ได้สัมภาระครบถ้วน ก็ออกมาเรียกรถแท็กซี่เข้าโรงแรมที่พักกัน ระหว่างรอพี่ปลากับเจ้าตาลไปจัดการเรียกแท็กซี่แบบ Pre paid พวกเราก็มีสภาพอย่างที่เห็น นั่งบ้าง ยืนบ้าง เดินไปเดินมาบ้างตามอัธยาศัย

ขอบคุณค่ะป้ายุพ รู้สึกอบอุ่นจริงๆ เลย มีหลายคนเกาะขอบจอคอยให้กำลังใจตลอดๆๆ

มาติดตาม..ตลอด..ตลอด..

เครื่องออกตรงเวลา 19.50 น. เราไปถึงอินเดีย และผ่านขั้นตอนการตรวจคนเข้าเมืองเรียบร้อย หลายคนยังไม่เคยมาเยือนสนามบินใหม่ของนิวเดลี เลยมีอะไรให้ตื่นตาตื่นใจตั้งแต่เหยียบแผ่นดินอินเดียกันเลย (แต่ส่วนใหญ่จะไม่ได้เก็บภาพกันน่ะ เพราะง่วงนอนแล้ว จะมีก็แต่เจ้าพี่น้อยนี่แหละ ที่เก็บภาพบรรยากาศทุกระยะ ภาพช่วงไหนที่กล้องอื่นไม่มี กล้องเจ้าพี่น้อยมีเกือบหมดค่ะ)

วันอาทิตย์ที่ 24 กรกฎาคม 2554  :  กรุงเทพฯ (Bangkok) - นิวเดลี (Delhi)

นัดหมายรวมพลกันที่สนามบินสุวรรณภูมิ ตอน 17.30 น. ทริปนี้เราบินแอร์เอเชียกัน เพราะเป็นทริปสำรวจ ต้องเน้นประหยัดหน่อย และพอดีช่วงนี้มีตั๋วราคาโปรโมชั่นด้วย เลยประหยัดไปได้พอสมควร ประกอบกับเวลาไปและกลับของแอร์เอเชียเหมาะสำหรับโปรแกรมการเดินทางทริปนี้ด้วย ทุกอย่างเลยลงตัว ถึงแอร์เอเชียจะยุ่งยากวุ่นวายกว่าสายการบินอื่นอยู่บ้างในหลายเรื่อง แต่สำหรับการเดินทางกันเอง แบบไม่ต้องเน้นเรื่องสะดวกสบายนัก ก็ถือว่าโอเค 

เมื่อคืนนี้พี่ปลาจัดการเช็คอินทางเว็บไซค์มาเรียบร้อยแล้ว เลยแค่เอากระเป๋ามาโหลดที่เคาน์เตอร์ ก็สะดวกขึ้นอีกหน่อย และใช้เวลาน้อยกว่ามาเช็คอินที่สนามบิน แต่แค่โหลดกระเป๋าก็ยังต่อแถวอยู่นานเหมือนกันนะ

วางแผนทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย ทยอยจองตั๋วเครื่องบินทั้งระหว่างประเทศและภายในก่อนเป็นอันดับแรก ทันทีที่แจ้งยืนยันการเดินทางและโอนเงินส่วนแรกกัน จากนั้นพี่ปลาก็จองตั๋วรถไฟจากเดลลีไปเมืองหริตวา (Haridwar) แล้วก็โอนเงินค่าโรงแรมเพื่อให้แน่ใจว่าเรามีที่นอน จนสุดท้ายคือทำวีซ่าอินเดียและประกันการเดินทาง ทุกอย่างราบรื่นดีตามขั้นตอน เตรียมทุกอย่างพร้อม นับถอยหลังเตรียมออกเดินทาง จะเหลือที่ไม่พร้อมอยู่อย่างเดียวก็คือสภาพร่างกายนี่แหละ...555 (จะไหวมั้ยเนี่ยเรา ห่างหายจากการเดินๆๆๆๆๆ มานานพอดู แต่ใจน่ะ สู้อยู่แล้วจ้ะ)

ยิ่งใกล้วันเดินทาง กระแสทริปนี้ก็ยิ่งแรงขึ้นเรื่อยๆ เพราะพวกเราตกลงกันว่าทริปนี้จะแบกเป้ เพื่อความสะดวกและคล่องตัวในการเดินทาง ทำให้หลายคนจัดกระเป๋าอยู่หลายรอบ เอาไอ้นี่เข้า เอาไอ้นั่นออก อันนี้ต้องเอาไป อันไหนใส่ไม่ได้ก็เอาออก แจ้งความเคลื่อนไหวถึงกันตลอดๆๆ คนที่ยังไม่ได้จัดกระเป๋าก็เลยตื่นเต้นไปกับเค้าด้วย พอจัดเสร็จก็ส่งรูปมาโชว์กันอีก เอาเข้าไปพี่ท่านทั้งหลาย ไปอินเดียมา 5 ปี ยังไม่มีทริปไหนกระแสแรงเท่าทริปนี้เลยจริงๆ

มีหลักฐานมาให้ดูด้วย ใบแรกของเจ้าพี่น้อยค่ะ อุปกรณ์ครบมือ รองเท้า หมวก และไม้ยันสังขาร (ชอบคำนี้ของพี่น้อยมากๆ ไม้ยันสังขาร เห็นภาพชัดเจนจริงๆ)

ใบสีแดงนี้ของพี่ตุ๊กค่ะ สีกระเป๋าไม่ได้มีความหมายแฝงอะไรนะคะ (อันนี้พี่ตุ๊กแจ้งมา) เป้หลังใบใหญ่ เป้หน้าใบเล็ก

ชุดนี้ของพี่ม่านจ้ะ

ชุดนี้ของเจ้าตาล ส่งผ่านมือถือมาจากอินเดีย เพราะน้องตาลพาพ่อกับแม่ไปอินเดียก่อนมาเจอกับชาวคณะที่เดลลีค่ะ

ส่วนชุดนี้ของนุ้ยเองจ้ะ ถ่ายเช้าวันที่จะออกเดินทางนั่นแหละ เลยยังไม่ได้โชว์ใคร ตอนถ่ายพี่ปลาก็จัดกระเป๋ายังไม่เสร็จ เลยไม่มีรูปเป้ป.ปลามาโชว์อ่ะ (ได้ข่าวว่ามีคนเรียกเป้นุ้ยว่าไอ้อ้วน ดูจากรูปทรงกระเป๋าแล้ว ก็อ้วนกว่าของคนอื่นจริงๆ แหละ...555) 

ใจเย็นๆ นะคะพี่ป้าน้าอาทุกท่าน หนูพยายามเร่งมืออยู่ค่ะ แงๆๆๆ กดดันมากๆ

เกาะด้วยคน

เกาะขอบจอกันเลยทีเดียวขนาดไปด้วยกันมานะเนี่ย

พี่ปลาเริ่มทำโปรแกรมการเดินทางคร่าวๆ ตามข้อมูลที่รวบรวมได้จากหลากหลายที่ ประกอบกับแผนที่เส้นทางและที่ตั้งของเมืองต่างๆ ในอินเดีย เพิ่มเมืองนั้น ผ่านเมืองนี้ มีอะไรที่น่าเที่ยวน่าแวะบ้าง เราก็จะไปกัน รถไฟ รถยนต์ เครื่องบิน จัดมาครบ ให้ได้สัมผัสอินเดียจริงๆ ตามสไตล์ทริปสำรวจจ้ะ 

ส่วนรายละเอียดเรื่องการเตรียมตัวและการเดินเข้าสู่ VOF อันเป็นหัวใจของทริปนี้ พี่ตุ๊กจะเป็นคนหาข้อมูลมาป้อนแก่สมาชิกเสียเป็นส่วนใหญ่ ต้องขอบคุณพี่ตุ๊กมา ณ ที่นี้ด้วยนะคะ ที่เอื้อเฟื้อแก่สมาชิกทุกคนอย่างดียิ่ง ทั้งหาข้อมูลให้ ทั้งรับฝากซื้อไม้เท้า แล้วยังทำขนมมาแจกด้วย น่ารักจริงๆ พี่เรา ถึงจะมาสร้างกระแสเป็นคนแรกๆ แต่ด้วยปัญหาเรื่องสุขภาพ จึงตัดสินใจไปเป็นคนสุดท้าย แต่พี่ตุ๊กจะรู้มั้ยนะ ว่าชื่อพี่ตุ๊กถูกส่งไปจองตั๋วรถไฟพร้อมกับทุกคนตั้งแต่แรกอยู่แล้วจ้ะ เพราะน้องๆ เกรงว่าถ้าจองทีหลังที่อาจจะเต็ม ระหว่างที่พี่ยังตัดสินใจอยู่ น้องก็เลยสำรองที่ไว้ให้พี่ก่อนน่ะ

ข้ามไปกล่าวถึงคนสุดท้ายของทริปนาง 12 แล้ว ย้อนมากล่าวถึงคนแรกกันบ้าง จริงๆ ต้องเรียกว่าทีมแรก ก็คือ 3 สาววันแรมทาง พี่ปลา นุ้ยและน้องตาลนี่แหละ ถัดมาก็เป็นพี่ม่านพี่สาวที่น่ารัก ลูกค้าประจำของวันแรมทาง ที่ไปเที่ยวด้วยกันมาเกือบทุกทริปที่วันแรมทางเปิดขาย พี่ม่านจองตั๋วแอร์เอเชียไว้ก่อนพวกเราเสียอีก แล้วพี่ม่านก็ส่งข่าวชวนพี่น้อย ณ เชียงใหม่ (เจ้าพี่น้อย) มาด้วย

ตามติดมาด้วยพี่น้ำฝนคนงามขาประจำอีกหนึ่งสาวจากเชียงใหม่ (พี่ม่าน พี่น้อย และพี่ฝนรู้จักกันในทริปสิกขิมเมื่อปีที่แล้ว และยังคงติดต่อกันเรื่อยมา) พี่ฝนไปกับวันแรมทางทริปแรกในเส้นทางแสวงบุญสังเวชนียสถาน+ถ้ำอชันต้า-เอลโลร่า ต่อมาก็ไปสิกขิม แล้วก็ทริปนี้แหละ

ไม่กี่วันต่อไปพี่ต่วน ก็ส่งเสียงมาแจ้งว่าจะไปด้วย พี่ต่วนเป็นอีกคนที่ได้ร่วมทริปกันมาหลายทริป คือไปเลห์-แคชเมียร์ ทริปเดียวกับพี่ตุ๊กและพี่น้อยชลบุรี แล้วไปสังเวฯ + ถ้ำทริปเดียวกับพี่ฝน ไปทริปเที่ยวลาวกับวันแรมทาง แล้วก็ไปไต่เขาที่เนปาลกับเจ้าตาล ก่อนจะมา VOF นี่แหละ (เออ...ทำไมประวัติแต่ละคนยาวขนาดนี้เนี่ย ยังบรรยายได้ไม่ครบ 12 คนเลยอ่ะ)

คนต่อมาก็พี่น้อย จากชลบุรี (พี่น้อยชล) คนนี้มาเงียบๆ เพราะรู้ข่าวจากพี่ตุ๊ก ถึงตอนแรกพี่ตุ๊กจะยังไม่ได้ตัดสินใจว่าไปได้หรือไม่ แต่พี่น้อยก็ไม่หวั่นเพราะไปเลห์ และไปทริปสำรวจซันสการ์กันมาแล้ว แถมยังกำชับด้วยว่าอยากเพิ่งบอกพี่ตุ๊กนะ จะทำเซอร์ไพรสพี่ตุ๊กน่ะ

ลำดับถัดมาเป็นสองสาวเพื่อนกัน พี่นกกับพี่เปิ้ล เพิ่งไปมะนาลี-เลห์-แคชเมียร์ ทริป 17 วันมาเมื่อปีที่แล้ว หลังจากที่เลห์เกิดเหตุโคลนถล่ม

รองสุดท้ายของทริปคือพี่แหม่ม นี่ก็ไปทริปมะนาลี-เลห์-แคชเมียร์ ทริป 17 วันเหมือนกัน แต่เป็นทริปก่อนหน้าพี่นกกับพี่เปิ้ล ก่อนเกิดเหตุโคลนถล่มเมืองน่ะ บรรยากาศของทั้ง 2 ทริปเลยแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง (ในหลายๆ เรื่อง...555)

สรุปว่าทุกคนในคณะนาง 12 ล้วนเกี่ยวพันกันนัวเนีย ข้ามทริปข้ามกลุ่ม โยงใยกันไปมา ที่น่าดีใจคือทุกคนทักทายพูดคุย แลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันตั้งแต่ยังไม่ได้เห็นหน้า ฝากกันซื้อของบ้าง เตรียมเสบียงมาเผื่อกันบ้าง เป็นทริปที่แจ้งข่าวความเคลื่อนไหวถึงกันตลอด จนทำให้ทริปสำรวจธรรมดาๆ ทริปหนึ่ง กลายเป็นทริปที่หลายคนตื่นเต้นมาก (เป็นพิเศษ) ทั้งที่เที่ยวอินเดียกันมาแล้วทั้งนั้น แปลกแต่จริง...ปลายทางไม่สำคัญเท่าเพื่อนร่วมทางจริงๆ ขอยืนยัน (นั่งยันและนอนยันด้วยค่ะ)

สวัสดีค่ะทุกคน วันนี้ฤกษ์งามยามดี ท้องฟ้าแจ่มใส ได้เวลาเริ่มลงกระทู้นี้แล้วจ้ะ

ความเป็นมาของทริปนี้ไม่มีอะไรมากมายค่ะ แค่อยากไปพิสูจน์ให้เห็นกับตาตัวเองว่า "Valley of Flowers" ที่เค้าร่ำลือกันว่าสวยนักสวยหนาเวลาที่ดอกไม้บานเต็มหุบเขานั้นเป็นจริงดังว่าหรือไม่อย่างไรกัน

ครั้งแรกที่ได้ยินคำว่า Valley of Flowers หรือ VOF มาจากอีเมลฉบับหนึ่งที่เพื่อนในแก๊งค์เที่ยวส่งถึงกันเมื่อประมาณ 2 ปีก่อน ส่งมาเพื่อชักชวนกันว่าสนใจจะไปเที่ยวทุ่งดอกไม้ที่อินเดียกันมั้ย แต่สุดท้ายเรื่องมันก็เงียบไป อยู่ต่อมาก็ได้อีเมลของ VOF อีกจากหลายๆ คน ทั้งพี่ม่าน พี่ตุ๊ก และพี่แหม่ม เลยเริ่มรู้สึกว่าคงต้องไปซักทีแล้ว ไปให้รู้ ไปให้เห็น ไปเพื่อหาคำตอบให้ตัวเองและทุกคนว่า Vallye of Flowers สวยจริงมั้ย อยู่ที่ไหน ไปยังไง พอตัดสินใจว่าจะไป เราก็ใส่เกียร์เดินหน้าเต็มกำลัง จัดหาช่วงวันที่สะดวกก่อนเลยอันดับแรก ข้อมูลอื่นใดยังไม่มีทั้งสิ้น แล้วก็เริ่มส่งข่าวถึงกันในหมู่คณะวันแรมทางผ่าน Facebook เนื่องจากเป็นทริปสำรวจที่ต้องไปลุยด้วยกัน หนทางข้างหน้าเป็นยังไงก็ยังไม่รู้ เลยอยากได้กลุ่มที่รู้จักคุ้นเคยกัน ทริปนี้จึงไม่มีรายละเอียดอยู่ในหน้าบ้านวันแรมทางเลย

นับจากปลายเดือนมกราคม ที่เริ่มชักชวนกัน เวลาผ่านไปประมาณ 4-5 เดือน เราก็ได้สมาชิกร่วมทางทั้งหมด 12 คนซึ่งเป็นหญิงล้วน จนเป็นที่มาของชื่อทริปนาง 12 นี่แหละ อันที่จริงก็ยังมีอีกหลายคนสนใจอยากไปด้วยกัน แต่จำนวนคนมันเยอะเกินกว่าที่เราคาดไว้มาก ประกอบกับยังไม่มั่นใจในเส้นทางข้างหน้าว่าจะจัดการทุกอย่างได้อย่างที่ใจคิดหรือไม่ เกรงว่าถ้าคนเยอะเกินไปก็จะลำบาก จึงต้องจำกัดจำนวนคนไว้ที่ 12 คนนี้ เป็นทริปสำรวจที่มีสมาชิกร่วมเดินทางเยอะที่สุดตั้งแต่จัดทริปสำรวจอินเดียมาเลยทีเดียว รู้สึกคึกคักดีจัง