทราท์ที่เลี้ยงแบบธรรมชาติด้วย แล้วก็ไปกินปลาเทราท์เป็นอาหารกลางวันด้วยเลย

ที่นี่เค้าเลี้ยงแบบธรรมชาติจริงๆ ใช้น้ำจากลำธาร ไหลผ่านบ่อเลี้ยงปลาเลย น้ำใส เย็น และสะอาดมากๆ

ระหว่างรอเมนูปลาเทราท์ที่สั่งไปหลายขนาน พวกเราก็ตระเวณเก็บภาพบรรยากาศในฟาร์มแห่งนี้กัน

ช่วงนี้เป็นฤดูที่แอปเปิ้ลกำลังออกผล แต่ส่วนใหญ่จะยังไม่แก่ ยังเขียวๆ เป็นลูกอ่อนๆ อยู่เลย ที่เห็นมีเก็บมาวางขายแล้วก็ยังรสชาติไม่ดี ออกเปรี้ยวเสียมากกว่า

เจ้าของฟาร์มเห็นเราไปเดินด้อมๆ มองๆ ต้นพลำของเค้าอยู่นานสองนาน(จริงๆ ก็แค่จะหามุมถ่ายรูปแหละ) เค้าเลยยกถุงลูกพลำที่เก็บไว้ทั้งถุงมาให้เสียเลย แล้วทุกคนก็ได้ชิมลูกพลำหวานฉ่ำกันถ้วนหน้า

อืม...อร่อย

แล้วอาหารมื้อกลางวันของพวกเราก็เสร็จเรียบร้อย มีปลาเทราท์ย่าง ปลาเทราท์ทอด และแกงปลาเทราท์ กินกันให้สะใจไปเลย อยู่เมืองไทยยังไม่เคยกินปลาเทราท์เลยนะเนี่ย ครั้งแรกๆ

รสชาติของปลาเทราท์ เราเองก็ไม่สามารถบอกได้ว่ามันวิเศษกว่าปลาอื่นยังไงนะ รู้แต่ว่าเนื้อมันแน่นดี ยิ่งถ้าได้ฝีมือแม่ครัวแบบไทย ที่ไม่ใช่แบบแขก น่าจะได้รสชาติที่เลิศกว่านี้แน่นอน ดีนะที่พกน้ำปลาไปด้วย ค่อยได้รสชาติแบบไทยขึ้นมาหน่อย สรุปว่าอร่อยแหละ

อิ่มท้องกันแล้ว พวกเราก็ไปเที่ยวในเมืองกันต่อ จุดหมายต่อไปคือวัด Vashisht Temple เป็นวัดฮินดู ที่มีนักบวชชาวไทย ชื่อ Bamboo Baba อยู่ด้วย ท่านอยู่ที่นี่มาหลายสิบปีแล้ว ฝึกภาษาฮินดี และศึกษาศาสนาฮินดูจนสำเร็จเป็น Baba อยู่ที่นี่ ไม่ได้กลับเมืองไทยมานานมากแล้ว

ขึ้นไปชมวัด แล้วก็แวะดูบ่อน้ำร้อนก็ได้หน่อย พวกเราก็เดินเล่นดูของกันสักครู่ แต่ไม่ได้ใครได้เสียตังค์ช็อปปิ้งที่นี่นะ แบบว่ายังต้นทางอยู่น่ะ ยังไม่มีใครอยากหอบของฝากแน่ๆ

จากวัดฮินดูแล้ว พวกเราก็ไปเที่ยววัดพุทธกันบ้าง เป็นวัดทิเบต ซึ่งเราก็ไม่รู้ว่าชื่ออะไร เพราะที่เขียนอยู่บนซุ้มประตูก็เป็นภาษาทิเบตน่ะ

องค์พระประธานในวัด

ออกจากวัดทิเบตก็เกือบมืดแล้ว พวกเรากลับเข้าที่พัก อาบน้ำ แต่งตัว แล้วออกมากินมื้อค่ำที่โรงแรมจัดให้ แล้วก็รีบเข้านอน เพราะเราตกลงกันว่าจะออกเดินทางจากมะนาลี ไปเลห์ ตอนตี 3 คืนนี้ โดยข้ามโปรแกรมค้างที่แคมป์ Sachu ไป เพื่อให้ถึงเลห์พรุ่งนี้ค่ำๆ และเข้าโปรแกรมต่างๆ ทั้งหมดตามเดิม

วันที่ 4 ศุกร์ที่ 11 กรกฎาคม 2551 มะนาลี (Manali) - เลห์ (Leh)

พวกเราเก็บของออกจากห้อง เตรียมพร้อมสำหรับการเดินทาง รถมารับพวกเราช้ากว่าเวลานัดหมายไปหน่อย แต่ก็ยังโอเค ขนของขึ้นรถเรียบร้อย ทุกคนเข้าประจำที่แล้วก็ออกเดินทางไกลกันอีกครั้ง ถ้าเป็นไปตามแผน ออกเดินทางตั้งแต่ตี 3 เราน่าจะไปถึงเลห์ประมาณ 5 ทุ่ม (จริงๆ ตอนทริปสำรวจของวันแรมทาง เมื่อเดือนกันยายนปีที่แล้ว เราออกตี 3 ไปถึงเลห์ 2 ทุ่ม) แต่ช่วงนี้เส้นทางค่อนข้างเสียหายจากทั้งหิมะที่เพิ่งละลาย และน้ำฝนที่ตกลงมา ทำให้ต้องใช้เวลาเดินทางนานกว่าเดิม

ออกเดินทางได้พักใหญ่ๆ ฟ้าก็เริ่มสาง เราหยุดเข้าห้องน้ำ (แบบฟ้าดินเป็นพยาน) อากาศเย็น แต่ก็ไม่วาย ต้องถ่ายรูปกันซะหน่อย