เข้าใจเลือกวันนะเจ้าตาล กินเผื่อ เที่ยวเผื่อด้วยแล้วกันนะ ส่วนที่ไปนานน่ะ เพราะไปแสวงบุญทริปยาวที่ไปถึงสาวัตถีด้วยน่ะ แล้วก็พาคณะหนึ่งไปต่อถึงถ้ำอจันต้า-เอลโลร่าด้วยน่ะ

คิดออกและ จู่ๆก็คิดออก

วันที่ 5- 19 ใช่ม่ะ พวกพี่นุ้ยกะพี่ปลาไม่อยู่ (ว่าแต่ไมไปนานจัง)

เรามีตติ้งกันดีกว่า 555+

กินข้าว ดูหนังเฮฮา เอาช่วงนี้แหล่ะดี

คือ ทุกครั้งที่ตาลเข้ามาหนูสังเกตว่าจะไม่มีใครเข้าเลย

แต่พอตาลไม่มานะคนมากันใหญ่

เอ๊ะ...มันยังไง

น้านิ่มเครียดเรื่องไร ไม่รู้จะใช้เงินยังไงดี เปนกำลังใจให้ อย่าเครียดนะคะ

น้านิ่มกะป้านุชนี่นัดกันมาเลยอ่ะ

พี่กุ้งจันทร์หน้าหนูเปิดเรียนละนะ ยังไม่ได้กินข้าวเลย

คิดถึงป้าๆที่เชียงรายด้วย

ส่วนป้านิด ป้านิดไปไหนเนี่ย 

ลืมทัก นู๋ตาล คนเก่ง คนดี อิอิ

หายไปไหนสองวันแล้วเนี่ย  กระทู้เหงาน๊า.....ฮ่าๆๆ

เหนือหนาวแล้วใช่ไหมคะ ป้านุช ป้านุ่มนิ่ม ดูแลสุขภาพนะคะ สว.ท่านอื่นๆด้วยนะ สบายกันดีไหม ป้านิตหายจ้อยเลย สงสัยคงมัวดูแลสมาชิกอยู่นะ  คุณลุงสุวรรณ คุณบ็อบ ได้ข่าวคุณเอกบ้างป่าวเนี่ย

ป้านุช คุณบ็อบ  go inter กันมาเป็นไงกันบ้าง  ประทับใจเหมือนทริปสังเวฯ ของเรารึป่าวคะ

ป้านุ่มนิ่มเครียดอะไรน๊า นึกถึงหน้าพระอาจารย์นะคะ จะได้หายเครียด ฮ่าๆๆ

อยากเที่ยวๆๆ ไม่อยากทำงานๆๆ 

จบ
ว้า จบซะแล้ว
แต่อย่าลืมติดตามตอนหน้านะจ๊ะ
ตอนใหม่ ตัวละครใหม่ เริ่มถ่ายทำ 5-19 พฤศจิกายน นี้
แล้วจะถ่ายรูปสวยๆมาฝากค่า

เช่นกันค่ะ..พบกันเมื่อชาติต้องการนะคะ..เครียดจังช่วงนี้..

สาธุ สาธุ สาธุ

ขอรับพรที่ป้านุชให้นะคะ หากได้ร่วมเดินทางด้วยกันอีกก็จะยินดีมากๆ และหากไม่ได้ร่วมเดินทางด้วยกัน แค่เข้ามาเยี่ยมเยือนทักทายกันบ้างเป็นครั้งคราวก็ดีใจแล้วค่ะ ส่วนเรื่องเพื่อนร่วมทางคอเดียวกัน ถ้าหามาด้วยไม่ได้ เรามีบริการจัดให้นะคะ (เพื่อนร่วมคณะที่ไปด้วยกัน ก็คอเดียวกันทั้งนั้นค่ะ จะมาเดี่ยว มาคู่ หรือมาเป็นหมู่คณะ รับรองว่าเข้ากันได้ไม่มีปัญหา)

คิดถึงทุกคนนะคะ มีโอกาสเมื่อไหร่จะตระเวณไปเยี่ยมให้ถึงถิ่นเลย ทั้งเชียงราย เชียงใหม่ อุทัย และจันทบุรี หวังว่าจะได้เจอกันอีกไม่ช้าก็เร็วค่ะ ขอให้มีความสุขกาย และสุขใจกันทุกคนนะคะ :)

 ญาติธรรมทุกท่าน  เสียดายจัง จบซะแล้ว

มีพบก็ต้องมีจาก เป็นสัจธรรม

คงมีโอกาสได้ร่วมทริปอื่นกับวันแรมทางอีก นะคะ  จะพยายามหา เพื่อนร่วมทางคอเดียวกัน(ซึ่งหายากมากค่ะ)

ขอบคุณที่พาไปรู้จักอินเดียในมุมที่ไม่เคยเห็นและยินดีที่ไม่ขาดทุนในการรอนแรมที่ผ่านมา ขอให้กิจการรุ่งเรืองสืบไปค่ะ

จบซะแล้ว...แบบ Happy Ending

คิดถึงนุ้ย ปลา ทีมงานวันแรมทางมากๆ (รู้จักแค่เนี้ย)

คิดถึงนู๋ตาล+++มากๆ ป้าๆเชียงใหม่ เชียงราย ลุงสุวรรณ บ็อบ คุณเอก  และป้านิต ณ จันทบุรี

ไปไหนกันหมดอะ เหลือแต่สองพี่น้องมาโพส ... ตาลอยู่นานๆนะ วันนี้พี่กุ้งปั่นงานส่งอาจารย์ สงสัยจะไม่ได้นอน

ถึงพี่นุ้ย

ดูละครคนเดียวไปดีๆนะ   (เรื่อง***บผีสิงป่าว)

นอนหลับฝันดี....โย้วววววๆๆๆๆ

เวลาหมุนไป อะไรๆ ก็หมุนตาม และพระธรรมก็ยังคงหมุน จึงได้หนุนให้พวกเราได้มาเจอกัน การพบหรือจากนั้นไม่ใช่เรื่องบังเอิญ

ขอบคุณทุกคนนะคะที่ได้มาพบกัน และหวังว่าการเดินทางครั้งนี้จะนำความสุขและความเจริญมาสู่ทุกคนสืบไปค่ะ แล้วพบกันใหม่เมื่อบุญนำพานะคะ :)

รูปปิดท้ายที่น้องตาลขอถ่ายกับพี่ปลา พี่นุ้ย และขอแถมป้าเล็กด้วยอีกคน ระหว่ารอขึ้นเครื่องค่ะ

พอเคาน์เตอร์เปิด พวกเราก็ไปเช็คอิน แล้วก็ผ่านขั้นตอนต่างๆ จนเข้าไปรอขึ้นเครื่อง นั่งคุยกันบ้าง ไปเดินดูของกันบ้าง หลับรอบ้าง กว่าเครื่องจะออกก็ราวตีหนึ่ง แต่ถึงจะต้องรอนาน ทุกคนก็คงจะสบายใจ ยังไงก็ได้กลับบ้านแน่นอนแล้ว ไม่ต้องมีปัญหาเรื่องลางานเพิ่ม ไม่ต้องเสียค่าตั๋วเครื่องบินภายในใบใหม่ ไม่ต้องกังวลเรื่องการเดินทางกลับบ้านต่างจังหวัดตอนดึกๆ ถึงทางเลือกนี้จะทำให้ค่าใช้จ่ายของวันแรมทางเพิ่มขึ้นมาก แต่เราก็สบายใจกว่าที่ไม่ได้สร้างปัญหาให้คณะที่ร่วมเดินทางกับเรา และขอแจ้งให้พี่ป้าน้าอาทุกท่านในคณะสบายใจว่านุ้ยกับพี่ปลาไม่ได้ขาดทุน หรือเข้าเนื้อนะคะ เพราะทุกคนช่วยออกค่าตั๋วมาจำนวนหนึ่ง อีกจำนวนหนึ่งก็ใช้ค่าแรงทีมงามจ่ายไป (ซึ่งก็คือนุ้ยกับพี่ปลาเอง ไม่มีปัญหา) ทริปนี้จึงเสมอตัว ไม่ต้องเป็นห่วงค่ะ สิ่งที่สำคัญกว่าคือเราได้ร่วมเดินทางไปแสวงบุญและได้ร่วมทำบุญด้วยกัน ได้รู้จักและคุ้นเคยกัน และจะสานสัมพันธ์กันต่อไปอีกยาวนาน เท่านี้ก็มากพอแล้วค่ะ

ไปนั่งรอฟังผลอยู่นานเป็นชั่วโมง ออฟฟิตอินเดียที่พาราณนี ก็โยนให้ไปคุยกับออฟฟิตที่คยา ที่คยาก็โยนไปที่สำนักงานใหญ่เดลลี โยนกันไปกันมาอยู่หลายรอบ ไม่มีใครยอมรับผิดชอบอะไร อย่าว่าแต่ยอมให้บินภายในฟรีหรือราคาพิเศษเลย ขนาดบอกว่าเราจะซื้อตั๋วบินภายในเอง แค่ขอให้เปลี่ยนตั๋วจากกลับทางคยาไปกลับทางเดลลีทั้งที่เป็นอินเดียนเหมือนกันยังไม่ยอมเลย ไม่มีใครคิดจะรับผิดชอบอะไรทั้งนั้น ทางเลือกสุดท้ายเราเลยต้องย้อนกลับมาที่ต้นเหตุ โทรกลับมาอินเดีย แอร์ไลน์ที่เมืองไทย เล่าปัญหาที่เจอให้ฟัง แล้วก็ถามกันตรงๆ เลยว่าเป็นอย่างนี้เค้าช่วยอะไรเราได้บ้าง แล้วสุดท้ายก็ไทยช่วยไทยตามระเบียบ อินเดียนทางเมืองไทยจัดการเปลี่ยนตั๋วให้ทั้งคณะกลับทางเดลลีคืนนี้ โดยไม่ต้องจ่ายอะไรเพิ่ม (ถึงเรื่องมันจะยุ่งเพราะเค้าลืมแจ้งเราเรื่องยกเลิกเที่ยวบิน แต่ก็ต้องขอบคุณที่เค้าช่วยแก้ปัญหาให้เราจนได้ในระดับหนึ่ง)

ส่วนวิธีการที่จะเดินทางไปให้ถึงเดลลีคืนนี้ ก็เป็นหน้าที่ของเราเอง ทางเลือกมีไม่มากนัก(จริงๆ แล้วไม่มีเลย) คือเราต้องบินภายในเท่านั้น อยู่ที่ว่าจะบินกับสายการบินไหน ทีแรกก็เคืองๆ อินเดียนอยู่นะ อยากบินกับสายการบินอื่น แต่เพื่อความสะดวกและปลอดภัยในหลายๆ เรื่อง เพราะเป็นเครื่องสายการบินเดียวกัน เราเลยเลือกบินภายในด้วยอินเดียนจากพาราณสีไปเดลลี โดยต้องจ่ายค่าตั๋วภายในเอง (ซึ่งเราถือเป็นความรับผิดชอบของวันแรมทางที่ไม่ได้แจ้งความเปลี่ยนแปลงให้ลูกค้าทราบก่อน แล้วใครจะช่วยเรื่องค่าใช้จ่ายส่วนนี้แค่ไหนก็แล้วแต่กำลังค่ะ)

ดีใจได้กลับบ้าน (หน้าตาฟ้องกันทุกคนเลย) ภาพนี้ถ่ายกันในรถที่มารับพวกเราจากสนามบิน แล้วก็พาไปนั่งรถเที่ยวในเมืองเดลลี ทีแรกอยากจะพาไปเดินเที่ยวดูของแถวถนนจันปาร์ท แต่ช่วงเวลานี้ห้ามรถใหญ่เข้าพื้นที่ เราเลยไม่ได้ลงจากรถไปเที่ยวกันเลย ได้แต่นั่งรถชมเมือง จนกระทั้งไปแวะกินข้าวมื้อค่ำค่ะ

แจกเด็กเสร็จก็เอามานั่งกินกันเองต่อ หลังจากวงแตก พวกเราก็แยกย้ายกันไปเดินช็อปปิ้งตามอัธยาศัย สายหนึ่งก็ไปแถวหน้าพิพิธภัณฑ์ ไปหาซื้องานหินแกะสลัก อีกสายหนึ่งก็ไปดูผ้า แล้วสรุปว่าได้ของกลับมากันเกือบครบทุกคน กลับมาถึงวัดก็จัดของแพ็คกระเป๋ากันเป็นการณ์ใหญ่ บางคนกระเป๋าใส่ไม่พอก็เริ่มกระจายมาฝากกระเป๋าทีมงานบ้าง (คือกระเป๋าเสบียงที่เตรียมไปน่ะ ตอนนี้เสบียงเกือบหมดแล้ว กระเป๋าโล่ง สามารถรับฝากของได้น่ะ)

หลังจากนุ้ยโทรหาอินเดียนที่เมืองไทยและพี่ปลาโทรปรึกษากับแลนด์ที่พาราณสีแล้ว เราก็สรุปกันว่าจะกินข้าวกลางวันจากวัดจีน และเก็บของทั้งหมดขึ้นรถไปด้วยเลย แล้วไปที่ออฟฟิตอินเดียนพาราณสี เจรจาสรุปได้ว่าอย่างไงก็ไปตามนั้นเลย จะบินภายในแล้วไปกลับทางเดลลี หรือต้องตีรถกลับไปรอกลับวันที่ 9 ที่พุทธคยาก็ว่ากัน

เจ้าตาลแสนรู้จริงๆ เลย ทีแรกกะว่าจะไปลงต่อที่บ้านแหละ แต่พอดีทะเลาะกับคอมฯ น่ะ มันไม่ยอมทำงานให้ เลยไม่ได้ต่อ แต่วันนี้กลับมาที่คอนโดแล้ว จะต่อให้จบล่ะนะ

วันที่ 7 ต.ค. 51 วันนี้แหละจะได้รู้กันแล้วว่าจะหมู่หรือจ่า จะได้กลับบ้านวันนี้หรือวันที่ 9 แต่บรรยากาศยามเช้าของพวกเราก็เหมือนเดิม มากินข้าวเช้าพร้อมกันตามระเบียบ

ไปนอนและ ไม่มีใครเลยยยยยยยยย

ราตรีสวัสดิ์ทุกๆท่านนะคะ

พี่กุ้ง....มาดึกตลอด

ส่วนของคืนนี้ตาลคาดว่าพี่นุ้ยไม่มาลงต่อชัวร์ เพราะกลับบ้าน

คืนนี้เหงาแน่นอน

ขอบคุณมากค่ะพี่กุ้ง ดีนะที่มีพี่เข้ามาติดตามงานตอนดึกๆ จะได้เช็คความถูกต้องด้วย นุ้ยเปลี่ยนรูปให้ถูกต้องแล้วค่ะ ส่วนเรื่องคิดถึงพี่ปลา นุ้ยจะส่งข่าวบอกต่อให้นะ

ทีแรกกะว่าคืนนี้น่าจะลงเสร็จ แต่สงสัยจะไม่ไหวแล้วค่ะ ง่วงอย่างแรง พรุ่งนี้ค่อยมาต่อแล้วกัน ให้คนที่ติดตามอยู่เค้าช่วยกันลุ้นด้วยว่าเราจะได้กลับบ้านพรุ่งนี้มั้ย แล้วจะกลับยังไงกัน ราตรีสวัสดิ์นะคะ

เครียดๆ ออกไปเดินดูงานบูชาเจ้าแม่ดุลกาดีกว่า วันนี้เจ้าแม่จะเปิดหน้าแล้ว

ช่วงนี้คนไม่เยอะแล้วนะ ส่วนใหญ่ไปดูการแสดงดนตรีพื้นบ้านอยู่หน้าเวลา อากาศยามค่ำคืนก็สบายๆ แต่ไม่ค่อยมีของขายมากอย่างที่คิด เดินได้แว็บเดียวก็เบื่อแล้ว(เพราะดูการแสดงของเค้าไม่เข้าใจอ่ะ) กลับไปพักผ่อนดีกว่า ก่อนกลับก็ขอเข้าไปชมโฉมเจ้าแม่หน่อย เพราะตลอดหลายวันที่ผ่านมา ยังไม่ได้เห็นหน้าเจ้าแม่เลย

เจ้าแม่...งามมากค่ะ

ระหว่างที่ให้คณะออกไปช็อปปิ้งแถวหน้าพิพิธภัณฑ์กัน เรากับพี่ปลาก็มานั่งเครียดว่าจะทำยังไงต่อดี คิดหาวิธีการที่จะพาทุกคนกลับให้ถึงกรุงเทพให้ได้ภายในวันที่ 8 ต.ค. ตามโปรแกรมเดิม เพราะถ้ากลับวันที่ 9 เครื่องของการบินไทยก็ถึงดึกเกินกว่าที่สมาชิกจากต่างจังหวัดจะกลับได้ทัน กลายเป็นต้องเสียเวลาเพิ่มไปอีกวัน การกลับวันที่ 9 ไม่เป็นผลดีแก่ใครเลย และมันจะเป็นทางเลือกสุดท้ายของพวกเรา หากไม่มีทางออกอื่นแล้ว

ปัญหานี้ไม่เคยเจอมาก่อนในการเดินทาง จะปรึกษาใครก็ไม่ได้เพราะออฟฟิตสายการบินที่กรุงเทพปิดหมดแล้ว ลองเช็ครถไฟ เช็คเครื่องบินภายใน เช็คหลายๆ เส้นทางที่จะบินกลับกรุงเทพได้ คยาหมดสิทธิ์
พาราณสี(การบินไทยมีบินแค่วันจันทร์กับพฤหัส แต่วันนี้วันอังคาร)
กัลกัตตา(จากที่นี่ต้องใช้รถไฟ ซึ่งไม่มีทางที่จะได้ที่ของคน 16 คนแน่นอน ถ้าจะตีรถไปก็ต้องนั่งรถกันอีกสิบห้าสิบหกชั่วโมง ไม่ไหวแน่ๆ) 
เดลลี (รถไฟก็หมดสิทธิ์ เครื่องบินภายในล่ะ!)

สุดท้ายเราก็เจอทางออก (ซึ่งยังไม่มั่นใจว่ามันออกได้ป่าว) พรุ่งนี้เช้าถึงจะรู้กัน แผนของเราคือพรุ่งนี้บินภายในจากพาราณสี ไปเดลลี และบินกลับกรุงเทพคืนพรุ่งนี้เลย เพราะเครื่องออกประมาณตีหนึ่ง ทั้งคณะจะกลับมาถึงกรุงเทพเช้าวันที่ 8 ต.ค. เร็วกว่าโปรแกรมเดิมค่อนวันเลย และเครื่องที่บินภายในจากพาราณสีนี้เป็นเครื่องของ Indian Airline เราจะพยายามเจรจาให้เค้ารับผิดชอบ ให้พาเราไปกลับทางเดลลี เพราะเราไม่ต้องการกลับวันที่ 9 โดยการบินไทย ถ้าไม่ได้บินภายในฟรี อย่างน้อยก็ต้องได้ราคาพิเศษ วางแผนกันว่าพรุ่งนี้จะพากันไปเจรจากดดันที่ออฟฟิตอินเดียนในเมืองพาราณสี คืนนี้คงทำอะไรไม่ได้แล้ว นอกจากทำใจ พรุ่งนี้ค่อยลุ้นกันใหม่

นุ้ยจ๋า 265 อะ สงสัยจะลงรูปผิดนะ ไม่ไปด้วยกันกับคำบรรยายน่ะ

ชอบมาแซวนุ้ยตอนดึกๆ

แต่คิดถึง ป.ปลา แล้วซิ ............ อ้าว!!! 

ขอแจม .. ชวนเชิญขนาดนี้ ยังไม่ยอมใจอ่อนอีกนะ