วันที่ 6 จันทร์ที่ 10 พฤศจิกายน 2551
สวัสดีเช้าวันใหม่ในดินแดนปรินิพพาน เช้านี้พวกเราหลายคนพร้อมกันที่พระอุโบสถเพื่อร่วมทำวัตรเช้า (ไม่รู้เป็นไง นุ้ยไม่เคยได้ถ่ายรูปตอนทำวัตรซะที กล้องก็ถือไปนะ แต่พอพระเริ่มสวดมนต์แล้วจะไม่ได้นึกถึงเรื่องถ่ายรูป แล้วก็จะนึกได้อีกทีตอนทำวัตรเสร็จ ให้มันได้อย่างนี้ซิ) เลยเก็บภาพบรรยากาศหลังจากทำวัตรแล้วมาฝากแทน

พี่อ๋อกับ....ใครหว่า? เค้ามาขอถ่ายรูปกับพี่อ๋อน่ะ สงสัยจะเป็นแฟนรายการ

จริงๆ แล้วทริปนี้พวกเราเกือบไม่ได้พักที่วัดไทยกุสินาราฯ เพราะคณะค่อนข้างเยอะ และมีคณะกฐินพระราชทานด้วย ห้องพักเต็มมากๆ แต่ที่วัดไทยพุทธคยาก็ไม่ได้พัก เพราะต้องสละที่ให้คณะที่มีบวชพระ ที่วัดไทยลุมพินีก็ไม่ได้พัก เพราะไปเข้าชนกัยคณะที่บวชจากพุทธคยาพอดี แล้วถ้าไม่ได้พักที่วัดไทยกุสินาราฯ อีก หลายคนจะผิดหวัง และเสียชื่อเด็กวัดเก่าอย่างป.ปลาด้วย สุดท้ายพระอาจารย์ทั้งหลายก็เห็นใจ เห็นแก่ญาติโยมที่มุ่งมั่นมาแสวงบุญไกลถึงอินเดีย ท่านก็เลยจัดที่ให้ โดยการสละที่นอนของท่านเอง (ไม่รู้ว่าจะได้บุญหรือบาปกันเนี่ยพวกเรา) 

กล่าวถึงวัดไทยกุสินาราเฉลิมราชย์บ้าง ชื่อวัดนี้พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวพระราชทานให้ เป็นวัดที่สร้างขึ้นเพื่อน้อมเป็นพุทธบูชาและเฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ในวาระครองสิริราชสมบัติครบ 50 ปี และเฉลิมพระชนมพรรษาครบ 6 รอบ 72 พรรษา

และมีพระมหาเจดีย์ นามว่า "พระมหาธาตุเฉลิมราชย์ศรัทธา" บรรจุพระบรมสารีริกธาตุพระราชทานจากพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว โดยสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารีเสด็จแทนพระองค์ทรงบรรจุพระบรมสารีริกธาตุในครั้งนั้น

ชมข่าวในพระราชสำนักกัน (เป็นประมวลข่าวเมื่อครั้งที่สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี เสด็จแทนพระองค์ทรงบรรจุพระบรมสารีริกธาตุในพระมหาเจดีย์ "พระมหาธาตุเฉลิมราชศรัทธา" ณ วัดไทยกุสินาราเฉลิมราชย์แห่งนี้)

จบข่าว พวกเราก็ไปทานอาหารค่ำกัน แล้วหลังจากนั้นใครจะไปร่วมทำวัตรเย็นที่พระอุโบสถก็ตามอัธยาศัย

ท้องอิ่มแล้ว ออกเดินทางต่อได้ นั่งรถชมวิวข้างทางไปเรื่อย หลับบ้าง ตื่นบ้าง ถ่ายรูปบ้าง คุยบ้าง กินบ้าง หลายบ้างผ่านไป แต่ก็ยังไม่ถึงกุสินาราจ้ะ การเดินทางที่อินเดียต้องทำใจ(บ้าง)

บริเวณริมแม่น้ำแห่งนี้ (ชื่อแม่น้ำอะไรก็จำไม่ได้แล้ว) เป็นสถานที่เผาศพค่ะ คนที่นี่เค้าทำอะไรกันง่ายๆ ไม่ยุ่งยาก กินง่าย ถ่ายง่าย ตายก็เผาง่ายๆ ทุกอย่างเป็นไปโดยธรรมชาติ ไม่ต้องปรุงแต่งมากนัก มองมุมนี้ก็รู้สึกดีไปอีกแบบนะ

พวกเราก็เลยได้อาศัยร่มเงาของเสาอโศกนี่แหละเพื่อหลบแดด เห็นได้ชัดว่าพระเจ้าอโศกมหาราชทรงเป็นเอกอัครพุทธศาสนูปถัมภ์โดยแท้ (แม้จนถึงวันนี้)

และหลังจากจัดการกับอาหารเช้าเรียบร้อยแล้ว พวกเราก็เตรียมตัวออกเดินทางจากไวสาลี โดยมีจุดหมายที่ต้องไปกราบนมัสการก่อน 2 ที่ คือที่สารีริกธาตุพระสถูปเจดีย์แห่งนี้ และกูฏาคารศาลา ป่ามหาวัน

วันที่ 5 อาทิตย์ที่ 9 พฤศจิกายน 2551
อรุณสวัสดิ์ไวสาลี เช้านี้อากาศเย็น มีหมอกลงค่อนข้างมาก แต่หลายคนก็ออกมาเดินทางชมบรรยากาศโดยรอบวัดกันก่อนได้เวลาอาหารเช้า

พวกเราไปถึงวัดไทยไวสาลีค่ำแล้ว หลังจากแยกย้ายกันเก็บของเสร็จ ก็ออกมาทานข้าวกัน แล้วก็นัดหมายเวลาไปร่วมกันทอดผ้าป่า รวมทั้งยาที่เตรียมมาไม่น้อย ด้วยแรงบุญของหลายๆ คนที่ร่วมกันส่งมาเป็นยาบ้าง เป็นเงินบ้างตามแต่ศรัทธา บางส่วนก็เป็นยาที่ขนมาพร้อมคณะเดือนต.ค.ไม่หมด ก็ขนทั้งหมดมาในคราวนี้ เพราะคนเยอะ ไม่ต้องห่วงเรื่องน้ำหนัก และรายชื่อผู้ร่วมบุญถวายยาและถวายปัจจัยร่วมทำบุญเรื่องสถานพยาบาลและยาแก่วัดไทยไวสาลี มีดังนี้ (เท่าที่เราทราบชื่อนะคะ ส่วนที่เราไม่ทราบและไม่ได้ออกนาม ต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยค่ะ)

-          คุณปทิตตา   สงวนมณี

-          คุณบุญราศี   สวัสดิสุข

-          คุณรัชนี   (จากเบลเยี่ยม)

-          คุณอาณัฐ   เปสิโต และครอบครัว

-          คณะคุณพัชรินทร์   ฟักเงิน

-          คุณสายม่าน   อำมะเทศ

-          คุณลักขณา   ไพรศรี

-          คุณอัญชลี   ท้วมทอง

-          คุณสุวรรณี   อัศววิเศษศิวะกุล

-          คุณวันเพ็ญ   ศิริเลิศพรรณา

ช่วงนี้คนทำกรอบรูปให้ไม่อยู่ค่ะ ลงแบบเปลือยๆ เลยแล้วกันนะ (นุ้ยถ่ายอย่างเดียวค่ะ ส่วนคนแต่งรูปทำกรอบคือพี่ปลาน่ะ ช่วงนี้พี่ปลาไม่อยู่ ช่วงก่อนก็ยุ่งๆ ยังทำไม่เสร็จ สรุปว่าเอาแบบดิบๆ เลยแล้วกันนะ)

แต่ก็ยังมีเวลาให้เดินชมตลาดช็อปปิ้งกันเล็กน้อย พอหอมปากหอมคอ บางคนเริ่มหาซื้อของฝากกันแล้ว

ออกจากนาลันทา พวกเราก็มุ่งหน้าสู่นครไวสาลี โดยผ่านเมืองปาฏลีบุตร และสะพานมหาตมะ คานธีเสตุ ซึ่งเป็นสะพานที่สร้างข้ามแม่น้ำคงคาจากเมืองปัตนะไปเมืองไวสาลี มีความยาวถึง 12 กิโลเมตร เป็นสะพานข้ามแม่น้ำคงคาที่ยาวที่สุดในอินเดีย และสร้างขึ้นเพื่อเป็นอนุสรณ์แก่มหาตมะคานธี ช่วงที่ต้องผ่านสะพานนี้แหละที่อันตรายต่อการเดินทางเป็นที่สุด ไม่ใช่เพราะโค้งอันตราย หรือว่ากลัวสะพานจะขาดจะทรุมนะ แต่กลัวรถติดมากกว่า เคยมีบางคณะติดอยู่บนสะพานถึง 2 ชั่วโมง เพราะสะพานยังไม่เสร็จสมบูรณ์ เปิดใช้เป็นส่วนๆ จึงไม่สะดวกรวดเร็วนัก ปัญหาการจราจรจึงเกิดขึ้นบนสะพานนี้เสมอๆ แต่คราวนี้พวกเราโชคดีค่ะ ไม่เสียเวลาบนสะพานมากนัก

เจริญสมาธิกันพอสมควรแก่เวลา พวกเราก็กราบลาพุทธสถาน เพื่อเตรียมตัวออกเดินทางต่อกัน