นั่งรถมาหลายชั่วโมง จากที่อากาศเย็นๆ ก็เริ่มร้อนๆๆ ระหว่างขับขึ้นภูเขาไต่ระดับมาเรื่อยๆ แดดก็ค่อนข้างแรง แต่พอขับลงมาจากเขาเข้าสู่เขตเมืองกาลิมปงอากาศก็เย็นลงอย่างไม่น่าเชื่อ และมีเมฆหมอกขาวโผลนลอยมาปกคลุมพื้นที่เป็นระยะๆ แค่คนละฝั่งเขา อากาศมันต่างกันได้ขนาดนี้เชียวหรือ

เรามาแวะเที่ยวที่ Hanuman Park กันก่อนเลย

รอมานาน ได้เวลาอาหารกันแล้วจ้ะ เช้านี้ที่ร้าน Baker"s Cafe ค่ะ สั่งกันเองตามอัธยาศัย ร้านนี้มีทั้งอาหารเช้าเมนูไข่สารพัดชนิด มีไส้กรอก แฮม เบคอน มีขนมปังและเค้ก เครื่องดื่มพวกชากาแฟก็มีหลากหลายค่ะ สั่งอาหารกันไปสักพัก กะว่ากาแฟตั้งมาก่อนแน่นอน แต่อยู่ๆ ไฟก็ดับ เครื่องชงกาแฟก็ใช้ไม่ได้ ดีนะที่ดับไม่นาน เวลาผ่านไปสักพักอาหารและเครื่องดื่มก็เริ่มทยอยมา

จัดการอาหารกันเรียบร้อย เราก็ออกเดินทางสู่กาลิมปงกัน

บรรยากาศทั่วไปของ M.G.Marg ยามเช้า

ป.ปลาร่าเริงแต่เช้า

7 พฤษภาคม 2554  :  กังต็อก - กาลิมปง

เช้านี้เราต้องออกเดินทางจากกังต็อกไปเมืองกาลิมปงกัน เป็นเมืองตากอากาศเล็กๆ ที่เงียบสงบ และได้ชื่อว่าเป็นเมืองปแห่งกล้วยไม้ พวกเราจะไปเที่ยวและค้างที่กาลิมปงกันสักคืน วันนี้ออกเดินทางสายหน่อย เพราะต้องรอกินอาหารเช้ากันก่อน และร้านอาหารเปิดตอน 8 โมงเช้า 

ระหว่างรอเวลาร้านเปิด ก็ทยอยเอากระเป๋าไปขึ้นรถไว้ก่อนเลย เมืองบนภูเขาของอินเดีย ซึ่งรถเข้าไม่ได้ หรือไม่อนุญาตให้รถเข้า จะมีกุลีคอยให้บริการยกกระเป๋าและสัมภาระต่างๆ อย่างนี้แทบทุกเมืองค่ะ

หลายคนได้จุดเทียนถวายเป็นพุทธบูชากันด้วย

สว่างไสวสวยงามค่ะ พอจุดเทียนกันเสร็จ ฝนก็เริ่มโปรยปรายลงมา หมดเวลาและหมดโปรแกรมเที่ยวพอดี กลับเข้าที่พักกันพวกเรา นัดกันอีกทีตอนมื้อเย็นค่ะ แต่มื้อกลางวันเรากินกันบ่ายมากแล้ว เย็นนี้หลายคนเลยสละสิทธิ์ เจอกันอีกทีก็พรุ่งนี้เช้าจ้ะ

กินข้าวเสร็จก็ไปเที่ยววัดเจดีย์ขาวกันต่อ (วัดชื่อ Do-Drul Chorten แต่พวกเราเรียกวัดเจดีย์ขาว เพราะจำง่ายดีน่ะ) เจดีย์สีขาวที่ตั้งเด่นเป็นสง่านี้ที่ฐานสถูปล้อมรอบด้วยกงล้อมนต์ 113 อัน ให้ทุกคนได้เดินหมุนกงล้อขอพรกัน

เที่ยวพิพิธภัณฑ์เสร็จ อันที่จริงเดินไปอีกหน่อยเดียวก็จะถึงวัด Do-Drul Chorten ที่มีเจดีย์สีขาวแล้ว แต่พวกเรายังไม่ได้กินมื้อกลางวันน่ะ เลยต้องเดินย้อนกลับมาที่ร้านอาหารอีก แล้วนายซานเจก็ไม่บอกนะว่าร้านอาหารอยู่ตรงทางลงกระเช้านั่นเอง จะได้เลือกสั่งอาหารไว้ก่อนเลย เที่ยวพิพิธภัณฑ์เสร็จอาหารคงพร้อมพอดีน่ะ

มื้อนี้เลือกสั่งอาหารกันตามอัธยาศัยจ้ะ

ขอบคุณค่ะพี่หนิง ขอบคุณมากนะคะที่ยังแวะเวียนมาเยี่ยมตลอดๆ... คิดถึงๆๆ ค่ะ

พาเที่ยวในเมืองกังต็อกกันต่อเลยแล้วกันนะ จากทะเลสาบฉางกูลงมาถึงกังต็อกเราก็มาแวะขึ้นกระเช้าชมเมืองกัน

วิวเมืองกังต็อกจากบนกระเช้าค่ะ

ดูรูปทริปนี้แล้วเหมือนได้ไปเที่ยวด้วยเลยล่ะนุ้ยจ๋า อิอิอิ....รูปสวยจริงๆขอบอก

ระหว่างเส้นทางขากลับ เราก็เจอรถบรรทุกของทีมทำถนนที่กำลังทำงานจอดขวางเส้นทางอยู่ ซานเจลงไปเจรจาขอให้เค้าขยับรถเพื่อเปิดทางให้ แต่ก็ไม่สำเร็จ นายดาว้าขาใหญ่ของทีมพลขับซึ่งเป็นรถนำประจำคณะเลยลงไปสมทบ แล้วก็เหมือนจะได้ผล แต่พอดาว้าขึ้นรถไปสักครู่แล้ว รถที่จอดอยู่ก็ยังนิ่งไม่เคลื่อนไหว นายซานเตรถแดงของเราจอดอยู่เป็นคันที่ 2 เฝ้าดูสถานการณ์อยู่เงียบๆ ชั่วอึดใจผ่านไป ทั้งดาว้าและซานเตก็เปิดประตูลงจากรถไปพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย ทำเอาพี่ๆ ในรถเราประทับใจในความแมนของสองหนุ่มมากๆ ถึงขนาดกล่าวขานกันว่าเหมือนฉากในหนังเลย ถ้าได้ถ่ายวีดีโอไว้คงดี ช็อตที่ทั้งคู่เปิดประตูแล้วเดินมุ่งตรงไปข้างหน้าอย่างห้าวหาญ ส่วนสองหนุ่มที่อยู่สองคันหลังก็เดินตามมา ไม่รู้ว่าเปิดประตูลงมาพร้อมกันด้วยหรือเปล่านะ เพราะเราไม่เห็นน่ะ

พอรถบรรทุกขยับเปิดทางให้ รถทีมเราก็ขับผ่านมาทีละคัน จนมาติดที่คันสุดท้าย ทีมพลขับเลยต้องพร้อมใจลงไปช่วยกันอีกที สรุปว่าทุกคันผ่านมาด้วยความเรียบร้อยค่ะ

บนเส้นทางที่ผ่านก็เจอเมฆลอยมาปะทะรถ และปิดเส้นทางเป็นระยะๆ บางช่วงสว่างอยู่ดีๆ พอเมฆลอยมาก็มืดมัวไปเลย ราวกับเมืองในหมอก

เจ้าแย็ค ณ ทะเลสาบฉางกู วันนี้ดูจะมีจำนวนน้อยกว่าที่เคยนะ ไม่รู้ว่าเพราะจำนวนนักท่องเที่ยวน้อยด้วยหรือเปล่า แต่เท่าที่เจอจำนวนรถตอนที่รถติดอยู่ ก็มีมากทีเดียว แต่ส่วนใหญ่เป็นคนอินเดีย ซึ่งขับรถเลยขึ้นไปเที่ยวตรงพรมแดนที่ติดกับจีนก่อน (นักท่องเที่ยวอย่างเราไม่ได้รับอนุญาตให้ขึ้นไปถึงจุดนั้นค่ะ) แล้วค่อยมาแวะตรงทะเลสาบ พวกเราเลยไม่ค่อยเจอแขกที่นี่มากนัก ซึ่งเป็นการดีมาก ทีแรกนึกว่าคนจะมหาศาลเสียอีก

ใช้เวลากันไปพอสมควร เราก็โบกมือลาทะเลสาบฉางกูกัน นั่งรถมาตั้งนาน เพื่อมาชมทะเลสาบเท่านี้แหละ แต่ถ้าไม่มา ก็จะไปคุยกับเค้าไม่ได้ว่าไปมาแล้วนะทะเลสาบฉางกู แห่งสิกขิม ทุกคนเลยต้องมุ่งมั่นมาให้ถึงค่ะ ถึงจะมีเวลามากกว่านี้ แต่ที่นี่ก็อยู่นานไม่ไหวค่ะ อากาศค่อนข้างหนาวเย็นทีเดียว ที่สำคัญคือมีลมพัดด้วย เลยยิ่งหนาวใหญ่

ส่วนคนที่ไม่ขี่แย็คก็ไปเดินเที่ยวชมบรรยากาศของทะเลสาบกัน

คุณอายุวรัตน์ กับอาสายสุนีย์ค่ะ

หมู่กันหน่อย

พี่อิ๋วกับพี่ใหม่ค่ะ

พี่บุ๋มขอเดี่ยวค่ะ

ถึงเสียที ทะเลสาบฉางกู ทริปนี้มีหลายคนสนใจขี่แย็คด้วย

ถึงจะกล้าๆ กลัวๆ แต่ก็สู้ค่ะ ลองสัมผัสประสบการณ์ขี่แย็คที่ทะเลสาบฉางกูดูสักครั้งหนึ่งในชีวิต

พวกเราออกเดินทางจากโรงแรมมุ่งหน้าสู่ทะเลสาบฉางกูตอนราว 7 โมงครึ่ง เวลาผ่านไปได้ประมาณ 2 ชั่วโมง ก็มาเจอรถติดเนื่องจากมีหินถล่มปิดทาง และเจ้าหน้าที่กำลังเคลียร์พื้นที่อยู่ ทำให้เวลาอาหารเช้าที่คิดว่าจะมากินระหว่างทางช้าออกไปอีก หลายคนเริ่มหิวแล้ว ระหว่างรอก็แจกขนมปังกับน้ำผลไม้รองท้องกันก่อนดีกว่า

ยังดีที่รถของคณะเราเป็นคันแรกๆ ที่ติดอยู่ตรงนี้ ยังมีรถอีกหลายสิบคันติดยาวเหยียดไปถึงโค้งมุมเขาที่เห็นลิบๆ อยู่ตรงมุมซ้ายของภาพน่ะ แล้วที่มองไม่เห็นอีกเท่าไหร่ก็ไม่รู้นะ

จอดนิ่งอยู่ราวครึ่งชั่วโมงได้ เราก็ได้ไปต่อกัน แล้วก็มาจอดกินข้าวเช้าที่นี่ตอน 10 โมงได้ แถมร้านอาหารแถวนี้ก็ไม่ได้มีอะไรให้เลือกนักเลย สุดท้ายเลือกสั่งได้แค่ชากาแฟ ขนมปัง ไข่เจียว และก็บะหมี่ถ้วย จากประสบการณ์ครั้งนี้ เราสัญญากับตัวเองเลยว่า หากจะต้องออกเที่ยวสายไปสักหน่อย จะเที่ยวได้น้อยกว่าที่คิดไปบ้าง ยังไงก็ต้องกินอาหารเช้าให้ท้องอิ่มไว้ก่อน เพราะสถาการณ์ข้างหน้าเราคาดเดาไม่ได้เลย ท้องอิ่มไว้ก่อนดีที่สุดค่ะ

6 พฤษภาคม 2554  :  กังต็อก - ทะเลสาบฉางกู (Changu Tsomgo Lake)

อรุณสวัสดิ์กังต็อก วันนี้รีบตื่นแต่เช้าตรู่ เพื่อลุกมาดูว่าฟ้าเปิดมั้ย แล้วยอดเขาที่พี่อิ๋วกับพี่ใหม่บอกว่าเห็นจากโรงแรมที่พักแต่ไม่แน่ใจว่าใช่ยอดเขาหรือเมฆนั้นคือยอดไหน แล้วก็ได้เห็นแจ่มๆ ใช่จริงๆ จ้ะ "ยอดคันเช็งจุงก้า" (อันที่จริงทีแรกก็ไม่แน่ใจ เพราะไม่เคยเห็นจากเมืองกังต็อกเหมือนกัน แต่จากรูปโปสการ์ดที่ซื้อกลับมาด้วย เป็นภาพยอดคันเช็งจุงก้าที่ถ่ายจากเมืองต่างๆ ซึ่งจะเห็นยอดเขาในต่างมุมกันบ้างเล็กน้อย เปรียบเทียบดูแล้ว ยอดนี้เป็นคันเช็งจุงก้าที่เห็นได้จากเมืองกังต็อกจริงๆ จ้ะ) เย้ๆๆๆ....ทริปนี้แม่โฉมงามเค้าไม่อายหลบอยู่หลังก้อนเมฆแล้ว

เพิ่งรู้นะเนี่ยว่าจากในเมืองก็มองเห็นยอดคันเช็งจุงก้าด้วย

กลับมาถึงกังต็อกราว 5 โมงเย็น ยังมีเวลาเหลืออีกมากมายก่อนจะได้เวลาอาหารค่ำ แถมเย็นนี้ฝนไม่ตก ผู้คนเลยออกมาเดินเที่ยวกันมากมายๆ

ระหว่างรอเวลาอาหาร เราก็ไปเดินหาร้านอาหารสำหรับมื้อเช้าพรุ่งนี้กัน แต่ก็ไม่มีร้านไหนที่เปิดแต่เช้าเลย เร็วที่สุดก็เปิด 8 โมง ซึ่งมันสายเกินไปและจะทำให้เราไปเที่ยวไม่ทัน ส่วนที่ไม่อยากกินที่โรงแรมที่พัก ซึ่งสามารถเสิร์ฟได้เร็วสุด 7 โมงครึ่ง เพราะโรงแรมของเราเป็นมังสวิรัชที่ไม่มีแม้แต่ไข่ค่ะ เลยไม่ได้ใจหลายคนนัก สรุปสุดท้ายนายซานเจเลยเสนอให้ไปกินอาหารเช้าระหว่างทาง เหมือนวันที่ไปลาชุง ซึ่งวันนั้นก็โอเคอยู่นะ (แต่ลืมนึกไปว่าที่นี่อินเดีย ความแน่นอนคือความไม่แน่นอน ทุกอย่างเปลี่ยนแปลงได้ตลอดเวลา)

เพื่อความไม่ประมาท เราก็ซื้อขนมต่างๆ สารพัดชนิดจากร้าน Baker"s Cafe เผื่อไปด้วยเลย

หลังจากไปเดินเที่ยวและหาซื้อของที่ต้องการเรียบร้อย เข้าไปจองโต๊ะล่วงหน้ารอสมาชิกมาตามเวลานัดหมาย มื้อนี้กินกันที่ร้าน Gangtalk (ที่เราเรียกว่าร้านมังกร) ร้านเดิมอีกแล้ว เพราะเป็นร้านที่บรรยากาศดี พื้นที่เพียงพอสำหรับคณะ และมีอาหารหลากหลายให้เลือกกันตามใจชอบ โดยเฉพาะเนื้อสัตว์ ซึ่งพวกเราห่างหายไปหลายมื้อ เพราะที่ลาชุงก็เจอแต่มังสวิรัชล้วนๆ  

มื้อนี้สั่งอาหารกันตามอัธยาศัยค่ะ อยากกินอะไรก็ตามใจสั่ง แต่ทุกคนรู้ดีว่าปริมาณอาหารแขกแต่ละจานนั้นมากมายเกินกว่าจะกินหมดเพียงคนเดียว เวลาถามที่ร้านว่าจานใหญ่มั้ย ทุกคนทุกร้านจะตอบเหมือนกัน คือสำหรับหนึ่งคนกิน แต่นั่นหมายถึงแขกค่ะ ไม่ใช่คนไทยไซค์ธรรมดาๆ อย่างเรา จะสั่งอะไรเลยต้องปรึกษากันก่อน แล้วก็สั่งมาแบ่งกันกินเป็นกลุ่มๆ แต่ก็ยังเกือบกินไม่หมด ต้องหาตัวช่วยอยู่ทุกที ซึ่งข้อนี้พี่ปลารู้ดี และจะพยายามไม่สั่งอะไรของตัวเองเลย เพราะต้องรอเป็นตัวช่วยให้ลูกค้าเสมอๆ ครั้งนี้ก็เช่นกัน

ท้องอิ่มเรียบร้อย ก็แยกย้ายกันพักผ่อนตามอัธยาศัย พรุ่งนี้เช้าเราจะไปเที่ยวทะเลสาบฉางกูกัน

เข้าไปกราบพระขอพรเรียบร้อย ก็ออกมาเก็บภาพบรรยากาศด้านนอกกันอีกหน่อย (ด้านในวัดไม่อนุญาตให้ถ่ายรูปตามระเบียบค่ะ) 

วัดโพดองเป็นวัดเก่าแก่ที่สร้างขึ้นตั้งแต่ศตวรรษที่ 18 ค่ะ

ระหว่างรอซานเจตามหาพระลามะผู้ถือกุญแจมาไขประตูให้ พวกเราก็มายืนหลบแดดอยู่ใต้ร่มไม้ทรงแปลกต้นนี้ ซึ่งจากการวิเคราะห์รูปร่างหน้าตาของลูกสีเขียวๆ ที่กำลังออกอยู่แล้วสรุปได้ว่าเป็นลูกไหนค่ะ ที่สำคัญนี่เป็นต้นไม้ต้นเดียวนะคะ ไม่ใช่สองต้น แต่เพราะมีกิ่งหนึ่งโน้มเอียงลงมาจนต้องเอาเสาไม้ต้นใหญ่มาค้ำไว้น่ะ เลยดูเหมือนเป็นต้นไม้สองต้นอยู่คู่กันเลย

มื้อกลางวันกินข้าวกันที่ร้านเดิม แล้วก็ออกเดินทางต่อ มาแวะเที่ยวอีกทีที่วัดโพดอง แต่กว่าจะได้เดินเข้าไปถึงตัววัดก็มาแวะถ่ายรูปดอกกุหลาบหน้าวัดกันเสียนานทีเดียว ก็ดอกใหญ่ ออกมาเป็นช่อๆ สีก็สวยสด แถมกลิ่นยังหอมยวนใจ ใครจะอดใจไหวล่ะ

แล้วก็แวะถ่ายรูปบ้าง วันนี้โชคดี ฟ้าเปิดให้เห็นยอดเขาคันเช็งจุงก้าด้วย (เห็นแค่นี้ก็รู้สึกว่าทริปนี้โชคดีมากแล้ว เพราะทริปที่ผ่านๆ มาไม่ค่อยมีโอกาสได้เห็นเลย เพราะเธอแอบอยู่หลังก้อนเมฆตลอด ไม่ได้คาดหวังเลยว่าเราจะมีวันที่โชคดีกว่าวันนี้อีก)

เก็บภาพกันใหญ่เลยพวกเรา

หลังอาหารเช้า พวกเราก็พร้อมออกเดินทางกลับเมืองกังต็อกกัน ผู้จัดการโรงแรมมอบผ้าไหมสีขาวบริสุทธิ์พร้อมทั้งอวยพรให้กับพวกเราทุกคนตามธรรมเนียม เพื่อให้พวกเราโชคดี เดินทางปลอดภัย

แล้วก็มาถ่ายรูปหมู่หน้าโรงแรมกัน วันนี้คุณเจ้าของโรงแรมก็อยู่ด้วย (ผู้หญิงพื้นเมืองที่นั่งอยู่แถวหน้า ใส่เสื้อสีเขียวนี่แหละค่ะ)

หมู่ใหญไปแล้ว ก็มาหมู่เล็กกันต่อ

แล้วก็รูปคู่ซะหน่อย

กลับมาเก็บภาพบรรยากาศที่โรงแรมต่ออีกหน่อย ชั้นบนของโรงแรมนี้ จัดเป็นพิพิธภัณฑ์เล็กๆ แสดงวิถีชีวิตของผู้คนท้องถิ่นที่นี่ มีเครื่องมือเครื่องใช้ต่างๆ เครื่องแต่งกาย และอื่นๆ อีกมากมายค่ะ

เสร็จสิ้นภารกิจหลัก ก็เดินชมนกชมไม้ในหมู่บ้านไปเรื่อยเปื่อย ก่อนจะได้เวลาอาหารเช้า

บรรยากาศยามเช้านี่ดีจัง

แล้วก็ยังคงชอบใจกับดอกแอปเปิ้ลหน้าโรงแรมอยู่ค่ะ ท้องฟ้าก็สีสวย มีผึ้งตัวใหญ่กำลังบินไปบินมาตอมดอกแอปเปิ้ลด้วย ชีวิตที่นี่ดูมีความสุขจัง เมืองลาชุง เมืองเล็กๆ ที่เงียบสงบแห่งนี้เป็นเมืองที่ทำให้ได้พักผ่อนจากสิ่งวุ่นวายในเมืองใหญ่จริงๆ ค่ะ

ภารกิจหลักของเช้าวันนี้ คือไปเก็บภาพกุหลาบพันปีสีแดงสดต้นที่สวยที่สุดในทริป ซึ่งอยู่ในหมู่บ้านนี่เองค่ะ อุตส่าห์ไปชมกุหลาบพันปีถึงหุบเขายุมถังมาแล้ว แต่ไม่สวยได้ใจเท่าต้นนี้ค่ะ 

แสงกำลังสวยพอดีเลย จากที่สีแดงอยู่แล้ว ยิ่งแสงส่องขนาดนี้ ยิ่งแดงสดใสเข้าไปอีก

แต่กว่าจะได้เห็นช่อสวยๆ ขนาดนี้ ต้องฝ่าฟันกิ่งหนามของต้นไม้ข้างๆ ช่อกันหน่อยนะคะ ดีนะที่ใส่เสื้อแขนยาว เลยเอาแขนเสื้อช่วยกันหนามได้หน่อย

5 พฤษภาคม 2554  :  ลาชุง - กังต็อก

สวัสดีวันใหม่ เช้านี้รีบตื่นมาถ่ายรูปบนดาดฟ้าโรงแรมซะหน่อย เพราะเมื่อวานไม่ได้ขึ้นมา อากาศตอนตีห้ากว่าๆ บนดาดฟ้านี่เย็นได้ใจ

รออีกไม่กี่อึดใจก็เริ่มเห็นแสงสีทองของพระอาทิตย์ส่องยอดเขาแล้ว