ชอบประตูเป็นพิเศษ โดยเฉพาะมือจับประตู และลวดลายตามกรอบประตู ถ้าจะได้เห็นภาพประตูมากมายหลายบานในกระทู้นี้ ก็ไม่ต้องแปลกใจนะคะ

คนนี้ก็อีกหนึ่งแนวร่วมค่ะ ชอบประตูๆๆ เหมือนกัน

ตอนขาออกประตูนี้ปลอดคนพอดี เลยชักภาพกันใหญ่

พระประธานภายในวัดทองค่ะ (ภาพนี้จากกล้องป้าบีมค่ะ) ไกด์เล่าว่าพระผู้ดูแลที่แต่งชุดสีขาว จะต้องไม่เปลี่ยนชุดเลยเป็นเวลา 1 เดือน และมีกฎอื่นๆ อีกหลายอย่างค่ะ (เรื่องข้อมูลต้องให้พี่ปลากับพี่แอ๋วมาเสริมนะคะ นุ้ยมีหน้าที่เก็บภาพค่ะ ไม่ค่อยได้ฟังไกด์เท่าไหร่ โดดเรียนยิ่งกว่าพี่แหม่มเสียอีก...555)

ถ่ายกันใหญ่เลย แต่แสงน้อยค่ะ กล้องนุ้ยก็ถ่ายออกมาไม่ค่อยชัด

เก็บรายละเอียดปลีกย่อยมาฝากกัน

ผ่านประตูชั้นที่ 2 เข้าไป จึงจะได้ยลโฉมวัดทองค่ะ

ไปเที่ยววัดทองกันต่อดีกว่า วัดทองคาราบาห์ ในเมืองปาทัน ตกแต่งด้วยทองแดงทั้งหลัง และมีประวัติมายาวนาน

สิงห์เฝ้าประตูในทุกๆ ที่ของเนปาล จะมีตัวผู้กับตัวเมียนะคะ เห็นได้ชัดเจนจากหน้าอกนางสิงห์ค่ะ

วันนี้เข้างานแต่วันตามสัญญาค่ะ ยังพาเที่ยวเมืองปาทันไม่จบเลย มาต่อๆๆ

ศิลปะกับคนเนปาลคงเป็นของคู่กัน เพราะมีแกลอรี่ขายภาพวาดให้เห็นอยู่ทั่วไป

รวมถึงภาพทังก้าที่ต้องใช้ความละเอียดอ่อนและฝีมือจริงๆ

งานหัตถกรรมก็มีมากมาย

ง่วงแล้วจ้ะ บรรยายไม่ไหว คิดไม่ออกแล้วอ่ะ พรุ่งนี้จะมาต่อแล้วกันนะจ๊ะ สัญญาว่าจะมาแต่วันค่ะ ราตรีสวัสดิ์นะคะ

ชมภาพบรรยากาศทั่วไปนะคะ

พี่อ้อนบอกว่าพวกเราโชคดีนะที่ฝนไม่ตก เที่ยวได้ตามโปรแกรม ที่ผ่านมาฝนตกทุกบ่ายเลย

บรรยายความตามท้องเรื่องมาเสียนานนนนนน ได้เวลาออกเที่ยวกันเสียที

วันอังคารที่ 31 กรกฎาคม 2555  กรุงเทพมหานคร - กาฐมัณฑุ (เนปาล)

นัดหมายกันที่สุวรรณภูมิ 7.30 น. ตามเวลาเดิม เพราะเครื่องการบินไทยที่บินไปกาฐมัณฑุ ออกเวลาใกล้เคียงกับเครื่องที่จะบินไปเฉิงตูตามแผนเดิม (ดีนะที่แผนเปลี่ยนก่อนออกตั๋วเครื่องบิน เลยแก้ไขได้ทัน) ทุกคนมารวมพลกันตามเวลา แล้วก็พากันไปเช็คอินผ่านขั้นตอนต่างๆ จนเรียบร้อย รอเวลาขึ้นเครื่องกันพวกเรา

พอเครื่องลงถึงสนามบินตรีภูวัน-กาฐมัณฑุ ผ่านการตรวจคนเข้าเมืองแล้ว ม้าเร็วของเราก็วิ่งไปส่งเอกสารให้สิงห์นักบิดที่รออยู่ เผื่อว่าไปยื่นขอวีซ่าจีนทันในวันนี้ จะได้ยื่นเลย ส่วนพวกเราก็ไปเที่ยวกันตามระเบียบ ไม่มีอะไรต้องห่วง (มากไปกว่านี้) ลุ้นกันมาขนาดนี้แล้ว ให้มันรู้ไปว่าจะมีอะไรป่วนกว่าที่ผ่านมาอีก

ทีมทัวร์ของเนปาล นำโดยพี่อ้อน สาวไทยที่ไปแต่งงานและใช้ชีวิตอยู่ที่เนปาล พร้อมทีมงานและรถมารับพวกเรา ก่อนเข้าที่พัก เราไปเที่ยวชมเมืองปาทัน (Patan) นครโบราณ 1 ใน 3 ของหุบเขากาฐมัณฑุ ซึ่งถือเป็นศูนย์กลางของงานวิจิตรศิลป์และหัตถศิลป์ เป็นนครพุทธที่ได้ชื่อว่ามีประวัติศาสตร์ยาวนานที่สุดในหุบเขาแห่งนี้

มารายงานตัวแล้วจ้ะ คืนนี้มาดึกไปหน่อย แต่สัญญาแล้วก็ต้องมาค่ะ

มาเล่าเรื่องวีซ่ากรุ๊ปของจีนต่อจากเมื่อวาน ความยุ่งยากของเรื่องนี้มีอยู่ว่า สถานทูตจีนในเมืองไทย มักจะไม่อนุมัติวีซ่าให้กับผู้ที่แจ้งความประสงค์จะไปเที่ยวทิเบต (อันนี้ที่เค้าเล่ากันมา อาจจะไม่ใช่ทุกกรณี หรืออาจจะพิจารณาเป็นรายบุคคลก็ได้) ตามกฎเดิมคนที่จะไปเที่ยวทิเบต จะขอวีซ่าจีนแบบเดี่ยว(ซึ่งมักจะระบุว่าไปเที่ยวเมืองจีน ไม่ต้องแจ้งว่าจะไปทิเบต) แล้วค่อยเข้าไปขอใบอนุญาตเข้าทิเบตอีกทีที่จีน หรือส่งหน้าพาสปอร์ต พร้อมหน้าวีซ่าจีนไปให้บริษัททัวร์ทางทิเบตดำเนินเรื่องไว้ให้ (ซึ่งเป็นวิธีการที่พวกเราคิดว่าต้องทำก่อนหน้านี้) แต่พอกฎใหม่ออกมาว่าต้องขอวีซ่ากรุ๊ปและต้องแจ้งรายละเอียดการเดินทางไปทิเบตโดยละเอียด นั่นแปลว่ามีความเป็นไปได้สูงมากที่สถานทูตจีนในเมืองไทยจะไม่อนุมัติวีซ่ากรุ๊ปเพื่อขอเข้าทิเบตในครั้งนี้ (ตามข้อมูลที่เราได้โทรไปสอบถามที่สถานทูตจีนมาแล้ว) 

เอาล่ะซิ...งานนี้เกือบไปไม่เป็นกันเลยทีเดียว ยังไงต่อกันดี คราวนี้พี่ปลาต้องโดดลงมาเล่นเองเสียแล้ว จากที่ก่อนหน้านี้ให้น้องตาลจัดการติดต่อประสานงานทุกอย่างกับทางทิเบตเอง และกว่าจะอธิบายให้ทางทิเบตเข้าใจได้ว่าเราไม่สามารถขอวีซ่ากรุ๊ปนี้จากสถานทูตจีนในเมืองไทยก็ต้องใช้เวลาอยู่เป็นนานสองนาน ในที่สุดทางทิเบตก็ถึงบางอ้อ...แย่แล้ว ยังไงต่อล่ะคราวนี้

ปัญหานี้ทางทัวร์ทิเบตก็ไม่เคยเจอ เพราะกฎเพิ่งเปลี่ยน และพวกเราก็เป็นนักท่องเที่ยวไทยกลุ่มแรกของบริษัทนี้ด้วย แต่หลังจากช่วยกันหาข้อมูลในหลายๆ ทางก็สรุปได้ว่า เราสามารถขอวีซ่ากรุ๊ปนี้ได้จากสถานทูตจีนที่เนปาล เพราะนักท่องเที่ยวจากทั่วโลก เดินทางเข้าทิเบตจากทางเนปาลอยู่เป็นปกติ นี่คือทางออกที่ดีที่สุดของพวกเราในนาทีนี้

ลำดับต่อไปก็ติดต่อประสานงานกับทีมทางเนปาลให้ช่วยเตรียมการสำหรับยื่นขอวีซ่ากรุ๊ปจีนในครั้งนี้ แต่กว่าทุกอย่างจะสรุปเรียบร้อยลงตัว ก็เล่นเอาปั่นป่วนไม่เบา

ทริปสำรวจทิเบต 1 ถูกจองเต็มตั้งแต่กลางเดือนมกราคม และทริป 2 ก็เต็มตามมาตอนต้นเดือนกุมภาพันธ์ ทุกคนโอนเงินมัดจำ และอีก 2 งวดตามกำหนด จากนั้นก็ทยอยส่งเอกสารมาเตรียมทำวีซ่าตามลำดับ ทุกอย่างดำเนินไปอย่างเรียบร้อย จนกระทั่งเราขอวีซ่าจีนบรรจุลงในเล่มพาสปอร์ตของทุกคนจนเสร็จ และจะไปขอวีซ่าเนปาลเป็นขั้นตอนต่อไป 

แต่อยู่ๆ ทางทิเบตที่ติดต่อกันมาเป็นระยะๆ กว่า 7 เดือน ก็แจ้งมาว่าให้เบรคเรื่องขอวีซ่าจีนไว้ก่อน (ทั้งที่ตอนแรกเร่งให้เราไปทำวีซ่าไว้ แล้วมาสั่งเบรคตอนที่ได้วีซ่ามาเรียบร้อยแล้วเนี่ยนะ เสียดายตังค์ เสียดายเวลาด้วย) เพราะพอเปิดฤดูกาลท่องเที่ยวทิเบตคราวนี้ มีกฎใหม่เกี่ยวกับการขอเข้าพื้นที่ทิเบต นักท่องเที่ยวจะต้องขอเป็นวีซ่ากรุ๊ป โดยทางบริษัททัวร์ทิเบต จะต้องนำรายชื่อของทั้งคณะไปยื่นเรื่องขออนุญาตก่อน และต้องแจ้งรายละเอียดโปรแกรมการเดินทางเข้าและออกจากทิเบตอย่างชัดเจน เมื่อได้จดหมายอนุมัติที่มีรายชื่อของทุกคนแล้ว เค้าจะสแกนส่งมาให้ เราก็พิมพ์จดหมายนั้นไปยื่นขอวีซ่ากรุ๊ปที่สถานทูตจีน

ฟังดูเหมือนจะไม่ยากเย็นอะไร ก็แค่ต้องจ่ายค่าวีซ่าใหม่อีกรอบ และเสียเวลาไปทำวีซ่าอีกหน แต่...เรื่องมันยุ่งยากกว่านั้นเยอะะะะะะ

เอาเป็นว่าพรุ่งนี้จะมาเล่าให้ฟังนะ คืนนี้ฝันดีราตรีสวัสดิ์ทุกคนค่ะ

จากสัญญาใจที่ให้ไว้กับป้าดวงและป้าบีม จนเริ่มวางแผนจะไปทิเบตตั้งแต่เมื่อปีที่แล้ว แต่มีทริปไปภูฎานแทรกเข้ามากระทันหัน ทริปทิเบตเลยถูกเบียดตกอันดับไป เราก็เลยทำสัญญากับป้าๆ ใหม่ ว่าปีนี้จะไปกันแน่นอน จากนั้นก็ให้การบ้านน้องตาลเป็นคนเก็บข้อมูลและวางโปรแกรมทั้งหมด โดยตั้งใจว่าจะส่งตาลไปทริปนี้

ข้อมูลเริ่มแรกที่ตั้งต้นกัน คือโปรแกรมที่ป้าบีมกับป้าดวงเคยไปคราวก่อน คือบินภายในไปลาซา แล้วนั่งรถออกทางเนปาล ซึ่งเป็นโปรแกรมที่นิยมกัน อีกแบบหนึ่งคือนั่งรถเข้าจากเนปาล แล้วบินออกทางจีน พอเก็บข้อมูลไปเรื่อยๆ วิธีการนั่งรถไฟไปลาซา ก็เริ่มแล่นเข้ามา และเป็นที่ถูกใจของสมาชิกหลายคนที่แจ้งความจำนงค์จะร่วมทริปตั้งแต่โปรแกรมยังไม่เสร็จ ในที่สุดแผนการนั่งรถไฟไปทิเบต แล้วนั่งรถออกไปเนปาลก็คลอด พร้อมราคาที่ทำให้หลายคนตัดสินใจอย่างรวดเร็ว จนทริปเต็มในเวลาไม่นาน และล้นจนต้องเปิดทริปที่ 2 ขึ้นมาเพิ่ม เพราะเป็นทริปสำรวจ พวกเราเอง(ซึ่งหมายถึง พี่ปลา นุ้ยและตาล) ก็ยังไม่เคยไป ถ้าเกิดปัญหาหรือผิดแผนอะไรขึ้นมา คนยิ่งเยอะก็จะยิ่งยากในการแก้ไข เราจึงรับสมาชิกเพียง 15 คน

พอดูรายชื่อสมาชิกในทริปแรกแล้ว ครึ่งค่อนคณะเป็นลูกค้าเก่าของวันแรมทาง แถมอายุก็ไม่เบากันเลยทีเดียว พวกเราเลยตัดสินใจเปลี่ยนตัวพี่ปลามาแทนเจ้าตาล ส่วนนุ้ยเป็นตัวแถมตามมาเที่ยว แล้วให้ตาลมากับทริปที่ 2 แทน เท่ากับได้ไปสำรวจกันทั้ง 3 คน