คิดถึงนาง 12 ทุกคนค่ะ
ถึงจะเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้า โอดครวญพอเป็นกระสัย แต่ก็สนุกประทับใจ

ในที่สุดก็ได้เวลาปิดกระทู้ VOF เสียที เสียดายที่ไม่ได้บินกลับเมืองไทยพร้อมกัน มันเลยไม่ครบสูตร 100% เพราะมีภารกิจต้องไปทำต่อ หลังจากส่งพี่ๆ แล้ว วันรุ่งขึ้นเราสามสาวก็อยู่เดลลีต่ออีกวัน แล้วก็ไปต่อที่พาราณสี และโกลกัตต้า นุ้ยแยกกลับทางโกลกัตต้าก่อน ส่วนพี่ปลากับตาลเข้าไปที่วัดไทยกุสินาราก่อนแล้วถึงตามกลับมา สรุปว่าออกเดินทางครั้งนี้ ไปเยือนเสียมากมายหลายเมืองเลย เหนื่อยแต่ก็สนุกค่ะ อินเดียยังมีอีกมากมายหลายเมืองที่ยังไม่เคยไป คงมีอะไรให้ได้พบได้เห็นอีกเยอะแยะ และคงต้องใช้เวลาอีกหลายปีกว่าจะเที่ยวได้ครบ โอกาสหน้าพวกเราไปสำรวจเมืองใหม่ๆ กันอีกนะคะ คิดถึงชาวคณะนาง 12 ทุกคนนะคะ จนกว่าจะพบกันใหม่เมื่อหัวใจออกเดินค่ะ ^_____^

ยังไม่ทันได้ไปไหน แผนก็ล่มเสียแล้ว ไปติดต่อหารถเพื่อจะไปตลาดราชปัตกัน ก็ได้ทราบข่าวว่าวันนี้ซึ่งเป็นวันจันทร์ตลาดปิดค่ะ...555 ซะงั้น

แผนเปลี่ยนเลย คนที่จะช็อปต่อก็ตามอัธยาศัย แต่ใครที่ไม่อยากเดินแล้ว ก็กลับไปรอที่สนามบินกัน เพราะพวกเราต้องใช้รถสองคันอยู่แล้วน่ะ 

พี่แหม่ม พี่ต่วน พี่เปิ้ล พี่ฝนและนุ้ย เลยล่วงหน้าไปรอที่สนามบินกันก่อน รอๆๆๆๆ

หลังจากเจรจาเรื่องค่ารถกันแล้ว สรุปราคารถแอร์ไปส่งสนามบินเป็นเงิน 1,500 รูปีค่ะ (ถ้าจำไม่ผิด) ราคามันก็แพงอยู่นะ เพราะเป็นรถแอร์และรถดีด้วย แต่อยากหรูอยากสบายก่อนกลับน่ะ เลยยอมจ่ายกัน จะนั่งรถไฟฟ้ากลับทั้งที่มีสมบัติเพิ่งขึ้นมาจากการช็อปปิ้งมันก็จะลำบากไปหน่อยน่ะ อีกอย่างคือเงินกองกลางเรายังเหลือด้วย หลังจากหักค่ารถไว้แล้ว เรายังเหลือเงินคืนกันคนละ 1,200 รูปีค่ะ สุดยอดจริงๆ 

สรุปรวมค่าใช้จ่ายของพวกเราในทริปนี้ เก็บเงินกัน 22,400 บาท (รวมทุกอย่าง ยกเว้นเรื่องค่าม้า และค่าใช้จ่ายส่วนตัวอื่นๆ อย่างน้ำร้อนที่จะอาบ น้ำขนมอื่นๆ นอกเหนือจากมื้อหลัก) ยกเว้นคนที่จองตั๋วเองบ้าง ทำวีซ่าเองบ้าง หรือได้ตั๋วแพงขึ้นบ้างเพราะจองทีหลังน่ะ เหลือคืน 1,200 รูปี เพราะค่าอาหารที่ประมาณไว้ต่ำกว่าที่คาด เนื่องจากแทบไม่มีเมนูเนื้อสัตว์เลย มีแต่ผักกับไข่ ค่าอาหารก็เลยถูกหน่อย เลยเอาไปจ่ายพวกค่าลูกหาบบ้าง ค่าอะไรๆ เพื่อซื้อความสบายบ้าง ไม่งั้นคงเหลือคืนกันมากกว่านี้อีก...อิอิ ไม่ได้โม้

ถึงจะลำบากลำบนบ้าง เหนื่อยล้าบ้าง มีเรื่องให้ผิดแผน ผิดคิวบ้าง เจอปัญหาและอุปสรรคบ้าง แต่ทุกคนก็สนุกสนานและประทับใจกับทริปนี้มากมาย เพราะมันเป็นทริปสำรวจที่ทุกคนจะต้องไปเจออะไรใหม่ๆ พร้อมๆ กัน ไม่มีใครรู้ว่าข้างหน้าเป็นยังไง จะเจออะไร จะดีหรือไม่ แต่ทุกคนเปิดใจว่าเราจะไปสัมผัสมันด้วยกัน ขอบคุณทุกคนที่ได้เดินทางร่วมกันในทริปนี้ ขอบคุณที่ยังยิ้มและหัวเราะไปด้วยกัน แม้จะเหนื่อยแสนเหนื่อย ขอบคุณที่เดินเคียงข้างกันในวันที่อากาศแปรปรวนเหลือใจ ขอบคุณมากมาย และจะบันทึกไว้ในความทรงจำอันอบอุ่นค่ะ

อิ่มแล้ว ได้เวลาช็อปปิ้งๆๆ กัน กระจัดกระจายกันไปตามอัธยาศัย นัดรวมพลกันอีกทีที่ร้านแม็คโดนัลค่ะ ประมาณว่าเดินกันหมดแรงแล้วก็ไปเติมพลังกันต่อ

เดินริมถนนย่านจันปาร์ทบ้าง เดินกันห้างเอ็มโพเรียมบ้าง ตามแต่ความสนใจ

มารวมพลกันตามร้านแม็คฯ ตามเวลานัดหมาย มีการอวดของกันพอหอมปากหอมคอ โปรแกรมต่อไปจะไปช็อปกันที่ตลาดราชปัตนาการ์ เพราะพี่ๆ อยากเดินเที่ยวตลาดพื้นเมืองกันบ้าง แบบว่าอยากได้พวกข้าวของเครื่องใช้ในชีวิตประจำวันของแขกกลับบ้านกันน่ะ โดยเฉพาะหม้อ

ถึงปลายทางเรียบร้อย ครบตามจำนวนที่มาด้วยกัน ไม่มีใครหายไประหว่างการเดินทาง...อิอิ แล้วก็ออกเดินเท้ากันต่อสู่เป้าหมายอันสูงสุดของวันนี้ KFC

ด้วยความที่อดอยากจากเนื้อสัตว์กันมาหลายวัน ร้านนี้เลยมาเป็นอันดับหนึ่งในใจเรา แบบว่ามันอยู่ใกล้ที่ช็อปด้วย แล้วก็ไม่ต้องนั่งรถต่อไปที่ร้านอาหารไหนอีกด้วยน่ะ เลยปลงใจกันที่นี่แหละ สั่งโลดดดดดดด

ทุกคนมีความสุขกับการกินไก่ๆๆๆๆ แม้ว่ามันจะเค็มเกินไปหน่อยด้วยเครื่องเทศสารพัดชนิด แต่อารมณ์นี้ไม่ได้ใครถอยค่ะ (น่าเห็นใจพี่ต่วนมากๆ เพราะพี่ต่วนกินมังสวิรัต ไม่กินเนื้อสัตว์เลย มื้อนี้เลยได้เบอร์เกอร์มังประทังชีวิต แต่เพื่อเพื่อนพองน้องพี่ชาวแก๊งค์ พี่ต่วนก็ไม่มีปัญหาอันใดค่ะ)

ลงไปรอรถกัน

นี่แหละบรรยากาศบนรถไฟฟ้าแอร์พอร์ตลิ้งค์ของอินเดียค่ะ ใหญ่โตกว้างขวางนั่งสบายและคนไม่เยอะ

ลงรถไฟฟ้าแอร์พอร์ตลิ้งค์ที่สถานีนิวเดลี แล้วไปต่อรถไฟฟ้าเมโทรเพื่อเข้าไปในตัวเมืองเดลลีชั้นใน จุดหมายปลายทางในวันนี้คือตลาดจันปาร์ทค่ะ แต่บรรยากาศการขึ้นรถไฟฟ้าเมโทรของอินเดีย แตกต่างกับรถไฟฟ้าแอร์พอร์ตลิ้งค์แบบฟ้ากับเหว เพราะจำนวนผู้ใช้บริการรถไฟฟ้าเมโทรนั้นมหาศาลเหลือเกิน พวกเราตกลงกันว่าจะขึ้นตู้เลดี้ คือตู้สำหรับผู้หญิงเท่านั้น เพราะเรามากันหญิงล้วน อย่างน้อยถ้าจะต้องเบียดเสียดยัดเยียดกันก็ยังมีแต่ผู้หญิงแหละ (แต่ผู้หญิงแขกน่ะ ทั้งขนาดตัวและกลิ่นกายก็ไม่เบาเหมือนกันค่ะ)

กระจายตัวกันเข้าแถวยืนรอรถเป็น 2-3 กลุ่ม เพื่อความรวดเร็ว แล้วนัดหมายกันเรียบร้อยว่าแค่สถานีเดียวเท่านั้น พอรถมาให้พุ่งเข้าไปเลย ไม่ต้องรอให้คนในรถออกมาก่อน ไม่งั้นอาจจะขึ้นไม่ทัน พอถึงสถานีถัดไปก็เบียดออกมาเตรียมตัวลง แล้วออกไปเจอกัน (ทุกคนปฏิบัติตามข้อตกลงด้วยดี แม้จะมีงงๆ บ้างว่ามันต้องขนาดนั้นเลยเหรอ แล้วก็ได้พิสูจน์ความจริงด้วยตัวเองว่า มันต้องขนาดนันจริงๆ...555)

พวกเรามีอุปกรณ์อย่างหนึ่งเป็นตัวช่วยเวลาเรียกรวมพล คือพัดที่เอาลงมาจากเครื่องบินของเจ็ทแอร์เวย์ เพราะเอาไว้โบกสะพัดบอกตำแหน่งกันเวลารวมตัวค่ะ แถมยังพัดแก้ร้อนได้ด้วย เพราะอากาศที่เดลลีตอนนี้ยังร้อนได้ใจอยู่ค่ะ ช่างแตกต่างกับบรรยากาศเย็นสบายที่เพิ่งไปสัมผัสกันมาโดยสิ้นเชิง

ฝากกระเป๋าเรียบร้อยก็เดินๆๆๆ เข้าๆ ออกๆ ขึ้นๆ ลงๆ ไปถึงสถานีรถไฟฟ้าแอร์พอร์ตลิ้งค์

จะเข้าไปซื้อตั๋วที่เคาน์เตอร์ขายตั๋ว คุณพนักงานก็พยายามจะเสนอโปรโมชั่นสุดพิเศษสำหรับนักท่องเที่ยวที่มีบอร์ดดิ้งพาสจะได้ส่วนลด 10% แต่ต้องลงไปซื้อตั๋วด้านล่างไหนไม่รู้ พวกเราก็ไม่อย่ายุ่งยาก ค่าตั๋วแค่ 80 รูปี ไม่ต้องลดก็ได้ จะซื้อตรงนี้แหละ แต่คุณพนักงานก็ทำท่าว่าจะไม่ยอม แบบว่าหวังดีมากๆ สุดท้ายทำเหมือนจะพาพวกเราไปซื้อตั๋วที่ได้ส่วนลด แต่สรุปว่าพาเดินไปแค่ตู้ขายตั๋วอัตโนมัติ แล้วก็สอนให้เราซื้อตั๋วเองจากตู้ ทั้งที่ไปซื้อที่เคาน์เตอร์เลยแล้วบอกว่าเอาตั๋ว 11 ใบเลยก็ได้ น่าจะเสียเวลาน้อยกว่าด้วย ไม่เข้าใจว่าหวังดีหรืออะไร หรืออยากให้เห็นว่ามีตู้ที่ทันสมัย หรือว่าขี้เกียจทำหน้าที่ของตัวเองเลยอยากให้ทุกคนไปซื้อตั๋วที่ตู้นะ งงๆๆๆ (ที่บอกว่ามี 11 คน เพราะพี่นกแยกไปแล้ว มีเพื่อนมารับไปเที่ยวต่อน่ะ ถึงในใจตอนนี้พี่นกจะอยากกลับบ้านมากกว่า แต่ว่าวางแผนการเที่ยวและนัดเพื่อนไปเรียบร้อยแล้วน่ะ)

ถึงเดลลีกันแล้วจ้ะ

โปรแกรมในเดลลีวันนี้คือช็อปปิ้งๆๆ แต่เราไม่ได้เหมารถ จึงต้องหาที่ฝากสัมภาระก่อน และที่สนามบินนี้ก็มีที่รับฝากค่ะ แต่ราคาก็ไม่เบาเหมือนกัน คิดราคาตามน้ำหนักและระยะเวลาที่จะฝาก ถ้าของน้อยๆ มากันไม่กี่คนและฝากไม่กี่ชั่วโมงก็น่าจะโอเคค่ะ แต่ถ้ามาหลายคน ของเยอะและฝากนาน เอาค่าฝากไปเช่ารถสักคันให้อยู่ด้วยทั้งวันจนส่งเรากลับอาจจะคุ้มกว่านะ แต่สำหรับกรณีของพวกเรา อยากเดินทางแบบแบ็คแพ็ค (แต่ไม่ได้แบกเป้มาด้วย) เลยจะพากันไปลองนั่งแอร์พอร์ตลิ้งค์ของอินเดีย แล้วต่อด้วยรถไฟฟ้าเมโทร เข้าไปช็อปปิ้งในเมืองกันค่ะ

อยู่บนเครื่องกันแล้วค่ะ จะได้เวลาเครื่องออกแล้ว

คุณสจ๊อตหนุ่มหล่อประจำเที่ยวบินนี้ค่ะ (ถูกใจพี่ป้าน้าอา...อิอิ) ต้องยกความดีความชอบให้เจ้าพี่น้อยจริงๆ เพราะพี่ท่านถ่ายรูปทุกช่วงทุกกิจกรรรมทุกความเคลื่อนไหวค่ะ

อิ่มอร่อยเรียบร้อย พร้อมออกเดินทางสู่สนามบินเดลาดูน (Dehradun) กัน ใช้เวลาประมาณชั่วโมงกว่าๆ เราก็มาถึงสนามบินโดยสวัสดิภาพ จะต้องกลับสู่โลกความจริงกันแล้วพวกเรา

ร่ำลาคุณพลขับและให้สินน้ำใจกันเรียบร้อย ก็เข้ามาเตรียมตัวเช็คอินกัน แต่ต้องแพ็คกระเป๋าบางใบใหม่ซะหน่อย โดยเฉพาะใบที่จะต้องใส่น้ำศักดิ์สิทธิ์จากทะเลสาบเฮมกุล และน้ำคงคาที่พี่ม่านตักมาเมื่อเช้ากลับบ้าน (ซึ่งในที่สุดน้ำทั้งหมดก็กลับถึงเมืองไทยโดยสวัสดิภาพสมดังตั้งใจค่ะ)

ร้านอาหารส่วนใหญ่จะเปิดสาย ที่เปิดเช้าสุดก็ประมาณ 7.30 - 8 โมง อย่างร้านฮันนีที่หมายของเราเช้านี้เปิด 8 โมงค่ะ

ร้านนี้กาแฟอร่อย ขนมก็โอเคเลยค่ะ บรรยากาศร้านก็น่านั่งมากๆ ที่เด็ดสุดคือน้ำผึ้งค่ะ ร้านนี้ใส่น้ำผึ้งทุกอย่าง สมชื่อร้าน Honey จริงๆ แต่จะให้แบกน้ำผึ้งกลับบ้านคงไม่ไหว เลยได้แค่ขวดใส่น้ำผึ้งมาแทนค่ะ แบบว่าชอบมาก ใช้สะดวกไม่เลอะเทอะด้วย นึกแล้วยังเสียดายที่ซื้อมาอันเดียว

ได้เวลาออกเดินทางกันอีกแล้ว บรรยากาศยามเช้าที่ฤษีเกศก็สงบเงียบดีค่ะ

มีกิจกรรมน่ารักๆ อย่างการให้อาหารลิง ซึ่งชาวฮินดูนับถือว่าเป็นเทพเจ้าด้วย เหมือนๆ กับการให้ทานน่ะ ลิงที่นี่เลยชินกับผู้คนค่ะ

เช้านี้คนไม่พลุกพล่านนัก ตามท่าน้ำก็มีผู้คนพอสมควร

วันจันทร์ที่ 1 สิงหาคม 2554  :  ฤษีเกศ (Rishikesh) - เดลลี (Delhi) - กรุงเทพฯ (Bangkok)

สวัสดีวันใหม่ วันสุดท้ายของทริปนี้กันแล้ว เช้านี้พี่ม่านอาจหาญชาญชัยมากๆ ลงไปบูชาพระแม่คงคาตั้งแต่เช้ามืด ด้วยความตั้งใจว่าทริปนี้จะมาอาบน้ำในแม่น้ำคงคาให้ได้ และพลาดไปในวันแรกที่หริตวา วันนี้เลยเป็นโอกาสสุดท้ายที่จะทำให้บรรลุวัตถุประสงค์ โดยมีเจ้าพี่น้อยซึ่งนอนห้องเดียวกันมาตลอดลงไปให้กำลังใจ และเป็นช่างภาพเก็บหลักฐานให้ค่ะ

มีภาพลับเฉพาะที่ต้องเซ็นต์เซอร์ห้ามออกอากาศด้วยนะ...อิอิ

หลังอาหารมื้อหลักมันก็ยังมีมื้อย่อยตามมา อิอิ....หลังจากไปเดินช็อปปิ้งกันอยู่พักหนึ่ง ก็มาถึงร้านแนะนำอีกร้านหนึ่ง ชื่อร้าน Honey ค่ะ ร้านนี้เค้าว่ากาแฟอร่อย แต่ค่ำแล้วพวกเราเลยไม่ได้กินกาแฟ แต่กินไอศครีมและช็อปปิ้งของที่ระลึกแทน

ร้านนี้ตกแต่งน่ารัก บรรยากาศน่านั่งมากค่ะ พรุ่งนี้เช้ามากินอาหารเช้าที่ร้านนี้กันดีกว่า คืนนี้สบายใจได้ช็อปปิ้งเสียตังค์กันถ้วนหน้า...555 ฝันดีแล้วพวกเรา พรุ่งนี้จะกลับไปเดลลีกันแล้ว

ได้เวลากินกันแล้วจ้ะ

อาหารร้านนี้โอเคเลยค่ะ (แต่จำชื่อร้านไม่ได้แล้วอ่ะ)

พักผ่อนกันตามอัธยาศัย แล้วเจอกันอีกทีตอนมื้อเย็น ข้ามฝั่งไปหาร้านอร่อยๆ กินกัน คนอื่นๆ ไม่มีปัญหากับการเดินข้ามสะพานนะ ยกเว้นพี่ปลา เพราะบนสะพานมีลิง สัตว์คู่อริของพี่ปลานั่งอยู่หลายตัวน่ะ (พี่ปลาเคยโดนลิงกัด และโดนลิงขโมยแว่นตา ซึ่งทั้งสองเหตุการณ์เกิดขึ้นที่อินเดียค่ะ พี่ปลาเลยเกรงใจลิงเป็นพิเศษ...555 )

มื้อนี้เราเลือกร้านตรงหัวมุมที่มองเห็นวิวสะพานอย่างชัดเจน นอกจากวิวดีแล้วก็ยังเป็นร้านแนะนำจากในหนังสือด้วยค่ะ

ระหว่างรออาหารก็ไปถ่ายรูปบรรยากาศทั่วไปกัน พวกเราเข้าใจว่าคืนนี้คือคืนศิวะราตรี และคิดว่าจะต้องมีผู้คนมากมายออกมาทำพิธีบูชากันที่วัดหรือริมแม่น้ำ แต่เท่าที่สังเกตดูก็ไม่ได้มีผู้คนมหาศาลนัก (ยังเข็ดจากวันแรกที่เจอแก๊งค์เสื้อส้มน่ะ) หรือนี่คือผู้คนทั้งเมืองมารวมกันแล้วก็ไม่รู้นะ  

ถึงเสียที ฤษีเกศ มาถึงก็ได้เรื่องเลย คือโรงแรมที่เราจองไว้อยู่อีกฝั่งหนึ่งของแม่น้ำค่ะ ต้องเดินข้ามสะพานไป รถผ่านไม่ได้ ยกเว้นมอร์เตอร์ไซค์ เราต้องจอดรถที่ลานจอดฝั่งนี้ และไม่รู้ว่าโรงแรมอยู่ห่างจากลานจอดมากมั้ย แต่ถ้าต้องแบกเป้เดินกันไป ตอนนี้สภาพหลายคนก็ไม่สามารถแล้ว เพราะเท้าเจ็บ เท้าบวม เล็บเขียวพร้อมจะถอดกันแล้ว (ระหว่างรอสรุปเรื่องกระเป๋ายังมีการเอาเท้ามารวมกันถ่ายรูปเป็นหลักฐานอีกนะ แต่ไม่กล้าเอาภาพลงอ่ะ...มันน่ากลัววววววววว)

พี่ปลาโทรไปเจรจากับผู้จัดการโรงแรมอยู่นาน ให้ส่งคนมารับ พร้อมจัดการเอากระเป๋าพวกเราเข้าที่พักด้วย แต่คนที่ส่งมารับก็ไม่ได้เรื่องเลย จะไม่รับผิดชอบเรื่องกระเป๋าพวกเรา จะแบกไปแค่สองใบที่ตัวเองแบกได้ ที่เหลือจะให้เราจัดการเอง ให้เรียกลูกหาบมาช่วย ก็พามาเรียกราคาใบละร้อย อะไรกันนี่ อารมณ์มันช่างแตกต่างจากเมื่อเช้าเหลือเกิน คุณลุงลูกหาบที่บาดรินาทแบกกระเป๋าพวกเราคนละ 5-6 ใบ เรียก 50 รูปี แต่มาถึงที่ฤษีเกศเรียกใบละ 100 ต่อรองและต่อว่ากันอยู่ครู่ใหญ่ สรุปว่า 3 ใบ 100 บางคนที่แรงเหลือและยังแบกกระเป๋าไหวก็แบกไปเองบ้าง ให้เจ้าหน้าที่โรงแรมและลูกหาบแบกไปบ้าง เพราะขี้เกียจต้องรอรอบสอง แล้วพวกเราก็พากันเดินข้ามสะพานไปที่โรงแรมกัน

แม่น้ำคงคาค่ะ

ใกล้จะถึงฤษีเกศแล้ว ผ่านวัดแห่งหนึ่งที่กำลังเฉลิมฉลองด้วยการล้อมวงเต้นรำกันอยู่ เดาว่าน่าจะเป็นการบูชาพระศิวะนะ คุณพลขับจอดให้พวกเราถ่ายรูปกัน แต่เจ้าพี่น้อยทำมากกว่าถ่ายรูปค่ะ พี่ท่านเข้าไปร่วมวงเต้นรำกับเค้าด้วยเลย สุดยอดจริงๆ พี่เรา

ได้เวลาอาหารเช้า หาร้านอาหารริมทางแวะเอาอะไรใส่ท้องกันซะหน่อย

อีกหลายชั่วโมงต่อมา ก็มาแวะกินข้าวกลางวันกันที่นี่ คุณพลขับเข้าใจหาที่แวะจริงๆ ถูกใจๆ

วิวงามๆ ยามเช้า

ได้เวลานั่งรถชมวิวกันแล้ว

มีสรรพชีวิตริมทางให้ชมด้วย อินเดียเป็นสวนสัตว์เปิดที่ใหญ่ที่สุดในโลกแห่งหนึ่งค่ะ มีสารพัดสัตว์เลย

นกแร้งนี่ก็ไม่ได้เห็นกันง่ายๆ นะคะ แต่บังเอิญว่าที่ริมถนนมีซากวัวตายอยู่ตัวหนึ่งน่ะ เลยมีนกแร้งหลายตัวมาป้วนเปี้ยนกันอยู่แถวนี้

เจ้าพี่น้อยไม่ได้เข้าแถวกับน้องๆ เพราะไปยืนกำกับพ่อค้าให้ชงชาร้อนๆ ใส่กระบอกอยู่น่ะ

ภาพนี้ตอนแรกพี่ตุ๊กถ่ายด้วยความบังเอิญ เนื่องจากทุกคนไปยืนเก็บภาพบรรยากาศยามเช้าของเมืองบาดรินาทกันโดยไม่ได้นัดหมาย

แล้วจำนวนสมาชิกก็เพิ่มมาเรื่อยๆ ตอนนี้ไม่ได้บังเอิญแล้ว จัดฉากกันเลยแหละ...555 ที่ชี้กันอยู่นั่นน่ะ คือชี้ขึ้นไปบนบ้านพักที่พวกเราเพิ่งเดินลงมาน่ะ

แวะส่งโปสการ์ดถึงตัวเองซะหน่อย เขียนตรงนี้ ส่งตรงนี้นี่แหละ...555 (กลับมาถึงเมืองไทยได้ราวๆ สองอาทิตย์ถึงได้รับ นึกว่าไม่ถึงเสียแล้ว เพราะโปสการ์ดใบที่ส่งที่หลังมาถึงก่อนเป็นอาทิตย์เลย)

แล้วของพี่ม่านถึงหรือเปล่าเอ่ย ลืมถามน่ะ

ใจจริงอยากขึ้นไปชมวัดสักหน่อย แต่เวลาจำกัด แถมผู้คนก็มาวัดกันมากมายแต่เช้าตรู่ สุดท้ายเลยไม่ได้ขึ้นไปยล

สว่างแล้วจ้ะ ถ่ายรูปๆ ก่อนลา

หายไปหลายวัน กลับมาปฏิบัติหน้าที่ต่อแล้วจ้ะ

วันอาทิตย์ที่ 31 กรกฎาคม 2554  :  บาดรินาท (Badrinath) - ฤษีเกศ (Rishikesh)

อรุณสวัสดิ์เช้าวันใหม่ เช้าตรู่ที่เย็นฉ่ำใจในบาดรินาท วันนี้ต้องออกเดินทางกันตั้งแต่ตี 5 ฟ้าก็เริ่มจะสว่างแล้วแหละ ได้เห็นยอดเขาหิมะก่อนบอกลาบาดรินาทกันด้วย มีเรื่องให้ตื่นตากันแต่เช้าเลย

เข้ามาอ่านต่อ สนุกเหมือนเดิม อ่านไปก็คิดว่าตัวเองร่วมทางไปด้วยค่ะ

คิดถึง อยากไปนั่งชิลๆจิบชาหอมๆอีกจัง