ขอบคุณลุงป้าน้าอาและพี่ๆ ทุกคนนะคะ ที่ทำให้ทริปแรกสู่หลวงพระบางของวันแรมทางในครั้งนี้ มีเรื่องราวมากมายให้ได้เล่าสู่กันฟังอย่างสนุกสนาน ทั้งเรื่องดี เรื่องร้าย เรื่องเศร้าและเรื่องสนุก เรียกได้ว่าครบทุกรสจริงๆ อาจจะมีบางช่วงบางตอนที่ขาดตกบกพร่องไปบ้าง และมีอีกหลายอย่างที่ผิดแผนจากที่วางไว้ แต่นี่แหละคือเสน่ห์ของทริปสำรวจ ทริปที่ทุกคนไปลุยพร้อมๆ กัน ไปรู้พร้อมๆ กันว่าจะเจออะไร จะทำอะไร จะได้หรือจะเสียอะไร (แต่ถึงไม่ใช่ทริปสำรวจ ต่อให้วางแผนไปดีขนาดไหน เรื่องบังเอิญและเหตุสุดวิสัยก็เกิดขึ้นได้เสมอค่ะ เพราะความแน่นอน ก็คือความไม่แน่นอน)

สุดท้ายนี้ ขอบอกเลยว่าทริปเที่ยวหลวงพระบางนี้ ได้สร้างสถิติใหม่ให้วันแรมทางได้บันทึกไว้ว่า....เป็นทริปสำรวจที่มีจำนวนสมาชิกร่วมเดินทางมากที่สุด ที่สำคัญคือเป็นสมาชิกที่มีอายุมากที่สุดของทริปสำรวจที่เคยมีมาด้วย สรุปว่าทริปนี้วันแรมทางพาลุงป้าน้าอาไปเที่ยวหลวงพระบางค่ะ ขอบคุณทุกๆ คนอีกครั้งนะคะ ที่ทำให้ทริปนี้มีความสุข ความสนุกสนาน รอยยิ้มและเสียงหัวเราะ (แถมด้วยเสียงร้องไห้อีกต่างหาก) ขอบคุณค่ะ  แล้วเจอกันทริปหน้านะคะ :)

กลับเข้าประจำที่บนรถไฟกัน แล้วนั่งรอเวลารถออก ซึ่งรถก็ออกตรงเวลา 18.20 น. บรรยากาศก่อนค่ำก็นั่งเก้าอี้ชมวิวกันไป คุยกันไป แล้วก็กินจุ๊บกินจิ๊บกันไปตามประสาค่ะ

พอค่ำหน่อย ทำภารกิจส่วนตัวก็เรียบร้อย ก็เปลี่ยนที่นั่งเป็นที่นอนแล้วก็แยกย้ายกันพักผ่อนเสียที

คืนนี้พักผ่อนกันบนรถไฟขบวน 70 หนองคาย-กรุงเทพ นอนหลับบ้างตื่นบ้างแต่ก็ถือว่าโอเคกว่าตอนขามาเยอะ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะรถหรือเพราะคนขับรถ แต่ขบวนนี้หลับสบายกว่าขบวนตอนขามานะ หรือเพราะเที่ยวเหนื่อยหมดแรงหว่า คืนนี้เลยหลับสบาย

พอเริ่มสว่าง หลายคนก็ตื่นมาเตรียมตัวล้างหน้าแปรงฟัน พร้อมลงจากรถไฟ เพราะส่วนใหญ่จะลงสถานีระหว่างทาง ไม่ได้ไปถึงปลายทางที่หัวลำโพง สมาชิกคนแรกที่โบกมือลากันคือป้าดวงซึ่งลงที่สถานีดอนเมือง ตามมาด้วยพี่ต่วนซึ่งลงบางซื่อ (เพื่อขึ้นรถไฟฟ้าใต้ดินไปหมอชิต) เพราะจะต้องต่อรถที่หมอชิตกลับจันทบุรี เพื่อทำงานต่อในวันนี้เลย ส่วนแก๊งค์ใหญ่ลุงสุนทรกับป้าจิ๋ม ลุงแม็คกับป้าเล็ก และอาม่าปี๊ด ลงที่สถานีสามเสนค่ะ สรุปว่าเหลือมาลงถึงปลายทางที่สถานีหัวลำโพงแค่ 4 คน คือพี่จุ่น พี่ปลา นุ้ย และเจ้าตาล

รถไฟมาถึงสถานีหัวลำโพงช้ากว่ากำหนดการไปราวชั่วโมงกว่า (จากเวลา 6.25 มาถึงเกือบ 8 โมง) แต่ทุกอย่างก็เรียบร้อยดีค่ะ แบกกระเป๋าลงจากรถไฟ ไปต่อรถกลับบ้านกัน ทุกคนกลับถึงบ้านโดยสวัสดิภาพ พร้อมด้วยมุมมองใหม่ๆ ที่ได้ไปสัมผัสโลกซึ่งกว้างขึ้นอีกนิด ในที่สุดเราก็ไปถึงหลวงพระบางเสียที แม้จะมีอะไรหลายอย่างที่ผิดไปจากภาพที่วาดไว้ในใจบ้าง แต่ก็รู้สึกดีที่ได้มาเยือนสักครั้ง และน่าจะมีครั้งต่อไปนะ

เหลือเวลาอีกราวชั่วโมงกว่ารถจะออก พวกเราก็เลยพลัดเปลี่ยนหมุนเวียนกันลงไปหาซื้อเสบียงส่วนตัวกัน มื้อเย็นนี้ดินเนอร์กันกับบรรยากาศบนรถไฟค่ะ

เดินชมบรรยากาศที่สถานีรถไฟหนองคายกันซะหน่อยนะ

เดินข้ามฝั่งไปซื้อข้าวซื้อน้ำและขนมที่ร้านค้าตรงข้ามสถานีรถไฟหนองคาย ได้เสบียงเรียบร้อยก็เดินกลับเข้ามาที่สถานีกัน เลยได้เห็นเต็มๆ ตาว่าสถานีรถไฟหนองคายนี่ใหญ่โตโอ่อ่าและสวยงามทีเดียว

ใช้เวลาบนรถไฟท่านาแล้ง-หนองคายไม่ถึง 10 นาที เราก็กลับมาเหยียบแผ่นดินไทยโดยสวัสดิภาพ ณ สถานีรถไฟหนองคาย ขนสัมภาระลงจากรถไฟไปผ่านขั้นตอนการตรวจคนเข้าเมืองกัน

ผ่านขั้นตอนต่างๆ เรียบร้อย สอบถามจากพนักงานรถไฟก็ได้ความว่าขบวนรถที่จอดอยู่ในชานชลาขบวนนี้แหละ คือขบวน 70 หนองคาย-กรุงเทพที่จะพาพวกเรากลับบ้านกัน ขนของเข้าประจำที่นั่งได้เลย

บรรยากาศบนรถไฟวันนี้ก็ไม่ได้ต่างจากขามานักค่ะ คือนอกจากพวกเรา 11 คนแล้ว ก็มีนักท่องเที่ยวและชาวลาวอีกไม่กี่คนเท่านั้น

ต้องโบกมือลาลำน้ำโขงกันแล้วจ้ะ

อิ่มท้องกันแล้ว พวกเราก็ออกเดินทางต่อมุ่งหน้าสู่เวียงจันทน์ โดยมีปลายทางอยู่ที่สถานีรถไฟท่านาแล้ง เพื่อขึ้นรถไฟเที่ยว 17.00 น. ข้ามจากฝั่งลาวสู่ประเทศไทย แต่กว่าจะถึงสถานีรถไฟก็มีลุ้นกันพอสมควร เพราะพลขับของเราไม่เคยเข้ามาที่สถานีรถไฟนี้ เวลาก็มีเหลือน้อยแล้ว และในที่สุดพวกเราก็มาถึงสถานีรถไฟท่านาแล้งตอน 16.45 น. ยังพอมีเวลาให้หายใจหน่อย รีบไปซื้อตั๋วรถไฟก่อนเลย ราคาที่ละ 20 บาท แล้วก็มาผ่านขั้นตอนการตรวจคนเข้า-ออกเมืองกัน ซึ่งต้องจ่ายค่าล่วงเวลาให้กับเจ้าหน้าที่สำหรับการมาทำงานในวันเสาร์-อาทิตย์อีกคนละ 40 บาทด้วย 

ผ่านขั้นตอนทุกอย่างเรียบร้อย ก็รอเวลารถไฟออกกัน และยังมีเวลาให้ถ่ายรูปเล่นอีกหน่อย

แอ็คติ้งสุดยอดจริงๆ น้องเรา

ได้เวลารถออกกันแล้วจ้ะ วันนี้อากาศแจ่มใสจัง

พวกเรามาถึงวังเวียงช่วงกลางวันพอดี เลยเลือกที่จะเข้ามากินอาหารกลางวันกันที่ถาวรสุขรีสอร์ท ซึ่งทุกคนลงความเห็นว่าอาหารที่นี่อร่อยถูกปาก แล้วก็ถือโอกาสมาถามหากล้องดิจิตอลที่อาม่าปี๊ดลืมไว้ด้วย แต่กว่าอาม่าจะนึกได้ว่าลืม พวกเราก็ออกจากวังเวียงกันไปได้สองวันแล้ว ถึงจะรู้ว่าความเป็นไปได้ที่จะเจอของแทบไม่มีเลย แต่ไหนๆ ก็แวะเข้ามาแล้วน่ะ ก็ไปถามหาซะหน่อย ซึ่งคำตอบก็เป็นอย่างที่ทุกคนเข้าใจแหละ

และในเมื่อมาถึงที่นี่แล้ว เราก็เลยไม่ต่อว่าเรื่องรถ VIP Bus ที่จองจากวังเวียงจะไปหลวงพระบางแล้วเกิดผิดแผนซะหน่อย เจ้าของร้านเลยคืนเงินมาให้อีกคนละ 10,000 กีบ ก็ถือว่าคุ้มที่แวะมานะ

ปิดท้ายกันด้วยรูปหมู่ซะหน่อย เที่ยวกันมาตั้งหลายวัน เพิ่งจะนึกได้ว่ายังไม่ได้รวมหมู่เลยจ้ะ

มาชมวิวกันบ้างดีกว่าค่ะ

มีวิวแล้วก็ต้องมีคนด้วย ลุงสุนทรกับป้าจิ๋มค่ะ

ให้น้องตาลถ่ายรูปคู่พี่ปลากับพี่นุ้ยให้บ้างดีกว่า

มาต่อตามสัญญาจ้ะ วันนี้น่าจะได้ฤกษ์ปิดกระทู้เที่ยวหลวงพระบางเสียที

หลังจากแว๊บลงไปเก็บภาพบรรยากาศทะเลหมอกงามๆ ได้สมใจ เราก็ออกเดินทางกันต่อ ประมาณ 10 โมงพวกเราก็มาแวะเข้าห้องน้ำและซื้อขนมกันที่ร้านภูเพียงฟ้า แถมด้วยการถ่ายรูปกับวิวสวยๆ อีกสักรอบ

แต่ก่อนจะได้ถ่ายวิว คุณพี่กับคุณน้องเค้าอยากถ่ายรูปกับรถสปอร์ตคันงามกันก่อน คราวนี้จอดเรียงกันอยู่ตั้ง 3 คัน เธอทั้งสองเลยเลือกโพสท่าเป็นเจ้าของรถเสียเลย ประมาณว่าทริปนี้เราขับรถมาเที่ยวลาวกัน ทำไปได้

ดึกมากแล้ว เริ่มหมดแรงแล้ว ทีแรกว่าจะปั่นให้เสร็จคืนนี้ แต่นึกขึ้นได้ว่าพรุ่งนี้จะมีลูกค้ามาหาตอนเช้า คงต้องรีบไปนอนก่อนล่ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้จะพยายามมาต่อให้จบจ้ะ ฝันดีราตรีสวัสดิ์นะคะทุกคน

วันนี้อากาศสดใส ระหว่างเส้นทางเจอมุมสวยๆ ที่มองเห็นทะเลหมอกงามๆ เลยอดไม่ได้ ขอแวะเก็บภาพกันซะหน่อยเถอะนะ

ลุงแม็คกับป้าเล็ก

วันที่ 7 วันอาทิตย์ที่ 27 มิถุนายน 2553  :  หลวงพระบาง (Luang Prabang) - วังเวียง (Vongvieng) - เวียงจันทน์ (Vientiane)

อรุณสวัสดิ์เช้าวันใหม่ วันที่จะต้องบอกลาหลวงพระบางกันแล้ว พวกเราฝากท้องมื้อเช้ากันที่เฝอร้านตรงข้างที่พักเหมือนเดิม เพื่อความสะดวกและรวดเร็ว พอกินเสร็จ ก็ขนของขึ้นรถแล้วออกเดินทางกัน วันนี้เราต้องนั่งรถยาวจากหลวงพระบางสู่เวียงจันทน์ เพื่อไปขึ้นรถไฟที่สถานีท่านาแร้งกลับเข้าสู่ประเทศไทยที่สถานีหนองคาย

กินอาหารเย็นกันเสร็จ พวกเราก็แยกย้ายกันทิ้งทวนหลวงพระบางยามค่ำตามชอบใจ ใครจะเดินชมตลาด ช็อปปิ้ง หรือจะกลับที่พักก็ตามสะดวก

พี่ปลา นุ้ย และน้องตาลเลือกจะเดินเล่นชมบรรยากาศยามค่ำคืนของร้านรวงต่างๆ ไปเรื่อยๆ

แล้วก็วนมาที่ร้านเสื้ออีกแล้ว

สุดท้ายเรามาจบที่ร้านเบเกอร์รี่กัน ตุนเสบียงไว้สำหรับการเดินทางที่ยาวไกลของวันพรุ่งนี้ค่ะ

เล่นน้ำกันจนฉ่ำปอด ก็ได้เวลากลับที่พักกันแล้ว เป็นอันว่าโปรแกรมการเที่ยวหลวงพระบางในวันนี้ผ่านไปด้วยความเรียบร้อย ถึงจะไม่ได้เที่ยวอย่างละเอียดละออแบบเก็บทุกๆ สถานที่ แต่พวกเราก็ได้สัมผัสกับความโดดเด่นของหลวงพระบางกันแบบไม่มีอะไรตกหล่นนะ 

อาบน้ำแต่งตัวกันเรียบร้อย ก็นัดรวมพลกันอีกครั้งเพื่อออกไปกินอาหารมื้อเย็นกัน หลังจากเปิดหนังสือหาร้านเด็ดๆ สำหรับมื้อส่งท้ายหลวงพระบางกันอยู่พักใหญ่ สุดท้ายก็เลยเลือกเล่นของสูง ไปชิมอาหารที่ตำหนักลาวกัน

บรรยากาศด้านในร้านค่ะ พวกเราเลือกนั่งกันที่ชั้นสองตรงระเบียงด้านนอกเพื่อชมบรรยากาศยามเย็นของหลวงพระบางค่ะ

เลือกมุมได้แล้ว ก็ลงเล่นกันตรงนี้แหละ ป้าดวงกับพี่จุ่นไม่ลงเล่นน้ำ เลยมาช่วยเฝ้าสมบัติให้ นุ้ยกับป.ปลาก็เลยแหวกว่ายน้ำใสไหลเย็นกันสนุกสนาน น้ำเย็นฉ่ำใจคลายร้อนได้ดีจริงๆ  

เล่นกันอยู่พักใหญ่ ก็ยังไม่เห็นลุงสุนทร ป้าจิ๋ม พี่ต่วนและเจ้าตาลเดินผ่านมาเสียที พอดีเจออาม่าปี๊ดเลยได้รู้ว่าเราเดินมาคนละทาง ก็เลยเดาได้ว่าเค้าน่าจะเดินไปเล่นน้ำอยู่อีกแอ่งหนึ่ง โดยใช้เส้นทางถนน เราก็เลยย้ายที่เล่นน้ำกัน แล้วก็ไปเจอพี่ต่วนกับเจ้าตาลที่แอ่งนี้

ทีแรกเราก็เดินผ่านแอ่งนี้ไป แต่ไม่ได้คิดอยากเล่นที่แอ่งนี้ เพราะคนเยอะ แต่ค่อนข้างจะเล่นกันโลดโผน มีการห้อยโหนเชือกแล้วทิ้งตัวลงน้ำบ้าง โดนจากโขดหินสูงบ้าง แต่สำหรับพี่ต่วนและเจ้าตาล ที่นี่แหละ...ใช่เลย

พี่ต่วนขึ้นไปนั่งทำใจอยู่ตั้งนาน แต่ยังไม่ยอมโดดเสียที เจ้าตาลขึ้นไปทีหลังแต่โดดนำมาก่อนเลย

แล้วพี่ต่วนก็ตามมาจ้ะ

จริงๆ มีเส้นทางที่จะเดินลัดเลาะขึ้นไปถึงต้นน้ำ ซึ่งพี่ต่วน เจ้าตาล และลุงสุนทรกับป้าจิ๋มล่วงหน้าขึ้นไปแล้ว ส่วนสมาชิกที่เหลือก็หามุมเหมาะๆ นั่งชมธรรมชาติกันตามอัธยาศัย นุ้ยกับพี่ปลาตัดสินใจกันอยู่ครู่หนึ่งว่าจะไต่ตามขึ้นไปดีมั้ย ลองเดินขึ้นไปเล็งเส้นทางได้หน่อยก็ตัดสินใจว่าไม่ไปดีกว่า เพราะเส้นทางค่อนข้างลื่น และกลัวว่าถ้าขาลงฝนเกิดตกลงมาจะยิ่งอันตราย ไปหามุมเหมาะๆ เล่นน้ำใสเย็นให้สบายใจกันดีกว่า

เก็บดอกดาหลาสวยๆ จากน้ำตกตาดกวางสีมาฝากกันค่ะ

ถึงแล้วค่ะ น้ำตกตาดกวางสี สวยสมคำล่ำลือจริงๆ น้ำสีฟ้าสะอาดตา และใสได้ใจ ทั้งที่เป็นฤดูฝนซึ่งโดยปกติน้ำน่าจะขุ่น

ไต่ระดับขึ้นไปอีกหน่อย

เดินลัดเลาะขึ้นไปเรื่อยๆ ตามเส้นทาง จะมีแอ่งน้ำให้แวะเล่นได้เป็นระยะๆ ค่ะ ใครอยากเล่นตรงไหนก็เลือกได้ตามใจชอบ น้ำสีฟ้าสวยและใสเย็นมากๆ

ถ่ายรูปคู่กับหมีกันจ้ะ

จากบ้านผานม พวกเราก็กลับมากินข้าวกลางวันกันที่ร้านอาหารใกล้ๆ โรงแรม แล้วช่วงบ่ายเราก็ออกไปเที่ยวน้ำตกตาดกวางสี น้ำตกที่ได้ชื่อว่าสวยที่สุดในหลวงพระบางกัน

ค่าบัตรเข้าชม 20,000 กีบค่ะ ตอนที่นุ้ยกับพี่ปลาไปเข้าห้องน้ำเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าเตรียมเล่นน้ำ ก็เลยให้น้องตาลพาลุงป้าน้าอาเข้าไปข้างในก่อน แล้วเหตุก็เกิดตรงทางแยกนี้แหละ คือชาวคณะเค้าเดินขึ้นไปตามถนนกัน แต่เรากับพี่ปลาเดินแยกลงไปทางศูนย์อนุรักษ์หมีควายซึ่งจะเดินตัดผืนป่า สรุปว่าทั้งคณะเลยมีแค่เราสองคนที่ได้ชมหมีควาย แต่เจ้าหมีที่นี่ดูจะขี้เกียจเอามากๆ เพราะส่วนใหญ่จะนอนหลับค่ะ

ไปเที่ยวต่อกันที่บ้านผานม บ้านวัฒนธรรมซึ่งเป็นศูนย์หัตถกรรมแสดงสินค้าผ้าทอของชาวไทลื้อ ซึ่งมีความชำนาญในการทอผ้าจนได้รับหน้าที่ให้ทอผ้าถวายเจ้ามหาชีวิตและราชสำนัก เมื่อสิ้นราชวงศ์ ชาวบ้านผานมเลยทอผ้าขายให้กับชาวบ้านและนักท่องเที่ยว

ที่นี่มีผลิตภัณฑ์หลากหลายให้เลือกสรรค่ะ ทั้งเสื้อ ผ้าพันคอ ผ้าคลุมไหล่ ย่าม และอื่นๆ อีกมากมายค่ะ

ขึ้นจากเรือมาก็คอแห้งกันเลย ขอแวะซื้อน้ำเย็นๆ ที่ร้านอาหารริมแม่น้ำอูกันหน่อย ระหว่างรอเงินทอนก็เหงยขึ้นไปเจอรังต่อขนาดมหึมาที่ร้านเค้าตกแต่งร้านเข้า โอ้...แม่เจ้า นึกถึงว่าถ้ายังมีตัวต่ออยู่ พวกเราคงไม่รอดแน่ สำหรับคนที่แพ้พิษของมัน โดนต่อต่อย 3 ตัวก็ถึงตายแล้ว

ชมถ้ำกันครบถ้วนแล้ว ก็ได้เวลาไปต่อกัน

บ๊าย บาย ถ้ำติ่ง

ลึกเข้าไปภายในถ้ำเทิงค่อนข้างมืดมาก ตรงปากถ้ำเลยมีไฟฉายให้เช่าด้วย แต่เราไม่ได้เช่าหรอกค่ะ เพราะในกระเป๋ากล้องมีไฟฉายติดมาด้วย ถึงจะไม่ค่อยสว่างเท่าไหร่ก็เถอะ

แม้ว่าอากาศข้างนอกจะร้อน หรือเพราะพวกเราเดินมาจนเหนื่อยก็ไม่รู้นะ แต่พอเดินเข้ามาภายในถ้ำกลับรู้สึกเย็นสบายมาก ภายในถ้ำมีภาพเขียนโบราณด้วย

ด้านในสุดของถ้ำมืดมากและค่อนข้างชื้น มีเจดีย์และพระพุทธรูปน้อยใหญ่ประดิษฐานอยู่ ดูมีมนต์ขลังมากๆ

หินก้อนนี้แหละที่ย้อยลงมาเป็นติ่ง จนเป็นที่มาก็ชื่อถ้ำค่ะ

จากถ้ำลุ่มเราก็ไต่บันไดไปชมถ้ำเทิงด้านบนกัน เดินไปพักไปเรื่อยๆ พอได้เหนื่อยทีเดียวกว่าจะถึงปากถ้ำ

ถ้ำติ่งแบ่งออกเป็น 2 ชั้น คือถ้ำลุ่มซึ่งอยู่ชั้นล่าง ขึ้นบันไดจากท่าเรือแล้วเลี้ยวขวา และถ้ำเทิง ซึ่งต้องเลี้ยงซ้ายแล้วเดินขึ้นบันไดไต่ระดับความสูงขึ้นไปอีก

ตามประวัติบอกว่าถ้ำติ่งเป็นสถานที่บวงสรวงเทวดาผาติ่ง ผีฟ้า ผีแถนและดวงวิญญาณทั้งหลายค่ะ พวกเราไปชมถ้ำลุ่มกันก่อนเลย ขึ้นบันไดแค่ไม่กี่ขั้นก็ถึงแล้ว ที่นี่มีพระพุทธรูปน้อยใหญ่หลากหลายปางประดิษฐานอยู่ในมุมต่างๆ ซึ่งชาวลาวนำมาบูชาด้วยความศรัทธา

เรือเข้าเทียบท่าเรียบร้อย ไปลุยกันเลยจ้ะ ค่าบัตรเข้าชมคนละ 20,000 กีบค่ะ

นั่งชมวิวกลางน้ำได้ราวๆ 10 นาที เรือก็จะถึงที่หมายแล้ว

เดินกันมาเรื่อยๆ ยังไม่ทันได้เหงื่อ ก็มาถึงท่าเรือธรรมชาติ เพื่อข้ามฟากไปเที่ยวชมถ้ำติ่งกันแล้วจ้ะ

เจรจาเรื่องราคากันเรียบร้อย ไป-กลับคนละ 10,000 กีบ พวกเราก็ลงประจำที่ในเรือกัน