ขอทานริมฝั่งคงคา นั่งกันเป็นระเบียบ

พี่เอกกับนักบวชค่ะ

ในกล้องของพวกเราทุกคนคงจะมีภาพของน้าคนนี้นะ

ระยะใกล้เข้ามาอีกหน่อย

ท่าเผาศพ

กระทงของพวกเรา

ล่องเรือไปสักพัก ฟ้าก็เริ่มสว่าง

วันที่ 10 วันศุกร์ที่ 14 พฤศจิกายน 2551
บรรยากาศยามเช้าริมฝั่งคงคา พวกเราอยู่ในเรือแล้ว

พักผ่อนยืดเส้นยืดสายกันพอสมควรแก่เวลาเราก็ออกเดินทางกันต่อสู่เมืองพาราณสี

เราไปถึงที่พักวัดจีนไตรรัตนารามมืดแล้ว ทานข้าวเสร็จหลายคนก็ออกไปที่วัดศรีลังกา เพื่อกราบนมัสการพระบรมสารีริกธาตุ ซึ่งวันนี้มีพิธีแห่อย่างยิ่งใหญ่ และหลายคนก็ได้ทำพิธีครอบพระบรมสารีริกธาตุด้วย เป็นมงคลแก่ชีวิตมากๆ

แล้วทุกคนก็กลับมานอนหลับพักผ่อนกัน พรุ่งนี้เราจะออกไปล่องคงคากันแต่เช้ามืดค่ะ

แวะดื่มกาลังไจช่วงบ่ายกัน พี่ปูขอลองอาหารแขกอีกเมนูหนึ่งด้วย

ถึงสมาชิกที่ยังอดทนติดตามกระทู้นี้ทุกท่าน

ขออภัยอีกครั้งที่ยังทำงานล่าช้าอยู่ ไม่เสร็จเสียที ตั้งใจเป็นมั่นเป็นเหมาะว่าการเดินทางทริปราชาสถานวันที่ 20 ธ.ค.นี้จะต้องลงกระทู้นี้ให้เสร็จเสียก่อน แต่สุดท้ายก็ไม่สำเร็จจนได้ เพราะก่อนเดินทางยุ่งมาก ต้องเตรียมของหลายอย่าง แถมยังต้องเตรียมไว้สำหรับทริปแสวงบุญวันที่ 24 ธ.ค.ด้วย เพราะตัวเองจะไม่อยู่ มีของต้องเตรียมสำหรับแต่ละวัดพอสมควรทีเดียว แต่หวังว่าทุกคนคงเข้าใจนะคะ โดยเฉพาะคนที่เคยร่วมเดินทางด้วยกันในเส้นทางแสวงบุญ คงพอรู้ว่าต้องขนของมากมายเพื่อนำไปลงในแต่ละวัด

แต่ถึงจะยังไม่สามารถทำให้กระทู้นี้เสร็จสมบูรณ์ได้ ก็ขอเอารูปและเล่าเรื่องคร่าวๆ ไปก่อนแล้วกันนะ แล้วจะกลับมาลงรายละเอียดให้อีกทีค่ะ

พี่ปลาต้องโดดลงจากรถเพื่อเดินย้อนไปหา เพราะกลัวว่าจะตกใจที่ไม่เห็นรถจอดอยู่ ถึงเส้นทางจะตรงไปเรื่อยๆ โดยไม่ได้มีทางเลี้ยวไปไหนก็เถอะ แต่ผู้คนมากมายขนาดนี้ แถมไม่ใช่บ้านเรา ก็ต้องกลัวบ้างเป็นธรรมดา ที่สำคัญคือเดินไกลเสียด้วย ส่วนพวกเราบนรถนอกจากห่วงคนอื่นๆ ที่ลงจากรถไปแล้ว ก็ยังต้องห่วงพี่ปลาด้วย เพราะไม่ค่อยสบายอยู่ยังไม่หายดี แต่พอเกิดเหตุการณ์อย่างนี้ พี่ปลาก็องค์ลงค่ะ มีแรงลุกขึ้นทันทีเลย (คือถ้าให้นุ้ยลงไปตาม พี่ปลาก็ต้องเป็นห่วงนุ้ยอีกคน เพราะยังไม่ชินกับแขกเหมือนกัน เจ๊เลยต้องลุยเองค่ะ)

เมื่อรถเคลื่อนข้ามสะพานก็ได้เห็นภาพบรรยากาศอย่างนี้

เวลาผ่านไปพักใหญ่ รถขยับได้เป็นระยะทางสั้นๆ มองไปรอบด้านมีแต่ผู้คน ทั้งผู้ใหญ่ ทั้งเด็ก ดูแล้วมันไม่มีทางสำหรับรถวิ่งเลย แล้วจะไปกันยังไงเนี่ย นั่งดูความวุ่นวายที่เต็มไปด้วยศรัทธาของผู้คนกันไปเรื่อยๆ จนบางคนทนไม่ไหวต้องหาที่ปลดทุกข์กันแล้ว แต่พอได้มุมเหมาะให้บางคนลงไปทำธุระกัน รถก็ดันเคลื่อนที่ได้ ยาวจนกระทั่งข้ามไปอีกฝั่งของแม่น้ำ

แย่ล่ะซิ คนที่ลงจากรถไปยังไม่ได้กลับขึ้นมาเลย แต่รถเลื่อนแล้วก็หยุดบนสะพานไม่ได้ ต้องไปจอดรออีกฝั่งเลย

พวกเราก็ออกเดินทางต่อสู่สาวัตถีกัน ระหว่างทางที่ผ่านเมืองอโยธยามีเรื่องให้ลุ้นกันพอสมควร คือวันนี้เป็นวันหนึ่งในช่วงเทศกาลดิวาลี และที่เมืองอโยธยานี้เป็นเมืองแห่งพระราม ชาวเมืองและเมืองข้างเคียงจะออกมาอาบน้ำล้างบาปและบูชาพระรามกันอย่างคึกคัก ทำให้มีผู้คนมากมายเดินทางมุ่งหน้าสู่แม่น้ำ รถติดคน ไม่สามารถไปต่อได้ เจ้าหน้าที่ตำรวจบอกว่าต้องรอประมาณ 2 ชั่วโมง ซึ่งตอนนี้เวลาประมาณ 10 โมงได้ หลังจากผู้ช่วยของเราไปเจรจาอยู่ครู่หนึ่ง เจ้าหน้าที่ก็ยอมปล่อยให้รถผ่านไป (เพื่อไปเผชิญชะตากรรมเอาเองข้างหน้า ไปได้ก็ไป ไปไม่ได้ก็รอ)

วันที่ 9 พฤหัสบดีที่ 13 พฤศจิกายน 2551
ตื่นขึ้นมาตั้งแต่ตี 3 ไฟดับ! มันดับตั้งแต่ก่อนนอนแล้วแหละ แต่หวังว่าเช้ามันจะมา แต่ก็ไม่ แล้วจะทำกับข้าวกันยังไงเนี่ย จุดเทียนให้แสงสว่างในห้องเรียบร้อย ล้างหน้าล้างตาเสร็จพี่จงก็ไปรับทีมพี่อ๋อและแม่ริกับพี่หนิงมาส่งถึงที่วัดพอดี แล้วพี่จงก็ไปติดเครื่องปั่นไฟให้ เอาล่ะ ได้เวลาบรรเลงแล้ว

อาหารเช้าพร้อมด้วยอาหารกลางวันที่ต้องแพ็คไปกินระหว่างทางเรียบร้อย จัดไว้ถวายพระชุดหนึ่งแล้ว ที่เหลือพวกเราก็จัดการตามระเบียบ กินเสร็จ เก็บล้างกันเสร็จก็มารวมตัวกันเพื่อทำบุญต่อเลย เพราะวันนี้ต้องเดินทางไกลไปถึงพาราณสี ควรจะออกจากวัดแต่เช้า เพื่อจะได้ไปถึงสารนาถทันเข้าพิพิธภัณฑ์ 

เอาล่ะ อิ่มกันแล้ว ได้เวลาเก็บล้างค่ะ ทุกคนช่วยกันอย่างดีเท่าที่จะช่วยได้ คนพาไปก็ดีใจค่ะ เพราะจริงๆ แล้วสิ่งเหล่านี้ไม่ใช่หน้าที่ของลูกทัวร์ แต่เป็นหน้าที่ของหัวหน้าทัวร์อย่างพี่ปลา นุ้ยและน้องแบงค์มากกว่า แต่พี่ๆ ไม่คิดอย่างนั้น ทุกคนช่วยกันเพราะมาด้วยกัน มีร่วมบุญกันแล้ว ก็ต้องร่วมทั้งทุกข์และสุข พอช่วยกันคนละไม้คนละมือทุกอย่างก็จะเสร็จอย่างรวดเร็ว หลายคนเชื่อว่าสิ่งที่ทำนี้คือการสร้างบุญอย่างหนึ่งด้วย เพราะไม่ทำให้พระสงฆ์องค์เจ้าต้องลำบากในการดูแล เก็บทำความสะอาดหลังจากที่คณะเราจากไป ขอบคุณพี่ๆ ทุกคนจากใจจริงค่ะ

ที่วัดไทยเชตวันมหาวิหารยังไม่มีที่พักจะรองรับผู้มาแสวงบุญค่ะ คืนนี้พวกเราจะไปนอนที่วัดเกาหลีกัน ซึ่งพระอาจารย์และพี่จงติดต่อไว้ให้เรียบร้อยแล้ว แต่นุ้ยกับพี่ปลา และพี่นุก ขอนอนที่วัดไทยเชตวัน เพื่อพรุ่งนี้จะได้ตื่นแต่เช้ามืดมาเตรียมทำอาหารมื้อเช้า และแพ็คอาหารกลางวันด้วย จริงๆ ทีมพี่อ๋อก็อยากจะนอนที่วัดไทยเชตวัน จะได้ตื่นมาทำกับข้าวได้สะดวก แต่ด้วยความไม่พร้อมของสถานที่ซึ่งจำกัดในเรื่องที่นอน ทำให้ต้องเปลี่ยนใจ ไปนอนที่วัดเกาหลี แล้วตอนเช้ามืดพี่จงจะขับรถไปรับมาที่วัดค่ะ

หลังจากไปส่งคณะที่วัดเกาหลีแล้ว นุ้ยกับพี่ปลาก็นอนในห้องซึ่งว่างอยู่เพียง 1 ห้อง ส่วนพี่นุกมีเต็นท์มาด้วยค่ะ

แล้วก็มีเตรียมของไว้สำหรับทำมื้อเช้ากันด้วย พี่ก้อยกับพี่ยุช่วยกันหั่นฝักทองใหญ่เลย ผักที่นี่สดมากและมีหลายชนิด ซึ่งแน่นอนว่าพระท่านปลูกกันเองค่ะ บางทีผลผลิตดีกินเองไม่ทัน ก็เก็บไปเผื่อแพร่ถึงเมืองแก้วสาวัตถีให้แม่ๆ ในแดนธรรมด้วย

กลับมาถึงที่วัดไทยเชตวันมหาวิหารแล้ว กิจกรรมของวันนี้ก็ยังไม่จบค่ะ เพราะที่วัดไทยเชตวันไม่มีแม่ชี หรือแม่ครัว โดยปกติพระท่านจะต้องทำอาหารกันเอง แต่เมื่อมีคณะมาเยือน ท่านก็เลยยกครัวให้พวกเราทำกับข้าวกันตามสะดวก โดยมีพี่จง ซึ่งไปช่วยคุมงานก่อสร้างที่วัด จัดเตรียมผักสดๆ ไว้ให้ งานนี้ก็เลยได้แม่ครัวจำเป็น มีแม่ริกับพี่หนิง และคณะพี่อ๋อ ช่วยกันเข้าครัวค่ะ