ทริปนี้เขาแต่งตัวกันสวย ๆ เนอะ

เห็นรูปแล้วน่าไปจัง

สวัสดีพี่ๆ ทุกคนค่ะ ตอนนี้หนังแขกของพี่ปลาเสร็จแล้วนะคะ ใช้ชื่อว่า "สู่ดินแดนมหาราชา" ค่ะ พรุ่งนี้จะส่งไปพร้อมของที่ระลึก และหนังสือสวดมนต์ที่พี่ๆ หลายคนร่วมบุญกันจัดพิมพ์ค่ะ (มีคาถามงกุฎพระพุทธเจ้า (อยู่หน้า 63) ที่พระมหาอ้ายบอกให้ท่องกันด้วยค่ะ จะส่งให้ทุกคนตามสัญญานะคะ)

ส่วนเรื่องทริปแคชเมียร์ จะหลังไมค์ไปหาทุกคนที่สนใจค่ะ ราคาพิเศษจริงๆ นะสำหรับลูกค้าเก่า ยิ่งไม่ต้องเสียค่าวีซ่าด้วยยิ่งลดไปได้เยอะค่ะ ถ้าได้ไปเที่ยวด้วยกันอีกต้องสนุกแน่ๆ เลย แค่คิดก็รู้สึกดีแล้วนะ หวังว่าคงได้เจอกันเร็วๆ นี้นะคะ คิดถึงทุกคนค่ะ :)

ฮิฮิ ในที่สุดช่าก็รักทุกคน แบบในคอนเสริ์ตตอนจะจบเลยอะ ขอบคุณคุณปลาคุณนุ้ยที่เอาคนเลือดกรุ๊ป B &O มาอยู่รวมกันได้ ดีใจที่ได้มุมมองใหม่ ได้เห็นได้ไปในที่ๆหลายคนก็คงไม่ไป มันเป็นครั้งหนึ่งในชีวิตในการเติมเต็มความรู้สึก จิตใจ และการแสวงหาอะไรใหม่ และสุดท้ายอินเดียไม่ได้มีแค่ทัชมาฮาล หลายเมืองประทับใจมากกกกกก จนสำหรับตัวเองทัชมาฮาล อาจดูธรรมดาไปเลย และมิตรภาพจากพี่ๆสาวเปรี้ยวใจเที่ยวกระจาย อินเทรนด์กับทุกอย่าง ให้โพสท่าถ่ายรูปจิกกระโดดทำได้บ่ยั่น แถมให้ใส่ชุดหลากสีแบบที่อยู่เมืองไทยไม่มีใครจะมาใส่แบบนี้ ทุกคนมีจิตวิญญาณมากกกกกกก อยากไปกับทุกคนอีก

อยากไป cashmere กับนุ้ยแต่วันที่ไปไม่ได้เลยครับเพราะกินวันธรรมดาไปเยอะมาก และอยากทราบราคาพิเศษจิงมะ พี่ไม่ต้องขอวีซ่าแล้วใช่ป่าว  นุ้ยขอหลังไมค์ด้วยนะครับ:-)))

ช่ามาช้าไปหรือเปล่า คิดถึงทุกคนจากใจจริง  และอยากไปกับทุกคนอีก เพราะว่าทุกคนที่ช่าพูดคุยด้วยเป็นคนจิตใจดีม๊ากมาก ขอบคุณวันแรมทางที่ทำให้ช่าพบกับคนที่ดีๆและสิ่งดีๆมาตลอด ขอบคุณจากความรู้สึกและหัวใจ

                       ขอบคุณคะ

                         ช่าเองคะ

ขอบคุณทุกคนมากนะคะที่ติดตามให้กำลังใจกันจนจบ ถึงจะเป็นการลงกระทู้ที่ยาวนานและเหนื่อยกว่ากระทู้อื่นๆ แต่ก็สนุกมากนะคะ รู้สึกเหมือนได้กลับไปเที่ยวอีกรอบ อีกจะผ่านมาเกือบเดือนแล้ว แต่ความทรงจำใจแต่ละเหตุการณ์แต่ละสถานที่ก็ยังชัดเจนค่ะ

สำหรับเรื่องทำลายสถิติก็คงอย่างที่พี่หนิงบอก ถ้าได้ไปเที่ยวรวมกันอีกอาจจะทำลายสถิติตัวเองได้ แต่คนอื่นๆ คงไม่สามารถทำลายสถิติของพี่น้องทริปนี้เป็นแน่ เรื่องาภาพเบื้องหลังที่พี่เอ็ดดี้แนะนำมา โดยปกติจะเป็นหน้าที่พี่ปลา เปิดอีกกระทู้หนึ่งเพื่อลงภาพหลุดๆ ภาพเบื้องหลัง แบบแซวกันเอามันส์ค่ะ แต่คราวนี้กระทู้หลักยาวมาก กระทู้เสริมก็เลยไม่ได้เปิด ที่สำคัญพี่ปลายังทำหนังอยู่ค่ะ คาดว่าอาทิตย์หน้านี้คงได้ส่งให้ทุกคนพร้อมของที่ระลึกเล็กๆ น้อยๆ จากวันแรมทาง

ถึงเรื่องราวความสุขสนุกสนานในกระทู้นี้จะจบแล้ว แต่ยังมีอีกภาครออยู่ในหนังของพี่ปลาค่ะ นุ้ยมั่นใจว่าทุกคนจะจดจำการเดินทางในทริปนี้ได้อย่างไม่รู้ลืมทีเดียวค่ะ

แล้วคงมีโอกาสได้เจอกันใหม่นะคะ ในโอกาสปีใหม่จีนนี้ขอให้ทุกคนมีความสุข สุขภาพแข็งแรง คิดสิ่งใดขอให้สมหวัง เฮงเฮง รวยรวย กันทุกคนนะคะ คิดถึงทุกคนค่ะ

ใจหายเหมือนกันครับ เหมือนกับตอนที่แยกย้ายกันที่สุวรรณภูมิเลย  อย่างน้อยก็ทำให้อู๊ดเล่นอินเตอร์เนทเป็น  แล้วต่อไปนี้เวลากลางคืนอู๊ดจะทำอะไรล่ะทีนี้  แต่ไม่เป็นไรครับงานเลี้ยงต้องมีเลิกลา  (ไม่งั้นคุณนุ้ยไม่ต้องทำอย่างอื่นแน่)  แต่อู๊ดสัญญาครับว่าจะไม่ลืมทุกๆคนทุกๆเรื่องราวที่เกิดขึ้นในทริปนี้เลย ไม่เคยไปเที้ยวที่ไหนแล้วมีกระทู้อย่างนี้เลยดีจังขอบคุณชาววันแรมทางทุกคนครับ ไปเที่ยวคราวหน้าจะเลือกวันแรมทางก่อนเลย  สัญญา  แต่มีข้อแม้นะต้องคิดราคาพิเศษนะ (เหมือนจะอำลาตำแหน่งยังไงไม่รู้)เอาเป็นว่าประทับใจ  เต็ม  10  เอาไป9.5 เลย

ภาพน่ารักดีจังน้องเอ็ดดี้ ว่าแต่ยังสนใจจะดูหนังเรื่องพระเจ้าอโศก อยู่หรือเปล่า แต่พี่ยังไม่มีที่อยู่ของน้องเอ็ดดี้เลยเด้อ

พี่หนิงคับ รู้สึกใจหายเหมือนกันคับที่จะปิดกระทู้ซะแล้ว  ก็เห็นใจนุ้ยจัง อุตส่าห์ตรากตรำทำจนสำเร็จ ที่จริงคุณนุ้ยน่าจะมี Behind the scene มาบ้างนะ พวกภาพหลุดๆ ก็ได้ อาจช่วยเติมสีสันให้กระทู้นี้ยาวไปอีกคับ หรือเรื่องหลุดๆ อย่างที่ร้าน Frito Lay 120 rps. ที่จริงก็ไม่ได้ serious อะไรมากหรอก เขาเป็นอย่างนั้นก็ต้องปล่อยให้เขาเป็นอย่างนั้นนะ

ก็...ใกล้ตรุษจีนแล้วขอให้ วันแรมทาง และทุกๆคนที่และมากระทู้นี้ ซินเจีย ยู่อี่ ซินนี้ฮวดใช้ ตั่วถั่ง ตั่วถั่ง  ตลอดปีวัวนะคับ

!!!!!  ( ซึ่งไม่ต้องกลัวใครจะทำลายสถิติได้อีก เพราะมันจะเป็นกระทู้แรกและกระทู้เดียวที่ยาวขนาดนี้ )  พี่เข้าใจค่ะว่าน้องนุ้ยเหนื่อยมากมาย...อิอิ แต่น้องแน่ใจเหรอคะว่าจะไม่มีการทำลายสถิติ เพราะถ้าหากทุกคนได้มีโอกาสร่วมเดินทางด้วยกันอีกครั้ง   พี่แน่ใจว่าพวกเรานี่แหล่ะจะทำลายสถิติตัวเองได้แน่นอน

รู้สึกใจหายนิดๆ พอถึงเวลาจะปิดกระทู้ แต่ลึกๆก็ยังมีความหวังว่าจะมีโอกาสได้เจอกับทุกๆคนอีกในทริปต่อไปกับวันแรมทาง และขอบคุณน้องๆทุกคนที่มีส่วนทำให้ทริปนี้มีความสนุกสนานประทับใจ ไม่ว่าจะเป็นน้องม่าน ( มาช่า ตามที่น้องๆตั้งฉายาตามสไตล์การแต่งตัวพร้อมกับท่า action )  น้องโอ๋ ( ตัวกินไก่เพราะเธอจะทานได้แต่ไก่ ดีนะที่กินแต่ไก่ที่สุกแล้ว ถ้าหากเธอกินไก่ดิบด้วยไม่รู้ว่าทริปนี้จะเกิดอะไรขึ้น )  น้องโอ๊ต ( รายนี้ยกให้เป็น creative ประจำทริปอย่างเต็มๆไปเลย ไม่ว่าจะเป็นเสื้อผ้า  หรือฉากประกอบในการ action ของเหล่านางแบบทั้งหลาย )  น้องเอ็ดดี้ ( สำหรับรายนี้คุณเธอจะมีบุคคลิกที่ค่อนข้างนิ่งสุขุม ออกไปในทางธรรมะ แต่เอ็ดดี้จะรับไม่ได้เด็ดขาดกับความไม่ถูกต้องและไม่ยุติธรรม จะเห็นได้จาก ราคาของมันฝรั่งแต่อันนี้พี่ก็เห็นด้วยนะ ถึงแม้ว่าพี่จะยังไม่เข้าถึงรสพระธรรมได้เท่าเอ็ดดี้ ) น้องอู๊ด ( ขานี้ช่างพูดตั้งแต่ต้นยันท้ายทริป แต่ก็เรียกเสียงฮาจากพี่ๆ ได้เสมอ ฉะนั้นเธอจึงได้รับความเอ็นดูจากพี่ๆทุกคน )  ส่วน 3 สาว น้องจู น้องเอ้ น้องต๊อด จะเรียบง่ายแต่ก็เก๋ค่ะ เพื่อนๆว่าอะไร ก็ว่าไปตามกันได้ทุกอย่าง ทุกคนน่ารักเสมอ

และที่ขาดไม่ได้ ขอบคุณ น้องปลา น้องนุ้ย และน้องเพ็ญ ที่ทำให้ทริปนี้สำเร็จลุล่วงไปได้ด้วยดี ขอบคุณจากใจริงค่ะ ( ที่ขาดไม่ได้อีกคนค่ะ ต้องขอบคุณน้องนะ น้องชายน้องนุ้ยที่วันเดินทางไปสุวรรณภูมิ ต้องตื่นแต่เช้าเพื่อไปส่งพี่ๆ )

หมดเวลาช็อปปิ้งแล้ว พวกเราออกจากจันปาทร์ไปกินข้าวมื้อส่งท้ายอินเดียกัน แล้วก็ไปที่สนามบินเป็นเตรียมตัวกลับบ้าน ทุกอย่างเป็นไปด้วยความเรียบร้อย เราจะได้ขึ้นเครื่องกลับบ้านตามเวลา

วันที่ 12 วันพุธที่ 31 ธันวาคม 2551 กรุงนิวเดลี(New Delhi) - กรุงเทพมหานคร (Bangkok)
พวกเรากลับถึงมาตุภูมิโดยสวัสดิภาพ ตั้งแต่เช้ามืด สวัสดีเมืองไทยค่ะ วันนี้วันสิ้นปีพอดี ทุกคนได้กลับมาส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่กับครอบครัวค่ะ

การเดินทางในทริปราชาสถานเพื่อไปสัมผัสดินแดนแห่งราชาครั้งนี้ สนุกสนานเฮฮาและมีหลายเรื่องไม่ธรรมดาจนทำลายสถิติของทุกๆ ทริปค่ะ ทั้งเรื่องช็อปปิ้ง เรื่องถ่ายรูป เรื่องการกิน(ไก่) และเรื่องการลงกระทู้นี้ที่ยาวที่สุด (ซึ่งไม่ต้องกลัวใครจะทำลายสถิติได้อีก เพราะมันจะเป็นกระทู้แรกและกระทู้เดียวที่ยาวขนาดนี้) มีเรื่องราวมากมายที่เกิดขึ้นในระหว่างการเดินทาง ทั้งมีความสุข สนุกสนานและทุกข์บ้างในบางช่วง (ที่ต้องนั่งรถนานๆ) แต่เชื่อว่าทุกประสบการณ์นั้นจะอยู่ในความทรงจำของทุกคนไปอีกแสนนาน (หรืออาจจะไม่มีวันลืมเลย)

ขอบคุณทุกคนมากนะคะที่ร่วมเดินทางกับวันแรมทาง ร่วมสร้างมุมมองใหม่ๆ และเติมเต็มพื้นที่เล็กๆ ที่เรียกว่าความทรงจำแห่งนี้ให้สมบูรณ์ยิ่งขึ้น ขอบคุณจากใจค่ะ

ณ ดินแดนแห่งราชา...เรื่องธรรมดานั้นไม่มี คนที่มาเยือนในเส้นทางนี้ ก็ไม่มีที่ธรรมดาค่ะ จะคิดถึงทุกคนเสมอนะคะ แล้วคงมีโอกาสได้สร้างประสบการณ์ใหม่ๆ ในการเดินทางร่วมกันอีกค่ะ  :)

มีเลย์มาขายจ้า   ซื้อไหมคุณนุ้ย.......แก้ง่วง

แต่ไม่รู้ว่าของไม่โดนใจ หรือว่าเราไม่ตื่นเต้นกับของที่เห็นแล้ว เพราะมาหลายรอบ สุดท้ายนุ้ยกับพี่ปลาแทบไม่ได้อะไรเลย นอกจากขนมกับเสื้อเด็กหนึ่งตัวที่เอามาฝากน้อง(ตามสัญญา) และปฏิทินแขกที่ดูมาทุกเมืองทุกร้าน ต่อกันแล้วต่อกันอีก แต่ที่นี่บอกราคาแบบยังไม่ได้ต่อก็ถูกกว่าทุกเมืองที่ผ่านมาแล้วน่ะ พี่ต๊อดซึ่งเดินด้วยกันก็ใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่ในร้านหนังสือค่ะ แบกหนังสือเล่มใหญ่ๆ กลับบ้านหลายเล่มทีเดียว

ส่วนพี่ๆ คนอื่นๆ ก็ได้ของกันพอสมควร มากบ้างน้อยบ้างแล้วแต่ความชอบ เดินสวนสนามกันไปกันมาอยู่ตลอดแนวถนนนี่แหละ 

รวมพลขึ้นรถกันครบพวกเราก็ไปช็อปต่อกันแถวย่านจันปาทร์ค่ะ แยกย้ายกันเดินเป็นกลุ่มเล็กๆ ใครสะดวกเดินกับใครก็ตามสะดวก นัดรวมกลุ่มกันอีกทีที่ร้านแม็คโดนัลล์ ตอนหกโมงครึ่งค่ะ นุ้ยไปเดินกับพี่ต๊อด พี่ปลา โดยเริ่มที่แรกในเอ็มโพเรียม (เพราะจะไปเข้าห้องน้ำก่อนน่ะ) แต่ก็ไม่ได้อะไรในห้างนี้นะ สุดท้ายก็ออกไปเดินดูของร้านริมถนนค่ะ

ออกจากกุตุป มีนาร์แล้ว พวกเรามาแวะซื้อของกันแถวตลาด INA Market ส่วนหนึ่งไปตลาดเพราะตั้งใจไปซื้อทับทิมกลับมาฝากคนที่บ้าน แบบว่าชิมทับทิบอินเดียแล้วติดใจน่ะ ส่วนอีกกลุ่มหนึ่งตามพระอาจารย์อ้ายไปที่ Delhi Hut เพื่อไปซื้อผลิตภัณฑ์จากมะขามป้อม

สรุปว่าแก๊งค์ตลาด (พี่เอ็ดดี้ อู๊ด พี่ต็อด พี่ปลา และนุ้ย) ได้ทับทิมสมใจ ส่วนแก๊งค์ที่ตามพระไปไม่ได้ของค่ะ เพราะตอนนี้ที่เดลลีฮัทมีงานเทศกาลอยู่ ร้านประจำก็เลยปิดค่ะ)

ซุ้มสีแดงนี้ก็สวยไม่แพ้กันค่ะ (นางแบบก็ไม่ธรรมดาเช่นกัน)

โดยเฉพาะซุ้มประตูค่ะ (วันนี้ต้องทิ้งทวนอินเดียกันแล้ว โพสแบบธรรมดาคงไม่ได้ ต้องดูพี่หนิงเป็นตัวอย่างค่ะ)

กุตุป มีนาร์ มีชั้นลดหลั่นกัน 5 ชั้น ทุกชั้นมีมุขยื่นออกมาโดยรอบ มีบันไดทางขึ้นอยู่ภายใน 300 ขั้น สร้างด้วยหินแดงทั้งหมด และแกะสลักเป็นภาษาอาหรับจากคัมภีร์โกหร่าน แต่ก่อนเคยเปิดให้ขึ้นชมได้ แต่ปิดมานานแล้วเพราะเกิดเหตุโศกนาฎกรรมขึ้น

ส่วนเสาเหล็กสีดำสนิทนี้ ยังสรุปไม่ได้ว่าเป็นของฮินดูหรือพุทธ หรือว่ามีความสำคัญอย่างไร

หอสูง กุตุป มีนาร์ (Tower of Victory) เป็นหอคอยแห่งชัยชนะ สูง 72.5 เมตร เป็นสัญลักษณ์ของกรุงเดลลีที่สร้างขึ้นเพื่อฉลองชัยของชาวมุสลิมบนแผ่นดินอินเดียค่ะ