ภาพนี้มีมี่ถ่ายให้จ้ะ มีมุสตาฟาอยู่ตรงกลาง พวกเราล้อมรอบ (เป็นดาวล้อมเดือนเลยทีเดียว) ขวาสุดคือดิล ซ้ายสุดคือพ่อค้าขายเครื่องประดับที่นำสินค้ามาเสนอพวกเรา ไหนๆ ก็นั่งอยู่ตรงนั้น เลยเรียกมาเข้ากล้องด้วยกันเสียเลย ส่วนคุณฝรั่งอีกสองคนข้างหน้าเป็นนักท่องเที่ยวที่พักในบ้านเรือนี้แหละ เค้ากำลังสังสรรค์กันอยู่ พวกเราก็เลยชวนมารวมหมู่เสียเลย

หลังจากสังสรรค์กันได้พักใหญ่ เวลาก็ผ่านไปเร็วเหลือเกิน ต้องกลับกันแล้วพวกเรา (ถ้าอยู่นานกว่านี้ มีหวังต้องให้ดิลจัดห้องให้นอนกันแล้ว) มุสตาฟากับดิลขับรถไปส่งพวกเราถึงท่าเรือทะเลสาปนากิน คุณพ่อบ้านของเรือเราก็มารอรับอยู่แล้ว แยกย้ายเข้าห้องกันโดยสวัสดิภาพ แพ็คของสารพัดอย่างที่ซื้อมาใส่กระเป๋าใหญ่กันให้เรียบร้อย พรุ่งนี้เราต้องบอกลาแคชเมียร์กันแล้ว

อิ่มกันแล้วจ้ะ (ต้องบอกว่าอิ่มมากๆ เพราะคุณพ่อบ้านและคุณพ่อครัวช่วยกันเติมอาหารใส่จานตลอดเลย กินกันจนเหนื่อยกว่าจะหมด เค้าทำอาหารสำหรับทั้งคณะ 11 คนน่ะ แต่พวกเราไปกันแค่ 8 เลยต้องรับผิดชอบส่วนของสมาชิกที่ไม่มาด้วยอ่ะ)

ถ่ายรูปหมู่กับคุณพ่อบ้านดิลกันหน่อย ถึงจะเจอกับดิลแค่พักเดียว แต่ทุกคนรู้สึกดีมาก เพราะดิลเป็นพ่อบ้านใจดีที่ใส่ใจดูแลในทุกรายละเอียดจริงๆ ทานอาหารกันเสร็จแล้ว ดิลยังเอาของหวานมาเสิร์ฟถึงห้องรับแขกอีกนะ เป็นฟรุตสลัดแสนอร่อย ได้ใจทุกคนเลย

ถูกต้องค้า นี่คือเหตุผลที่หนูไม่ซื้อกล้องแพงๆ  ไง  อ้าวซ้อไม่ทำงานหรือ  ระวังนะ (อ๋อ !   ลืมไป ซ้อเป็น CEO)Ok สามารถ

เอาล่ะ ช็อปกันจนสบายใจ ได้เวลาอาหารค่ำกันแล้ว มื้อนี้มีพวกเรา 8 คน มุสตาฟาเจ้าภาพ และมีมี่ เพื่อนใหม่ชาวญี่ปุ่นที่เพิ่งเคยเจอกันเป็นครั้งแรก

อาหารมื้อนี้มีหลายเมนูมากๆ หลักๆ ก็มีแกงแพะ 2 อย่าง ผัดไก่ ผัดผักอีก 2 อย่าง และสลัด แถมมีเมนูพิเศษเป็นต้มยำอีกด้วย (เมนูนี้เป็นฝีมือของมีมี่ ซึ่งมีโครงการว่าจะมาอยู่แคชเมียร์สัก 6 เดือน และมีมี่เคยมาเมืองไทยแล้ว ติดใจอาหารไทยมากๆ โดยเฉพาะต้มยำ พอรู้ว่าพวกเราจะมาทานข้าวที่นี่ เลยขอแสดงฝีมือเสียหน่อย รสชาติใช้ได้นะ สำหรับมือสมัครเล่นซึ่งเป็นต่างชาติเสียด้วย)

แล้วเจ๊หนิง She ก็ไม่พลาด shop ผ้ามาหลายโหล

เนื่องจากShe แลกรูปีไปแสนกว่า กลัวเหลือกลับ โคราช 555

ก่อนได้เวลาอาหารค่ำ พวกเรามาเจอพ่อค้าผ้า ซึ่งมานำเสนอสินค้าให้กับนักท่องเที่ยวที่อยู่บนบ้านเรือหลายๆ ลำติดๆ กันนี้ พอเราบอกว่าสนใจ และเจ้าของสถานที่เค้าอนุญาติ คุณพ่อค้าก็ไม่พลาดโอกาส แถมยังปิดการขายได้อย่างสวยงาม เพราะขายได้หลายผืนทีเดียว แต่ก็ต้องยอมรับว่าผ้าของเจ้านี้ดูคุณภาพดี และมีให้เลือกเยอะ เป็นเจ้าเก่าที่เราเคยซื้อเมื่อสองทริปก่อน และผ้าที่ซื้อไปก็ยังใช้ได้ดีอยู่ ฐานราคาเราก็รู้อยู่แล้ว เค้าก็จำพี่ปลาได้ เลยไม่ต้องต่อกันหลายคำนัก

ฤดูนี้ในทะเลสาปดาลดูมีชีวิตชีวามากๆ ทั้งผู้คนที่มากมาย และใบบัว ดอกบัวที่ชูช่อสดใสอยู่ในน้ำ ล่องเรือกลางบึงบัว

Mr.Dil (ดิล)พ่อบ้านของเรือ มารอรับพวกเราอยู่ที่ท่าน้ำ แล้วก็พาพวกเราลงเรือชิคารา 2 ลำเข้าไปที่บ้าน พร้อมกับมุสตาฟา

มหารานีทั้งหลายพร้อมออกเดินทางค่ะ

อาซ้อทั้งหลาย จัดคิวกินเลี้ยงกันเป็นการใหญ่เชียวนะจ๊ะ ซ้อว่าไงน้องก็ว่างั้น พร้อมไปเมื่อไหร่ก็บอกมานะจ๊ะ ถ้าไม่ได้แขวนอยู่แถวอินเดีย น้องไปด้วยแน่นอนจ้ะ

มาเข้าเรื่องกันต่อ สรุปว่าที่โรงงาน Jamal พวกเราไม่ได้ของอะไรกันเลย ยกเว้นพี่ดา ที่ได้เสื้อกับผ้ามานิดหน่อย เพราะคุณภาพของกับราคาที่ไม่ค่อยสัมผัสกัน ดูแล้วไม่โดน

ออกจากโรงงาน พวกเรายังไม่ได้กลับเข้าที่พัก เพราะเย็นนี้เรารับเชิญจาก Mustafa เจ้าของบ้าน New Crystal Palace ในทะเลสาปดาล จะไปกินอาหารค่ำที่บ้านเรือของเขา (มูสตาฟาเป็นเจ้าของบริษัททัวร์อีกเจ้าหนึ่งที่เราใช้บริการอยู่ แต่คราวนี้เราใช้เจ้าอื่น และที่เชิญไปกินข้าวกันคราวนี้ก็ในฐานะที่เพื่อนมาเยือนถึงถิ่นน่ะ ไม่เกี่ยวกับธุรกิจนะ)

รถมาส่งพวกเรา(ส่วนใหญ่) ที่ท่าเรือทะเลสาปดาล เพื่อต่อเรือชิคาราเข้าไปที่บ้านเรือของมุสตาฟา ก่อนที่จะกลับไปส่งสมาชิกอีก 3 คนที่ขอบายงานนี้ที่ทะเลสาปนากิน

พี่หนิง เค้ากะไปถล่มโคราชหลังจากบ้านพี่ฮุ้งค่ะ เตรียมตัวไว้แล้วกันนะ ...มิกิโกะ

ซ้อเจ็ด คุณเกเค้าเลี้ยงดูปุเสื่ออย่างดีเลย ส้มตำขึ้นชื่อแล้วยังไปเต๊ะท่ากินกาแฟหรูอีก ส่วนที่เห็นในรูปนั่น ชิวๆค่ะ กินเล่นไปพลางๆเท่านั้นเอง

ชมสวนกันพอประมาณแล้ว (ประมาณว่าเบื่อแล้วอ่ะ) ไปช็อปปิ้งกันดีกว่า จริงๆ กะว่าจะพาไปสวนนิสชาอีกที่หนึ่ง แต่ดูอาการแล้วพี่ๆ คงไม่อยากชมสวนแล้วแหละ เพราะยิ่งเย็น คนยิ่งเยอะเต็มสวน แล้วพวกเราก็จะกลายเป็นสิ่งแปลกปลอม ถูกจับจ้องมองจากทุกสายตารอบข้าง (อย่างที่พี่อ้วนประสบมาแล้ว)

กุรามพาพวกเราไปที่โรงงาน Jamal Carpet Industries  ซึ่งอันดับแรกเค้าก็จะพาไปดูวิธีการทอพรมก่อนเลย

ดอกอะไรไม่รู้ แต่สีขาวสวยดีจัง

กลางสวนนี้มีศาลาที่ราชวงศ์โมกุลสร้างไว้สำหรับประทับเวลามาชมสวนด้วย

เก็บดอกไม้มาฝากจากสวนชาลิมาร์

แล้วก็เข้าไปชมบรรยากาศในสวนกัน สวนนี้ร่มรื่นดี แต่วันนี้ไม่สงบเอาเสียเลย เพราะคนเยอะมากๆ โดยเฉพาะเด็กนักเรียน เดินกันเต็มสวนไปหมด แถมเล่นน้ำพุกลางสวนกันอย่างสนุกสนาน โดยไม่มีใครห้าม แปลกดีเหมือนกัน 

แต่รู้สึกภาพนี้จะถ่ายหลังจากนักเรียนโดนต้อนออกไปแล้วนะ

เที่ยวถึงมัสยิดจามีกันแล้วนะ ไปต่อกันดีกว่า ใกล้จะได้กลับบ้านกันแล้ว

ออกจากจามีมัสยิด พวกเราก็ไปแวะที่สวนโมกุล จริงๆ พี่ปลาบอกกุรามว่าจะไปสวนนิสชา (Nishat Gardens) แต่ไม่รู้ว่าคุณกุราม หรือคุณพลขับเข้าใจผิดกันยังไง พามาแวะที่สวนชาลิมาร์ (Shalimar Gardens) ก่อน ซึ่งเป็นสวนของราชวงศ์โมกุลเหมือนกัน อาจจะเพราะผ่านสวนนี้ก่อนมั้ง

ระหว่างรอคุณกุรามไปซื้อบัตรเข้าชมสวน เราก็สอยดอกไม้ไปพร่างๆ

ก่อนจะพาไปเที่ยวอินเดียกันต่อ ขอแทรกด้วยภาพสมาชิกที่ร่วมขบวนการณ์ไปถล่มซ้อเก้าถึงชลบุรีเมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมานี้สักภาพนะ (จริงๆ ก็ถ่ายมาภาพเดียวแหละ)

ไปกันทั้งหมด 5 ชีวิต นำโดยซ้อใหญ่ ตามด้วยซ้อสี่ ซ้อห้า แล้วก็พี่ปลา กับนุ้ย (เฮียปิติกับซ้อเก้า เจ้าภาพค่ะ) เสียดายจังที่อาซ้ออีกหลายคนไม่ว่าง สมาชิกเลยน้อยไปหน่อย แต่ขอบอกว่าอิ่มมากๆ (กินก็อิ่ม เมาท์ก็อิ่ม ดูรูปกันยิ่งอิ่มใหญ่) นัดครั้งต่อไปอย่าพลาดกันนะจ๊ะ

ไม่ต้องน้อยใจนะคะพี่หนิง ว่าทำไมพวกเรายังไม่มีโครงการไปโคราชเสียที ก็แบบว่าคนบ้านใกล้แถวๆ นี้เค้าจองคิวกันไปก่อนแล้วน่ะ เดี๋ยวเก็บระยะใกล้หมดแล้ว ได้ออกเดินทางไกลไปโคราชแน่ค่ะ รอหน่อยนะจ๊ะ แล้วจะไปถล่มถึงบ้านเลย คิดถึงค่ะ :)