กินข้าวเช้ากันแล้วก็แยกย้ายกันไปทำธุระส่วนตัวและเตรียมพร้อมออกเดินทางค่ะ มีเวลาเหลือระหว่างที่พนักงานโรงแรมกำลังขนกระเป๋าของทุกคนไปขึ้นรถ พวกเราก็เก็บภาพในมุมต่างๆ ของโรงแรมกัน

มุมนี้นุ้ยเดินเลยขึ้นไปบนดาดฟ้าของโรงแรมมาค่ะ ไปคนเดียว เพราะไม่คิดว่ามันจะเปิดออกไปได้น่ะ เลยไม่ได้ชวนใคร 

อร่อยๆๆๆๆ
อยากกินอีกอ่ะ  อยากกิน  อยากกิน.....

แล้วพวกเราก็มาสะดุดที่ร้านนี้ค่ะ (คนแรกเลยคือพี่หนิง ซึ่งเกิดอาการอยากลองชิมค่ะ)

มุมนี้ของให้โควต้าสัก 3 คนนะ

เก็บวิวมาพอสมควรแล้ว เก็บนายแบบนางแบบบ้างดีกว่า

จริงๆ แล้วสิ่งที่พวกเรามารอดูคงไม่ใช่ดวงอาทิตย์ที่กำลังขึ้นจากขอบฟ้า แต่เป็นภาพเงาสะท้อนของตึกรามบ้านช่องเมื่อต้องแสงอาทิตย์ซึ่งทอดตัวลงในทะเลสาปศักดิ์สิทธิ์มากกว่า

รอพระอาทิตย์ขึ้นกันอยู่พักใหญ่ แต่ก็ไม่เห็นดวงอาทิตย์เสียที เพราะบังภูเขาอยู่ และนี่คือแสงแรกที่ส่องกระทบวัดบนยอดเขาค่ะ

พุชการ์เป็นเมืองเล็กๆ แต่เป็นเมืองศักดิ์สิทธิ์ของชาวฮินดู มีผู้คนเดินทางมาแสวงบุญที่เมืองนี้อยู่เป็นประจำทำนองด้วยกับแม่น้ำคงคา ชาวฮินดูจะมาทำพิธีชำระล้างบาปกันที่ท่าน้ำ ซึ่งมีอยู่โดยรอบทะเลสาปพุชการ์ (Pushkar lake) อันเป็นบริเวณที่เชื่อกันว่ากำเนิดขึ้นจากการที่พระพรหมทิ้งดอกบัวลงมาบนพื้นโลก ว่ากันว่าเมืองพุชการ์นี้เป็นที่ตั้งของวัดพระพรหมแห่งเดียวในประเทศอินเดียค่ะ

วันที่ 4 อังคารที่ 23 ธันวาคม 2552 พุชการ์(Pushkar) - อุทัยปุระ(Udaipur)
นัดรวมตัวกันหกโมงครึ่ง หนาวจังเลย ออกมาถึงทะเลสาปกันก็เกือบสว่าง มองเห็นสายหมอกไหลลอยเลี่ยผิวน้ำ ได้อารมณ์ยะเยือกมากๆ 

กินข้าวเสร็จพวกเราก็แยกย้ายกันไปพักผ่อนค่ะ แต่มีหลายคนแรงเหลือค่ะ เลยออกมาเดินถ่ายรูปแถวหน้าห้องกัน...โดยเฉพาะพี่ม่านมาช่าค่ะ เต็มที่เลยพี่ท่าน พรุ่งนี้เช้าเราจะออกไปดูพระอาทิตย์ขึ้นที่ทะเลสาปศักดิ์สิทธิ์กันนะ

ร้านขายของจุกจิกทั่วไปก็มีค่ะ

หลังจากหมดเวลาช็อปปิ้ง ทุกคนก็กลับไปเจอกันที่รถ และออกเดินทางต่อสู่พุชการ์ ระหว่างทางที่อยู่บนรถ แต่ละคนก็เริ่มเอาของที่ช็อปได้ออกมาอวดกันค่ะ (แล้วบางคนก็เกิดอาการเจ็บใจที่ซื้อของเหมือนกันได้ราคาแพงกว่าเพื่อน)

ชมพิพิธภัณฑ์กันเรียบร้อยแล้วพวกเรามีเวลาช็อปปิ้งกันประมาณ 1 ชั่วโมง ก่อนจะต้องตีรถไปนอนที่พุชการ์ จาก City Palace เราก็เลยนั่งสามล้อไปลงแถวหน้าพระราชวังสายลม และเดินช็อปปิ้งแถวนั้นกัน

เดินผ่านประตูนี้ออกมาค่ะ คุณยามหน้าประตูนี้แต่งชุดสวยงาม โพกหัวอย่างชาวราชาสถาน มีนักท่องเที่ยวไปขอถ่ายรูปด้วยเสมอ แต่ก็ต้องให้ตังค์หน่อยนะ เพราะเค้าจะขอตลอดค่ะ

แล้วก็ตามไกด์ออกไปชมอีกอาคารหนึ่งต่อ