เรื่องและภาพ โดย "สาริศา"
เกาะหมาก...ความสงบงามในทะเลตะวันออก
ชื่อของ เกาะหมาก ลอยเข้ามาสะดุดหูเมื่อไหร่ไม่รู้ แต่รู้ตัวอีกทีก็ตัดสินใจว่าจะไปเที่ยวที่นี่ในวันหยุดที่มีอยู่แค่เสาร์อาทิตย์ ด้วยความที่อยากจะพักผ่อนจากงานอย่างแรง ควรจะไปเที่ยวชาร์จแบตให้ตัวเองซะหน่อย แล้วทริปเกาะหมากแบบกระทันหันก็เกิดขึ้นในเช้าวันพฤหัสที่ 15 มีนา
จัดการชวนเพื่อนพ้องน้องพี่เรียบร้อย โอ้โห! มีสมาชิกตอบรับล้นหลาม 6 ชีวิต รอคำตอบอยู่อีก 4 กลุ่มใหญ่อีกแล้วคราวนี้ เตรียมจองที่พักเป็นการใหญ่ โทรไปเช็คที่รีสอร์ทเค้าบอกว่าที่พักเต็ม ช่วงนี้ฝรั่งเต็มเกาะ นักท่องเที่ยวเยอะ และเป็นช่วงปิดเทอมด้วย แย่แน่! ชวนเพื่อนไปแล้วเรียบร้อย แต่สุดท้ายก็จัดการหาที่พักได้สำเร็จ
โอเค เดินเครื่องเต็มตัว ส่งรายละเอียดโปรแกรมให้สมาชิกทุกท่านเรียบร้อย รอคำตอบสุดท้ายจากเพื่อนฝูงถึงวันพรุ่งนี้ (วันศุกร์) เอารถไปเองออกเดินทางเช้าวันเสาร์ ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว ที่พักก็เสริมเตียงได้ ใครตัดสินใจช้าหน่อยก็ยังพอรับไหว
แล้วในที่สุด วันศุกร์ ซึ่งไม่ใช่ศุกร์ 13 แต่ทำไมมันเลวร้ายขนาดนี้ สมาชิกชาวแก็งค์หายไปทีละคน จาก 10 ตอนนี้เหลืออยู่แค่ 2 เอาไงดีล่ะ ทั้งรถทั้งคนขับและเพื่อนร่วมทางติดภาระกิจกันหมด บางคนที่ว่างก็เกิดรู้สึกว่ามันไกลนะ เวลาก็น้อย เสียเวลากับการเดินทางตั้ง 4 – 5 ชั่วโมง ไปกลับก็เกือบ 10 ชั่วโมงแล้ว มีเวลาแค่ 2 วัน ถ้าไปสัก 3 – 4 วันก็น่าสน สรุปว่าไม่มีใครบ้าพลังเท่าเราสองคน สุดท้าย เราก็ตัดสินใจจะไป ให้เพื่อนพ้องได้รู้ว่า ถ้าเราชวนแปลว่าเราจะไปจริงๆ พวกนายจะไปหรือไม่ก็แล้วแต่
แผนเปลี่ยนในเวลาไม่กี่ชั่วโมง โทรไปติดต่อเปลี่ยนแปลงเรื่องที่พักให้แน่ใจว่าไปแล้วมีที่นอนชัวร์ และเราต้องออกเดินทางโดยรถบัสคืนนี้ เพื่อไปให้ทันเรือเที่ยว 10 โมงของเกาะหมาก รีสอร์ท ที่จะออกจากท่าเรือกรมหลวงชุมพร เพราะถ้าออกเช้ารถบัสเที่ยวแรกออก 6 โมง เราจะไม่ทันเรือรอบเช้า ต้องรอรอบบ่าย 4 โมงเย็น และเวลาเที่ยวของเราก็จะลดลงไปอีกจากที่มีน้อยอยู่แล้ว
เอาล่ะ ไปรถเที่ยวสุดท้ายห้าทุ่มครึ่งจากเอกมัย จะไปถึงสถานีขนส่งตราด ตอนตีสี่ครึ่ง รอให้เช้าแล้วค่อยไปที่ท่าเรือ ทุกอย่างเป็นไปตามแผน รถออกและถึงที่หมายตามเวลา แต่ที่ไม่ได้คิดไว้ในแผนคือการรอคอยที่มันยาวนานเหลือเกินในความรู้สึก กะว่าไปถึงก็ตีสี่ครึ่งแล้วเดี๋ยวก็เช้า พอเช้าก็ไปหาอะไรกินในเมือง เตรดเตร่สักพักก็ไปรอเรือที่ท่า แต่พอเอาเข้าจริง ทำไมเวลามันเดินช้าขนาดนี้นะ เมื่อไหร่จะเช้าซะที หาข้าวกินแถวสถานีขนส่งนี่แหละ สักแปดโมงค่อยต่อรถสองแถวจากขนส่งออกไปท่าเรือทอดเดียวเลย กินข้าวเสร็จแล้ว เมื่อไหร่จะแปดโมงซะทีล่ะ สุดท้ายก็ต้องต่อรถไปตลาดก่อนอยู่ดี เพราะรถสองแถวที่จะไปแหลมงอบต้องรถคนไปเรื่อยๆ จนครบประมาณ 6 คนได้ ซึ่งไม่รู้ว่าต้องรอถึงเมื่อไหร่ เพราะตอนนี้มีเราอยู่สองคน ก็เลยตัดสินใจไปต่อรถที่ตลาดตามคำแนะนำของคนขับรถสองแถว(ที่ไม่ใช่เจ้าของรถที่ไปแหลมงอบแน่ๆ)
ออกจากขนส่งประมาณแปดโมงครึ่ง ไปถึงตลาดในอึดใจ แล้วก็ต่อรถสองแถว ตลาด – แหลมงอบ ไปที่ท่าเรือเลย คนขับรถเหยียบกระจาย ในใจคิดอยู่ว่า ช้าหน่อยก็ได้ เราไม่ได้รีบสักนิด เวลาเราเหลือเฟือ ใช้เวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมงไปถึงท่าเรือกรมหลวงชุมพร ทั้งนี้รถพาเราเลยไปถึงท่าเรือเฟอร์รี่เกาะช้าง แล้วถึงวนกลับมาส่งเราอีกที ทำไมวันนี้เวลาเดินช้าแต่การเดินทางทุกอย่างรวดเร็วไปหมด นั่งรอเวลาเรือออกอีก 1 ชั่วโมงเต็มๆ ดีใจเหมือนได้แก้วเมื่อได้ลงเรือ Speed Boat ปาหนัน ของเกาะหมาก รีสอร์ท มี 30 ชีวิตบนเรือลำเดียวกันนี้ ใช้เวลาเดินทาง 1 ชั่วโมงไปถึงเกาะหมาก มีแวะส่งคนที่เกาะขาม 4 – 5 คน เลยได้เห็นน้ำทะเลของเกาะขามที่ใสมากๆ ส่วนใหญ่มีแต่นักท่องเที่ยวฝรั่ง นี่เป็นเป้าหมายหนึ่งของเราที่จะมาเยือน เดี๋ยวเจอกันแน่
ถึงเกาะหมาก รีสอร์ท 11 โมง ติดต่อเข้าห้องพักเรียบร้อย บ้านพัดลมหลังเล็กๆ แต่ก็โอเค ที่นี่เงียบสงบ บรรยากาศดี เหมาะกับการพักผ่อน และหนีความวุ่นวายของเมืองจริงๆ เก็บของเรียบร้อย เปลี่ยนเป็นชุดสำหรับท่องเที่ยวทะเลเต็มยศ แล้วออกไปหาข้าวกลางวันกินกันก่อน กองทัพต้องเดินด้วยท้อง แผนต่อไปค่อยว่ากัน จริงๆ แล้วมีแผนอลังการอยู่แต่เดิม ถ้าสมาชิกมากันหลายคน แต่พอเหลือแค่สองคน แผนเลยต้องเปลี่ยนอย่างแรง จากที่ตั้งใจว่าจัดการอาหารกลางวันเสร็จ จะเช่าเรือสักลำไปเที่ยวรอบเกาะ และเกาะใกล้เคียง แวะดำน้ำดูปะการังน้ำตื้นในจุดต่างๆ ที่เป็นไฮไลน์ของแถบนี้ และก็เล่นน้ำใสๆ ที่เกาะขาม กลับมาชมพระอาทิตย์ตกที่หน้าหาดบ้านเราพอดีตอนเย็น พับแผนเก็บใส่ลิ้นชักในสมองเรียบร้อย สรุปว่าเราจะไปถามคนพื้นที่ดูว่าทำอะไรต่อดี
เลือกอาหารกลางวันได้คนละอย่าง ผัดไทเส้นจันกุ้งสด กับมักกะโรนีกุ้งสด และน้ำแตงโมปั่นคนละแก้ว รสชาติดี เยอะด้วย กินกันไม่หมดทั้งคู่ ระหว่างจัดการกับอาหารตรงหน้าก็ตกลงกันว่าเราจะข้ามไปเที่ยวเกาะขาม ตามคำแนะนำของหลายๆ คนว่าน่าไปจริงๆ เอาตามนั้นออกไปเกาะขามตอนบ่าย 2 อยู่สัก 2 ชั่วโมงค่อยกลับมาเล่นน้ำ แล้วรอดูพระอาทิตย์ตกที่หน้าหาดเกาะหมาก รีสอร์ท
เรือออกไปส่งเราสองคนที่เกาะขาม ซึ่งอยู่ฝั่งตรงข้ามกับเกาะหมาก รีสอร์ทนี่เอง ค่าเรือหัวละ 70 บาท ค่าขึ้นเกาะขามอีกคนละ 60 แลกน้ำหวานๆ เย็นๆ ได้หนึ่งกระป๋อง เกาะขามเป็นเกาะส่วนตัว มีที่พักเกาะขาม รีสอร์ทที่เดียว และส่วนใหญ่จะเป็นฝรั่งพัก เพราะที่พักเป็นแบบบ้านๆ อิงธรรมชาติ ไม่หรูหรา สะดวกสบายนัก เงียบสงบ และเป็นส่วนตัวตามสไตล์ที่ฝรั่งชอบ บนหาดเลยมีแต่นักท่องเที่ยวต่างชาตินอนอาบแดดกันทั่วไป เกาะขามน้ำใสมาก และมีบริเวณที่เป็นพื้นทรายยื่นออกไปในทะเล พอน้ำลงพื้นทรายตรงนั้นก็จะโผล่ เหมือนเป็นทะเลแหวกเล็กๆ สวยดี เสียดายที่เราไม่ได้เล่นน้ำที่เกาะขาม เพราะไม่รู้จะเอาของมีค่าไปเก็บไว้ไหน ฝากใครก็ไม่ได้ ก็ไปกันแค่สองคน เศร้าใจจริง เราใช้เวลาเดินชมหาดและนั่งจิบน้ำคนละกระป๋อง พร้อมน้ำมะพร้าวอีกหนึ่งลูก พอได้เวลานัดเรือมารับตอน 4 โมงเย็น ออกไปเดินวนอีกรอบ เรือก็มารับพอดี
เอากล้องและสัมภาระไปเก็บในบ้านเรียบร้อย ก็ได้เวลาลงน้ำกันแล้ว แดดร่ม ลมตก แต่น้ำตื้นน่ะ หน้าหาดน้ำลงไปเยอะมาก เดินลงไปตั้งไกลน้ำก็ยังตื้นอยู่ แถมมีหินด้วย ลูกน้ำกร่อยอย่างเราเลยเล่นน้ำไม่สนุกนัก เพราะมันตื้นเกินไป จะเดินไปเล่นแถวท่าเรือซึ่งน้ำลึกและมีแนวปะการังให้ดูก็ไกลบ้านไปหน่อย กลัวขึ้นมาเอากล้องถ่ายพระอาทิตย์ตกไม่ทัน ต้องเลือกเอาอย่างใดอย่างหนึ่งว่าอยากเล่นน้ำ หรืออยากถ่ายรูปพระอาทิตย์ตก ตัดสินใจ เอาพระอาทิตย์ตกแล้วกัน เช้าค่อยตื่นมาเล่นน้ำ ตอนน้ำขึ้นมันคงจะน่าเล่นกว่านี้เยอะ
ได้ภาพพระอาทิตย์ตกสมใจ ขึ้นไปอาบน้ำแล้วไปกินมื้อเย็นกันดีกว่า มื้อนี้ตั้งใจว่าจะกินอาหารทะเลสดๆ กันให้หนำ แต่ก็ผิดหวังเล็กน้อย ปูหมดรีสอร์ท! อดเลย เอาปลาหมึกผัดกระเพรา ต้มยำทะเล แล้วก็ปลากระพงย่างแล้วกัน นั่งกินข้าวไป ฟังเพลงเพราะๆ ไป ตบท้ายด้วยเครื่องดื่มเบาๆ คนละกระป๋อง กลับเข้าบ้านพักกันดีกว่า
เดินกลับบ้านไปก็แหงนดูดาวกันไปตลอดทาง คืนเดือนมืด ดาวชัดเชียว แต่เสียงคลื่นลมสงบมาก คืนนี้เลยไม่ได้นอนฟังเสียงคลื่นอยากที่ตั้งใจ แต่ตื่นเช้าขึ้นมาได้ยินเสียงฝนแทน จบกัน อุตส่าห์ตั้งใจจะเล่นน้ำตอนเช้าซะหน่อย แล้วค่อยไปหาเช่ามอร์ไซด์ขี่เที่ยวรอบๆ เกาะ ต้องเปลี่ยนแผนอีกแล้ว เศร้า!
ละอองฝนเม็ดเล็กๆ ตกๆ หยุดๆ แต่หิวแล้ว ออกมากินอาหารเช้าก่อนแล้วกัน สุดท้ายก็ตกลงว่าจะเดินเที่ยวเล่นอยู่แถวรีสอร์ทนี่แหละ แล้วก็เดินไปเที่ยวที่รีสอร์ทเพื่อนบ้าน โคโค้เคป รีสอร์ท เป็นรีสอร์ทที่มีสไตล์เก๋ไก๋ดี มีบ้านพักหลากรูปแบบให้เลือกตามชอบใจ มีมุมถ่ายรูปสวยๆ หลายที่ แต่ไม่มีชายหาด ถ้ารักจะเล่นน้ำต้องเดินไปเล่นที่หน้าหาดเกาะหมาก รีสอร์ท หรือไม่ก็เดินถัดไปอีกด้านหนึ่ง ก็ต้องเลือกเอาเองว่าชอบแนวไหนมากกว่ากัน
ถือโอกาสกินมื้อกลางวันที่นี่ซะเลย ผัดกระเพราะเนื้อ ทอดมันปลา ข้าวเปล่าจานเดียว เอามาแบ่งกัน (เพราะกับข้าวเยอะ สั่งข้าวสองจานแล้วกินไม่หมดน่ะ) และน้ำมะพร้าวอีกลูก จัดการอาหารกลางวันเรียบร้อย เดินกลับที่พัก ไปอาบน้ำแต่งตัวเตรียมลงเรือกลับเข้าฝั่ง
Check out เรียบร้อย ระหว่างรอเรือออก ก็โดนไอศครีมไปอีกคนละหนึ่งโคน คนครบตามจำนวน ทยอยลงเรือแล้วเรือออกตามเวลาบ่ายโมงตรง บอกลาเกาะหมากด้วยความอาลัย อยากอยู่ต่อจัง ไม่เป็นไร เราจะกลับมาอีก ชัวร์
ขึ้นฝั่งตอนบ่ายสองโมงกว่าหน่อย ต่อรถสองแถวจากท่าเรือไปที่สถานีขนส่ง ไม่ทันรถตราด – หมอชิต เที่ยวบ่ายสองครึ่ง เลยรอรถตราด – เอกมัย เที่ยวบ่ายสี่โมงแทน ระหว่างรอก็ไปหาน้ำกินให้เย็นใจ พอได้เวลาก็ไปขึ้นรถ รถออกตามเวลา ถึงเอกมัยประมาณ 4 ทุ่มได้ ใช้เวลานานกว่าขาไปหน่อย แต่ก็โอเค กลับถึงกรุงเทพฯ โดยสวัสดิภาพ เป็นอีกหนึ่งทริปพักผ่อนที่ประทับใจ ทะเลสวย น้ำใส บรรยากาศดี ถึงฟ้าฝนจะไม่เป็นใจไปบ้าง ก็อยู่ใต้ฟ้าน่ะ มีฝนมีเมฆ ก็ธรรมดา ไว้ค่อยไปซ่อมแล้วกันนะ คราวหน้าจะพาเพื่อนไปด้วยให้ได้ แล้วเจอกันใหม่นะ...เกาะหมาก
ใครสนใจจะไปตามรอยกับเรา ติดต่อได้ที่นี่ "วันแรมทาง"
