อีกมุมสวยๆ ในฟอร์ทแห่งนี้

มุมหนึ่งของฟอร์ท มีการแสดงระบำแขกให้ได้ชมด้วย แต่รู้สึกว่าจะแสดงเฉพาะตอนที่มีคนให้เงินนะ พี่อูก็เลยใช้บริการซะหน่อย

วิวนครสีฟ้า "Blue City" มุมมองจากด้านในฟอร์ท

ไปเดินเที่ยวชมห้องต่างๆ กัน ห้องนี้เป็นอีกหนึ่งไฮไลต์ของฟอร์ทแห่งนี้เลยนะ เพราะมีความสวยงาม ทั้งลวดลายและสีสัน

พ้นประตูฟอร์ทเข้ามาด้านในแล้ว

เข้าไปเที่ยวใน Mehrangarh fort แห่งนครสีฟ้ากันเลยดีกว่า

กว่าจะเข้าไปถึงข้างใน พี่ท่านทั้งหลายโพสท่าถ่ายรูปกันทุกระยะเลย แต่คนที่เดินรั้งท้ายในทุกที่ เพราะถ่ายรูปตลอดอีกคน ก็ตัวข้าพเจ้าเองเนี่ยแหละ เพราะฉะนั้นในทุกทริปมีเวลาเก็บภาพกันเต็มที่ เพราะไม่มีใครช้ากว่าทีมงานอีกแล้ว

ข้างในฟอร์ทจะสวยแค่ไหน แล้วนครสีฟ้าในมุมสูงจะหน้าตาเป็นยังไง คอยติดตามกันต่อนะ วันนี้ขอพักผ่อนเอาแรงก่อนจ้ะ

มาถึง Mehrangarh fort ก็ขอหมู่กันก่อนซักรูป แล้วค่อยเข้าไปเที่ยวข้างในกัน

มองจากดาดฟ้าของโรงแรม Pal Haveli ที่พวกเราพัก เห็น Mehrangarh fort ที่เราจะขึ้นไปเที่ยว และชมวิวมองสูงของนครสีฟ้าแห่งนี้กันด้วย

วันที่ 6 ธันวาคม 2550 จอดปูร์ (Jodhpur) - ไจปูร์ (Jaipur)
เติมพลังกันด้วยอาหารเช้า ในห้องอาหารที่สวยที่สุดของทริปนี้

เก็บสัมภาระเข้าห้องกันเรียบร้อย สั่งอาหารค่ำไว้รอท่า แล้วพวกเราก็ยกขบวนกันออกไปช็อปปิ้งแถวๆ โรงแรม โดยมีลุงเน็คคอยดูแลเหมือนพาเด็กๆ ออกมาเดินเที่ยวเลย ต้องอยู่ในสายตาแกตลอดเวลา

พอได้ของที่ต้องการแล้ว ก่อนกลับไปกินอาหารค่ำที่โรงแรม พวกเราก็มาแวะดื่มน้ำผลไม้สดๆ กันซะหน่อย มีสารพัดน้ำให้เลือกสรร ทั้งน้ำอ้อย น้ำส้ม น้ำทับทิม น้ำแครอท ชิมกันจนสมใจ หลังจากที่หลายคนอยากลองมาหลายวัน

ออกจากหมู่บ้าน เราก็ไปหาข้าวกลางวันกินกันที่ร้านเดิม ร้านเดียวกับที่กินข้าวกลางวันเมื่อวาน ซึ่งอร่อยใช้ได้ แต่มื้อนี้สั่งเยอะ กินเยอะกว่าเมื่อวาน เพราะมีอาการโมโหหิวกันเล็กน้อย ด้วยความที่คิดว่าออกจากทะเลทรายมาแล้วจะได้กินอาหารเช้าที่รีสอร์ทตามที่ได้คุยกับเจ้าของรีสอร์ทไว้ ระหว่างที่ออกไปเดินเที่ยวหมู่บ้าน ก็นึกว่าเค้าต้องใช้เวลาเตรียมอาหารหน่อย เดินกันจนเริ่มหิว กลับมาถึงรีสอร์ทก็ไม่มีอาหารรออยู่ ถามไปถามมาได้ความว่าที่เค้าทำให้กินที่ทะเลทรายเมื่อเช้านั่นแหละ คืออาหารเช้าทั้งหมดของพวกเรา อ้าว! ไหนคุยไว้ว่าออกมาค่อยกินไง พวกเราก็นึกว่าของเมื่อเช้าแค่ให้รองท้องน่ะ จะเปลี่ยนแปลงอะไรก็ไม่บอกพวกเราก่อน ไปสั่งการกันเองเรียบร้อย แขกนี่ไว้ใจยากจริงๆ เลย

กินอาหารกลางวันกันจนอิ่ม ลุงเน็คก็พาพวกเราออกเดินทางต่อไปเมืองจอดปูร์ แวะจิบชายามบ่ายตามระเบียบตอนประมาณ 5 โมงเย็น แล้วก็มุ่งหน้าเข้าสู่เมือง กว่าจะถึงก็ค่ำพอดี แล้วเจ้าหอนาฬิกานี้ก็ตั้งเด่นเป็นสง่าต้อนรับพวกเราอยู่กลางเมือง

และขั้นตอนสุดท้ายของการทัวร์หมู่บ้าน ก็คือการพาพวกเราไปช็อปปิ้งในร้านที่บอกว่ารัฐบาลสนับสนุนอาชีพให้ชาวบ้านในหมู่บ้านนี้ ซื้อของที่นี่ก็จะได้ช่วยเหลือชาวบ้านด้วย แม้ว่าพวกเราจะไปเจอของแบบเดียวกันที่ถูกกว่าในที่อื่นๆ ในวันต่อๆ มา แต่ทุกคนก็คิดซะว่าทำบุญให้ชาวบ้านน่ะ ซื้อมาแล้วอย่าคิดมาก อย่าไปคิดว่าโดนแขกหลอก ถ้าเราพอใจในราคาที่ได้มาแล้ว เพราะเค้าไม่ได้บังคับ จะได้เที่ยวต่อได้สนุกๆ

พ่อหนุ่มคนนี้กำลังเตรียมตัวเป็นเจ้าบ่าว ส่วนเจ้าสาวอยู่อีกหมู่บ้านหนึ่ง พี่ติ้งเลยขอยืมตัวมาถ่ายรูปคู่ซะหน่อย เขาขอให้ส่งรูปไปให้เขาด้วยนะ อย่าลืมนะจ๊ะพี่

ขอบคุณนะคะพี่ปุ้มที่ติดตามทุกทริปเลย แฟนพันธุ์แท้ตัวจริงเลยนะเนี่ย

ไปเที่ยวกันต่อเลยดีกว่านะ พอออกจากทะเลทรายเข้าสู่หมู่บ้าน พวกเราก็ได้ไปเดินเที่ยวรอบๆ หมู่บ้านกัน เข้าบ้านนั้นออกบ้านนี้ไปเรื่อยๆ ตามแต่คนนำทางเค้าจะพาไป

แล้วพวกเราก็โบกมือลาทะเลทรายทาร์กัน

ขากลับของเยอะกว่าขาไปอีก เพราะมีเตียงนอนเพิ่มขึ้นมา ทำให้นั่งลำบากกว่าเดิม เล่นเอาขาเดี้ยงไปตามๆ กัน กว่าจะเข้ามาถึงรีสอร์ทเกือบแย่ไปหลายคน ลงจากหลังอูฐแทบไม่เป็นแน่ะ

กินชา กาแฟ และอาหารเช้าสไตล์แขกรองท้องกันไป นั่งลุ้นกับการวิ่งไล่จับแกะมารีดนมของเด็กจูงอูฐตัวน้อยทั้งสองคนไปด้วย สุดท้ายก็ได้นมแกะมาชงชานมสมใจ แต่ไม่ใช่ฝีมือเด็กน้อยนะ เป็นฝีมือของเจ้าของแกะที่ต้อนฝูงเดินผ่านมาเองนั้นแหละ เสียดายเราไม่ได้ลองชิมชานมแกะน่ะ ถ้าอยากรู้ว่ารสชาติเป็นไงต้องถามพี่ปลา

หลังจากจัดการอาหารรองท้องเรียบร้อย พวกเราก็ออกเดินทางกลับสู่เมืองกันโดยพาหนะตัวเดิม

ดอกไม้ในทะเลทราย ทั้งลักษณะต้น และใบ คล้ายดอกรักบ้านเรามากๆ แต่ดอกแตกต่างกันน่ะ เป็นต้นไม้ที่เห็นได้ทั่วไปในแถบนี้

ใบหน้าชัดๆ ของเจ้าพาหนะตัวโตในทริปนี้ "อ. อูฐ"

ติดน้องอูฐ โดดไม่ถนัด เพราะกลัวโดนดีด เลยต้องหาทำเลใหม่ คราวนี้โดดกันตัวลอยเลย

เปิดครอสบริหารร่างกายยามเช้ากันนิดหน่อย โดยเทรนเนอร์อู

พระอาทิตย์ขึ้นแล้ว สวยไปอีกแบบ

นั่งจิบชารอพระอาทิตย์ขึ้น

พวกเราตื่นนอนและทำภารกิจล้างหน้าล้างตากันเรียบร้อย ท้องก็เริ่มทำงานทันที ผู้ดูแลของพวกเรายังไม่ปรากฎตัว เราก็เลยจัดการเตรียมต้มน้ำเพื่อชงกาแฟกันซะเลย แต่ยังไม่ทันได้ตั้งหม้อ พ่อครัวของเราก็มาเข้างานตามหน้าที่ และจัดการชงชาแขกร้อนๆ ให้พวกเราดื่มคลายหนาวกัน

วันที่ 5 ธันวาคม 2550 จัยซัลเมียร์ (Jaisalmer)-จอดปูร์ (Jodhpur)
แล้วรุ่งอรุณของวันใหม่ก็มาเยือน ตื่นมากันแต่เช้ามืด พร้อมกับความแปลกใจเล็กน้อย เพราะลืมตามาเห็นพระจันทร์เสี้ยวเล็กๆ เหมือนพระจันทร์ในโลโก้ของวันแรมทางลอยเด่นอยู่บนฟ้า มีดาวดวงเล็กๆ เหลือให้เห็นอยู่ไม่กี่ดวง ก่อนที่จะเริ่มจางหายไปในแสงสว่างของพระอาทิตย์ ฟ้ายามรุ่งเช้าสวยดีจัง

ผ่านไปแล้ว 4 วัน การเดินทางทริปนี้ยังอีกยาวไกล ยังมีอะไรให้ตื่นตาอีกเยอะ แล้วพรุ่งนี้จะมาเล่าให้ฟังกันต่อนะ

โยกย้ายส่ายสะโพกกันจนได้เหงื่อเล็กน้อย การแสดงก็ปิดฉากลง ได้เวลาอาหารค่ำรอบกองไฟของพวกเราแล้ว เป็นอีกมื้อที่พวกเราอร่อยกับอาหารแขก แกงถั่วรสชาติจัดจ้านตามคำขอ แกงผักก็ใช้ได้ โรตีร้อนๆ กำลังดี และมีกับข้าวอีก 2-3 อย่างที่เราไม่รู้จัก พร้อมด้วยมันฝรั่งเผา ถึงจะอร่อยแต่ก็ไม่มีใครกินหมดสักคน เพราะมันเยอะมาก

หลังมื้ออาหาร บางคนก็ยังนั่งคุยกับคนเลี้ยงอูฐต่อ บางคนก็ขอนอนเอาแรง บ้างก็นอนดูดาวที่เกลื่อนเต็มฟ้า ก่อนจะเข้านอนกันหมดตอนประมาณ 4 ทุ่ม ที่นอนของพวกเราคือพื้นทราย มีผ้าปูนอน และผ้าห่มคนละผืน มีเพดานห้องนอนเป็นท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดาว จริงๆ เค้าก็เตรียมเตียงนอนมาให้นะ แต่คนเลี้ยงอูฐบอกว่านอนบนทรายจะอุ่นกว่า ถ้านอนบนเตียงจะหนาว เพราะลมผ่านใต้เตียงได้ ซึ่งก็น่าจะจริง พวกเราเลยสมัครใจนอนบนพื้นทรายหลังพุ่มไม้ที่ช่วยกันลมได้ด้วย แล้วค่ำคืนหนึ่งในทะเลทรายก็ผ่านไปด้วยดี กับประสบการณ์ที่แปลกใหม่และหาไม่ได้ในบ้านเรา