เติมพลังกันเรียบร้อย ได้เวลาเดินเที่ยวนครปาทันกัน อันดับแรกคุณไกด์พาพวกเราขึ้นไปบนจุดชมเมือง เพื่ออธิบายถึงเมืองปาทันโดยรวม ซึ่งได้ความว่าฝั่งซ้ายของถนนคือส่วนของวัด ส่วนฝั่งขวาคือวัง วัดและวังจะสร้างคู่กันเสมอ แล้วก็อธิบายถึงศิลปะเนปาล ทิเบต อินเดียอีกยาวเหยียด จำไม่ค่อยได้แล้วอ่ะ

วัดด้านซ้ายมือ คือวัดกฤษณะ (Krishna Temple) เป็นวัดที่สร้างแบบซิกขาร์ (คือสร้างด้วยหินหรืออิฐ ตามแบบสถาปัตยกรรมอินเดีย มียอดแหลมคล้ายฝักข้าวโพด)

หลังจากปรึกษาหารือและเจรจากับไกด์ที่เข้ามาติดต่อ จนตกลงกันได้ที่ราคา 400 รูปีแล้ว พวกเราก็ขอไปเติมพลังกันก่อน ที่ร้านอาหารใกล้ๆ ซึ่งวิวดีมากๆ เพราะอยู่บนชั้น 2 ของอาคาร

มุมนี้ถ่ายจากร้านอาหาร ตอนแดดมาพอดี ด้านขวามือที่เห็นเป็นระฆังใบใหญ่ๆ อยู่บนหลังคานั้นคือ ระฆัง Taleju เล่ากันว่าในอดีตระฆังนี้มีไว้ให้ราษฎรมาสั่นเพื่อร้องทุกข์

เดินต่อเข้าไปเรื่อยๆ เราก็ถึงนครโบราณปาทัน เริ่มกันที่จตุรัสราชวัง (Patan Durbar Square)

เสียค่าเข้าชมไปคนละ 200 รูปี และพวกเราตกลงกันว่าจะจ้างไกด์สักคนเพื่อจะได้ไม่ต้องเดินอย่างไร้ทิศทาง

หนุ่มๆ กำลังตกแต่งขบวนรถที่จะแห่ ส่วนสาวๆ จะมาทำพิธีบูชา

วันนี้พวกเรา 6 คน ใช้รถแท็กซี่คันเดียว เพื่อประหยัดงบ ถึงจะต้องเบียดกันแน่นเอี๊ยดก็ตาม (แท็กซี่บ้านเค้าคันเล็กกว่าบ้านเราเยอะน่ะ)

รถมาส่งพวกเราตรงถนนเส้นหนึ่ง แล้วชี้บอกว่าต้องเดินเข้าไปตามถนนนี้ เพราะรถเข้าไม่ได้แล้ว เนื่องจากกำลังจะมีงานเทศกาลเกี่ยวกับการเกษตรกรรมอะไรสักอย่างอยู่ มีผู้คนมากมายมาสักการะบูชา

วันที่ 10 พฤษภาคม 2551  หลังมื้ออาหารเช้า พวกเราที่เหลือ 6 ชีวิต รอส่งพี่รุ่งกับพี่ต๊อดขึ้นรถแท็กซี่จากที่พักไปสนามบินเรียบร้อยแล้ว ก็ได้เวลาออกไปเที่ยวนครกาฐมัณฑุกันต่อ จุดหมายของพวกเราในวันนี้คือเมืองปาทัน นครโบราณอีกแห่งหนึ่งในหุบเขากาฐมัณฑุ

ระหว่างทางได้ภาพนี้มาฝาก ชอบต้นไม้สีม่วงมากๆ ถ้ามีหลายๆ ต้นยืนเรียงๆ กันคงดี

หลังจากแยกย้ายกันเดินตามอัธยาศัย ใครจะเดินสวดมนต์รอบๆ สถูป หรือจะเดินดูของ เดินถ่ายรูป(อย่างเรา) ก็ตามสบาย พอได้เวลาก็มาเจอกันที่จุดนัดพบ ถึงฝนจะเป็นอุตส่าห์อยู่บ้าง แต่ก็ชุ่มฉ่ำดีนะ พอรวมพลกันพร้อม เราก็เรียกแท็กซี่กลับที่พักกัน ทานอาหารค่ำกันแล้วก็พักผ่อน แต่คืนนี้พี่รุ่งกับพี่ต๊อดคงต้องปฏิบัติการณ์ช็อปปิ้งอย่างหนัก เพราะพรุ่งนี้จะต้องบินกลับก่อนคนอื่น ไม่มีเวลาช็อปแล้ว (ลางานมาเที่ยวได้ตั้ง 8-9 วัน ก็หรูแล้วนะ ถ้าไม่ติดว่าเป็นประชุมผู้บริหาร พี่รุ่งคงได้อยู่เที่ยวด้วยกันจนจบทริปนะ) สู้สู้นะพี่

ช่างภาพ..
ผู้ทรหด..

แล้วไม่นานฝนก็ตก

ถึงกาฐมัณฑุกันโดยปลอดภัย (แต่หลายคนบ่นว่าถ้านั่งนานกว่านี้อีกนิดนึง มีแหวะ)

ลงจากเครื่อง รบกระเป๋ากันเรียบร้อย ก็เข้าที่พัก ที่เดิม Kathmandu Guest House เติมพลังกันนิดหน่อย แล้วก็ออกไปวัดโพทนาถ (Bodhnath Stupa) กัน แต่ก็อย่างที่เห็น ฟ้าครื้มมากๆ

กัปตันคนใหม่ ???

เฮ้อ..หมดเวลาสนุกสนานล่ะ
กลับขึ้นเครื่องดีกว่า

โห..พี่
ภาพนี้ ยังกับว่าพี่เหมาเครื่องไปฮันนีมูน เลยนะเนี่ย

ระหว่างที่พวกเราสนุกสนานกับการถ่ายรูป
สายตาพี่รุ่งก็เหลือบไปเห็นกิจกรรมที่กัปตันกำลังทำอยู่

กินข้าว..กัปตันนำเครื่องลงจอด..กินข้าว

ว้าว...ว ..ว  สุดยอด

เทห์ซะไม่มี..

เครื่องบินเล็กลำนี้รับผู้โดยสารได้ 20 ที่นั่ง อุตส่าห์รีบขึ้นเครื่องไปนั่งจองที่ริมหน้าต่างกัน แต่สรุปว่าทั้งลำมีแค่พวกเรา 8 คน เครื่องบินส่วนตัวเลยนะเนี่ย พอบินขึ้นไปได้สัก 10 นาที เครื่องก็ลงจอดที่สนามบินเล็กๆ (เล็กมากๆ ประมาณสนามฟุตบอลได้)

นี่คืออาคารผู้โดยสารค่ะ และบรรดาฝรั่งที่นั่งอยู่นี่ก็เพื่อนร่วมทางที่เครื่องมาแวะรับ

ได้ของติดไม้ติดมือกันถ้วนหน้าแล้ว พวกเราก็มุ่งสู่สนามบินกัน Check in และเช็คกระเป๋า(เช็คแบบต้องเปิดให้เจ้าหน้าที่ตรวจนะ) เรียบร้อย ก็นั่งรอกันอีกพักหนึ่ง เจ้าหน้าที่แจ้งว่าเครื่องจะช้ากว่าเวลาประมาณ 40 นาที ก็หาคุยกันไป หาขนมกินแก้เหงาปากกันไป สักพักใหญ่ๆ พาหนะที่จะพาเรากลับกาฐมัณฑุก็มาเทียบท่า ได้เวลาขึ้นเครื่องกันแล้ว

วันที่ 9 พฤษภาคม 2551  วันนี้พวกเราได้นอนตื่นสาย เพราะไม่มีโปรแกรมอะไรก่อนจะบินกลับกาฐมัณฑุในช่วงบ่าย นัดกันกินอาหารเช้าตอน 9 โมง เก็บของให้เรียบร้อย แล้วก็ Check out เผื่อเวลาออกไปช็อปปิ้งกันเล็กน้อย ได้เสื้อยืดชิตวันมาคนละตัวสองตัว ปักลายช้างบ้าง ลายแรดบ้าง แต่ส่วนใหญ่จะเอาลายแรดมานะ (ตอนซื้อไม่ได้คิดอะไร แต่พอกลับมาเมืองไทยแล้วมานึกว่าเป็นผู้หญิงอย่างเรา ใส่เสื้อลายแรดเดินไปข้างนอก คนอื่นเค้าจะมองยังไงหว่า จนป่านนี้ยังไม่ได้ลองใส่ออกไปนอกบ้านเลย อิอิ)

อาหารเย็นมื้อนี้ อาจารย์แม่กับพี่ปุ้มโชว์ฝีมือทำแพะทอดกระเทียมพริกไทย ต้มยำไก่ และตำแตง อร่อยเหาะไปเลย (ดีมากๆ ที่เค้าอนุญาตให้พวกเราบุกครัวได้ อยากให้เค้าซื้อของสดอะไรมาให้ก็สั่งได้ แถมมีลูกมือให้อีกด้วย ก็คือพ่อครัวของที่นี่นั่นเอง)

พระอาทิตย์จะตกแล้วแหละ ได้เวลากลับที่พักกัน

ที่นี่มีนกเงือกด้วยล่ะ
ป่ายังสมบูรณ์มาก นี่ขนาดชายป่ายังเจอเลย
ในป่าลึก คงมีสัตว์ป่าเยอะมาก

เจอแล้ว นี่แหละไฮไลน์ของชิตวัน "แรดนอเดียว" ที่ชิตวันมีแรดนอเดียวอยู่ประมาณ 400 ตัว จากที่มีอยู่ทั้งหมดทั่วโลกราว 1,200 ตัว

เชือกนี้ก็มี พี่แอร์ พี่ปุ้ม พี่ปลาและนุ้ย ถึงจะนั่งกันลำบากไปสักหน่อย แต่ก็โอเคแหละ

ค่านั่งช้าง (Elephant safari) ประมาณ 2 ชั่วโมง คนละ 20 $ ก็เท่ากับค่าช้าง 1 เชือก 80 $ (ก็ราวๆ 2,500 บาท) ไม่แน่ใจเหมือนกันว่ามันถูกหรือแพงนะ

กลับมาเติมพลังมื้อกลางวันกันแล้วพักผ่อนกันตามอัธยาศัย พอบ่ายๆ แดดร่มลมตกพวกเราก็ออกไปนั่งช้างเข้าป่ากัน

ช้าง 1 เชือก นั่งได้ 4 คน(จริงๆ คือเค้าบังคับนั่ง 4 คนน่ะ) ตัวใหญ่นี้มีพี่รุ่ง พี่ต๊อด พี่หน่อย และพี่เอ

เกือบลืมลงรูปหมู่ของชาวคณะตอนออกมาจากป่า ที่ถ่ายกับคุณพลขับเคราเข้มผู้ชำนาญไพรด้วย ภาพนี้อยู่ในกล้องพี่หน่อย โดยมีคุณไกด์ถ่ายให้

หมดเวลาท่องซาฟารีในช่วงเช้า
ตอนออกจากป่า เจอช้างอาบน้ำ ด้วยล่ะ
เป็นช้างเลี้ยงที่จะพาเราท่องป่าในตอนเย็น
เดี๋ยวเจอกันพวก..

หมูป่า..
มากันทั้งครอบครัว.. น่ารัก
น่าหม่ำ.. อ้าว!

จระเข้.. ว่ายน้ำ

อันนี้ตัวอะไรหว่า  ??

เจ๊.. ทำเป็นเดินโรแมนติกเชียว
เดี๋ยวก็โดนเสืองาบไปรับประทานหรอก..

กวางดาว อ่ะ
มีลูกเล็กๆด้วย เห็นไหม ?

ตัวนี้รู้จัก.. อิอิ
เขาเรียกมันว่า sloth bear
เพราะว่ามันเป็นหมีขี้เกียจ จะทำอะไรก็ช้าต้วมเตี้ยมไปหมด

นก.. อะไรไม่รู้

ลิงหรือค่างหว่า

นกที่นี่ก็มีเยอะมาก หลากหลายสายพันธุ์ สารพัดสีสัน สวยๆ ทั้งนั้นเลย แต่เราไม่รู้จักชื่อนะ ส่วนใหญ่จะถ่ายไม่ทันด้วย จะมีก็เจ้าตัวเหลืองๆ นี่แหละ ที่บังเอิญถ่ายได้ (พยายามมองหากันหน่อยนะ ตัวสีเหลืองๆ ตัวหนึ่งกำลังกางปีกบิน อีกตัวเกาะอยู่บนกิ่งไม้)

น้องกวางออกมายืนงงจ้องหน้าพวกเราอยู่แว๊ปนึง แล้วก็วิ่งหนีเข้าป่าไป

รอยเท้าเสือที่ไกด์บอกว่าต้นไม้ต้นนี้เป็นที่นอนประจำของมันทุกคืน

หอส่องสัตว์ก็มีอยู่ทั่วไป สามารถปีนขึ้นไปสุ่มดูสัตว์ต่างๆ ได้

สัตว์ตัวแรกที่ออกมาต้อนรับพวกเราคือ ไก่ป่าตัวนี้

ได้เวลาเข้าป่ากันแล้ว สภาพป่าที่นี่อุดมสมบูรณ์ และมีความหลากหลายมากๆ มีทั้งช่วงที่เป็นป่า เป็นทุ่งหญ้า เป็นหนองน้ำ ทำให้ป่าชิตวันมีสัตว์สารพัดชนิด และเป็นแหล่งท่องเที่ยวทางธรรมชาติที่ได้รับความสนใจจากนักท่องไพรทั่วโลก

รถจี๊ปเก่าๆ สภาพดีคันนี้แหละที่จะพาพวกเราไปท่องป่าชิตวันกัน (ทีแรกเห็นแล้วตกใจ ทำไมมันเก่าอย่างนี้หว่า เก่าที่สุดในบรรดารถจี๊ป 3-4 คันที่จอดอยู่เลย แต่ก็ดูเก๋าดี ที่สำคัญมันพาพวกเราเที่ยวได้อย่างปลอดภัย ไร้ปัญหา สงสัยว่าที่เก่าเพราะชั่วโมงบินสูงนะ)

ใช้เวลาข้ามฝั่งไม่ถึง 5 นาที (แต่ก็มีเวลาพอให้ถ่ายรูปกันนะ)

พาหนะที่ใช้ข้ามลำน้ำพาพวกเราไปส่งขึ้นรถจี๊ปที่จอดรออยู่อีกฝั่งหนึ่ง

กลับจากดูการแสดง ก็แวะเล่นเกมส์สุดฮิต
เกมส์นี้ชื่อ carrom board
ใครสนใจจะซื้อมาเล่นก็ลองดูที่เว็บนี้นะคะ
http://www.carromshop.com/carrom/

ชุดนี้เป็นการแสดงพ่นไฟ

การแสดงแทบทุกชุดจะเป็นการโชว์ศิลปะการป้องกันตัว ซึ่งก็ไม่ได้ตื่นตาอะไรมากนัก แต่การแสดงชุดนกยูงนี้สร้างเสียงหัวเราะได้ลั่นห้องทีเดียว

ออกจากโรงเลี้ยงช้างในอุทยานฯ ผู้จัดการฯ พาพวกเรามานั่งรอดูพระอาทิตย์ตกที่ร้านอาหารริมแม่น้ำ แต่วันนี้เมฆเยอะ เลยไม่ได้เห็นพระอาทิตย์ตกอย่างที่ตั้งใจ

เรากลับเข้าที่พัก ทานอาหารค่ำใต้แสงเทียนกันอย่างเอร็ดอร่อย(ไฟดับน่ะ เหมือนจะดับทุกวันเป็นเวลาด้วย เพราะผู้จัดการบอกว่าไฟจะมาตอน 3 ทุ่ม) พออิ่มหนำแล้ว ไกด์ที่จะคอยดูแลคณะเรา ก็พาไปดูโชว์พื้นบ้านที่เปิดแสดงทุกคืน

เจ้าตัวเล็กนี่ซนมากๆ เดินออกจากรั้วกั้นที่พังมาเที่ยวเล่นเรียกเรตติ้งจากนักท่องเที่ยวถึงข้างนอกเลย (ตัวเล็กๆ จะไม่โดดล่ามเหมือนช้างตัวใหญ่ๆ น่ะ เดินเที่ยวได้สบายอารมณ์ไม่เลย)