ขอบคุณนะคะที่เข้ามาติดตามชมเรื่องราวการเดินทางของพวกเรา เดี๋ยวจะเอารูปมาลงเพิ่มนะคะ เรื่องราวการเดินทางทริปนี้ยังไม่จบค่ะ กรุณาติดตามต่อไปนะคะ

ไม่ว่าจะไปแสวงบุญกับพวกเรา หรือกับใคร ก็ขอให้ตัดสินใจไปเถอะค่ะ แล้วชีวิตจะเปลี่ยนไปในทันที คำว่า "ดวงตาเห็นธรรม" อาจจะดูไม่ไกลตัว อย่าที่เราเคยคิดก็ได้

ขออนุโมทนาบุญล่วงหน้านะคะ

เพียงแค่ได้อ่านและชมรูป

ยังรู้สึกอิ่มบุญไปด้วยเลยครับ

กำลังตัดสินใจจะมาแสวงบุญกับคณะ"วันแรมทาง"หรืออาจมาเองก็ได้

ขอบคุณสำหรับสิ่งดีดีที่มาบอกกันนะครับ

อีกสักรูปนะ ที่บริเวณขอบสระโบกขรณี( The Sacred Pond ) ซึ่งเป็นที่สรงสนานของพระนางสิริมหามายาเทวีก่อนจะให้ประสูติกาลพระกุมารและหลังการประสูติ

ถ่ายรูปหมู่เป็นที่ระลึก ภายนอก มหามายาเทวีวิหาร (TheMahamayaDeviTemple) ซึ่งภายในมีศิลาสลักภาพพุทธประวัติปางประสูติเป็นรูปพุทธมารดาอยู่ในพระอิริยาบถยืนพระหัตถ์ขวาเหนี่ยวกิ่งไม้สาละมีรูปเจ้าชายสิทธัตถะออกมาทางปัสสะขวาของพระพุทธมารดา

ที่นี่เราพบกับชาวสิงคโปร์ สองคน พูดไทยได้นิดหน่อย
พวกเขาขี่รถมอเตอร์ไซด์วิบากคันเบ่อเริ่ม มาเที่ยวอินเดีย-เนปาล สุดยอดจริงๆ

วันรุ่งขึ้น เราตื่นกันแต่เช้า ร่วมกันทำวัตรเช้าตามปกติ
แล้วก็กินอาหารเช้า จากนั้นก็เดินทางมุ่งหน้าสู่ ลุมพินี

วันนี้ท่านอาจารย์ พระธรรมวิทยากร ของเรา “พระมหาอุเทน” ยังไม่ค่อยหายป่วย แต่ก็พร้อมทำหน้าที่ธรรมะบรรยายแล้ว หน้าที่ต้องมาก่อน สุดยอดอดทนจริงเลย พระอาจารย์ของเรา

พวกเราเดินทางไปถึงลุมพินี ก็เข้าไปกราบสักการะบริเวณที่ สถานที่ประสูติของพระพุทธเจ้าซึ่งเชื่อกันว่าบริเวณที่ประสูติของสิทธัตถราชกุมารคือจุดที่เสาศิลาของพระเจ้าอโศกมหาราชตั้งอยู่ยังมีข้อความภาษาพราหมีจารึกไว้อย่างสมบูรณ์เขียนว่าเป็นสถานที่ประสูติขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า พระอาจารย์นำสวดมนต์ ปทักษิน บูชาสถานที่ประสูติและคำอธิษฐานจิตให้ชีวิตประสบแต่ความดีงามเสมือนการได้เกิดใหม่ในแดนประสูติแห่งนี้

ในตอนเย็น พวกเราร่วมกันทำบุญทอดผ้าป่า ถวายวัดไทยกุสินาราเฉลิมราชย์ ภายในพระอุโบสถ

ในหนังสือสู่แดนพระพุทธองค์ ของพระเดชพระคุณหลวงพ่อ พระราชรัตนรังษี
กล่าวถึง โทณพราหมณ์เจดีย์  ไว้ว่า

            โทณพราหมณ์ปรากฏในพระพุทธประวัติ หลังเสด็จดับขันธปรินิพพานแล้วว่า มีบทบาทที่ช่วยระงับศึกจากเมืองต่าง ๆ ที่หมายจะช่วงชิงพระบรมสารีริกธาตุของพระบรมศาสดา หลังจากที่กษัตริย์มัลละไม่ยินยอมแบ่งให้แต่โดยดี โทณพราหมณ์จึงแสดงบทบาทให้โดดเด่น ระงับความขัดแย้ง แก้ปัญหาด้วยปัญญาที่ชาญฉลาด พราหมณ์นี้ถือกำเนิดในเมืองกุสินารา เป็นผู้ที่มีความรู้ ความสามรถ ฉลาดปราดเปรื่อง เฉียบแหลม เป็นอาจารย์สอนกุลบุตรทั้งหลาย กล่าวกันว่าทั้งชมพูทวีป ใครที่ไม่เคยเป็นศิษย์ของโทณพราหมณ์ไม่มีเลย

            เมื่อคราวที่ทำการถวายพระเพลิงพระพุทธสรีระที่มกุฏพันธนเจดีย์ ด้านทิศตะวันออกของเมืองกุสินารา เสร็จสิ้นเรียบร้อยแล้ว บรรดาพระราชา มหากษัตริย์ และเจ้าผู้ครองเมืองต่าง ๆ ปรารถนาที่จะได้ส่วนแบ่งพระบรมสารีริกธาตุมาไว้ในเมืองของตนเพื่อสักการะบูชา ได้ส่งราชทูตมายังกุสินาราเพื่อเจรจาความประสงค์กับกษัตริย์มัลละ ฝ่ายกษัตริย์มัลละคิดว่า พระบรมศาสดาเสด็จมาปรินิพพานที่แว่นแคว้นของตน เพราะทรงปรารถนาจะให้พระบรมสารีริกธาตุแก่พวกตน คิดจะเก็บไว้สักการะบูชาเฉพาะนครของตน ไม่ประสงค์จะแบ่งให้ใคร เมื่อราชทูตจากเมืองต่าง ๆ เข้าพบ จึงปฏิเสธไม่ยอมแบ่งให้ และเชื่อว่าถ้าเกิดการต่อสู้พวกตนก็มีชัย

            ด้วยอำนาจบุญญาธิการของพระบรมสารีริกธาตุ แคว้นต่าง ๆ ที่ส่งราชทูตมา ๗ เมืองด้วยกัน  กองทัพมาเผชิญหน้ากับเมืองกุสินารา เมืองต่าง ๆ มาล้วนเป็นเมืองใหญ่ มีอำนาจทางทหารเหนือกว่ากุสินารา มากมาย ด้วยศักดิ์ศรีทางกองทัพที่เหนือกว่า จะกดดันมัลลกษัตริย์ให้แบ่งพระบรมสารีริกธาตุออกเป็น ๗ ส่วนแบ่ง พระบรมสารีริกธาตุ ถูกแบ่งไปยังพระนครต่าง ๆ ดังนี้

๑.      พระเจ้าอชาตศัตรู ได้กระทำสถูปไว้ที่เมืองราชคฤห์

๒.      พวกกษัตริย์ลิจฉวี ได้กระทำสถูปไว้ที่เมืองเวศาลี

๓.      พวกกษัตริย์ศากยวงศ์ ได้กระทำสถูปไว้ที่เมืองกบิลพัสดุ์

๔.      พวกกษัตริย์ศากยะอัลลกัปปะ(พูลิ) ได้กระทำสถูปไว้ที่เมืองอัลลกัปปะ

๕.      พวกกษัตริย์โกลิยะ ได้กระทำสถูปไว้ที่เมืองรามคาม

๖.      พวกพราหมณ์เวฏฐทีปกะ ได้กระทำสถูปไว้ที่เมืองเวฏฐทีปะ

๗.      พวกกษัตริย์มัลละ ได้กระทำสถูปไว้ที่เมืองกุสินารา

๘.      พวกกษัตริย์มัลละ ได้กระทำสถูปไว้ที่เมืองปาวา

๙.      พระตุมพเจดีย์ อยู่ที่เมืองกุสินารา โดยที่พราหมณ์ขอทะนานที่ตวงพระบรมสารีริกธาตุกับทูตเหล่านั้น เพื่อนำไปสร้างสถูป และ          ฉลองยังเมืองของตนเช่นกัน

จากนั้น พวกเราเดินทางกลับมาที่บริเวณวัดไทยกุสินาราเฉลิมราชย์
พวกเราเดินลัดเลาะไปตามแนวกำแพงวัด ที่บริเวณด้านหลังวัด มีต้นโพธิ์ใหญ่ ที่เชื่อกันว่าเป็นบริเวณ โทณพราหมณ์เจดีย์  อันเป็นบริเวณที่ท่าน โทณพราหมณ์ ได้ทำการแบ่งพระบรมสารีริกธาตุ ให้แก่บรรดาเจ้าผู้ครองแคว้นต่างๆ

ในหนังสือสู่แดนพระพุทธองค์ ของพระเดชพระคุณหลวงพ่อ พระราชรัตนรังษี
กล่าวถึง โทณพราหมณ์วาที  ไว้ว่า

              ครั้งนั้น บรรดาผู้ครองแคว้นต่าง ๆ ทราบข่าวว่า พระผู้มีพระภาคเจ้าเสด็จปรินิพพานแล้วที่กรุงกุสินารา จึงส่งทูตไปเจรจาขอแบ่งพระบรมสารีริกธาตุ จากเหล่าเจ้ามัลละเมืองกุสินารา เพื่อนำไปสักการะบูชายังแว่นแคว้นของตน แต่กลับถูกเจ้ามัลละกุสินาราปฏิเสธ

                เจ้าเหล่านั้นและพราหมณ์ รวม ๙ นคร ต่างพากันมายื่นคำขาดว่าจะให้พระบรมธาตุหรือจักรบ แล้วตั้งกองทัพล้อมเมืองกุสินาราไว้

                เหล่าเจ้ามัลละแห่งกุสินารา ตรัสว่า ธรรมดาว่าพระรัตนะที่เสมอด้วยพระพุทธรัตนะ ไม่มีในโลก พร้อมทั้งเทวโลก ก็รัตนะเกิดขึ้นในเขตคามของพวกเรา เราจักไม่ยอมให้ส่วนแบ่งแห่งพระบรมสารีริกธาตุนั้นแก่ผู้ใด

                โทณพราหมณ์ได้สดับเรื่องวิวาทของกษัตริย์เหล่านั้น แล้วดำริว่า พวกเจ้าเหล่านี้ก่อวิวาทกันในสถานที่ที่พระผู้มีพระภาคเจ้าปรินิพพาน เป็นการไม่สมควร จำเราจักระงับการวิวาทนั้นเสีย

โทณพราหมณ์จึงขึ้นไปยืนอยู่บนที่สูง กล่าวความว่า
             “ดูก่อนท่านผู้เจริญทั้งหลาย ขอพวกท่านจงฟังคำของข้าพเจ้า พระบรมศาสดาของเราทั้งหลายตรัสสรรเสริญขันติ การที่พวกท่านจะประหัตประหารกันด้วยเหตุแห่งพระบรมสารีริกธาตุของพระพุทธเจ้า ซึ่งเป็นสิ่งอันควรแก่การสักการะอย่างสูงสุดเช่นนี้ ไม่ดีเลย พวกท่านทั้งหมดจงเกื้อกูลซึ่งกันและกันเถิด”

              คำกล่าวครั้งแรกของโทณพราหมณ์ ไม่มีผู้ใดสนใจ เพราะต่างก็กำลังถกเถียงกันว่าจะทำประการใด อาศัยที่โทณพราหมณ์เป็นอาจารย์ของเหล่ากษัตริย์ และพราหมณ์ในภาคพื้นชมพูทวีป ไม่มีผู้ใดจะไม่รู้จัก จึงประกาศด้วยเสียงอันดังมากขึ้นอีกว่า พวกท่านจำเสียงอาจารย์ของท่านได้หรือไม่ หากจำได้ ขอให้ทุกท่านจงพากันเงียบเสียง แล้วฟังวาจาที่ข้าพเจ้าจักกล่าวให้จงดี

              เหล่ากษัตริย์ทั้งปวงครั้นได้ยินเสียง จำได้ว่าเป็นเสียงของโทณพราหมณ์ ผู้เป็นอาจารย์ของพวกตน ต่างพากันเงียบเสียงทันที

              โทณพราหมณ์กล่าวซ้ำคำเตือนเป็นครั้งที่สอง แล้วประกาศว่า ขอเราทั้งหลายทั้งปวง จงยินยอมพร้อมใจยินดีแบ่งพระบรมสารีริกธาตุของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าออกเป็น ๘ ส่วน แล้วนำส่วนของตนกลับไปบรรจุไว้ในสถูปยังแว่นแคว้นของท่านเถิด เพื่อที่พระบรมสารีริกธาตุจักได้กระจายไปในทิศทั้งหลาย เหล่าชนผู้เลื่อมใสในพระพุทธเจ้ายังมีอยู่มาก

              ราชทูตเหล่านั้นกล่าวว่า “ช้าก่อนแต่พราหมณ์ พวกเราทั้งหลายยินยอมตามคำแนะนำของท่าน ถ้าเช่นนั้นขอท่านนั่นแหละจงแบ่งพระบรมสารีริกธาตุของพระพุทธองค์ออกเป็น ๘ ส่วนเท่า ๆ กัน ให้เรียบร้อยเถิด”

ถ่ายรูปเป็นที่ระลึก
ครั้งหนึ่งในชีวิต ริมสายน้ำ กกุธานที

จากนั้น พวกเราเดินทางตามรอยพุทธประวัติ ต่อไปที่ แม่น้ำกกุธานที

ในหนังสือสู่แดนพระพุทธองค์ ของพระเดชพระคุณหลวงพ่อ พระราชรัตนรังษี กล่าวไว้ว่า

           พระพุทธเจ้าเสด็จจากเมืองปาวาพร้อมด้วยพระภิกษุสงฆ์หมู่ใหญ่ ขณะที่เสด็จดำเนิน ทรงกระหายน้ำ จึงเสด็จแวะลงพัก ณ โคนต้นไม้ที่ริมทางนั้น ตรัสสั่งให้พระอานนท์ปูผ้าสังฆาฎิซ้อนกันเป็น ๔ ชั้น ประทับบนอาสนะที่พระอานนท์ปูลาดถวายไว้ รับสั่งให้พระอานนท์ไปตักน้ำจากลำคลองเล็กที่อยู่ในบริเวณนั้นมา เพราะทรงกระหายใคร่จะดื่มน้ำ พระอานนท์ไม่ไปตักน้ำตามพุทธบัญชา เพราะเห็นว่าเกวียน ๕๐๐ เล่มเพิ่งข้ามแม่น้ำนั้นไปไม่นาน ทำให้น้ำขุ่น กราบทูลแนะนำให้เสด็จต่อไปยังแม่น้ำใหญ่ชื่อ “กกุธานที” (หรือกกุฏฐา) ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากที่นั้น พระพุทธเจ้าตรัสยืนยันถึง ๓ ครั้ง ให้พระอานนท์ไปตักน้ำมา

            พระอานนทเถระ เมื่อพระพุทธองค์ทรงยืนยันให้ไปตักน้ำถึง ๓ ครั้ง จึงถือบาตรไปยังแม่น้ำน้อย เพื่อนำน้ำไปถวายตามพุทธประสงค์ แต่เมื่อพระอานนท์เดินเข้าไปใกล้น้ำในแม่น้ำที่ขุ่นมัวเพราะถูกล้อเกวียนย่ำไป กลับใสสะอาด ไม่ขุ่นมัว มีกระแสไหลไปตามปกติ เหมือนกับว่าไม่มีล้อเกวียนย่ำผ่านไป     พระอานนท์เอาบาตรตักน้ำแล้ว เข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคเจ้า กราบทูลถึงเหตุอัศจรรย์ว่า

อาหารมื้อสุดท้าย

                พระพุทธองค์เสด็จรอนแรมไปสู่หมู่บ้านภัณฑุคาม ตรัสเทศนาสั่งสอนบุคคลในหมู่บ้านนั้นแล้วเสด็จออกไปสู่หมู่บ้านหัตถีคาม อัมพคาม และซัมพูคาม ตามลำดับถึงเมืองโภคนคร ได้ทรงแสดงพระธรรมเทศนาแก่บุคคลทั้งหลายอีกครั้งหนึ่ง แล้วจึงเสด็จไปเมืองปาวา ประทับอยู่ที่สวนมะม่วงของนายจุนทกัมมารบุตร ตระกูลวิศวกรรมนายช่างทอง ณ เมืองปาวานั้นเอง พระพุทธองค์ทรงเสวยอาหารมื้อสุดท้ายที่นายจุนทะจัดถวาย เสวยแล้วเกิดอาพาธกล้า ถึงกลับทรงอาเจียนเป็นโลหิต ถึงกระนั้นทรงมีพระวิริยะอันกล้าเดินทาง รอนแรมไปถึงเมืองกุสินาราตามพุทธประสงค์

                มนุษย์ในโลกนี้ใฝ่ฝันแต่จะได้มาซึ่งความสุข เมื่อมีความสุขก็ลืมทุกสิ่งทุกอย่างตั้งหน้าเสวยสุขนั้น โดยความละโมบ ในไม่ช้าสุขก็สิ้นไปตามสภาวะของมัน ไม่มีอะไรยั่งยืนยิ่งกว่าแสวงหาความสุขจากความสงบ

                ในวันนั้นเอง หลังจากที่เสวยสุกรมัททวะของนายจุนทะแล้ว พระพุทธเจ้าทรงประชวรด้วยโรคชื่อ “ปักขันทิกาพาธ”มีอาการลงพระโลหิต ทรงได้รับทุกขเวทนาอย่างแรงกล้า แต่ยังทรงมีสติสัมปชัญญะ     มั่นคง ไม่ทุรนทุราย ทรงอดกลั้นทุกขเวทนานั้น ด้วยพลังขันติธรรม คือ อธิวาสนขันติ

                พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสเรียกพระอานนท์มา แล้วเสด็จออกจากเมืองปาวาไปยังเมืองกุสินารา การประชวรลงพระโลหิตของพระพุทธเจ้านี้ พระสังคีติกาจารย์ผู้ร่วมกันทำสังคายนาได้ให้ข้อสังเกตไว้ว่า

                พระผู้มีพระภาคเจ้าผู้ทรงปรีชา เสวยภัตตาหารของนายจุนทะผู้เป็นบุตรของนายช่างทองแล้ว ทรงประชวรอย่างหนัก ใกล้จะนิพพาน เมื่อพระบรมศาสดาเสวยสุกรมัททวะแล้ว การประชวรบางอย่างได้บังเกิดขึ้น พระผู้มีพระภาคเจ้าลงพระบังคนได้ตรัสว่า “เราจะไปยังเมืองกุสินารา”

            ภายหลัง พระพุทธเจ้าตรัสให้พระอานนท์นำความไปบอกแก่นายจุนทะ โดยทำให้เขามั่นใจว่าการที่เขาถวายสุกรมัททวะแด่พระตถาคตเป็นอาหารมื้อสุดท้าย หลังจากที่ทรงเสวยแล้วทรงประชวรนี้ ไม่มีข้อที่น่าตำหนิ แต่กลับมีอานิสงส์มาก

ที่แรก เราไปกันที่ สถูปบ้านนายจุนทะ
นั่งรถไปจากวัดไทยกุสินาราฯ ประมาณ 20 นาที

เรื่องราวของ "สถูปบ้านนายจุนทะ"
ในหนังสือสู่แดนพระพุทธองค์ ของพระเดชพระคุณหลวงพ่อ พระราชรัตนรังษี กล่าวไว้ว่า

            บริเวณสถูปโบราณ อันเป็นที่หมายว่าที่แห่งนี้คือบ้านของนายจุนทกัมมารบุตร ช่างทองชาวเมือง   ปาวา ที่ถวายภัตตาหารมื้อสุดท้าย ชื่อ สุกรมัททวะ ต่อบรมศาสดาเป็นเหตุให้การประชวนทรุดหนัก และเสด็จไปยังเมืองกุสินารา เพื่อปรินิพพานตามพุทธประสงค์

            ปัจจุบันตั้งอยู่ที่หมู่บ้านปาวานาคาร์ ห่างจากเมืองกุสินาราประมาณ ๑๙ กม.มีสถูปโบราณเหลือเป็นเนินสูงประมาณ ๕๐ ฟุต ตามหลักฐานการขุดค้นได้พระพุทธรูปที่บรรจุในสถูปนี้ ๓ -๔ องค์ เป็นที่น่าเสียดายว่า มุสลิมนำศพไปฝังไว้ที่เชิงฐานด้านทิศตะวันออก จึงทำใจให้เข้าถึงประวัติศาสตร์อำนาจและกาลเวลา

            ตามพระพุทธประวัติกล่าวว่า เมื่อพระภาคเจ้าประทับอยู่ในโภคนครพอสมควรแก่เวลาแล้ว ตรัสรียกพระอานนท์ และเสด็จพระดำเนินไปยังเมืองปาวาพร้อมกับพระภิกษุสงฆ์หมู่ใหญ่ เมื่อไปถึงเมืองปาวาแล้ว ประทับอยู่ ณ อัมพวัน (สวนม่วง) ของนายจุนทะ เป็นบุตรของนายช่างทอง ความจริงเมืองปาวานั้นเป็นศูนย์กลางของพวกที่นับถือศาสนาของศาสดามหาวีระหรือนิครนถนาฏบุตร และท่านมหาวีระก็นิพพานที่เมือง ปาวานี้

            นายจุนทะได้ทราบว่าพระพุทธองค์เสด็จถึงเมืองปาวา กำลังประทับอยู่ ณ อัมพวัน จึงเดินทางไปเข้าเฝ้า กราบทูลนิมนต์พระพุทธองค์พร้อมกับพระภิกษุสงฆ์ให้เสด็จไปฉันภัตตาหารในวันรุ่งขึ้น นายจุนทะจัดเตรียมของเคี้ยวของฉันอันประณีต และสุกรมัททวะมาถวายเฉพาะพระองค์ให้ถวายอาหารอื่นแก่พระภิกษุสงฆ์ เมื่อฉันแล้ว ตรัสสั่งให้นำสุกรมัททวะที่เหลือไปฝังเสีย

            “ดูก่อนจุนทะ ท่านจงฝังสุกรมัททวะที่เหลือเสียในหลุม เรายังไม่เห็นใครเลยในมนุษย์โลก เทวโลก มารโลก พรหมโลก ที่บริโภคสุกรมัททวะนั้นแล้ว จักพึงให้ย่อยไปด้วยดี นอกจากตถาคต”

            นายจุนทะทำตามพุทธบูชา เข้าไปเฝ้าพระพุทธเจ้า พระองค์ทรงแสดงพระธรรมเทศนา ทำให้นายจุนทะเกิดความเข้าใจในข้ออรรถข้อธรรม มีความรื่นเริงเบิกบานในธรรมะที่ได้สดับนั้น ต่อจากนั้น พระพุทธเจ้าเสด็จลุกจากอาสนะเสด็จกลับที่ประทับ

จากนั้นเราก็กราบลา พระอาจารย์ยุทธนา พระวิทยากรท่านแรกของเราที่นี่ พระอาจารย์ยุทธนา ติดศาสนกิจสำคัญต้องส่งคณะของเราที่นี่ ไม่สามารถเดินทางไปต่อกับพวกเราได้ ต้องขอบพระคุณท่านอาจารย์อย่างมากมายเลยนะคะ ให้ความรู้พวกเราอย่างเต็มที่เลย.. ขอบคุณค่ะ

(ไม่มีรูปตอนกราบลาท่าน ฮือๆๆ พลาดๆ ปลาลืมยกกล้องขึ้นมาถ่ายซะอย่างนั้น กว่าจะรู้ตัว อ้าว.. อาจารย์ขึ้นรถไปแล้ว)

พี่ๆทุกคน พี่สุนทร พี่จิ๋ม พี่โอม พี่ต๊อด
ร่วมกันถวายภัตตาหาร ให้พระสงฆ์ที่จำพรรษาอยู่ที่วัด

ว่าแต่ว่า ถึงไหนแล้วล่ะ
อ้อ.. ถึงวัดไทยกุสินาราเฉลิมราชย์
คณะเรามีโอกาสได้ร่วมถวายภัตตาหารเพลกันด้วย อิ่มบุญ อิ่มใจ อิ่มท้อง กันเลยในวันนี้

กลับมาแล้วค่ะ กลับมาลงรูปต่อนะ หลังจากที่ห่างหายไปนานมาก นานจนลืมไปเลย .. ขอโทษทุกท่านที่ติดตามรอนะคะ

พอดีต้องเดินทางไปเนปาล 10 วัน ค่ะ
ช่วงวันที่ 2-12 พฤษภาคม นี้
รูปที่เหลือ กลับมาแล้วจะรีบลงให้ดูต่อนะคะ
แหะๆ ขออภัยอย่างแรง ที่ลงรูปให้ดูกันช้ามากๆ
ยกโทษให้ปลาน้อยด้วยนะคะ

อุ๊ย..ขอโทษค่ะ ขอโทษค่ะ..
มัวแต่เดินทาง ลืมเลย..
หลงคิดว่าลงเสร็จไปนานแล้ว ขอบคุณนะคะที่เตือน
เดี่ยวเอารูปทริปล่าสุดลงก่อน แล้วจะรีบกลับมาเล่าทริปนี้ต่อค่ะ
อย่าเพิ่งเบื่อนะคะ อดใจรอไม่นานค่ะ

เพราะเหตุอะไรคับถึงไม่มีภาพและคําบรรยายต่อ
รออญ่นานแล้วอะคับ

แหม..พี่หมอกว้างล่ะก็.. มันเป็นของแท้ไงคะ (กลัวจำไม่ได้อ่ะ เลยต้องมีเอกลักษณ์เฉพาะตัว) ของแท้มันต้องเอียงๆกันหน่อยดิ

ว่าแต่ว่า.. มันเอียงกันทั้งคู่ ทั้งปลาและนุ้ยเลยนะเนี่ย อิอิ

เรื่องทีมงาน.. นั่นดิ มันเยอะจัง มาไงกันหว่า

      ขอขอบคุณในกุศลจิตของคุณปลาและคุณนุ้ยที่ร่วมกันจัดบุญจาริกทัวร์ในครั้งนี้โดยไม่เห็นแก่ผลกำไร  โดยเฉพาะอย่างยิ่งขอบคุณคุณปลาที่ต้องเหน็ดเหนื่อยในการดูแลทุกคนในคณะเดินทางให้ได้รับความสะดวกสบายทุกอย่าง  ตั้งแต่วันเริ่มเดินทางไปจนถึงวันเดินทางกลับ  ขอบอกว่าประทับใจมากๆค่ะ

         การเดินทางไปในครั้งนี้ได้รับแต่ความปีติอิ่มเอมใจ  กลับมาแล้วก็ยังคงรู้สึกเต็มเปี่ยมไปด้วยศรัทธาและความเบิกบาน

         ขอขอบคุณคุณโอม  คุณต๊อด ผู้ร่วมเดินทาง  และขออนุโมทนาบุญกับวันแรมทางที่จัดกิจกรรมบุญอย่างนี้ด้วยใจจริงๆ  ขอกุศลนี้จงเป็นปัจจัยส่งให้คณะบุคคลวันแรมทางประสบแต่สิ่งที่ปรารถนาตลอดไป  สาธุ..สาธุ..สาธุ..อนุโมทามิ 

วันนี้หลวงพ่ออยู่วัดเพราะไม่ค่อยสบาย พระอาจารย์และหลวงพี่ที่วัดเลยขอไม่ให้ท่านออกไปทำงานศาสนกิจที่ไหน

ท่านคุยไปก็ไอไป ค๊อกแค๊กๆๆ ตลอดเวลา .. อากาศก็หนาวมาก พูดอีกก็ไออีก..

เป็นพระอยู่อินเดีย นี่ต้องอดทนจริงๆเลย เฮ้อ.. สงสารหลวงพ่อจัง

จากที่ มกุฏพันธนเจดีย์ เรากลับเข้าสู่วัดไทยกุสินาราเฉลิมราชย์

ไปสักการะพระบรมสารีริกธาตุพระราชทานจากพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวโดยสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯสยามบรมราชกุมารีเสด็จแทนพระองค์ทรงบรรจุพระบรมสารีริกธาตุในพระมหาเจดีย์“พระมหาธาตุเฉลิมราชศรัทธา” ที่ตั้งเด่นเป็นสง่าอยู่ในวัดไทยกุสินาราฯ

วันนี้โชคดี พระเดชพระคุณหลวงพ่อ เจ้าคุณพระราชรัตนรังษี (หลวงพ่อเจ้าคุณวีรยุทธ) ท่านอยู่ที่วัด

พวกเราเลยโชคดี ได้ฟังเทศน์ฟังธรรมจากท่านเยอะเลย

ปทักษิณ 3 รอบ พร้อมสวดมนต์บท อิติปิโส น้อมถวายเป็นพุทธบูชาพระพุทธองค์

ร่วมกันสวดมนต์บูชา สถานที่ถวายพระเพลิงพุทธสรีระ

จากนั้นไปสักการะ มกุฏพันธนเจดีย์ (MakutabandanaStupa)

สถูปที่ถวายพระเพลิงพุทธสรีระหลังวันปรินิพพาน 7 วัน