พี่น้องขอประเดิมเป็นรายแรก มุมนี้น่าจะเป็นมุมชื่อดังด้านการถ่ายรูป จากสถิติที่ผ่านมา ถ่ายทุกคนถ่ายทุกกรุ๊ป

น่าเอาป้ายมาติดจังเลย..... ห้ามพลาด หน้าต่างยอดฮิต

หน้าต่างบานสวยของวักรุมเต็กเก่า

ทำไมถึงต้องรุมเต็กเก่าหรือคะ..... เพราะว่านี่เป็นวัดรุมเต็กเก่าหน่ะสิ (งงหนักกว่าเดิม) วัดรุมเต็กปัจจุบันที่มีชื่อเสียงโด่งดังนั้นจะอยู่ห่างจากที่นี่ไปราวๆ 2 กิโลเมตรค่ะ มูลเหตุของการย้ายเนื่องมาจากเพลิงไหม้ครั้งใหญ่

หลายๆท่านไม่ไปที่นี่กันแล้ว หากแต่นิยมไปชมที่วัดรุมเต็กใหม่กันเลย แต่วันแรมทางชอบลัดเลาะไปเรื่อยๆ เราเลยแค่ไม่อยากจะให้คนอื่นพลาดการลัดเลาะไปกับเราด้วย

ทางเดินจากปากทางเข้าไปยังตัววัด

กินของว่างเสร็จ เข้าห้องน้ำเสร็จ เดินทางต่อกันจริงๆสักที ที่นี่วัดรุมเต็กเก่า

ในร้านตกแต่งสวยงาม แน่นอนราคาเลยสูงจากตลาดทั่วไปสักหน่อย ยังไม่เคยซื้อของในร้านนี้ ได้แต่ซื้อขนมปังกินที่ร้านข้างๆ พายไก่ของ Baker Cafe อย่าลืมลองกินกัน (ไม่มีรูปประกอบเพราะมัวแต่กินอยู่) ตรงจุดนี้มีห้องน้ำด้วยแวะเข้ากันได้ ห้องน้ำวิวพ้อยท์ ทำธุระไปชมวิวไป

ลืมบอกขาช้อปไปว่าหน้าทางเข้าพิพิธภัณฑ์นี้มีร้านขายของที่ระลึกเปิดอยู่ด้วย เป็นทั้งร้านขายของ ขายอาหาร เครื่องดื่ม เบเกอรี่ทั้งหลายเป็นสิ่งน่าซื้อติดมือไม่น้อย เที่ยวไปกินไป หิวเมื่อไรก็งัดขึ้นมากัดสักคำ ขอแนะนำเป็นพายไก่

มีเรื่องจะสารภาพ ว่าเราเป็นคนที่ไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับดอกไม้ ลูกทัวร์หลายๆคน เคยบอกแล้วแท้ๆว่าดอกนี้เป็นดอกอะไร ดอกนั้นคือดอกอะไร แต่ก็ยังจำไม่ได้สักที

สัญญาว่าครั้งหน้าจะพกสารนุกรมดอกไม้ไปด้วย

ภาพวาดปริศนาธรรม และ ดอกไม้ เข้ากันได้ดีที่สิกขิม

ทุกภาพบนผนังล้วนแต่เป็นปริศนาธรรมที่ชวนให้ขบคิด เคยอ่านเจอหนังสือของท่านอาจารย์พุทธทาส แนะนำว่า

เมื่อศึกษาความรู้ ตามภาพนี้ จนเข้าใจได้แล้ว จะเกิดญาณทัสนะ คือ ความรู้แจ้ง ช่วยให้เกิดกำลัง เข็มแข็ง ทางจิตใจ สามารถส่งผล ในการปฏิบัติธรรม ได้ตามความมุ่งหมาย ที่ถูกต้อง ก่อให้เกิด มรรคผล คือ ความรอดพ้น ในการแก้ปัญหาชีวิต หรือ แก้ความทุกข์ทั้งหลาย ที่ปรากฏเข้ามาสู่จิตใจคนเรา ให้ตกไปได้ในที่สุด

ไปมากี่ครั้ง ดูทุกครั้ง ถ่ายรูปทุกครั้ง ไม่รู้ว่าครั้งที่เท่าไรต่อเท่าไร ก็ยังไม่ไปไหนอยู่ดี..... ที่เดิม :-)

มุมนั่งอ่านหนังสือ มีลักษณะโต๊ะใครโต๊ะมัน อ่านกันคนละโต๊ะ จะได้ไม่ชวนกันคุยหรือวอกแวกทำอย่างอื่น ส่วนตัวแล้วมันช่างเป็นมุมที่น่านอนเหลือเกิน แค่เพียงเห็นยังไม่ทันนั่งก็ง่วงปรี๊ด ง่วงปรี๊ดขึ้นมา ต้องรีบเดินไปมุมื่นโดยพลัน

ประทับใจในการให้ความสำคัญกับพระธรรมหรือพระคัมภีร์ เราอ่านอะไรในนี้ของเค้าไม่ออกเลยสักตัวอักษร แต่มองเห็นว่าแต่ละเล่มมีร่องรอยของการหยิบใช้ หยิบเปิด หยิบอ่าน พื้นไม้ที่ถูดขัดจนมันเรียบ และกลิ่นของกระดาษเก่าๆ ..... 

แต่ที่เด็ดคือห้องนี้ ชอบเป็นพิเศษ

ชั้นที่ 2 เป็นที่เก็บคัมภีร์ที่มีอยู่เยอะมากจนลานตาไปหมด                   

ขึ้นไปด้านบนกันดีกว่า

เดินขึ้นไปชั้นบนสุดเป็นที่แสดงนิทรรศการภาพ ขาว ดำ เล่าเรื่องราวของของสมาชิกราชวงศ์ของสิกขิมNIT ได้รับงบประมาณสนับสนุนจากกษัตริย์องค์สุดท้ายของสิกขิมเพื่อระลึกถึงพระโอรสที่จากไปอยู่ต่างประเทศตั้งแต่เด็ก เนื่องด้วยเหตุผลทางการเปลี่ยนแปลงทางการเมือง สุดท้ายก็เหลือแต่ภาพให้ชาวสิกขิมได้ระลึกถึงเจ้าของพวกเขา ปัจจุบันเจ้าชายรัชทายาทซึ่งเป็นลูกครึ่งระหว่างสิกขิมกับอเมริกันและเจ้าหญิงซึ่งเป็นน้องสาวอาศัย ทำงานอยู่ที่นิวยอกส์ สหรัฐอเมริกา แต่งทั้งคู่ก็แต่งานกับเจ้าของทางทิเบต คือยังคงรักษาความเป็นสิกขิม ทิเบตไว้แม้ไม่มีบัลลังค์ก็ตาม   

               ภาพถ่ายเหล่านี้มีคุณค่าทางประวัติศาสตร์มาก ทั้งเรืองราชวงศ์ การปกครอง และการเข้ามาของนักล่าอาณานิคมจนถึงท้ายที่สุดเป็นรัฐในการอารักขาของอินเดีย(มันคงไม่เป็นที่ภาคภูมิใจที่เป็นรัฐในอารักขาของใครก็ตาม แต่แอบคิดว่าหากสิกขิมไม่เป็นรัฐในอารักขาของอินเดียแล้วสิกขิมจะเป็นอย่างไร ก็คงเป็นแบบทิเบต…รู้สึกหดหู่… ทุกวันนี้ยังคงมีคนทิเบตหลบหนีออกจากประเทศทิเบต หรือชื่อจีนกำกับว่าต้องมีคือTibet-China ไปดาร์จีลิ่งและธรรมศาลาอยู่ตลอดเวลา)

และนี่คนเฝ้าประตู เฝ้าของ ตัวจริงเสียงจริงสัมผัสได้ เฝ้ากระเป๋า เฝ้าคน เฝ้าได้หมดทุกอย่าง

ภาพเขียนฝาผนังงามๆ กับพยาบาลแผนกศัลฯชาย

ภาพนี้ไม่ใช่แค่ภาพตกแต่งสวยงามธรรมดา แต่เป็นภาพของพระโพธิสัตว์ที่ทำการคุ้มครองในแต่ละสถานที่

ลักษณะปฏิมากรรมของพระสังฆารามโพธิสัตว์นั้นมักจะหลายแบบด้วยกัน โดยในรูปแบบเดิมนั้นจะมีพระพักตร์ดุดัน สีเขียวบ้าง สีดำบ้าง น้ำตาลบ้าง แดงบ้าง มีหนวดเคราบ้าง ไม่มีหนวดเคราบ้าง ถืออาวุธเป็นขวาน คทา กระบี่ ง้าว ฯลฯ บ้าง ไม่แน่นอนตามแต่ผู้สร้างจะจินตนาการ หรือต้องการให้เป็นไปตามนั้น

เนื่องจากพระสังฆาราม หรือพระวิหารบาลโพธิสัตว์นั้น เป็นกลุ่มพระโพธิสัตว์ที่มีจำนวนมากมายมหาศาล อีกทั้งยังอาจเป็นเทพเจ้าที่อยู่ประจำพื้นที่นั้นมาแต่เดิม ก่อนที่จะถูกก่อสร้างเป็นวัดวาอาราม หรือเป็นเทพเจ้าที่เกิดขึ้นหลังจากการสร้างวัดนั้นก็ดี

ครั้นเมื่ออารามได้ก่อตั้งแล้ว เทพเจ้าหรือเจ้าที่เจ้าทางที่เกิดศรัทธาในพระศาสนา แล้วได้รับพระพุทธบารมีจากการที่มีอารามตั้งอยู่ในพื้นที่ของตน และจากการที่บรรดาพุทธบริษัทสาธยายพุทธมนต์แผ่เมตตาอุทิศส่วนกุศลให้อยู่เป็นประจำ

ทั้งมีการประกอบกิจกุศลบำเพ็ญธรรมในพื้นที่นั้นก็ดี อันยังผลให้บรรดาเทพเจ้าอนุโมทนายินดีและเกิดจิตเมตตาจะปกปักษ์อารามนั้นให้ปลอดภัยจากหมู่มารทั้งปวง เราก็จะบูชาเทพเจ้าท่านนั้นในนามของพระสังฆารามโพธิสัตว์ หรือพระวิหารบาลโพธิสัตว์ หรือแม้กระทั่งผู้ที่มีอุปการะคุณต่อวัดวาอาราม ตั้งแต่เมื่อคราวที่ยังมีชีวิตอยู่ เมื่อวายชนม์ไปแล้วก็จะได้รับการยกย่องเป็นพระวิหารบาลโพธิสัตว์ทั้งสิ้น