ออกมาเดินชมบริเวณรอบๆ ปราสาทกันต่อ

ภาพสลักพระศิวะทรงโค

สวัสดีค่ะผู้ติดตามชมทุกท่าน ขออภัยที่หายไปเสียหลายวัน ตั้งแต่ถ่ายรูปวันซ้อมรับปริญญาตาลเมื่อวันอาทิตย์ที่ 9 แล้ว พอวันจันทร์ วันอังคารก็ต้องรีบเคลียร์งานหลายอย่าง เพราะวันนี้เป็นวันหยุด วันแม่แห่งชาติ ทุกคนก็แยกย้ายกันกลับบ้านไปอยู่กับแม่กัน วันนี้นุ้ยอยู่บ้านที่มหาชัยค่ะ พี่ปลากลับบ้านที่สัต***บ หอบงานกลับบ้านใครบ้านมัน (หอบกลับมาด้วยทุกทีแหละ แต่จะได้ทำหรือเปล่าก็อีกเรื่องหนึ่งนะ)

ได้ข่าวว่าพ่อหนุ่มน้อยหนึ่งเดียวประจำทริปเค้าต่อว่ามาว่ารูปเค้าทำไมมีแต่ภาพข้างหลัง ทำไมไม่มีภาพที่ถ่ายข้างหน้า คุณน้าต่าย (หรืออาหว่า) ก็อุตส่าห์ปลอบหลานนะ ว่าข้างหน้าคงหล่อไม่พอ....โธ่เอ๊ย เด็กน้อยเสียใจแย่ เดี๋ยวพี่จัดให้นะน้องไวท์ รับรองว่าไม่ผิดหวังจ้ะ

เอาล่ะ มาต่อกันเลย หลังจากติดอยู่หน้าประตูกันเสียหลายวัน เข้าไปชมข้างในกันบ้างดีกว่า

เดิมภายในกึ่งกลางของปราสาทที่เรียกว่าห้องครรภคฤหะ จะประดิษฐานรูปเคารพที่สำคัญที่สุดคือ "ศิวลึงค์" ซึ่งเป็นสัญลักษณ์แทนองค์พระศิวะ แต่ปัจจุบันศิวลึงค์ได้สูญหายไปแล้ว ส่วนประติมากรรมรูปโคนี้จะพบเห็นได้เสมอๆ ในสถานที่ศักดิ์สิทธ์ที่บูชาพระศิวะเพราะโคเป็นพาหนะประจำพระองค์ โดยโคจะหันหน้าไปในทิศทางที่ศิวลึงค์ประดิษฐานอยู่ 

ซุ้มประตูปราสาทประธาน

หน้าบันของปราสาทประธานมีภาพจำหลักพระศิวนาฏราช (ทรงฟ้อนรำ)

เดินผ่านประตูนี้เข้าไปก็จะเห็นตัวปราสาทประธาน ซึ่งตั้งอยู่ตรงศูนย์กลางของลานปราสาทชั้นใน

พร้อมแล้วก็เตรียมตัวเข้าไปชมด้านในกัน

หน้าซุ้มประตูระเบียงทิศตะวันออก มีสะพานนาคราชชั้นที่ 2 ค่ะ

พักทำใจก่อนต้องขึ้นบันไดระยะสุดท้าย

เอาล่ะ ไปต่อกันเลย เดินๆๆๆๆ

เสาที่ประดับเรียงรายสองข้างทางเดินนี้เรียกว่า "เสานางเรียง" มียอดเสาคล้ายดอกบัวตูม มีจำนวนข้างละ 35 ต้น ทอดตัวไปยังสะพานนาคราชชั้นที่ 1 และมีบันไดอีก 52 ขั้นขึ้นไปถึงลานบนยอดเขา

วันอาทิตย์ที่ 26 กรกฎาคม 2552   :   โคราช - นางรอง - กรุงเทพฯ - มหาชัย

อรุณสวัสดิ์เช้าวันอาทิตย์ พี่หนิง แม่และน้องเมย์ตื่นก่อนใคร ที่เหลือก็ทยอยกันตื่นขึ้นมาเตรียมตัว คนสุดท้ายคือเจ้าตาล ซึ่งมีน้องเมย์มาคอยนั่งเฝ้าอยู่ข้างๆ แบบว่าอยากจะปลุกพี่ตาลเหลือเกินแต่โดนห้ามไว้ พอได้รับอนุมัติให้ปลุกได้ น้องเมย์ก็ลุย ปลุกพี่ตาลจนตื่นขึ้นมาได้สำเร็จ ระหว่างรอสมาชิกทุกคนพร้อมออกเดินทาง ก็กินกาแฟ กินขนมที่พี่หนิงเตรียมไว้ให้รองท้องกันไปพร่างๆ

ออกจากบ้านพี่หนิงประมาณ 8 โมงเช้า ไปกินข้าวแกงคนละจานแล้วก็มุ่งหน้าสู่นางรองกัน

เวลาผ่านไปประมาณชั่วโมงกว่าๆ เราก็มาถึงที่หมาย เข้าไปเจอพี่ต่ายที่ร้าน (ตอนเข้าไปถึงพี่ต่ายไปซื้อไก่ย่าง เจอพ่อพี่ต่ายรอรับอยู่หน้าร้าน) ทักทายกันพอหอมปากหอมคอ พอพี่ต่ายขนเสบียงขึ้นรถเรียบร้อย ก็นำทางพวกเราสู่ประสาทหินพนมรุ้งกัน วันนี้พี่ต่ายพาหลานชายชื่อน้องไวท์ไปด้วยอีกหนึ่งคนค่ะ น้องเมย์เลยได้เพื่อนเล่นใหม่ (อีกแล้ว) เจ้าตาลเลยรอดตัวไป

รถตู้พาแม่กับน้องเมย์ และพี่หนิงขึ้นไปส่งด้านบนก่อน จากนั้นรถพี่ต่ายก็พาพวกที่เหลือลงมาด้านล่างเพื่อเดินขึ้นไปบนปราสาทอีกที (งงมั้ย) คือจริงๆ แล้วบนปราสาทพนมรุ้งรถสามารถขึ้นไปถึง แต่ถ้าจะให้ได้บรรยากาศการเดินขึ้นบันไดหินทีละขั้น และได้เห็นตัวปราสาทค่อยๆ ปรากฎชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ ก็ต้องเดินเท้าขึ้นมาจากด้านล่างค่ะ

ความเป็นมาของปราสาทพนมรุ้งเป็นอย่างไร อ่านกันเอาเองแล้วกันนะคะ

พอกราบย่าโมแล้ว พี่หนิงก็พาเข้าไปที่บ้าน จัดการอาบน้ำอาบท่าปูที่หลับที่นอนกันเรียบร้อย เจ้าตาลขอดูประกวด AF จบแล้วก็มาเปิดหนังแขกดูกัน แต่พี่ปลาหลับไปก่อนเพื่อน เพราะบ่นปวดหัวกินยาแล้วก็ไปเฝ้าพระอินทร์ ส่วนนุ้ยก็ดูหนังได้สักพักแล้วก็หลับ ตื่นขึ้นมาอีกทีหนังก็ยังไม่จบ สรุปว่าคนที่ได้ดูตั้งแต่ต้นจนจบมีพี่นิตย์ ตาลและพี่หนิง (ซึ่งน่าจะดูมาหลายรอบแล้ว) หนังจบพวกเราก็หลับกันอยู่หน้าโทรทัศน์นี่แหละ พี่หนิงบอกให้ขึ้นไปนอนห้องข้างบนบ้างก็ไม่ได้กัน ส่งแม่กับน้องเมย์เข้าห้องนอนชั้นล่างไปก่อนเพื่อน นอกนั้นก็กลิ้งกันอยู่แถวนี้แหละ 

มาต่อแล้วค่ะ รู้นะว่ามีคนรออยู่ :)

เย็นวันเสาร์หลังจากท้องอิ่ม พี่หนิงก็พาไปกราบสักการะอนุสาวรีย์ท้าวสุรนารี หรือย่าโม ศูนย์รวมศรัทธาของชาวโคราชค่ะ มากราบตอนกลางคืนก็ดีตรงที่ไม่มีแดด ไม่ร้อนเหมือนกลางวันค่ะ

ขอพักก่อนนะคะ ออกไปทำธุระข้างนอกก่อน แล้วจะมาต่อค่ะ

หลังจากน้องเมย์ระบายสีแมวขี้เถ้าเสร็จเรียบร้อย (จริงๆ มันเป็นแมวนำโชคค่ะ แต่น้องเมย์ระบายออกมาเป็นแมวขี้เถ้าน่ะ) ก็มีของใหม่มาให้ตื่นเต้นค่ะ เจ้ากระต่ายน้อยตัวนี้มีชื่อว่าเย็ลลี่ ตัวเล็กมาก แต่มีชุดใส่ด้วยนะ มีน้องผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งมากับครอบครัวเป็นเจ้าของ เจ้าตัวเล็กนี้ชอบวิ่งเข้าไปในดงไม้ให้เจ้าของตามจับกันวุ่นวาย ตอนเล็กๆ ก็น่ารักดีนะ แต่เคยเห็นตอนเป็นกระต่ายตัวใหญ่ๆ แล้วมันดูกลัวน่ะ

ได้เวลาย่ำค่ำพอสมควรแก่เวลา พี่หนิงก็พาออกจากบุ่งไปกินข้าวเย็นที่ร้านดังใกล้ๆ บุ่งนั่นแหละ แต่จำชื่อไม่ได้น่ะ จำได้แต่ว่า...อร่อยค่ะ :)

สรุปแล้วพวกเราไม่ได้อะไรจากด่านเกวียน คนที่ได้ของคือพี่หนิง (ก็ตุ่มใส่เงินที่เอาไปฝากพี่ต่ายนั่นแหละค่ะ)

ออกมาจากด่านเกวียนก็ไม่รู้จะไปเที่ยวต่อที่ไหน เพราะอีกสักพักก็จะได้เวลาอาหารเย็นแล้ว พี่หนิงเลยพามานั่งกินลม ชมบรรยากาศที่ "สวนน้ำบุ่งตาหลั่วเฉลิมพระเกียรติ ร.๙" ค่ะ จริงๆ พี่หนิงเรียกสั้นๆ ว่าบุ่ง ก็ว่าฟังยากแล้ว แต่พอเห็นป้ายชื่อเต็มๆ ข้างหน้าสวน ยิ่งจำยากเข้าไปใหญ่ ส่วนชื่อเต็มที่ได้มานี้ก็อาศัยพี่กูนี่แหละ (พี่ Google รู้ทุกอย่าง)

และนี่คือกิจกรรมยามว่างของเด็กน้อย และเด็กใหญ่ค่ะ (เจ้าตาลโดนบังคับให้ระบายสีเป็นเพื่อนน้องเมย์ ในฐานะที่อาวุโสน้อยสุดถัดขึ้นมาจากน้องเมย์)