เจ้าตัวเล็กนี้กำลังเป็นสีสันของที่นี่เลยทีเดียว ซุกซนและสร้างรอยยิ้มให้กับทุกคนที่พบเห็น มันชอบเดินห่างออกมาจากแม่ มาหาเพื่อนเล่น เป็นช้างรุ่นพี่ แม่ก็ส่งเสียงเรียกอยู่เรื่อยๆ

เย็นนี้ผู้จัดการของ Maruni พาพวกเรามาดูช้างค่ะ ถึงพวกเราจะไม่ตื่นเต้นกับช้างเท่าไหร่ เพราะบ้านเราก็มีอยู่เยอะ แต่ในความรู้สึกเรา ยังไงช้างก็เป็นสัตว์ใหญ่ที่น่ารักและน่าเกรงขามเสมอ

เพิ่งเคยเห็นต้นฝ้าย และฝักของมันเป็นครั้งแรก ข้างในเป็นใยนุ่มๆ คล้ายนุ่น แต่นุ่มและเหนียวกว่านะ

มีแรงแล้วก็ออกไปเที่ยวในอุทยานแห่งชาติชิตวัน แห่งเนปาลกัน วันนี้คงเที่ยวชมได้แค่ส่วนเล็กๆ นะ พรุ่งนี้ค่อยออกไปสัมผัสบรรยากาศป่าที่สมบูรณ์แห่งนี้กันแบบเต็มๆ

เดินผ่านทุ่งที่มีฝูงวัวกินหญ้ากันอยู่ ต้นไม้ใหญ่ๆ แถวนี้คือต้นฝ้าย (Cotton) ที่เอาไปทอผ้านั่นแหละ

เติมพลังกันก่อนจะออกไปเที่ยว (ทีแรกว่าจะแวะหาข้าวกลางวันกินกันระหว่างทาง แต่สุดท้ายก็ไม่ได้กิน เพราะกลัวจะเสียเวลามากเกินไป เลยแขวนท้องมากินกันที่โรงแรมนี่แหละ)

ที่นี่อาจารย์แม่ได้โชว์ฝีมือเกือบทุกมื้อ เพราะสามารถบุกครัวได้ เริ่มกันตั้งแต่มื้อนี้เลย เพราะกินอาหารไม่ถูกปากมาหลายวัน มื้อนี้เลยได้กินตำแตงแบบเผ็ดจัดๆ กันจนซะใจ และให้พ่อครัวทำแซนวิชกับซุปให้ เพื่อความสะดวกและรวดเร็ว

เผ็ดมากๆ สู้ๆ ค่ะ

ห้องพัก ไม่ใช่ซิ บ้านพักของพวกเรา อยู่กันหลังละ 2 คนค่ะ สบายมากๆ

ถึงแล้ว ถึงแล้ว ชิตวัน กำลังรอกุญแจห้องกันอยู่น่ะ

วันนี้พลขับโอเค ขับรถมีมารยาทใช้ได้ พวกเราเลยไม่เมารถ แต่เท่านั้นก็ยังไม่พอ เพราะรถดันหม้อน้ำรั่ว ความร้อนเลยขึ้นน่ะ ต้องจอดแวะพักเติมน้ำเป็นระยะๆ แต่สุดท้ายพวกเราก็ถึงปลายทางที่ Maruni Sanctuary Lodge ชิตวันอย่างปลอดภัยนะ

หมดเวลาเที่ยวในโภครากันแล้ว พวกเรากลับไปเก็บของที่โรงแรม Check out เรียบร้อย แล้วก็ออกเดินทางจากโภคราไปชิตวัน โดยเหมารถตู้ 1 คันในราคา 5,200 รูปี (ไม่รวมค่าเหมารถเที่ยวครึ่งวันในโภคราอีก 1,400 รูปีนะ)

ก่อนบอกลาโภคราก็ยังอยากเห็นยอดมัจฉาปูชเร หรือยอดเขาหางปลาเสียหน่อย แต่อากาศเริ่มปิดอีกแล้ว เลยได้เห็นแต่ทุ่งหน้า ภูเขาและเมฆนี่แหละ

Show room รวบรวมผลิตภัณฑ์ต่างๆ ไว้ที่นี่ มีพรมสารพัดลวดลาย หลากขนาด หลายราคา เลือกกันตามอัธยาศัย

การจะช่วยเหลือชาวทิเบตที่นี่ ทำได้ทั้งการบริจาคเงินโดยตรง และการช่วยอุดหนุนสินค้าหัตกรรมต่างๆ ที่เค้าทำขาย

แผนกทอจ้ะ

คุณยายกำลังแปรงขนแกะอยู่จ้ะ เสร็จแล้วก็จะนำไปถักทอเป็นผลิตภัณฑ์ต่างๆ ต่อไป

แล้วพวกเราก็ไปต่อกันที่ทิเบตแคมป์ ไปชมวิถีชีวิตของชาวทิเบตอพยพที่พกพาฝีมือทางด้านหัตกรรมติดตัวมาด้วย

เทพ Manakamana Bhagawati ที่อยู่ในบ่อศักดิ์สิทธิ์

ออกจากน้ำตกเดวี่กันแล้วพวกเราก็มาแวะซื้อรูปโปสเตอร์ที่ร้านขายของที่ระลึกด้านหน้ากัน ส่วนใหญ่จะเลือกภาพวิวเทือกเขาหิมาลัยที่ได้เห็นจากซารังก็อต (เพราะในภาพสวยกว่าที่พวกเราไปเห็นด้วยตาเยอะ แบบว่าเป็นภาพที่ฟ้าใส อากาศเปิดให้เห็นภาพเทือกเขาอย่างสวยงามน่ะ บางคนก็ซื้อภาพวิวทะเลสาปเฟวาที่มองเห็นจากวัด The World Peace Pagoda บนเขาเมื่อวานน่ะ)

ลืมเล่าเรื่องของน้ำตกเดวี่ไปหน่อย ไกด์เล่าว่าสาเหตุที่น้ำตกแห่งนี้ได้ชื่อว่าเดวี่ (เดิมชื่อน้ำตก Patalechhango) เพราะเมื่อหลายสิบปีมาแล้ว นางเดวี่ ชาวสวิสเซอร์แลนมาเที่ยวที่นี่ และตอนที่เล่นน้ำอยู่ พอดีมีน้ำป่าไหลมา ทำให้นางเดวี่ไหลลงไปติดอยู่ในรูหินที่เป็นช่องน้ำผ่าน และตายทันที น้ำตกแห่งนี้เลยได้ชื่อว่าเดวี่แต่นั้นมา

น้ำตกเดวี่ มีต้นกำเนิดมาจากแม่น้ำ Pardi Khola ซึ่งไหลมาจากทะเลสาปเฟวา ก่อนจะมาลงรูที่นี่ และไหลเป็นระยะทาง 200 เมตร ไปโผล่ที่ Phusre Khola ก่อนจะไปพบกับแม่น้ำ Seti Gandaki

เราใช้เวลาอยู่ที่น้ำตกเดวี่แป๊บเดียวเอง เพราะผิดหวังอย่างแรง (ได้ยินใครๆ ก็พอถึง นึกว่าจะเป็นน้ำตกใหญ่โตสวยงามกว่านี้น่ะ แต่ถ้ามาเห็นตอนที่น้ำเยอะ ก็อาจจะสวยนะ)

ก่อนจะออกจากที่นี่ มีภารกิจที่นักท่องเที่ยวทุกคนไม่พลาด คือการไปโยนเหรียญลงบ่อศักดิ์สิทธิ์ เพื่อขอพรกับเทพ Manakamana Bhagawati (และก็เช่นเคย ทุกคนคิดว่าบ่อศักดิ์สิทธิ์จะใหญ่โต...กว่านี้น่ะ)

และสรุปว่าในบรรดาพวกเราทุกคนที่โยนเหรียญ ใช้เหรียญไทยกันเสียดาย ประกาศความเป็นไทยสุดฤทธิ์) มีคนสมหวังอยู่คนเดียว คือพี่เอ (ก็พี่เค้านามสกุลเหรียญลอยมาน่ะ)

ท้องอิ่มกันแล้ว เราก็ไปเที่ยวกันต่อที่น้ำตกเดวี่ (Devi"s Fall) ที่เสียค่าเข้าคนละ 20 รูปี

ด้านหน้าทางเข้าน้ำตก มีร้านขายของหลายร้านเหมือนกันนะ

ของปลาสั่งโมโม มีทั้งแบบนึ่งและแบบทอด ผ่าน อย. (อา..หย่อย)

จากแม่น้ำ Seti พวกเราเริ่มหิวกันแล้ว เลยไปแวะกินอาหารเช้ากันที่ร้าน German Bakery & Coffee Shop

อาหารหน้าตาน่ากิน รสชาติก็ใช้ได้นะ นุ้ยสั่งอันนี้จ้ะ

ไกด์บอกว่าน้ำนี้เย็นมาก เอามือจุ่มไว้ซัก 1-2 นาทีมือก็จะชาแล้ว พวกเราเลยต้องพิสูจน์กันซักหน่อย ซึ่งน้ำก็เย็นจริงๆ แต่เราก็ไม่ได้รอจนมือชานะ

ออกจากวัดแล้ว ไกด์ก็พาพวกเราไปที่แม่น้ำเซติ (Seti Gandaki River) แม่น้ำชื่อดังที่มีฉายาว่า "น้ำนม" เพราะน้ำในแม่น้ำนี้ ไหลผ่านเทือกเขาต่างๆ ที่มีแร่หินปูน ทำให้น้ำกลายเป็นสีขาวคุ่นเหมือนสีน้ำนมอย่างที่เห็น (มุมนี้ถ่ายจากสะพานเชื่อมอุโมงค์ส่งน้ำของระบบชลประทานที่อยู่ด้านบน)

จากวัด Bindhya Basini เราจะมองเห็นวิวเทือกเขาสวยๆ ด้วย ได้เห็นยอดเขาหางปลาแบบชัดๆ อย่างนี้ นี่ถ้าเป็นวันฟ้าใส คงสวยได้ใจเกินบรรยาย

ไม่ได้มาลงแทรกไม่ทันไร.. นุ้ยลงเล่าเรื่องไปถึงไหนแล้วเนี่ย..
อ้อ..ถึง"ซารังก็อต" แล้ว

รูปนี้เป็นภูเขาที่เราเดินกันวันก่อน มี The World Peace Pagoda อยู่บนยอดเขา

เอามาให้ดูเล่นๆ
เดินซะ... อิอิ

นี่เป็นด้านในของอีกวิหารหนึ่ง สาวแขกเหล่านี้มาสวดบูชาพระศิวะและพระนางปารวตีค่ะ

คู่นี้เข้าไปสักการะพระศิวะและพระนางปารวตี และได้รับการเจิมเพื่อเป็นสิริมงคลด้วย

ในวิหารนี้มีรูปบูชาของพระศิวะและพระนางปารวตีอยู่ค่ะ

ลงจากซารังก็อตแล้ว ไกด์พาพวกเราไปเที่ยวชมที่วัด Bindhya Basini ซึ่งเป็นวัดดัง สร้างขึ้นเพื่อสักการะเทพ Durga (Parvati)

ขอทิ้งท้ายมุมกว้างๆ ที่ซารังก็อตอีกซักภาพ

ภาพหมู่ของพวกเราที่ซารังก็อต (จากกล้องพี่หน่อยค่ะ)

ยอดเขาหางปลา (มัจฉาปูชเร) เริ่มโดนแสงแล้วค่ะ

แสงมาแล้วค่ะ ยอดซ้ายสุดที่เห็นคือยอด Annapurna South ซึ่งเป็นยอดที่สูง 7,219 เมตร จริงๆ ในมุมที่เห็นดูเหมือนยอดเขาหางปลา หรือมัจฉาปูชเร(Machhapuchhre) จะดูสูงกว่ายอดอื่น แต่จริงๆ แล้วไม่ใช่ ยอดหางปลา สูง 6,997 เมตร แต่มันอยู่ใกล้เรามากกว่าเลยดูเหมือนสูงกว่าน่ะ และยอดที่จะต้องแสงพระอาทิตย์ก่อนยอดอื่นๆ (ถ้ามองจากมุมนี้) ก็คือยอด Annapurna South

และนี่คือภาพเทือกเขาหิมาลัยในสายหมอกที่พวกเราได้เห็นก่อนพระอาทิตย์จะทอแสง (ดีใจจัง วันนี้ฟ้าเป็นใจให้พวกเราแล้ว)

วันที่ 7 พ.ค. 51  ตื่นกันแต่เช้ามืด เพื่อออกไปชมพระอาทิตย์ขึ้นที่จุดชมวิวซารังก็อต รถและไกด์มารอรับพวกเราที่โรงแรม และพาขึ้นไปบนหมู่บ้านซารังก็อต จริงๆ จากจุดที่จอดรถแล้ว เราต้องเดินขึ้นไปบนเขาอีกประมาณ 30 นาที (ตามเวลาที่ไกด์บอกนะ) แต่มีจุดชมวิวตรงใกล้ๆ ที่จอดรถอีกที่หนึ่ง ซึ่งไกด์ยืนยันว่าจะมองเห็นวิวเดียวกันเลย และไม่ต้องเดินขึ้นเขาให้เหนื่อยด้วย ก่อนหน้าพวกเราก็มีนักท่องเที่ยวคนอื่นๆ ยืนอยู่แล้วด้วย พวกเราก็เลยตัดสินใจรอชมพระอาทิตย์ขึ้นที่จุดนี้ (หรือจริงๆ แล้วไกด์อาจจะประเมินจากเวลาที่พวกเราใช้เมื่อวานแล้วคิดว่า ถ้าให้เดินขึ้นเขาอีก จากเวลา 30 นาทีที่คนอื่นใช้กัน อาจจะกลายเป็นชั่วโมงก็ได้ เลยให้พวกเราอยู่ตรงนี้ดีกว่า)

แต่ก่อนที่จะได้ตื่นเต้นกับพระอาทิตย์ขึ้นและวิวเทือกเขาหิมาลัยยามต้องแสง ภาพทะเลหมอกขนาดมหึมาก็ทำให้เราตื่นตาตื่นใจได้ไม่ใช่น้อย (จริงๆ ทะเลหมอกที่เราเห็น มันดูกว้างใหญ่ และเยอะมากๆ เราก็เลยเปลี่ยนจากทะเลหมอก เป็นเรียกมันว่า มหาสมุทรหมอกแทน)

ลงมาถึง Damside รถราชก็มารับพวกเรา เป็นรถที่นัดไว้ว่าจะพาพวกเราเที่ยวต่อในช่วงบ่าย แต่โปรแกรมบ่ายนี้คงต้องยกยอดไปเป็นพรุ่งนี้ เพราะหมดเวลาเที่ยวเสียแล้ว จากที่ไกด์บอกว่าเขาใช้เวลา 45 นาทีในการเดินขึ้นเขา พวกเราใช้เวลาครึ่งค่อนวันกว่าจะกลับลงมาถึงข้างล่าง (เริ่มเดินขึ้นตอนประมาณ 10 โมง กลับลงมาถึงบนราบราว 4 โมงเย็น)

ด้วยความหิวโซ เพราะไม่ได้กินข้าวกลางวันกัน พวกเราเลยมุ่งหน้าสู่ร้านอาหารทิเบต Lhasa Tibetan Restaurant สั่งอาหารกลางวันบวกอาหารเย็นมากินกันจนอิ่มหนำ แล้วก็กลับโรงแรมพักผ่อนกัน

ภาพในร้านทิเบต แต่ตอนอาหารมาไม่ได้ถ่ายอ่ะ เพราะหิวมาก

วิวเมืองโภคราจากหมู่บ้านบนเขา

ใกล้ถึงจุดหมายแล้วพวกเรา (พี่ปลาดูเหมือนจะหายเป็นปลิดทิ้ง หลังจากได้นอนหลับไปหนึ่งตื่น)

พอฝนหยุดพวกเราก็ออกเดินกันต่อ แต่เดินไปได้ซักพัก ฝนก็ตกอีก แต่คราวนี้พวกเราเดินแยกกันเป็นสองกลุ่ม เลยเข้าไปหลบฝนกันกลุ่มละบ้าน ชาวบ้านที่นี่ก็ใจดีจัง เห็นพวกเราขอเข้ามาหลบฝน เค้าก็ยกเก้าอี้มาให้นั่ง เตรียมจะชงชาให้กิน(แต่พวกเราขอปฏิเสธ เพราะเพิ่งจะกินมา) ชาวบ้านน่ารักและมีน้ำใจมากๆ

เดินออกจากวัดมาได้หน่อยเดียว เราก็เจอฝนตกอีกรอบ ดีนะมีร้านขายของให้แวะหลบได้ พวกเราก็เลยสั่งชามาจิบแก้หนาวกันหน่อย

วิวทะเลสาปเฟวา (Phewa Tal) จากบนเขา ถ้าฟ้าเปิดเราจะได้เห็นเทือกเขาหิมาลัยเป็นฉากหลังอยู่หลังแนวเขาอีกที (ต้องมาซ่อมตอนฟ้าใสอีกทีนะเนี่ย)

ตอนขามาพวกเรานั่งเรือมาลงที่ตีนเขาแล้วก็เดินขึ้นมา แต่ขากลับพวกเราจะเดินกลับเพื่อไปลงเขาอีกด้านหนึ่งตามเส้นทางที่เห็นนี้ ซึ่งจะลงไปอีกฟากหนึ่งของทะเลสาป ที่เรียกว่า Dam Side (ด้านที่พวกเราอยู่เรียกว่า Lake Side)

พอฝนหยุดก็เดินไปถ่ายรูปที่สถูป แล้วก็เตรียมออกเดินทางกลับกัน แต่อย่างที่เห็นแหละ ฟ้ายังมืดครื้มอยู่เลย

ก่อนขึ้นมาพวกเราถามไกด์ว่าเดินไกลมั้ย เค้าตอบว่าประมาณ 45 นาที พวกเราเริ่มเดินกันตั้งแต่ราว 10 โมง เดินไปแวะพักรอพี่ปลากันไป แล้วก็เจอฝนบ้างเป็นระยะ สุดท้ายพวกเราก็มาติดฝนพักใหญ่อยู่ในวัดญี่ปุ่น หลับกันไปประมาณชั่วโมงได้ในร่มเงาของพุทธสถานแห่งนี้  

แวะชมวัดทอง Varahi Mandir ครู่หนึ่ง แล้วไกด์ก็พาพวกเราไปต่อที่วัดญี่ปุ่น The World Peace Pagoda ที่อยู่บนเขา ที่แรกอาจารย์แม่กับพี่ปลากะว่าจะรออยู่ที่ตีนเขา เพราะไม่ค่อยสบายเท่าไหร่ ว่าจะไม่ขึ้นไปด้วย (วันนี้พี่ปลาป่วยหนักกว่าเดิม สงสัยอาการความดันต่ำจะเล่นงาน) แต่ไกด์บอกว่าขากลับไม่ได้ลงมาทางนี้นะ ทุกคนเลยต้องเดินขึ้นไปด้วยกัน แต่พี่ปลาขอรั้งท้าย โดยมีนุ้ยคอยประกอบ(และเก็บภาพมาเป็นหลักฐาน)

สมาชิกอีก 1 ลำเรือ (จากกล้องพี่หน่อย)

สู้ตาย กับบ๊ายบายนี่ก็เข้าใจนะ แต่ของพี่ต๊อดนี่สูตรไหนหว่า ชู 3 นิ้ว

วันนี้พวกเรามีโปรแกรมเที่ยวในโภครากัน จัดการอาหารเช้ากันเรียบร้อย ไกด์ก็มารับพวกเราที่โรงแรม และพาพวกเราออกเดินทาง(เดินเท้า) เพื่อไปล่องเรือในทะเลสาปเฟวา (Phewa Tal) แวะชมวัดทองแห่งวาระไฮ (Golden Temple of Varahi หรือ Varahi Mandir) แล้วเดินขึ้นเขาไปที่วัดญี่ปุ่น The World Peace Pagoda