ลงไปชมด้านล่างกันต่อ

เดินมาถึงอาคารใหญ่หลังคาสีทอง เป็นหมู่ตึกที่มีลานตรงกลาง ไว้ประกอบพิธีและเต้นระบำหน้ากากของพระลามะ มีเสาธงมนต์ใหญ่ตั้งเด่นเป็นสง่าอยู่กลางลาน

วันนี้ฟ้าสวยดีจัง

ชมวัดกันต่อดีกว่า

หน้าประตูทางเข้าของทุกวิหารทุกห้องทุกวัดจะมีภาพหรือรูปปั้นของเทพทวารบาลผู้ปกปักรักษาทิศทั้ง 4 หรือท้าวจตุโลกบาล หรือจตุมหาราชา แต่พวกเราเรียกติดปากว่า Four Guardian ค่ะ

ทริปนี้พวกเรามี 4 Guardian เป็นของคณะด้วย คือมีผู้ชาย 4 คนพอดีค่ะ

ที่เหลือเป็นหญิง ซึ่งก็มีฉายาเป็นของตัวเองเหมือนกัน รุ่นใหญ่ เค้าเป็น 4 Angles ค่ะ

ส่วนรุ่นเล็กหน่อย 4 สาวคู่ซี้ของเรา ได้ฉายา 4 Devils ค่ะ...555 พวกเราเป็นนางมารร้ายหรือนี่ ความจริงยังเหลืออีก 5 สาวนะ พยายามหาฉายาให้ แต่สุดท้ายก็หาไม่ได้น่ะ

วิหารถัดไปค่ะ

เจอของโปรด อดไม่ได้ค่ะ

ชอบเหมือนกัน

สองรูปหลังนี้จากกล้อง Nik V1 ของหมอแอ๋วค่ะ สีจัดจ้านมาก

เข้าประตู ขึ้นบันได ไปกราบพระกัน

แทบทุกวัดที่ทิเบต จะถ่ายรูปห้องไหนต้องจ่ายเงิน แต่ละห้องก็ไม่เท่ากันนะ ไม่รู้เหมือนกันว่าตั้งราคาจากอะไร น่าจะเป็นความสำคัญของห้องนั้นๆ มั้ง สำคัญมากก็ตั้งราคาสูงหน่อย ถ้าแบบธรรมดาๆ ก็ห้องละ 10-20 หยวนค่ะ ส่วนใหญ่พวกเราเลยไม่ได้ถ่ายรูปในวัดกัน ยกเว้นเป็นบางห้อง บางวัด หรือส่งตัวแทนถ่ายเป็นบางกล้องไปน่ะ

อารามนี้เลยถ่ายแค่หน้าประตูค่ะ 

กว่าจะไต่ขึ้นมาถึงตัวอาราม เล่นเอาเหนื่อยเหมือนกันนะ

พักเหนื่อยๆ

ได้เวลาออกเที่ยวเมืองชิกัตเซ่กัน ไปชมอารามทาชิลุนโป (Tashilhunpo Monastery) ที่ประทับของปันเชนลามะ ตำแหน่งสำคัญรองจากดะไลลามะ เปรียบเสมือนผู้สำเร็จราชการในช่วงรอการกลับชาติมาเกิดของดะไลลามะองค์ต่อไป

อารามแห่งนี้ถูกค้นพในปี พ.ศ.1990 โดยมีพระซองขปะ Genden Drup ซึ่งถือเป็นดะไลลามะพระองค์แรกเป็นผู้ก่อตั้ง

ฟังบรรยายสรุปจบแล้วก็ไปชมด้านในกัน

วันอาทิตย์ที่ 5 สิงหาคม 2555  ชิกัตเซ่ (Xigatze) - เจียนเซ่ (Gyantse)

สวัสดีวันใหม่ ได้เวลาอาหารเช้าอีกแล้ว มื้อนี้มีมั่นโถ และข้าวต้มด้วย เย้ๆๆๆ แถมพกแม็กกี้มาจากเมืองไทย ไว้กินกับข้าวต้มและไข่ เริดค่ะ

ค่ำนี้พวกเราฝากท้องกันที่ร้านอาหารใกล้ๆ โรงแรมที่พัก มีเมนูให้เลือกหลากหลาย และรสชาติดีทีเดียวค่ะ ทั้งซุป ข้าวผัด ผัดหมี่ และอื่นๆ อีกมากมายแล้วแต่ใครอยากจะสั่ง

หลังมื้ออาหารก็แยกย้ายกันไป พวกเราหลายคนเดินไปสำรวจพื้นที่ใกล้เคียง แล้วก็เจอนิมิมาร์ทแห่งหนึ่งซึ่งมีของขายมากมาย พลาดไม่ได้ต้องแวะซะหน่อย (จริงๆ พยายามจะเดินตามคุณหมอหนุ่มที่เห็นหลังไวๆ ตอนออกมาจากโรงแรม แต่ตามไม่ทันน่ะ พี่ท่านเดินเร็วมากกกกกก สุดท้ายพอเจอมินิมาร์ท พวกเราก็ลืมหมอหนุ่มไปเลย ช็อปปิ้งๆๆ)

แล้วก็เข้านอนพักผ่อนเก็บแรงไว้เที่ยวต่อพรุ่งนี้กัน

ช่วงเย็นพวกเราก็มาถึงที่พักในเมืองชิกัตเซ่ เมืองใหญ่อันดับ 2 ของทิเบต อยู่บนความสูง 3,900 เมตร โรงแรมดูดีกว่าที่คิดไว้มากค่ะ

พวกเราใช้เวลาอยู่ที่พาสนี้น้อยมาก บางคนยังไม่ทันได้ลงจากรถเลย แต่เพื่อความปลอดภัย พวกเราจึงออกเดินทางต่ออย่างรวดเร็ว 

อีกประมาณชั่วโมงกว่าต่อมา เราก็มาแวะอีกพาสหนึ่ง ซึ่งสูงราวสี่พันกว่า เสียดายที่ฟ้าครื้มไปหน่อย แต่ลมแรงมาก ทำให้อากาศที่นี่เปลี่ยนเร็วค่ะ จากครื้มๆ อยู่ อีกแป๊บเดียวฟ้าก็สว่างใสได้เหมือนกัน 

อาหารมื้อนี้ก็ง่ายๆ สไตล์อาหารทิเบตค่ะ พอเติมพลังเสร็จก็ออกเดินทางกันต่อ

แล้วก็มาแวะอีกทีที่ Gyatso La จุดที่สูงที่สุดในเส้นทาง Lhasa-Lhatse ในระดับความสูง 5,248 เมตร และด้วยความสูงระดับนี้แหละ หนึ่งในสมาชิกของเราเลยเกิดอาการวูบตอนจะลงจากรถ ดีนะที่สมาชิกช่วยกันรับไว้ทัน และคุณหมอทั้ง 3 ก็ปฏิบัติหน้าที่ได้อย่างว่องไว ช่วยกันให้ออกซิเจน และปฐมพยาบาลเบื้องต้น สมาชิกที่เหลือก็รีบกลับเข้าประจำที่เพื่อเดินทางลงสู่ระดับความสูงที่ต่ำกว่าจุดนี้โดยเร็วที่สุด ข้อเสียของถนนดีๆ คือพวกเรามักจะนั่งหลับ พอรถจอดตามพาสต่างๆ ที่สูงมากๆ เราจะตื่นและลุกขึ้นทันที เพื่อจะลงไปถ่ายรูปหรือชมวิว โดยลืมเรื่องระดับความสูงไปเสียสนิท ลืมว่าต้องทำทุกอย่างช้าๆ ลุกช้าๆ เดินช้าๆ ลงและขึ้นบันไดช้าๆ เพื่อให้ร่างกายได้ค่อยๆ ปรับตัว แต่ถ้าปรับไม่ทันก็อาจจะเกิดอาการวูบอย่างนี้ได้ค่ะ

ระหว่างรออาหารก็ออกไปถ่ายรูปซะหน่อย เผื่อโชคดีฟ้าเปิดจะได้เห็นยอดเขางามๆ

แต่รอแล้วรออีกก็ไม่มีทีท่าว่าฟ้าจะไร้เมฆ เลยเก็บภาพเมฆขาวๆ กับฟ้าสวยๆ มาฝากแทนค่ะ รูปนี้จากกล้องหมอจอห์น ใช้เลนส์วายค่ะ เห็นฟ้ากว้างดีจัง

เห็นแค่ยอดเขาหิมะรำไร แต่ไม่ได้เห็นยอดเอเวอร์เรสซึ่งเมฆบดบังอยู่ซ้ายมือของภาพค่ะ (ไกด์บอกว่างั้นนะ)

ร้านที่เราแวะกินข้าวเป็นโรงแรมที่พักด้วยค่ะ แต่สภาพ!!! คิดว่าไม่ค่อยน่าพักนะ

อยู่นอกรถกันได้ไม่นาน ก็ต้องกลับเข้าประจำที่แล้วเดินทางต่อ ไม่ได้มีใครเร่งกันหรอกนะ แต่หนาวน่ะ อยู่นานไม่ไหวๆๆ

แล้วก็มาแวะกินข้าวกันที่เมืองระหว่างทาง

แวะถ่ายรูปที่พาสแห่งหนึ่ง ซึ่งจำชื่อและระดับความสูงไม่ได้ค่ะ รู้แต่ว่า...หนาวววววววว

ออกเดินทางต่อ นั่งชมวิวกันไป

ยิ่งสายเมฆก็ยิ่งมาก โอกาสที่พวกเราจะได้เห็นยอดเอเวอร์เรสยิ่งมีน้อยลงเรื่อยๆ ค่ะ

ระหว่างรอตรวจเอกสารที่จุดตรวจ พวกเราก็ออกมาเริงร่าถ่ายรูปกัน ความสูงแค่สามพันกว่าๆ โดดได้สบายๆ...555

สวัสดีค่ะทุกคน สวัสดีค่ะป้าเจี๊ยบ อาทิตย์หน้าจะพาแม่ไปเที่ยวเนปาล แล้วจะหอบความระลึกถึงจากป้าไปฝากพี่อ้อนนะคะ หลังจากหนีไปปีนภูเสียหลายวัน ได้เวลาพาเที่ยวทิเบตต่อกันแล้วค่ะ (ไปทิเบตกลับมายังไม่เหนื่อยเท่าไปภูสอยดาวแค่ 3 วันเลยจ้ะ...โอ๊ยๆๆ ปวดๆๆ เมื่อยๆๆ)

วันเสาร์ที่ 4 สิงหาคม 2555 นียาแลม (Nyalam) - ชิกัตเซ่ (Xigatze)

สวัสดียามเช้าที่สดใสในเมืองนียาแลม พวกเราผ่านค่ำคืนที่เหน็บหนาวมาได้โดยสวัสดิภาพ จัดการอาหารเช้ากันเสร็จ ก็เตรียมตัวออกเดินทางกันเลย

อุปกรณ์กันหนาวเต็มพิกัดกันแทบทุกคนค่ะ

     ประทับใจคุณอ้อนมาก  ฝากความระลึกถึงด้วยค่ะ

โรงแรมที่พักคืนนี้ เป็นโรงแรมเล็กๆ ในเมืองชายแดน สิ่งอำนวยความสะดวกมีไม่มากนัก อาหารเย็นมื้อนี้พวกเราเลยตกลงกันเลือกสั่งก๋วยเตี๋ยวร้อนๆ มาคลายหนาวค่ะ ที่นี่อากาศเย็นกว่าที่เนปาลมากทีเดียว เพราะอยู่สูงกว่ามาก เป็นเมืองที่อยู่สูงกว่าระดับน้ำทะเลราว 3,700 เมตรค่ะ สูงกว่าในเมืองเลห์-ลาดักห์เสียอีก แต่ยังไม่มีใครออกอาการแพ้ความสูงนะคะ เพราะเราเริ่มกินยาป้องกันตั้งแต่มื้อเย็นเมื่อวานแล้วค่ะ

หลังอาหารมื้อนี้ พวกเราก็แยกย้ายกันพักผ่อน คืนนี้เป็นคืนที่หนาวที่สุดในทริปก็ว่าได้ค่ะ (จริงๆ ตามแผนเดิม คืนที่หนาวเหน็บและเสี่ยงกับอาการแพ้ความสูงที่สุด จะเป็นคืนที่เข้า EBC แต่แน่นอนแล้วว่า EBC ยังคงปิดพื้นที่ไม่อนุญาตให้เข้าอยู่ พวกเราเลยไม่ได้ไปสัมผัสความหนาวเย็นที่ความสูง 5,545 เมตร แต่นียาแลมที่สูงแค่ 3,700 เมตร ยังขนาดนี้ แล้ว EBC จะขนาดไหน ไม่อยากคิดเลย)

เราใช้เวลาเดินทางจากกาฐมัณฑุ มาถึงเมืองชายแดนโกดารี (Kodari) ประมาณ 6 ชั่วโมงตามแผน แต่ที่ผิดแผนก็คือข้าพเจ้าเกิดอาการป่วยกระทันหัน คาดว่าเพราะอาหารเป็นพิษ มีอาการปวดท้อง คลื่นไส้ และหน้ามืด พอรถจอดสิ่งที่ต้องทำอันดับแรกคือไปเข้าห้องน้ำ แต่ที่จอดรถกับห้องน้ำก็ไกลกันเหลือเกิน (ในเวลานั้น) ยังดีที่สภาพห้องน้ำพอใช้ได้ เลยรอดตายหวุดหวิด พอได้ขับของเสียออก อาการก็ดีขึ้นหน่อย แต่ยังอ่อนเพลียและหน้าซีดอยู่

และด้วยเหตุที่ป่วยแบบไม่ทันตั้งตัว แถมต้องลากพี่ปลาไปเป็นเพื่อนเผื่อเป็นลมเป็นแล้งไปจะได้มีคนช่วย สมาชิกเลยต้องช่วยกันดูแลตัวเองในช่วงเวลาที่ต้องเตรียมขนของข้ามแดน อาจจะปั่นป่วนไปหน่อย ก็ต้องขออภัยทุกคนด้วยนะคะ

และขอขอบคุณทีมงานทุกคนของพี่อ้อน ที่ดูแลเอาใจใส่และส่งพวกเราถึงชายแดนโดยสวัสดิภาพ ที่เหลือต่อจากนี้จะเป็นหน้าที่ของทีมงานฝั่งทิเบตแล้วค่ะ

ช่วงเวลาที่ต้องข้ามแดน ไม่มีใครได้ถ่ายรูปบรรยากาศเลย (เช็คจากกล้องป้าบีม พี่แหม่ม พี่แอ๋ว หมอจอห์น) เพราะมัววุ่นวายกับเรื่องกระเป๋า และต้องเดินจากที่จอดรถไปที่สะพานข้ามแดน ซึ่งระยะทางพอสมควรเลยทีเดียว แถมเป็นทางขึ้นเนินด้วย เล่นเอาเหนื่อยเหมือนกัน ขนาดไม่ได้แบกกระเป๋าเองนะเนี่ย จ้างลูกหาบขนเสียใบละ 250 รูปีเนปาล หรือ 20 หยวน ก็ประมาณใบละ 100 บาทค่ะ โดยลูกหาบจะแบกกระเป๋าของเราไปรอถึงจุดตรวจกระเป๋าก่อนผ่านตม.ตรวจคนเข้าเมืองฝั่งจีนเลย

การตรวจกระเป๋าค่อนข้างเข้มงวดทีเดียว ต้องเปิดกระเป๋าทุกใบให้เจ้าหน้าที่ตรวจ ซึ่งสิ่งที่เรารู้แน่นอนว่าไม่อนุญาตให้นำเข้าประเทศ นอกเหนือจากสิ่งผิดกฎหมายทั่วไปแล้ว ก็คือภาพขององค์ดาไลลามะค่ะ ห้ามเด็ดขาด และกว่าจะค้นกระเป๋าของคนทั้ง 17 คนครบทุกใบ ก็ใช้เวลาไปไม่น้อย จากนั้นก็มาผ่านการตรวจคนเข้าเมือง ซึ่งต้องเรียบลำดับตามรายชื่อที่อยู่ในวีซ่ากรุ๊ป เรียงตามตัวอักษรของนามสกุลค่ะ และจากนี้ไปทุกครั้งที่มีการตรวจ พวกเราจะต้องเข้าแถวตามลำดับในวีซ่า

พอผ่านเจ้าหน้าที่ตม.เรียบร้อย ได้เล่มพาสปอร์ตคืนมาก็เปิดหาตราประทับกัน แล้วก็พบว่าไม่มีการประทับตราใดๆ เลยในเล่มพาสปอร์ตของทุกคน มีตราประทับวันที่เข้าเมืองอยู่ในเอกสารวีซ่ากรุ๊ปเท่านั้น ไกด์และพี่ปลาต้องดูแลรักษาเอกสารนี้ด้วยชีวิตค่ะ เพราะเป็นหลักฐานเดียวที่บ่งบอกว่าพวกเราได้รับการอนุญาตให้เข้าเมืองอย่างถูกต้อง มากี่คนก็ต้องกลับให้ครบโดยพร้อมเพรียงกันด้วยนะคะ หายไปไหนสักคนก็ไม่ได้กลับกันทั้งคณะค่ะ จากนี้ไปพวกเราต้องช่วยดูแลกันและกันแล้วนะคะ เพราะนี่คือการเดินทางครั้งแรกสู่หลังคาโลกของพวกเราทุกคน ไปลุยพร้อมๆ กันค่ะ

น้ำตกระหว่างเส้นทาง

แวะกินข้าวกลางวันที่แพ็คมา ก่อนจะถึงชายแดน กินข้าวไปชมวิวไป ผัดกะเพราไก่+ไข่ดาวค่ะ

ได้เวลาพาทุกท่านออกเดินทางสู่ทิเบตกันแล้วค่ะ

วันศุกร์ที่ 3 สิงหาคม 2555 กาฐมัณฑุ - จางมู่ (Zhangmu) - นียาแลม  (Nyalam)

อรุณสวัสดิ์เช้าวันใหม่ ซึ่งเป็นปีใหม่ของชีวิต อายุครบ 3X แล้วค่ะ (เรื่องอายุเค้าไม่บอกกันจ้ะ) ถ้าอยู่เมืองไทยคงได้ไปทำบุญตักบาตรเนื่องในวันเกิดและปีนี้ตรงกับวันเข้าพรรษาพอดีด้วย 

หลังอาหารเช้าที่เช้ากว่าปกติ พวกเราก็ออกเดินทางสู่ชายแดนเนปาล เพื่อข้ามแดนไปทิเบต เที่ยวกันมาหลายวัน ฝนไม่เป็นอุปสรรคใดๆ เพราะจะตกตอนเย็นๆ ค่ำๆ หลังจากหมดโปรแกรมเที่ยว แต่วันนี้ฝนตกแต่เช้า จริงๆ แล้วตกตั้งแต่เมื่อคืนแล้วไม่ยอมหยุดค่ะ วันนี้เลยได้นั่งชมวิวในบรรยากาศฟ้าฉ่ำฝนกันไป

นาขั้นบันไดก็มีให้ชมค่ะ

สองสาวน้อย ลูกสาวคนโตกับคนเล็กของพี่อ้อน มาร่วมฉลองวันเกิดด้วย กินเค้กกันอร่อยเลย

พรุ่งนี้เราจะข้ามแดนสู่ทิเบตกันแล้ว คืนนี้พักผ่อนให้เต็มที่ ฝันดี ราตรีสวัสดิ์นะคะทุกคน

หมดโปรแกรมเที่ยววันสุดท้ายในกาฐมัณฑุ เนปาลกันแล้ว พรุ่งนี้เช้าเราจะออกเดินทางสู่ชายแดนเนปาล-ทิเบตกัน มื้อเย็นนี้เลยฉลองกันด้วยอาหารไทย ที่ร้านครัวไทยค่ะ

เมนูอาหารก็ธรรมดาค่ะ ต้มยำ ผัดผัก ผัดกะเพราะ ไข่เจียว และมีส้มตำด้วย ว้าวๆๆๆๆ

และเนื่องด้วยวันพรุ่งนี้ ซึ่งเป็นวันคล้ายวันเกิดของนุ้ยเอง แต่เป็นวันที่ต้องเดินทางไกล และอยู่ในเมืองชายแดนที่ห่างไกลความเจริญไปหน่อย พี่ๆ ก็เลยร่วมฉลองวันเกิดให้ล่วงหน้าในวันนี้ค่ะ

ขอบคุณพี่อ้อน และทีมงาน สำหรับเค้กและของขวัญ ขอบคุณทุกคน ทุกคำอวยพร ทั้งคนที่ร่วมเดินทางด้วยกัน และทุกๆ คนที่ส่งคำอวยพรไปจากเมืองไทยด้วยนะคะ ขอบคุณจริงๆ ค่ะ 

ขึ้นทางหนึ่ง แต่จะลงอีกทางหนึ่ง ทางนี้บันไดๆๆๆๆ ไม่เหมาะกับผู้สูงวัยและคนที่มีปัญหาเรื่องเข่านะคะ

จะถึงพื้นราบแล้วจ้ะ ระหว่างทางที่ลงมาก็มีร้านรวงขายของอยู่เป็นระยะๆ ค่ะ ไม่รู้มีใครได้ของติดมือมาบ้าง